31 Αυγούστου 2011

Η θεατρική παράσταση στην άκρη του γκρεμού


Βουτιά στο κενό: Αυτό περιγράφει
καλύτερα την κατάσταση σήμερα.
Η νέα επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ ανακοίνωσε αυτές τις μέρες πως το πρόβλημα των ευρωπαϊκών τραπεζών είναι η ρευστότητά τους και αυτή θα πρέπει να ενισχυθεί. Οι Όλι Ρεν και Ζαν Κλωντ Τρισέ έπεσαν αμέσως πάνω της για να την φάνε, λέγοντας πως όλα "είναι θέμα στήριξης από την ΕΚΤ". Στην πραγματικότητα, η Λαγκάρντ έχει δίκιο. Όμως, δεν υπάρχουν τα χρήματα πια για να σωθούν οι τράπεζες. Οι ελληνικές και ευρωπαϊκές τράπεζες είναι πλέον άδεια κελύφη. Για πρώτη φορά στην ιστορία έχουμε τράπεζες χωρίς χρήματα!

Εκεί που φαντάστηκαν πως εφηύραν το αεικίνητο, μια μηχανή που θα αρπάζει χρήμα από τις κοινωνίες και θα το διοχετεύει στην ελίτ, ήλθε η καταστροφή. Η οικονομία που έχουν στήσει, βασισμένη σε χρεώγραφα και υποσχέσεις αποπληρωμής, και οι κανόνες που έχουν δημιουργήσει έχει μπατάρει το καράβι από τη μεριά της ελίτ. Όμως, πέρα από τον αμύθητο πλουτισμό της με επίπλαστο χρήμα, αυτό έχει και ένα άλλο αποτέλεσμα που δεν είχαν προβλέψει: Το καράβι βουλιάζει.

Στην Ελλάδα, ο Μπενίτο μας λέει πως ένα καινούργιο φορολογικό νομοσχέδιο θα μας σώσει με κάποιο μαγικό τρόπο, που θα περιλαμβάνει μονόκερους, ξωτικά και νεράιδες. Η δήλωση μοιάζει με εκείνη του Μέγα Πρωθυπουργού μας, ο οποίος εντοπίζει πως το πρόβλημα των καιρών μας, σε ένα σύστημα που καταρρέει και συρρικνώνεται παγκοσμίως, είναι η "παγκόσμια διακυβέρνηση", δηλαδή να κάνουν κουμάντο 5-6 μεγα-κεφαλαιοκράτες που ανήκουν στην οικογένεια Ρόθτσιλντ! Είναι γελοίο όταν οι φαντασιώσεις γίνονται πολιτικός λόγος και όταν κάποιοι προσπαθούν να πουλήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες ως μέγα πολιτικό όραμα, όταν τα πάντα γύρω καταρρέουν. Παραφράζοντας τον Σαίξπηρ, τα καλύτερα σχέδια των ανθρώπων και των κεφαλαιοκρατών είναι καταδικασμένα να αποτύχουν.

Φυσικά, κάποιος θα πρέπει σε κάποια φάση να θυμίσει σε όλους αυτούς πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και, θα προσθέσω, του πραγματικού. Πολιτική ονειροφαντασιών, θετικής σκέψης, μαγικών φασολιών και αειφόρου πράσινης οικονομικής ανάπτυξης είναι στην ουσία το αντίθετο της πολιτικής: Είναι η μη-άσκηση πολιτικής και η δουλεία στα ιδιωτικά τραπεζικά συμφέροντα.

Στο ίδιο κλίμα κινούνται και οι μεγάλοι Ευρωπαίοι ηγέτες Νικολά Σαρκοζί και Άγκελα Μέρκελ, οι οποίοι τώρα προωθούν την ιδέα ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου. Η πολιτική στην ευρωπαϊκή ήπειρο έχει υποβιβαστεί σε ένα παιχνίδι με μουσικές καρέκλες. Όποιος στο τέλος μείνει όρθιος, χωρίς καρέκλα, χάνει. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κάνουν ζογκλερικά, μήπως πάρουν καμιά ψήφο από το ολοένα και πιο εξαγριωμένο πλήθος.

