Το μεγάλο παραμύθι του Θαυμαστού Νέου Κόσμου τους

Το άτομο είναι αδύναμο στην
συλλογική οργανωμένη επίθεση που
δέχεται η κοινωνία από την ελίτ.
Η ισχύς και η αυξημένη πιθανότητα
επιβίωσης στον Θαυμαστό Νέο
Κόσμο βρίσκονται στην ενότητα
και την κοινωνία και όχι στον
ατομισμό και την αδύναμη μονάδα.

Με την υποτίμηση και την ολοκληρωτική έξοδο της αριστεράς από το πολιτικό προσκήνιο και την παράλληλη σταδιακή υπονόμευση των συνδικάτων, το μοντέλο παραγωγής και διανομής του πλούτου της κοινωνίας άλλαξε για πάντα. Και πώς να μην γίνει αυτό, όταν ο πολιτικός λόγος της αριστεράς παραμένει ακόμα στο 1917 και αρνείται να προσαρμοστεί στην μοντέρνα εποχή;

Το μεγάλο αυτό πισωγύρισμα της κοινωνίας που βλέπουμε γύρω μας οφείλεται σε τρία βασικά ιστορικά και οικονομικά γεγονότα τα οποία χαρακτήρισαν τα τελευταία 40 έτη.

Καταρχήν, το πλατό στην παραγωγή πετρελαίου (peak oil), όπως το περιγράφει ο Hubbert, το οποίο έχει οδηγήσει σε ένα σημαντικό οικονομικό γεγονός: Το λεγόμενο peak credit, την αδυναμία δηλαδή εξεύρεσης εύκολης πίστωσης για την εξόρυξη πετρελαίου, πράγμα που αυξάνει κατακόρυφα το κόστος της. Αυτό οδήγησε στην πετρελαϊκή κρίση του 1973 και του 2005 και σήμερα οδηγεί την τιμή του πετρελαίου στα ύψη και μετά ξανά στην πτώση και τον δυτικό πολιτισμό, που βασίζεται σ' αυτό, σε έντονους κλυδωνισμούς και σε μια ενδεχόμενη κατάρρευση, αν αυτές οι μεταπτώσεις συνεχιστούν για πολύ.

Ο Θαυμαστός Νέος Κόσμος είναι εδώ, αλλά δεν
λειτουργεί όπως ακριβώς θα ήθελε η ελίτ...

Επιπλέον, το γεγονός της αποσύνδεσης του χρήματος από τον κανόνα του χρυσού συνέβη την ίδια εποχή με το peak oil (δεκαετία '70) και παράλληλα με την επικράτηση της Νέας Οικονομικής Θεωρίας του νεοφιλελευθερισμού. Η απάντηση στους φόβους αδυναμίας συμφέρουσας εξόρυξης πετρελαίου οδήγησε στη δημιουργία ψεύτικου πληθωριστικού χρήματος, το οποίο δημιουργούν μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες ή διάφορα φρικιαστικά χρηματιστηριακά προϊόντα όπως τα παράγωγα ή τα CDS, των οποίων η ονομαστική αξία είναι πολλαπλάσια του μεγάθους της πραγματική οικονομίας. Το χρήμα αυτό έχει οδηγήσει σε ένα καλά κρυμμένο υπερπληθωρισμό και σε ένα φαινομενικό πλουτισμό μεγάλων δυτικών κρατών και κυρίως διαφόρων ιδιωτών.

