25 Ιουνίου 2011

Ψηλά στη Νεφελοκοκκυγία

Οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού
έχουν τις ίδιες επιπτώσεις με μια
φυσική καταστροφή βιβλικών διαστάσεων.

Φύγαμε για τα σύννεφα...

Η οικονομική κρίση, που προκαλείται από το άνισο εμπόριο, με το οποίο ισχυρές βιομηχανικές χώρες τροφοδοτούν τις πιο αδύναμες, και από την υπό κατάρρευση πλεονάζουσα πίστωση (τα δάνεια και οι τόκοι που έχουν πνίξει τα πάντα), συνεχίζει να προχωράει ακάθεκτη, καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα της σαν τσουνάμι. 

Όλες ανεξαιρέτως οι προσπάθειες για να διατηρηθεί το παγκόσμιο κυμαινόμενο εικονικό χρήμα (fiat money) και η μηχανή του ελεύθερου εμπορίου έχει αποτύχει παταγωδώς. Τα καταστροφικά χρέη που συσσωρεύονται κάνουν την οικονομία του δυτικού κόσμου μη-βιώσιμη. Η συνεχής “εκτύπωση” (για την ακρίβεια, παρθενογένεση στις οθόνες υπολογιστών) τρισεκατομμυρίων αμερικανικών, ευρωπαϊκών και ιαπωνικών νομισμάτων, με σκοπό να λαδωθεί αυτή η κολοσσιαία χρηματοπιστωτική υπερμηχανή, χειροτερεύει το πρόβλημα σε εκθετικό βαθμό και έχει μόνο ένα ουσιαστικό καταστροφικό αποτέλεσμα: Τον υπερπληθωρισμό στις τιμές των αγαθών.

Αυτός, ο υπερπληθωρισμός, σκοτώνει τη μηχανή της πραγματικής οικονομίας, καθώς μειώνει, σημαντικά έως ολοκληρωτικά, τις οικονομικές δυνατότητες των πληθυσμών να αγοράσουν φαγητό, καύσιμα και ιατρική περίθαλψη, για να παραμείνουν ζωντανοί.

Ο υπερπληθωρισμός στις τιμές των βασικών αγαθών ήταν πολύ εύκολο να προβλεφτεί. Από την στιγμή που οι (ιδιωτικές) κεντρικές τράπεζες πλημμύρισαν το τραπεζικό σύστημα με χρήμα φτιαγμένο από αέρα κοπανιστό, ήταν αναπόφευκτος. Αυτό μπορεί να σας το πει ο κάθε πρωτοετής φοιτητής οικονομικών, πόσο μάλλον οι στρατιές των ολοκληρωτικά ξεπουλημένων οικονομολόγων, υπερασπιστών του συστήματος.

Το τσουνάμι της αποτυχίας της νεοφιλελευθερης εκδοχής
του καπιταλισμού έρχεται καταπάνω μας.
Το εικονικό αυτό χρήμα (fiat money), βασίστηκε στην υπολογιζόμενη συνολική αξία όλων των αγαθών, της εργασίας και της γης που παράγεται και κατέχεται από διάφορους ανθρώπους και από διάφορα έθνη σε όλο τον πλανήτη. Η μεγάλη πλάνη βρίσκεται στο γεγονός πως το εικονικό χρήμα, παραδείγματος χάρη το ευρώ, δεν είναι αξιόγραφο, δεν εκπροσωπεί την αξία των αγαθών αυτών. Αντίθετα, είναι χρεόγραφο. Αυτό σημαίνει πως εκπροσωπεί χρέος προς τον εκδότη, στην περίπτωση της Ευρώπης, προς την (ιδιωτική) Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δηλαδή, όταν κάποιος έχει ένα νόμισμα των € 50 στην κατοχή του, δεν σημαίνει πως έχει αυτό το ποσό στα χέρια του, αλλά πως κατέχει το ισόποσο μερίδιο του χρέους προς τον εκδότη, δηλαδή της Ελλάδας προς την ΕΚΤ. Αυτή η λεπτή διαφορά σημαίνει πως το χρήμα δεν έχει κάποια πραγματική αξία, καθώς δεν ανταποκρίνεται σε κάτι, αλλά έχει αξία λόγω του ότι η ΕΕ το έχει ορίσει ως επίσημο μέσο συναλλαγών.