Όλα αυτά μας δείχνουν τον βαθμό της ακραίας απόγνωσης που διέπει το πολιτικό προσωπικό και το μεγάλο αδιέξοδο στο οποίο έχουν βρεθεί. Δεν συμπάσχω μαζί τους, γιατί έχουν τεράστια ευθύνη γι' αυτά που συμβαίνουν και για όλα τα κακά που θα βρουν τον ελληνικό λαό από εδώ και πέρα, αποτέλσμα των πολιτικών που προωθούν. Οι ευθύνες τους είναι πλέον τεράστιες και δεν θα λειτουργήσουν μόνο σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι, αλλά όπως πάμε θα μείνουν για πάντα στην ιστορία του τόπου και στη μνήμη των κατοίκων του ως προδότες, που κοίταξαν το προσωπικό τους συμφέρον, καταστρέφοντας τα πάντα γύρω, μαζί και τη χώρα.  

Πάνω στην ατυχία μας, να και μια καλή είδηση. Βάσει των συμφωνιών που έχουν υπογράψει οι Παπανδρέου & Συνεργάτες, αν ο Μπενίτο έβαζε τελικά υποθήκη τον Παρθενώνα και το Ζάππειο, τότε αυτόματα θα οδηγούμασταν σε ένα "πιστωτικό γεγονός". Άρα, η ατζέντα των Νέων Φιλλανδών, της παρέας από νέους ακροδεξιούς γιάπηδες που έχουν αναδειχθεί στην χώρα αυτή (απλά δείτε τους και θα καταλάβετε), δεν πρόκειται να προχωρήσει. Το δάνειο δεν προχωράει, από ό,τι φαίνεται...

Έρχεται καταιγίδα δυνατή...
Αυτόματα, η συμφωνία της 21ης Ιουλίου, αυτή που θα μας "έσωζε" από την καταστροφή και τον όλεθρο, είναι στην ουσία άκυρη, μόλις ένα μήνα μετά την υπογραφή της. Παράλληλα, η αξιοπιστία και η πολιτική ικανότητα της φάρας των Ευρωπαίων πολιτικών που έχουν αναλάβει τα ηνία της Ένωσης πλέον καθίσταται μηδαμινή. Αυτή η εξέλιξη αφορά τόσο τους δικούς μας ντόπιους "ηγέτες" όσο και τους "επικεφαλής" της ΕΕ. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ευρώπης είναι πως οι πολιτικοί της νομίζουν πως μπορούν να κοροϊδέψουν το κοινό και τις "αγορές". Αυτό φυσικά είναι αδύνατο σε βάθος χρόνου και σήμερα βλέπουμε πως αρχίζουν να εμφανίζονται τα αποτελέσματα της επιλογής τους αυτής. Προσωπικά, δεν βλέπω πολύ μέλλον στο σχήμα της Τρόικας, ενώ είναι σίγουρο πως κάποιοι Ευρωπαίοι πολιτικοί θα χάσουν τη θέση τους λόγω κάκιστων χειρισμών που επιδείνωσαν και επιτάχυναν την ολοκληρωτική οικονομική κατάρρευση, εεε... με συγχωρείτε, την "οικονομική κρίση".

Είναι προφανές πως η μόνη πορεία στην οποία μπορούμε να πάμε είναι προς τα κάτω. Το πλοίο βουλιάζει και μας παίρνει όλους μαζί του. Σωστικές λέμβοι υπάρχουν, αλλά θα πρέπει να μάθουμε να τις χρησιμοποιούμε. Θα πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε ξανά τη γή, θα πρέπει να γίνουμε αυτάρκεις σε προσωπικό επίπεδο και μετά σε τοπικό, σε επίπεδο γειτονιάς, χωριού και πόλης. Θα πρέπει να αρχίσουμε να βασιζόμαστε στον εαυτό μας ξανά και να μην περιμένουμε τη σωτηρία μας από μερικούς άχρηστους πολιτικάντηδες, καθισμένοι μπροστά στη νέα 40άρα TFT τηλεόρασή μας. Η νέα εποχή που ξημερώνει θα είναι σκληρή για όλους μας. Όμως όλοι μπορούμε να προσαρμοστούμε στην καταστροφή και να επιβιώσουμε, ακόμα και να ζήσουμε καλά.

