 |
| Ο ευρωπαϊκός πύργος της Βαβέλ καταρρέει. Οι Ευρωπαίοι δεν έμαθαν τίποτε από την ιστορία αυτή. |
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και οι γελοιότητες της κυβέρνησης Παπανδρέου, αλλά και η απελπισία στα πρόσωπα του πολιτικού μας προσωπικού, δείχνουν περίτρανα πως αυτό το κακοπαιγμένο παραμύθι φτάνει στο τέλος του και μια νέα, απείρως σκοτεινότερη και πιο επικίνδυνη εποχή ξημερώνει για τους κατοίκους αυτής της χώρας.
Το Bloomberg δημοσίευσε άρθρο στο οποίο προβλέπει 98% πιθανότητα χρεωκοπίας για το ελληνικό δημόσιο. Το 2% είναι προφανώς για να καλυφθεί το γεγονός πως η χώρα μας έχει ήδη χρεωκοπήσει από την εποχή της "επιλεκτικής χρεωκοπίας" και πως τα διεθνή νεοφιλελεύθερα λαμόγια διαισθάνονται ότι δεν μπορούν να πάρουν πολλά ακόμα αρμέγοντας την πρώην χώρα μας κατά τη διάρκεια του επιθανάτιου ρόγχου της. Αιωνία της η μνήμη.
Δείτε το απόσπασμα:
Greece has a 98 percent chance of defaulting on its debt in the next five years as Prime Minister George Papandreou fails to reassure investors his country can survive the euro-region crisis.
Μετάφραση: Η Ελλάδα έχει 98% πιθανότητα χρεωκοπίας και αδυναμίας αποπληρωμής του χρέους της μέσα στα επόμενα 5 χρόνια καθώς ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου απέτυχε να πείσει τους επενδυτές πως η χώρα του μπορεί να επιβιώσει της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταρρέει
Όλα αυτά μας δείχνουν πως η οικονομική και γραφειοκρατική ευρωελίτ θεωρεί πως μπορεί να κουμαντάρει τη χρεωκοπία της Ελλάδας και τις επερχόμενες χρεωκοπίες και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, καθώς επίσης και την κατάρρευση του ευρωπαϊκού και διεθνούς τραπεζικού συστήματος, με μέτρα που περιλαμβάνουν πολλά ευχολόγια, κολλητική ταινία, επικοινωνιακό χειρισμό και διάσωση από τους Κινέζους (που διέσωσαν ξανά προσωρινά την Ένωση επεμβαίνοντας με διάσωση της έτοιμης για κατάρρευση Ιταλίας, για να σώσουν το Γουάν).
Η αλήθεια είναι όμως πως η Ευρωπαϊκή Ένωση ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι προς τον γκρεμό με άλλες, προηγούμενες από αυτή συνομοσπονδίες, οι οποίες απέτυχαν ακριβώς για τους ίδιους λόγους: Δεν υπάρχει διάθεση, ιδεολογία ή δυνατότητα για μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική, αλλά και η ευρωπαϊκή πολιτική είναι όμηρος του τραπεζικού καρτέλ. Αντίθετα, τα πλεονασματικά κράτη της Ένωσης, όπως η Γερμανία, θεώρησαν πως ήρθε η ιστορική τους στιγμή για να κυριαρχήσουν πάνω σε όλους τους άλλους μέσω των εξαγωγών τους (κάτι που σημαίνει εισροή κεφαλαίων από τις οικονομίες των χωρών αυτών), αλλά και του χρέους που δημιουργούν αυτές εξαγωγές στις περιφερειακές ευρωπαϊκές χώρες. Καθώς το αποτυχημένο πείραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης βασίζεται θεμελιακά στο νεοφιλελεύθερο αξίωμα πως οι ιδιωτικές τράπεζες θα πρέπει να παρεμβάλλονται σε κάθε συναλλαγή με κάποιας μορφής δάνειο, αυτό σημαίνει πως το χρέος των ελλειμματικών χωρών σ' αυτό το παιχνίδι ελεύθερου εμπορίου μέσα στην Ευρώπη αυξάνεται εκθετικά χάρη στον τόκο που μπαίνει πάνω σ' αυτά τα δάνεια και καθίσταται έτσι μη-βιώσιμο.
 |
| Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου: Το συβολικό τέλος της σοβιετικής αυτοκρατορίας, η αρχή της ανόδου της Γερμανίας, αλλα και η αρχή του τέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης... |
Αντίθετα από το παραμύθι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή μιας χαλαρής οικονομικής συνομοσπονδίας η οποία αντί για ένωση λαών αποδείχτηκε ένωση τραπεζών αλλά και φυτώριο κάθε λογίς λαμογιάς, οι μόνες ενώσεις κρατών που τείνουν να διαρκούν στον χρόνο είναι οι αυτοκρατορίες. Αυτές όμως οι ενώσεις είναι καταρχήν πολιτικές και μέσα σ' αυτές κάθε λογίς διαφορετικοί άνθρωποι και συστήματα δουλεύουν σε συνέργεια, με έναν αυτοκράτορα στο κέντρο να επιβάλει κατευθύνσεις και λειτουργίες.