Το πιο σοβαρό είναι πως το εικονικό χρήμα δεν εκδίδεται από τις κυρίαρχες χώρες της Ένωσης, αλλά μόνο από την ΕΚΤ, η οποία τους το δανείζει είτε με τη μορφή  βραχυπρόθεσμων ρέπος είτε με έκδοση κρατικών ομολόγων είτε με απευθείας δανεισμό της χώρας μέσω ιδιωτικών τραπεζών, στις οποίες δίνει το ίδιο χρήμα πιο φτηνά! Σε κάθε περίπτωση, η ΕΚΤ χορηγεί τα ποσά με τόκο, κατ’ ελάχιστο 1,25%. Δηλαδή αν η ΕΚΤ δανείσει 100 ευρώ σε μια τράπεζα, ή εάν αγοράσει βραχυπρόθεσμα ρέπος ή κρατικά ομόλογα για € 100, θα εισπράξει τουλάχιστον € 101,25 πίσω. Αυτό σημαίνει ότι κανένα εθνικά κυρίαρχο κράτος εντός της ΕΕ, το οποίο χρησιμοποιεί το ευρώ, δεν μπορεί να έχει δικό του νόμισμα. Αυτό σημαίνει πως το κράτος έχει απωλέσει την εθνική του κυριαρχία. Έως τώρα, κανένας Ευρωπαίος (Γάλλος, Γερμανός ή άλλος) δεν έχει στερηθεί το αντίστοιχο ποσό, που εξέδωσε μ' αυτό τον τρόπο η ΕΚΤ, αφού ποτέ δεν το στέρησε από την αγοραστική του δύναμη, δηλαδή από τα ευρώ που έχουν διατεθεί στη χώρα του προς κυκλοφορία. Μέχρι τώρα δηλαδή, γιατί τώρα το παιχνίδι αυτό αλλάζει ραγδαία σε βάρος των πληθυσμών της Ευρώπης και αποτελεί την καρδιά της καταστροφικής οικονομικής κρίσης.

Πέρα από αυτό, το εικονικό χρήμα επέτρεψε σχεδόν άπειρο και δωρεάν “χρήμα” στους κερδοσκόπους, που λειτουργούν ως αντιπρόσωποι επενδυτών ή επενδυτικών τραπεζών. Αυτή η εύκολη πίστωση που βασίζεται στην Πολιτική των Μηδενικών Επιτοκίων οδήγησε σε ένα όργιο τεχνητής αύξησης της αξίας των φυσικών αγαθών, όπως λ.χ. του χρυσού. Παράλληλα, οι τιμές του πετρελαίου και των τροφίμων εκτοξεύτηκαν καθώς είναι τα βασικά αγαθά που χρησιμοποιεί ο πολιτισμός μας.

Ο χρυσός έχει μια μοναδική θέση στην ανθρώπινη κοινωνία, την οποία κατέχει από αρχαιοτάτων χρόνων. Είναι το αντίβαρο που κρατάει σε ισορροπία την αξία των άλλων αγαθών για να μπορεί να λειτουργεί το εμπόριο. Αυτό όμως που αποσιωπάται στον καιρό μας είναι πως ο χρυσός χρησιμοποιείται και για να περιορίσει τη συνολική πίστωση μέσα στην οικονομία. Αντίθετα, οι άνθρωποι τείνουν να εστιάζουν στην εγγενή αξία του χρυσού, η οποία δεν έχει κανένα νόημα. Δηλαδή τείνουν να βλέπουν πως κάτι είναι φτιαγμένο από χρυσό και γι' αυτό έχει αξία. Όμως, όπως ανακάλυψε ο βασιλιάς Μίδας, δεν μπορείς να φας ούτε να πιεις τον χρυσό.

Η αξία του χρυσού προέρχεται από τη σπανιότητα του. Επίσης προέρχεται από την ιδιότητά του να μην χαλάει, να μην σκουριάζει και να μην αλλάζει σε κάτι άλλο (όπως π.χ. τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται στο εσωτερικό των πυρηνικών αντιδραστήρων μεταλλάσσονται σταθερά σε μόλυβδο.) Για τον λόγο αυτό, ο χρυσός είναι καλός για ένα αντικείμενο που εκπροσωπεί μια αξία και για τη ρύθμιση των σχετικών αξιών των πραγμάτων που δεν παραμένουν τα ίδια μέσα στον χρόνο.