Αρκεί να ξυπνήσουμε, να αποδεχτούμε πως το σύστημα μέσα στο οποίο γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε έχει φτάσει στο τέλος του και κάτι νέο θα γεννηθεί μέσα από πολέμους και καταστροφές. Η αποστολή μας είναι να διαφυλάξουμε τους εαυτούς μας, την εθνική και πολιτιστική μας κληρονομιά, τις πόλεις και τα χωριά μας και να δημιουργήσουμε πλούτο βασισμένο σε πραγματικά, απτά πράγματα. Οι επίπλαστες αξίες του παρελθόντος, χρηματιστήρια, ηλεκτρονικό χρήμα, παράγωγα, CDS, μετοχές και άλλες μορφές χρεωγράφων, που σήμερα αποτελούν το 95% της οικονομίας, δεν έχουν θέση στον τρομερό και απρόβλεπτο Θαυμαστό Νέο Κόσμο που ξημερώνει. 

28 Αυγούστου 2011

Το χρήμα ως χρέος 2 [Αγγλικά χωρίς ελληνικούς υπότιτλους]


Ένα ενδιαφέρον βίντεο που εξηγεί την πραγματική φύση του μοντέρνου χρήματος ως χρέος. Το χρήμα πλέον δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες και όχι από τις κυβερνήσεις, ενώ δεν έχει πια καμία πραγματική αξία, καθώς δεν έχει αντίστοιχη αξία σε χρυσό. Το χρήμα που κυκλοφορεί σήμερα έχει αξία μόνο και μόνο γιατί κάποια αρχή (το κράτος) λέει πως έχει αξία και αποτελεί μέσο συναλλαγών.

Το πρόβλημα σήμερα είναι πως οι τράπεζες κατασκευάζουν το χρήμα από αέρα κοπανιστό. Τα πάντα είναι υποσχέσεις πως κάποιος θα πληρωθεί με τόκο σαν αντάλλαγμα μιας υπηρεσίας ή ενός προϊόντος. Χωρίς πραγματικό χρήμα δεν υπάρχει οικονομία. Αν βάλουμε σ' αυτό και το πρόβλημα του τόκου που υπάρχει εκτός του συνόλου της οικονομίας [βλέπε το νέο μόνιμο άρθρο Ο ενδέκατος βώλος], τότε μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα πως η μοντέρνα οικονομία είναι μια φούσκα και αυτή τη στιγμή η φούσκα σκάει.

Ένα ακόμα ενδιαφέρον θέμα: Αν κάποιος τυπώσει πλαστό χρήμα είναι πλαστογράφος και εγκληματίας. Αν μια τράπεζα τυπώσει πλαστό χρήμα, είναι θεσμός.

Μήπως θα πρέπει η ανθρωπότητα να κοιτάξει λίγο τις προτεραιότητές της ξανά;

24 Αυγούστου 2011

Ο νέος μεσοπόλεμος


Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης
στρατάρχης φον Χίντερμπουργκ
με τον καγκελάριο Αδόλφο Χίτλερ, το 1933.
Ο πρώτος ήταν τόσο λαοφιλής, που ο Χίτλερ
και οι Ναζί δεν μπορούσαν να ανέβουν στην εξουσία,
παρά μόνο μετά τον θάνατό του την ίδια χρονιά.
 «Εκείνοι που δεν μπορούν να θυμηθούν το παρελθόν είναι καταδικασμένοι να το επαναλάβουν».
~ George Santayana, 1905
Πολλοί γνωρίζουμε το παραπάνω ρητό, που είναι μια παρατήρηση η οποία αφορά ένα ανθρώπινο λάθος που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Όμως, η κατάσταση στην Ευρώπη το 2011, ογδόντα χρόνια μετά τη μεγάλη κρίση του 1930, μοιάζει σαν να μην έχει αλλάξει στο ελάχιστο, σαν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος να μην συνέβη ποτέ και τα διδάγματά του να μην άγγιξαν την ανθρωπότητα στο ελάχιστο.

Όχι μόνο αυτό, αλλά τελευταία πληθαίνουν οι φωνές πως η κατάσταση στην Ευρώπη και στην Αμερική οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον επόμενο μεγάλο παγκόσμιο πόλεμο, καθώς θυμίζει πολύ την περίοδο του μεσοπολέμου στη Γερμανία. Την περίοδο που χαρακτηρίστηκε από την άνοδο του ναζιστικού κόμματος και ολοκληρώθηκε με τον μεγάλο πόλεμο.