Τέλος, το ιστορικό γεγονός της πτώσης της ΕΣΣΔ έχει οδηγήσει στην υποχώρηση του αριστερού κινήματος, που λειτουργούσε ώς τότε σαν αντίβαρο στην αρπακτικότητα, την απληστία και την καταστροφική μανία του καπιταλισμού. Παράλληλα, έχει καταστήσει μεγάλες αριστερές δυνάμεις της Ελλάδας, όπως το ΚΚΕ, εκτός εποχής και πραγματικότητας, με ένα ξύλινο απαρχαιωμένο λόγο να προσπαθεί να εξηγήσει τα γεγονότα της λαίλαπας του νεοφιλελευθερισμού, ενώ παράλληλα οι ξεπερασμένες λύσεις που προτείνουν είναι ακατάλληλες για την εποχή και τις ανάγκες του λαού. Όταν, για παράδειγμα, το ΚΚΕ αναφέρει πως μόνο δύο δυνάμεις υπάρχουν στην κοινωνία, οι εργάτες και οι καπιταλιστές, τότε αφήνει απέξω ένα τεράστιο μέρος των αναξιοπαθούντων της κοινωνίας, σημερινών και μελλοντικών, δηλαδή την καταρρέουσα μεσαία τάξη. Παράλληλα, η άρνηση συνεργασίας μεταξύ των αριστερών και η δημιουργία πεμπτοφαλαγγίτικων αριστερών κομμάτων “γιαλαντζί”, τύπου Κουβέλη, έχει οδηγήσει στην κατακερμάτιση και την αδυναμία της αριστεράς να διαδραματίσει έναν οποιοδήποτε ρόλο στα τρομαχτικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας. Αυτή η κοντόφθαλμη, υστερόβουλη πολιτική των κομμάτων της αριστεράς, μαζί με το χυδαίο πολιτικό ήθος που έχει επικρατήσει γύρω μας, έχει επιτρέψει στην ελίτ να ξεφύγει πέρα από τον έλεγχο της κοινωνίας και να οδεύει ανεξέλεγκτη σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια για την ανθρωπότητα και τα όποια επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού.

"Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τυραννία
από αυτή που διαπράττεται
υπό την αιγίδα του Νόμου
στο όνομα της Δικαιοσύνης"
~ Μοντεσκιέ 

Μέσα από τα παραπάνω, ο καπιταλισμός μεταλλάχθηκε σε κάτι άλλο, σε κάτι που τον οδήγησε στις εσχατιές του και τον μετέτρεψε στο καθαρά ανθρωποφαγικό σύστημα του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό το σύστημα είναι τόσο παθογενές και η ελίτ που το υποστηρίζει τόσο κοντόφθαλμη, που έχει καταντήσει να ανταγωνίζονται και να συγκρούονται ανοιχτά με τις κοινωνίες για την καθολική επικράτηση. Τα όπλα του αρρωστημένου αυτού συστήματος είναι ο ψεύτικος πλούτος, τα ψέματα, οι εκβιασμοί, η ανελέητη προπαγάνδα και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας με στόχο αυτή να προσαρμοστεί στα δικά του σχέδια. Όλα αυτά είναι καταδικασμένα να αποτύχουν.

Ο νεοφιλελευθερισμός έχει χάσει από χέρι. Κι αυτό γιατί δεν έχει την ενέργεια, ούτε τη στιβαρή οικονομική βάση για να επιτύχει τον απώτερο σκοπό μιας νεοφεουδαρχίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Το κόστος του πετρελαίου και η φούσκα της Νέας Οικονομίας που κοντεύει να σκάσει, θα καταδικάσουν αυτό το εγχείρημα σε αποτυχία, αν η κοινωνία συνεχίσει την αντίστασή της και την εντείνει. Η απατεωνιά, η πλάνη και τα συνεχή ψέματα δεν είναι ο καλύτερος τρόπος διακυβέρνησης ή επιβολής επί της κοινωνίας. Αυτό όμως το ξεχνούν οι αργυραμοιβοί και τα λογιστάκια που έχουν στη δούλεψή τους και σκάβουν οι ίδιοι τον λάκκο τους με τα παρανοϊκά σχέδιά τους.

Αυτό δεν φαίνεται ακόμα, αλλά στην πορεία θα φανεί η ήττα του, καθώς αντιβαίνει σε κάθε αρχή που διέπει τον δυτικό πολιτισμό από τον Διαφωτισμό και πέρα. Δεν είναι δυνατόν να παραγκωνίσουν εν μια νυκτί εκατοντάδες εκατομμύρια μορφωμένων ανθρώπων και να τους πείσουν να γίνουν οικειοθελώς δούλοι. Η προπαγάνδα δεν αρκεί για να διαμορφωθούν συνειδήσεις και να πεισθεί η κοινωνία να πράττει συνέχεια ενάντια στα ίδια της τα συμφέροντα. Αρχικά, λόγω αιφνιδιασμού και μυστικοπάθειας, αυτό μπορεί να πέτυχε. Όχι για πολύ όμως και η ελληνική κοινωνία έχει αρχίσει να αντιδρά  πολύ έντονα σ' αυτή την προσπάθεια υποταγής της. Τώρα μένει να δούμε ποιος θα επικρατήσει: Τα λογιστάκια που θα γίνουν φονιάδες ή τα αρνιά που θα αποδειχτούν λιοντάρια;