Καλώς ορίσατε στη Νεφελοκοκκυγία

Ο Προμηθέας κρυμμένος κάτω από μια ομπρέλα
για να μην τον δει ο Δίας. Θα μπορούσε να
συμβολίζει το πώς η κοσμοπολίτικη ελίτ
έκρυβε τα σχέδια της όλα αυτά τα χρόνια
από τον γενικό πληθισμό.
Πριν από 2.400 χρόνια, ο Αριστοφάνης έγραψε τους Όρνιθες, μια κωμωδία πολύ σχετική μ' αυτό που γίνεται σήμερα καθώς ασχολείται με τον μηχανισμό με τον οποίο οι άνθρωποι γίνονται θεοί και γιατί αυτό οδηγεί σε αποτυχία στο τέλος. 

Σ' αυτό το έργο, ο Αριστοφάνης περιγράφει με σαρκαστικό τρόπο την ιστορία του πονηρού Πεισθέταιρου, ενός μεσήλικα Αθηναίου, και του αγαθού φίλου του Ευελπίδη, που πείθουν τα πουλιά του κόσμου να δημιουργήσουν μια νέα πόλη στα σύννεφα, τη Νεφελοκοκκυγία. Μ' αυτό τον τρόπο ο Πεισθέταιρος αποκτά τον έλεγχο πάνω στις επικοινωνίες ανάμεσα στους ανθρώπους και τους θεούς. Με έναν θαυμαστό τρόπο μεταμορφώνεται σε κάτι που μοιάζει με πουλί και με τη βοήθεια των φίλων του των πουλιών και τη συμβουλή του Προμηθέα αντικαθιστά σύντομα τον Δία σαν την κυρίαρχη εξουσία στον κόσμο....

Καθώς τα πουλιά κτίζουν τείχη γύρω από τη Νεφελοκοκκυγία, οι προσφορές των ανθρώπων δεν φτάνουν πια στους θεούς. Τότε καταφθάνει ο Προμηθέας, καλυμένος από μια ομπρέλα για να μην τον δει ο Δίας από ψηλά. Προσφέρει τη συμβουλή του στον Πεισθέταιρο: Οι Ολύμπιοι θεοί πεινούν γιατί η τσίκνα των προσφορών των ανθρώπων δεν φτάνει πια σ' αυτούς επειδή τα τείχη της Νεφελοκοκκυγία τη σταματούν. Οι θεοί είναι απελπισμένοι για μια συνθήκη ειρήνης, αλλά, λέει ο Προμηθέας, ο Πεισθέταιρος δεν πρέπει να διαπραγματευτεί μαζί τους μέχρις ότου ο Δίας του παραδώσει το σκήπτρο του και τη φίλενάδας του τη Βασιλεία, την πραγματική δύναμη στο σπίτι του Δία.

Οι Όρνιθες σε παράσταση
του Θεάτρου Κουν.
Οι επικοινωνίες ανάμεσα στον οποιοδήποτε, εδώ και πολλά χρόνια, περνούν μέσα από τους κερδοσκόπους ή μέσα από άτομα με πολιτική ατζέντα η οποία ξεκάθαρα είναι εχθρική απέναντι στον γενικότερο πληθυσμό. Με αυτούς στην εξουσία, οι άνθρωποι έχουν μάθει να μισούν τα συνδικάτα, να περιφρονούν τους εργάτες, να λειτουργούν και να συμπεριφέρονται ατομιστικά και μόνο για το προσωπικό τους συμφέρον. Οι άνθρωποι στον δυτικό κόσμο έχουν ανατραφεί με προπαγάνδα που καλύπτει τα πάντα και αφορά τα πάντα. Έχουν μάθει να θαυμάζουν τους πλούσιους και να μισούν τους φτωχούς.

Τα νέα καταφθάνουν φιλτραρισμένα σ' εμάς, ή ποτέ, και ελέγχονται από μια προπαγάνδα σχεδιασμένη να μας πηγαίνει σε διάφορες κατευθύνσεις. Παρεμπιπτόντως, και τα εναλλακτικά μέσα το κάνουν αυτό, όχι μόνο η τηλεόραση και οι εφημερίδες. Η τακτική του “Ναι μεν, αλλά” φαίνεται πως είναι μια καθολική τακτική, κατά την οποία οι δεκάδες κλώνοι των κυβερνητικών εκπροσώπων της Τραπεζοκρατίας λένε πως, π.χ., “το Μνημόνιο είναι κακό” και “αντιλαϊκό” και “ο κόσμος θα πεθάνει από την πείνα” ΑΛΛΑ “δεν έχουμε άλλη εναλλακτική” ΓΙΑΤΙ “θα χρεοκωπήσουμε” και “θα πεθάνουμε από την πείνα.”