«Το 1930 εκτιμάται πως το 99% των κεφαλαίων στην ηπειρωτική Ευρώπη, με κέντρο την Γερμανική Δημοκρατία της Βαϊμάρης, είχαν μεταφερθεί στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με μόνο 1% να έχει παραμείνει στην παραγωγική οικονομία.
[...]Η μαζική ανεργία έπληττε τους κλάδους αιχμής, που είχαν, όπως και σήμερα, περισσότερο "παγκοσμιοποιηθεί". Με δόγμα την άμεση καταπολέμηση των ελλειμμάτων, με την επιλογή του αποπληθωρισμού (deflation) προς ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της πραγματικής αξίας του νομίσματος, η οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων διασφάλιζε υψηλές χρηματικές αποδόσεις, αλλά με απαράκαμπτο τίμημα την καταστροφή της παραγωγικής σφαίρας. Παράλληλα, πυροδοτούσε την αποδόμηση των κοινωνιών, την εξαθλίωση εκατομμυρίων εργατικών οικογενειών, εκτρέφοντας κοινωνική αντίδραση, που θα επέστρεφε με την μορφή του ναζισμού. Το κοινωνικό χάος, η δυσφήμιση της αριστεροδεξιάς πολιτικής συναίνεσης οδήγησαν σε κοινωνική απόγνωση και μαζική αντιδημοκρατική ριζοσπαστικοποίηση, με ορόσημο την παράδοση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στον Χίτλερ τον Φεβρουάριο του 1933».
 ~ Κ. Βεργόπουλος – Μετά το Τέλος, Εκδόσεις Λιβάνη 2011

Θα μπορούσαμε να πούμε πως όντως η ιστορία επαναλαμβάνεται, αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος πως δεν θα είναι τραγωδία κι αυτή την φορά. Το ζήτημα δεν είναι μόνο αν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και τα ντόπια τσιράκια τους εφαρμόζουν την ίδια κοντόφθαλμη πολιτική με εκείνη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, με σκοπό όπως και τότε την ωφέλεια των κεφαλαιούχων σε βάρος της κοινωνίας. Δεν αμφιβάλω πως οι πολιτικοί του καιρού εκείνου ήταν το ίδιο γελοίοι, διεφθαρμένοι και άχρηστοι με τους σημερινούς. (Ως προς αυτό, όταν ο Γιωργάκης μας αποκαλούσε τους Έλληνες άχρηστους και διεφθαρμένους είχε προφανώς το γνώθι σ’ αυτόν). Όχι, το πρόβλημα είναι αυτό που θα μπορούσε να έλθει μετά. Είναι η πορεία που παίρνουν οι κοινωνίες όταν φτάνουν σ' αυτό το σημείο. Φασισμός, πόλεμοι, καταστροφή, εκατόμβες, ολοκαυτώματα...

«Η συντηρητική θεραπευτική αγωγή , που σήμερα υιοθετείται από την Γερμανία και την Ευρωζώνη, αποδίδοντας προτεραιότητα στην εξασφάλιση των πιστωτών, επιβάλλει την κύρωση της "χρηματοπιστωτικής καταστολής": Την απόσυρση χρήματος από την οικονομία, ώστε να βαθύνει η ύφεση και ανεργία, να σβήσουν οι μη-βιώσημες επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας, να κατέλθουν οι τιμές σε ανταγωνιστικά επίπεδα, με την ελπίδα ότι έτσι θα αναδυθεί νέο και βιώσιμο οικονομικό σύστημα».
 ~ Rogoff K. & Reinhardt C., This Time is Different: Eight Centuries of Financial Folly, 2010 – Κ. Βεργόπουλος, Μετά το Τέλος, Εκδόσεις Λιβάνη, 2011

Η φρενήρης σεξουαλική ανηθικότητα,
ο καλλιτεχνικός πειραματισμός
και η ηδονιστική παρακμή
στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης
οδήγησαν σε φαινόμενα
όπως η ωραιοποίηση της χρήσης
ναρκωτικών. Δείτε πώς απεικονιζόταν
η χρήση της πρωτοεμφανιζόμενης
κοκαϊνης στη λαϊκή κουλτούρα.
[Cocain, F.W. Koebner,
Grotilgo-Verlag,
Βερολίνο 1921, Περιοδικό].