Το πρόβλημα με την ΕΕ είναι πολύ απλό: Όταν η σοβιετική αυτοκρατορία κατέρρευσε, όχι πολύ καιρό πριν, όλες οι πρώην επαρχίες της αποσχίστηκαν και έτρεξαν να γίνουν μέλη της ΕΕ. Η Ένωση των 12 τότε χωρών, ανόητα όπως αποδείχτηκε και αυτοκαταστροφικά, τις δέχτηκε όλες για να περιορίσει την επιρροή της Ρωσίας και για ν' ανοίξει νέες προσοδοφόρες αγορές στη Γερμανία. Κατ' αυτό τον τρόπο η ΕΕ διπλασιάστηκε σε μέγεθος και η πολιτική αξία των περιφερειακών χωρών, όπως η Ελλάδα, έπεσε σημαντικά. Παράλληλα, όμως, και οι δύο μεγάλες χώρες της Ένωσης, η Γερμανία και η Γαλλία, υπέστησαν σημαντική μείωση της πολιτικής τους δύναμης μέσα σε έναν αχταρμά από 24 κράτη, τα περισσότερα από τα οποία δεν είχαν καμία συνάφεια μεταξύ τους. Φυσικά όλα έγιναν στο όνομα της ελεύθερης αγοράς, του κέρδους και του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Όλα αυτά οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση όπου οι περιφερειακοί εταίροι μιας ανοργάνωτης και ανολοκλήρωτης μη-ένωσης παλεύουν με γιγαντιαία χρέη, τα οποία τις οδηγούν από χώρες του πρώτου κόσμου στον τρίτο, κατευθείαν κάτω από το επίπεδο αφρικανικών χωρών. Η μόνη χώρα που απομένει να διαθέτει εθνικό πλούτο είναι η Γερμανία. Αυτή είναι πλέον διχασμένη ανάμεσα στο να επανιδρύσει το Δ΄ Ράιχ, διαβλέποντας μιαν υποτιθέμενη ιστορική στιγμή για την ίδια, ή να πληρώσει για να σώσει όχι μόνο την Ελλάδα, της οποίας το χρέος είναι μηδαμινό σε σχέση με άλλων χωρών, αλλά για όσους βρίσκονται σε δύσκολη θέση, δηλαδή όλους.
 |
| "Κάνε πως διαφωνούμε, μας παίρνουν φώτο". |
Οι Γερμανοί ψηφοφόροι, ιδιαίτερα όσοι διαβάζουν φανατικά Bild και Spiegel, το μισούν αυτό. Θεωρούν πως τα χρήματα που απέκτησε η Γερμανία μέσω της βιομηχανίας της, καταχρεώνοντας όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης, είναι δικά τους και μόνο δικά τους. Το ζήτημα είναι πολιτισμικό και θρησκευτικό. Είναι προτεστάντες και πιστεύουν πως ο Θεός τους ανταμείβει για τη σκληρή δουλειά τους. Θεωρούν πως η επιτυχία της Γερμανίας τα τελευταία 10 χρόνια είναι προϊόν σκληρής δουλειάς, δικής τους και μόνο.
Οι μισθοί που παίρνουν οι Γερμανοί, αν και μειωμένοι πια καθώς ο νεοφιλελευθερισμός έβαλε χέρι και σ' αυτούς, κατά τους Γερμανούς οφείλονται στο ότι παράγουν επιτυχημένα βιομηχανικά προϊόντα, χωρίς να τους ενδιαφέρει ουσιαστικά πού πάνε αυτά. Δεν τους ενδιαφέρει ότι τα χρήματα αυτά αποκτήθηκαν χάρη στο πλεόνασμα της οικονομίας τους σε βάρος κάποιων άλλων χωρών. Δεν τους ενδιαφέρει πως η ΕΕ έχει στηθεί με σκοπό να ωφεληθούν οι γερμανικές τράπεζες και εταιρίες.