Αυτές οι τακτικές έχουν φέρει μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού σε πλήρη σύγχυση, ακόμα και ανάμεσα στους Αγανακτισμένους, που είναι εν μέρει αγανακτισμένοι επειδή η ολοκληρωτική αυτή προπαγάνδα για τον έλεγχο του νου τους έχει τρελάνει. Αυτό όμως που παρατηρούμε είναι πως μια από τις αντιδράσεις του κόσμου σε όλα αυτά είναι η απόκτηση ανοσίας στην προπαγάνδα, αργά, αλλά σταθερά. Απ' ό,τι φαίνεται, το να παίζει κανείς με τα μνημίδια (memes) μέσα στην κοινωνία, όπως κάνει η κυβέρνηση και τα αφεντικά της, είναι τελικά σαν να παίζει με τη φωτιά. Κάποια στιγμή, θα γυρίσει εναντίον τους και τα αποτελέσματα θα είναι φρικτά.

Η επιστροφή του Μάρξ

Η δύναμη της κοσμοπολίτικης οικονομικής ελίτ, η οποία την έχει οδηγήσει σε ένα καθολικό παγκόσμιο οικονομικό και ταξικό πόλεμο, υπάρχει επειδή παρεμβαίνει στην ροή του πλούτου μέσα στην κοινωνία. Αυτή τη στιγμή, ο μοναδικός της σκοπός είναι η αρπαγή του κομματιού του πλούτου που πηγαίνει προς το 85% της κοινωνίας και η διοχέτευση του προς την ίδια. Με λίγα λόγια, ο σκοπός της ελίτ είναι η απόκτηση και η διαχείριση του συνόλου του πλούτου, χωρίς να χρειαστεί να τον μοιραστεί με κανένα. Λειτουργεί δηλαδή όπως ένα μωρό που δεν μοιράζεται τα παιχνίδια του με τους άλλους, αλλά με πραγματικές, καταστροφικές συνέπειες. Γιατί είναι τα μωρά στο μυαλό τα οποία έχουν πάρει το πάνω χέρι στις ανθρώπινες κοινωνίες.


Είναι η επανάληψη του ίδιου παλιού ταξικού πολέμου, όπως τον αναφέρει ο Karl Marx στο βιβλίο του Το Κεφάλαιο - αλλά ενός ταξικού πολέμου που τλωρα έχει επεκταθεί σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, με τη μεσαία τάξη να έχει την ίδια τύχη με την εργατική τάξη. Αυτή τη φορά, εκείνοι που χρησιμοποιούν τη μαρξιστική θεωρία σαν όπλο τους είναι οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες, οι οποίοι γνωρίζουν τη σχέση ανάμεσα στο κεφάλαιο, στον εθνικό πλούτο και στην εργασία. Το παιχνίδι της παγκόσμιας κοσμοπολίτικης ελίτ είναι η παρεμβολή και η καταστροφή των δεσμών ανάμεσα σ' αυτά τα τρία. 

Ο Κάρλ Μάρξ.
Αυτό το κάνουν εσκεμμένα, καθώς αρνούνται πεισματικά να μάθουν από την ιστορία. Το ίδιο είχαν δοκιμάσει και οι πρόγονοι και  προκάτοχοί τους στο παρελθόν και είχαν αποτύχει απόλυτα. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν μια ηφαιστειακή έκρηξη στην Ισλανδία για να καταστραφούν οι οικονομίες της Ευρώπης και ο λιμός που ακολούθησε στους χωρικούς. Αυτά οδήγησαν με τη σειρά τους σε εξεγέρσεις και στην διάσημη Γαλλική Επανάσταση.