Σας θυμίζει κάτι σχετικό με την
απελευθέρωση των ναρκωτικών
στη χώρα μας;

Παρόλο που η συνταγή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ήταν πέρα για πέρα αποτυχημένη, κάποια μυστηριώδης θρησκευτική παράκρουση οδηγεί τις αρχές της ΕΕ και την ΕΚΤ στο ίδιο μονοπάτι και συμπεριφέρονται σαν τους λέμους, τα ποντίκια της Νορβηγίας, που αυτοκτονούν όλα μαζί πέφτοντας στον γκρεμό για αδιευκρίνιστους λόγους. Η μόνη διαφορά είναι πως οι λέμοι είναι πολύ χαριτωμένα πλάσματα, ενώ τα ποντίκια της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, οι εκπρόσωποι της Λέσχης Μπίλντενμπεργκ και οι προαγωγοί της "παγκόσμιας διακυβέρνησης" μοιάζουν πιο πολύ με βρωμερούς αρουραίους παρά με οτιδήποτε άλλο.

Η μοντέρνα παραλλαγή αυτού του δράματος έχει δύο ακόμα βασικούς παράγοντες, που διαφοροποιούν την κατάσταση από το τότε κι αυτό καθιστά κάθε προσπάθεια πρόβλεψης των εξελίξεων εντελώς αδύνατη:

Καταρχήν, υπάρχει ένας βασικός λόγος που υποχωρεί τόσο άτακτα η πραγματική οικονομία και την καταπίνει το χρηματοπιστωτικό σύστημα και μας το λέει ο Dmitri Orlov [Reinventing Collapse: The Soviet Example and American Prospects, 2008]. Αυτός είναι πως ο βιομηχανισμός, δηλαδή ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός μαζί, έχουν οδηγήσει στην κατασπατάληση και σχεδόν στην εξάντληση των διαθέσιμων φυσικών πόρων του πλανήτη και της φέρουσας δυνατότητας παραγωγής που έχει, κάτι που ονομάζεται Πρωταρχική Οικονομία. Αυτό, στο σημείο καμπής που βρισκόμαστε, οδηγεί στη συρρίκνωση της πραγματικής παραγωγικής οικονομίας.

Καθώς λοιπόν δημιουργείται κενό στην οικονομία, έχει ξεχυθεί ανεξέλεγκτο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, που έχει διογκωθεί για να το καλύψει το κενό αυτό, με ολέθρια αποτελέσματα.

Χαρτονόμισμα των 50 εκατομμυρίων μάρκων της Δημοκρατίας
της Βαϊμάρης, από την περίοδο του υπερπληθωρισμού το 1920.
Η απάντηση ήταν η εκτύπωση περισσότερων χαρτονομισμάτων
και η επιχείρηση καταστροφής της πραγματικής οικονομίας.
Ο δεύτερος παράγοντας που διαφοροποιεί την κατάσταση από εκείνη του 1930 είναι πως δεν είναι μόνο η εργατική τάξη που πλήττεται από την επανάληψη των αποτυχημένων πολιτικών της Βαϊμάρης. Αυτή τη φορά η κύρια επίθεση γίνεται κατά της μεσαίας τάξης, των εμπόρων και των επαγγελματιών, αλλά και κατά μιας διαφορετικής με τότε κοινωνίας, πιο μορφωμένης, με τα μέλη της να ξέρουν τι θα πει ευημερία και τα οποια είχαν μεγαλύτερη σχετική ελευθερία και επιλογές.

Ως αποτέλεσμα, αν λάβουμε υπόψη μας και τις ιστορικές εξελίξεις που οδήγησαν στην άνοδο του ναζισμού, είναι λογικό να θεωρούμε πως κάθε προσπάθεια καταστολής υπέρ των συμφερόντων της οικονομικής ελίτ σε βάρος της κοινωνίας θα έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα (σύντομα και όχι σε 10 χρόνια) τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας και την άνοδο δυναμικών, πιθανώς όχι αμεσοδημοκρατικών κινημάτων όπως θα περίμεναν κάποιοι, τα οποία θα λειτουργήσουν σαν αντισώματα και θα επιχειρήσουν να ανασχέσουν την απρόκλητη και αυτοκαταστροφική επίθεση της ελίτ κατά των λαών και των κοινωνιών.

22 Αυγούστου 2011

Κατάρρευση της συμφωνίας διάσωσης της Ελλάδας;

Όταν είπαν οι Φινλανδοί στον Βενιζέλο πως ήθελαν "κάποια
ανταλλάγματα", δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς εννοούσαν...
Τουλάχιστον, θα μας πουν, η σημαία τους φέρνει
κάτι από την ελληνική επανάσταση...
Η τρέλα κυριαρχεί στην ΕΕ: Για πρώτη φορά στην ιστορία, ο δανειστής απαιτεί από την δανειολήπτη να τον… δανείσει εκείνος, για να πάρει το δάνειο!