Δεν τους ενδιαφέρει στο ελάχιστο πως χώρες όπως η δική μας στήριξαν τη βιομηχανία τους και την οικονομία τους. Δεν τους ενδιαφέρει πως το ελληνικό δημόσιο αποτελεί, λόγου χάρη, τον καλύτερο πελάτη της Siemens κι αυτό όχι λόγω της ποιότητας των προϊόντων της, αλλά κυρίως λόγω του γιγαντιαίου συστήματος διαφθοράς που έστησε η εταιρία αυτή στην Ευρώπη.
Οι ημιμαθείς Γερμανοί ψηφοφόροι δεν θυμούνται την ιστορία τους ούτε πλέον τα ολοκαυτώματα που διέπραξαν οι πρόγονοί τους. Μαθαίνουν ξανά να μισούν τους άλλους, τους ξένους, τους διαφορετικούς. Τους τεμπέληδες, διεφθαρμένους και άχρηστους, που απειλούν το βιοτικό τους επίπεδο, το οποίο κέρδισαν με πολύ κόπο. Διαβάζουν με προσοχή όσα τους λέει η προπαγάνδα της Μέρκελ και του κόμματός της. Οι ξένοι φταίνε. Μας κλέβουν τα χρήματά μας. Μας κλέβουν τον Ζωτικό Χώρο μας. Δεν είναι Γερμανοί, άρα δεν αξίζουν ευημερίας.
Φυσικά, στην πραγματικότητα και οι Γερμανοί ψηφοφόροι, όπως και οι Έλληνες και οι Γάλλοι και οι Φιλλανδοί, δεν έχουν καταλάβει πως το χρέος που καλούνται να πληρώσουν δεν είναι "εθνικό", αλλά καταρχήν χρέος των τραπεζών, το οποίο το μετακυλούν σ' εκείνους. Όταν χρεωκοπήσει η Ελλάδα, οι αδύναμες ευρωπαϊκές τράπεζες θα καταρρεύσουν. Σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί αυτό, τα λαμόγια του διεθνούς χρηματοπιστωτικού τομέα θα στραφούν στους Γερμανούς φορολογούμενους για μια τελευταία αρπαχτή, για το μεγάλο τελικό colpo grosso. Κανείς δεν γλιτώνει από την επιδρομή κατά των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
 |
| Προσοχή! Πέφτεεεεεεεει! |
Όμως το μεγάλο μυστικό είναι πως η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χρεωκοπημένη χώρα της Ευρωζώνης. Είναι και η Ιταλία, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Είναι η Ισπανία. Είναι το σύνολο της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Αλλά το πιο σημαντικό, οι μεγάλες της τράπεζες είναι χρεωκοπημένες. Πάρτε για παράδειγμα τις τρεις μεγάλες γαλλικές τράπεζες BNP Paribas, Société Générale και Crédit Agricole. Και οι τρεις συνολικά κατέχουν 42 δις ευρώ ελληνικών ομολόγων και ιδιωτικού χρέους, έναντι 25 δις ευρώ ελληνικού χρέους που κατέχουν οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες και 10,2 δις ευρώ που κατέχουν οι βρετανικές.
Όμως αυτό δεν φτάνει. Οι γαλλικές τράπεζες κατέχουν πάνω από 140 δις ευρώ ισπανικού χρέους και σχεδόν 400 δις ευρώ ιταλικού χρέους! Το συνολικό χρέος (η έκθεση) των γαλλικών τραπεζών ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 4,7 τρισεκατομμυρίων ευρώ ή το 250% του ΑΕΠ της Γαλλίας! Αν ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στη συνολική χρηματιστηριακή αξία των τριών αυτών τραπεζών, αυτή ανέρχεται στα 44 δις ευρώ, δηλαδή λίγο περισσότερο από το ελληνικό χρέος προς αυτές. Με λίγα λόγια, ίσα-ίσα που το καλύπτουν. Αλλά η έκθεσή τους στο ιταλικό χρέος είναι 7 φορές η χρηματιστηριακή αξία τους και η συνολική τους έκθεση 78 φορές περισσότερο!
Ποιό αρρωστημένο μυαλό επέτρεψε στις τράπεζες να αγοράζουν χρέος χωρίς αντίκρισμα, ώστε τώρα να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν; Πείτε μου λοιπόν, πώς θα σωθούν οι γαλλικές τράπεζες; Δεν θα σωθούν και η οικονομία της Ευρώπης είναι αυτή τη στιγμή υπό κατάρρευση.
Αιωνία σου η μνήμη, Ελλάδα. Αιωνία σου η μνήμη, Ευρωπαϊκή Ένωση. Αιωνία σου η μνήμη, δυτικέ νεοφιλελευθερισμέ.