Η Ρωσσική Επανάσταση συνέβη γιατί η κυβέρνηση του τσάρου χρεωκόπησε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Την ίδια εποχή, η κατάρρευση της γερμανο-αυστριακής αυτοκρατορίας οδήγησε στον ναζισμό. Όλα αυτά έχουν συμβεί, αλλά οι ίδιοι φορούν παρωπίδες και βλέπουν τα πράγματα μέσα από το δικό τους περιορισμένο πρίσμα και την κοντόφθαλμη θεώρηση της πραγματικότητας.

Η σχέση ανάμεσα στις τράπεζες και στο χρέος είναι απόλυτη. Είναι το ίδιο και το αυτό και το μόνο πράγμα που προστατεύει την πραγματική οικονομία από τα προβλήματα που προκαλούν αυτά τα δύο είναι ο εθνικός πλούτος. Μόνο όταν μια κυβέρνηση, ένα κράτος, έχει πλεόνασμα μπορεί να καλύψει τις απώλειες των τραπεζών. Στην περίπτωσή μας, μια τέτοια πρακτική οδηγεί στη διάλυση της οικονομίας.

Η ΕΕ, η Βρετανία και οι ΗΠΑ προσποιούνται ότι το σύστημα παραγώγων της AIG μπορεί να κεφαλοποιεί ες αεί τις τράπεζες σε βάρος του εθνικού πλούτου. Αυτό ήταν ένα απόλυτο και καταστροφικό λάθος. Οι τράπεζες έχοντας βάλει χέρι στο σύνολο του εθνικού πλούτου και στην διαπραγματευτική ισχύ των εργαζομένων, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον εθνικό πλούτο για να μηδενίσουν τις απώλειες τους από τις κακές επενδύσεις του παρελθόντος, αν καταστρέψουν το σύνολο των κοινωνικών υπηρεσιών προς τον πληθυσμό. Μ' αυτό τον τρόπο, όλο το κεφάλαιο της κυβέρνησης, των τραπεζών και της βιομηχανίας θα ρεύσει προς τους πολύ πλούσιους, ανανεώνοντας τις δικές τους περιουσίες, σε βάρος των χωρικών / αγελάδων / κορόιδων / υπανθρώπων.

Δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα, αλλά εμείς είμαστε οι χωρικοί. Δεν μας βλέπουν ούτε καν σαν εργάτες πια, πόσο μάλλον σαν πολίτες. Είμαστε μόνο καταναλλωτές και αν δουλεύουμε, δεν τους ενοχλεί και τόσο, αλλά δεν είναι και απαραίτητο πια. Η παγκοσμιοποίηση και ο μηχανισμός της ελεύθερης αγοράς τους δίνει τη δυνατότητα να υπάρχουν πάντα πιο ανίσχυροι εργάτες από εμάς για να εκμεταλλευτούν σε άλλες χώρες. Συνεπώς, όταν δεν θα μπορούμε να τους πλουτίζουμε περισσότερο, όταν δεν θα έχει μείνει κάτι να αρπάξουν, τότε θα έχει έλθει η σειρά μας να πεθάνουμε. Ο ευκολότερος τρόπος είναι να μας αφαιρέσουν τα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας και υγείας και ο λιμός. Αλλά, θα πρέπει να πεθάνουμε και σιγά, για να μην τους ενοχλούμε και τους χαλάμε την διάθεση.

Οι πολιτικοί μας είνα οι πιστοί υπηρέτες αυτών των τεράτων. Έχουν ξεπουλήσει κάθε έννοια αξιοπρέπειας, τιμής, πατριωτισμού και προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Γι' αυτό τον λόγο τους βλέπουμε, τρίβοντας τα μάτια μας, όταν ψηφίζουν τις θανατικές μας καταδίκες, την μία μετά την άλλη, ενώ μερικοί από αυτούς μας πετάνε τα “ναι μεν, αλλά...” τους το ένα μετά το άλλο. Δεν διαβάζουν καν τι υπογράφουν, γιατί η καρέκλα, η επιβίωση και τα προνόμιά τους είναι πιο σημαντικά. Το μόνο που ξέρουν είναι πως πρέπει να ικανοποιήσουν τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, τα αφεντικά της Νεφελοκοκκυγίας, που κατέλαβαν το βασίλειο των πουλιών και προσποιούνται πως είναι ο Δίας.

Ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρουν είναι να ελέγχουν τους χωρικούς. Να τους κοροϊδεύουν, να τους αρπάζουν τις καταθέσεις, τις συντάξεις, τους μισθούς τους. Να τους κλέβουν όταν τους πωλούν αγαθά. Παράλληλα, η μηχανή τους δουλεύει γιατί οι μόνοι που πληρώνουν φόρους είναι οι χωρικοί, όχι οι ίδιοι. Αυτοί έχουν ήδη φοροαπαλλαγές και στρατιές λογιστών να τους υπηρετούν.

Ο Μάρξ μας λέει πως τα αγαθά είναι άχρηστα χωρίς την προσθήκη της εργασίας. Η κατοχή μιας γης δεν παράγει πλούτο από μόνη της και μπορεί να οδηγήσει σε ζημίες αν μείνει στάσιμη. Ο μόνος τρόπος για να αποκτήσει αξία είναι κάποιος να κάνει κάτι σ' αυτή τη γη, π.χ. να κτίσει ένα σπίτι, να κυνηγήσει εκεί, να δουλεύει εκεί, για να αποκτήσει η γη μια “αξία”. Ο Μάρξ τονίζει σωστά πως αυτή η αξία του “προϊόντος της εργασίας” αποκτάει υπερφυσικές διαστάσεις στο μυαλό των ανθρώπων, οι οποίοι του προσδίδουν υπερφυσικές, ακόμα και θρησκευτικές διαστάσεις. Αυτό το ονομάζει "φετιχισμό των αγαθών".


Ο Μαύρος Κύκνος τους έχει καταλάβει

Υπάρχει ένα μέρος στο μυαλό μας όπου η θρησκεία βρίσκεται δίπλα στην αγάπη, το μίσος και την απληστία. Σ' αυτό το μέρος βρίσκεται ο “φετιχισμός των αγαθών” του Μάρξ. Σ' αυτό το σημείο του εγκεφάλου χωρίζεται η πραγματικότητα των ανθρώπων από την οργανική πραγματικότητα του κόσμου γύρω μας. Είναι το μέρος που κατοικεί ο πόθος για έλεγχο, εξουσία και άπειρη ζωή. 

Η Οντίλ, ο μαύρος κύκνος από το μπαλέτο
'Η Λίμνη των Κύκνων' του Τσαϊκόφσκι
αποτελεί το σύμβολο της τρέλας,
της σκοτεινής πλευράς και των αχαλίνωτων
συναισθημάτων, είναι ένα άλλο πουλί
που έχει καταλάβει μαζικά τα σώματα
των μελών της ελίτ. Φώτο από την υπέροχη
ομώνυμη ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι.
Φυσικά, αυτό είναι καθαρή τρέλα. Όμως είναι μια πανταχού παρούσα τρέλα, η οποία καλύπτει τα πάντα, όσο προχωρούμε προς την καταστροφή, καθώς ο δυτικός κόσμος, ο εκφραστής της “ελεύθερης αγοράς” και  πρόσφατα ο νικητής επί του κομουνισμού, πέφτει με δραματικό τρόπο στον ίδιο γκρεμό που έπεσε και ο δεύτερος.

Γιατί και τα δύο αυτά συστηματα, του καπιταλισμού και του κομουνισμού, είναι εναλλάκτικά συστήματα. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και περιέχουν τις ίδιες ποσότητες ακρότητας και λαχτάρας για κάποιου είδους άπειρη θεϊκή τελειότητα. Και τα δύο περιέχουν τις ίδιες ποσότητες από θάνατο, καταστροφή, μίσος και τελικά, οικονομική κατάρρευση.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να βρούμε ξανά στο μέλλον μια απλή ισορροπία, η οποία θα μας οδηγήσει σε ευημερία, άνετες και ευτυχισμένες και ισορροπημένες ζωές. Αυτό είναι η αντίθεση στην ακρότητα των θρησκευτικών, άπληστων και αχαλίνωτων τμημάτων στο βάθος του εγκαφάλου μας. Θα πρέπει να θυμηθούμε πως τα πουλιά ήταν αυτά που μας πέταξαν έξω από τη Νεφελοκοκκυγία, όχι οι θεοί. 

Γιατί στο τέλος, το μόνο που έχει σημασία είναι πως η θεά Εξέλιξη προτιμάει την ισορροπία, την αρτιότητα και την ελεύθερη επικοινωνία στα πράγματα, όχι τη μονόπλευρη, την αχαλίνωτη και αρρωστημένη εκδοχή τους. Και περεμβαίνει πάντα για να τα διορθώσει.