Κι όμως, ο πολιτικός γίγαντας και Υπουργός Οικονομικών Όλων των Ελλήνων Μπενίτο ο Μουλωχτός, συμφώνησε, χωρίς διαπραγματεύσεις, στο σύνολο των απαιτήσεων της Φινλανδίας, για να συμβεί ακριβώς αυτό.

Για την ακρίβεια, οι φίλοι Φινλανδοί, καρντάσια και εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πάνω στη λαχτάρα τους να μας σώσουν, απαίτησαν όπως η Ελλάδα τοποθετήσει ένα μέρος του ποσού του δανείου (αρχικά ακούγεται για 1 δις ευρώ) από το συνολικό πακέτο στήριξης που θα λάβει απ' αυτούς, το οποίο, άκουσον-άκουσον, θα λάβουν πίσω στο ακέραιο στην περίπτωση που η χώρα μας χρεωκοπήσει ή αν βρεθεί σε αδυναμία να πληρώσει μια δόση! Φυσικά γι' αυτό το ποσό, η Ελλάδα θα πληρώνει και τόκους στους Φινλανδούς!

Ο υπουργός, ο οποίος δεν φημίζεται και για τις μεγάλες γνώσεις του περί τα οικονομικά, και γενικά νιώθει ένα δέος όταν διαπραγματεύεται με Ευρωπαίους, συμφώνησε αμέσως με αυτούς τους απεχθείς όρους, καθώς η συμφωνία της 21ης Ιουλίου επιτρέπει διμερείς συμφωνίες ανάμεσα στα κράτη που συμμετέχουν στο Ταμείο Διάσωσης.

Αμέσως, πήραν γραμμή οι Ολλανδοί και οι Αυστριακοί και απαιτούν και εκείνοι να συμβεί το ίδιο και στις δικές τους επιμέρους δανειακές συμβάσεις με την Ελλάδα. Η φαιδρότητα της κατάστασης γίνεται ακόμα πιο έντονη από την επιστολή που έστειλε ο Μέγας Πολιτικός, τουλάχιστον ισάξιος του συνονόματού του, Αναπληρωτής Πρωθυπουργός, Υπουργός Οικονομικών και Μέγας Ρήτωρ του Ελληνικού Κοινοβουλίου, Μπενίτο ο Μουλωχτός, για να ακυρωθεί η συμφωνία με τη Φινλανδία δια μέσου της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Κάποια στιγμή κατάλαβε πως δεν ήταν και πολύ καλή η συμφωνία και αποφάσισε να την πάρει πίσω! Πολύ αργά βέβαια, αφήστε που θα έχει βάλει και καμιά Ακρόπολη σαν εγγύηση και να μην το πήρε χαμπάρι...

Φυσικά η διασκεδαστική αξία της κυβέρνησης νεοΠΑΣΟΚ έχει πια φτάσει στα ύψη και πλέον τα μελλοντικά πρώην στελέχη της θα έχουν μια εξασφαλισμένη πορεία στην επιθεώρηση και το stand-up comedy. Φαντάζεστε γέλια το κοινό, όταν θα ακούγεται στη σκηνή "Ε, ναι... Συμφώνησα και έδωσα τον λόγο μου και υπέγραψα επίσημη διακρατική συμφωνία πριν λίγες μέρες... Αλλά, μωρέ, μήπως μπορούμε να... το ξεχάσουμε; Ένα μικρό λαθάκι δεν μπορούμε να κάνουμε κι εμείς οι υπουργοί;"

Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί ακόμα και οι Σκοπιανοί δεν μας σέβονται πια και τον τελευταίο καιρό έχουν γεμίσει τον τόπο με αγάλματα του Μεγαλέξανδρου (σε λίγο θα τα βάζουν και στις τουαλέτες) και δημοσιεύουν χάρτες της "Μεγάλης Μακεδονίας" με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη...

Προεκτάσεις: Η υπονόμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Φινλανδία και τις άλλες πλεονασματικές χώρες

Η συμφωνία της 21ης Ιουλίου – η οποία υποτίθεται θα έσωζε την Ελλάδα και θα τερμάτιζε την κρίση χρέους στην Ευρώπη – κατέρρευσε σαν ένας πύργος από τραπουλόχαρτα.

Και για πρώτη φορά στην ιστορία μια διεθνής συμφωνία, η οποία υποτίθεται είχε γνώμονα το κοινό συμφέρον και τη διάσωση του ευρώ, καταρρέει πριν καν στεγνώσει το μελάνι των υπογραφόντων.

Η κατάσταση αυτή οδηγεί πάλι τη χώρα μας να αντιμετωπίζει ξανά το φάσμα της "χρεωκοπίας", την οποία υποτίθεται έχει αποφύγει καθώς έχει χρεωκοπήσει "επιλεκτικά", δηλαδή ως προς όλους, εκτός από τους δανειστές της, τις τράπεζες και τελευταία τους "εταίρους" της. Στην πραγματικότητα, η Φινλανδία σε μια κίνηση ευρωπαϊκής "αλληλεγγύης" ουσιαστικά καταλύει τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Μεταξύ μας, πιθανώς να έχει ποντάρει ακόμα και σε CDS πως η Ελλάδα θα χρεωκοπήσει και τώρα κάνει ό,τι μπορεί για να το πετύχει!.. Όπως και να 'χει, τουλάχιστον το έλεγε από τον Ιούλιο πως θέλει εγγυήσεις, αλλά τα κανάλια το είχαν κουκουλώσει τότε.

Η νέα έδρα της Φινλανδικής Ύπατης
Αρμοστίας στην Αθήνα. Φτιαγμένη από
 πάγο, απότελεί θαύμα φινλανδικής
αρχιτεκτονικής. Αποτελεί μέρος
της συμφωνίας μεταξύ του
Ευάγγελου Βενιζέλου και της
ομολόγου του Γιούτα Ούρπιλάινεν.
Μέσα σ' αυτό εδρεύουν οι ορδές των
πολεμιστών που θα εξασφαλίσουν
πως το δάνειο προς την Ελλάδα
θα αποπληρωθεί.
Σ' αυτό το φαιδρό επίπεδο θα πρέπει να περιμένουμε πως θα είναι το μέλλον της Ευρωπαϊκής "Ένωσης" των τραπεζών και όχι των λαών. Η αρπακτικότητα, ο ανταγωνισμός και η πόλωση των ευρωπαϊκών κρατών, που χωρίζονται πλέον σε δύο κατηγορίες, αυτή του θύτη-πλεονασματικού λόγω εξαγωγών και εκείνη του θύματος-ελλειμματικού λόγω εισαγωγών, έχει μετατρέψει την πάλαι ποτέ Ευρωπαϊκή Ένωση σε ρωμαϊκή αρένα, όπου αποθεώνεται η πλέον ακραία έκφραση του νεοφιλελευθερισμού και κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας.   

Φυσικά, η κουτοπονηριά των πλεονασματικών χωρών σαν τη φίλη και εταίρο Φινλανδία δεν την εξασφαλίζει κατ’ ανάγκη από μελλοντική της κατάρρευση. Ούτε και τη Γερμανία. Αυτές οι χώρες έχουν ανάγκη από ελλειμματικές χώρες σαν την Ελλάδα, κατεξοχήν καταναλώτρια χώρα γερμανικών και φινλανδικών προϊόντων, για να διατηρήσουν τα δικά τους πλεονάσματα. Τώρα που μας χάνουν από πελάτες, το σκέφτηκαν καλά; Και αν τελικά δεν μας χρειάζονται εμάς, το σκέφτηκαν καλά; Μήπως οι μελλοντικοί τους καταναλωτές δεν βλέπουν τί κάνουν στους σημερινούς;

Συνεπώς, δεν θα πρέπει να αναρωτιόμαστε γιατί τα διεθνή χρηματιστήρια πάνε κατά διαόλου, με τον γερμανικό δείκτη DAX να έχει χάσει το 20% περίπου της αξίας του από την αρχή του έτους... Οι ανεπαρκείς Ευρωπαίοι ηγέτες δεν πείθουν κανέναν με τις πράξεις τους, τις δηλώσεις τους και την πολική τους θέση, κατάφωρα υπέρ των τραπεζών. Προσωπικά, όταν πλέον ακούω θριαμβολογίες, "ζήτω σωθήκαμε!", "ευρωπαϊκή αλληλεγγύη" και "πίσω στην ανάπτυξη τώρα", δεν πείθομαι στο ελάχιστο και περιμένω το ακριβώς αντίθετο. Σας προτείνω και εσάς να κάνετε το ίδιο.

21 Αυγούστου 2011

Η μεγάλη τραπεζική καταστροφή είναι προ των πυλών


"Προσοχή! Πέεεεεεφτει!"

Εδώ και λίγες εβδομάδες, έχουμε μια μεγάλη αναταραχή στις χρηματαγορές, με έντονες πτώσεις και παρεμβάσεις από τις κεντρικές τράπεζες για να αποφευχθεί το γενικό κράχ. Τα ΜΜΕ συμμετέχουν σ' αυτή την ιστορία με ξεκάθαρα ψέμματα (πλέον, το μόνο που έχουμε να περιμένουμε απ' αυτά είναι να αποκρύπτουν την αλήθεια).

Έτσι, όταν οι γενικοί δείκτες (πχ Dow, S&P 500, DAX, ΓΔ ΧΑΑ) επιστρέφουν πρόσκαιρα σε αυξητική τάση, λόγω της παρέμβασης των κεντρικών τραπεζών, τα ένδοξα ΜΜΕ βάζουν την κασέτα και μεταδίδουν πως η "Wall Street ανεβαίνει..." ή πως "είναι μια ακόμα απλή κυκλική αναπροσαρμογή" ή το αγαπημένο μου "τώρα πίσω στην Ανάπτυξη".

Πέρα από την τεράστια διασκεδαστική αξία που έχουν όλα αυτά τα ανόητα μηνύματα που αναμεταδίνουν τα μέσα, τα οποία πια δεν συντάσσονται στις αίθουσες σύνταξης, αλλά στους διαδρόμους του υπουργείου Τύπου, όπως όλες οι ειδήσεις, κρύβουν μια δυσάρεστη, απαισιόδοξη και επικίνδυνη αλήθεια: Όλα αυτά είναι μια λανθασμένη και χαζοχαρούμενη ερμηνεία των γεγονότων και η κρίση είναι τόσο μεγάλη και βαθιά (καθότι συστημική) που δεν διαφαίνεται ανάκαμψη στο κοντινό μέλλον. Αντίθετα, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε την κατάρρευση του συστήματος μέχρι τον χειμώνα.

Για δείτε τα παρακάτω στοιχεία από το Google Finance, για να διαπιστώσετε πως η νέα μεγάλη κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος είναι προ των πυλών, μια κρίση που θα κάνει την κρίση του 2008 να μοιάζει με απλό λόξυγκα.

Αμερικανικές τράπεζες (στοιχεία 3 Αυγούστου 2011)

Bank of America: -34.1% τους τελευταίους 12 μήνες, -34.51% τους τελευταίους 6 μήνες, αλλά και πτώση -14.2% μόνο τον τελευταίο μήνα.

Citigroup: -9.78% τους τελευταίους 12 μήνες, -22.64% τους τελευταίους 6 μήνες, αλλά και πτώση -13.22% μόνο τον τελευταίο μήνα.

Morgan Stanley: -24.23% τους τελευταίους 12 μήνες, -30.12% τους τελευταίους 6 μήνες, αλλά και -12.33% μόνο τον τελευταίο μήνα.

Goldman Sachs: -13.95% τους τελευταίους 12 μήνες, -19.93% τους τελευταίους 6 μήνες, -3.53% μόνο τον τελευταίο μήνα.

JPMorgan: -3.21% τους τελευταίους 12 μήνες, -12.54% τους τελευταίους 6 μήνες, αλλά και πτώση -4.38% μόνο τον τελευταίο μήνα.


Ευρωπαϊκές τράπεζες

Société Générale: -34.82% τους τελευταίους 12 μήνες, -36.39% τους τελευταίους 6 μήνες, και πτώση -30.28% μόνο τον τελευταίο μήνα.

Crédit Agricole: -30.9% τους τελευταίους 12 μήνες, -31.66% τους τελευταίους 6 μήνες, αλλά και -30.8% μόνο τον τελευταίο μήνα.

Deutsche Bank: -31% τους τελευταίους 12 μήνες, -17.61% τους τελευταίους 6 μήνες, και πτώση -16.48% μόνο τον τελευταίο μήνα

RBS: -35.61% τους τελευταίους 12 μήνες, -25.12% τους τελευταίους 6 μήνες, αλλά και πτώση -17.73% μόνο τον τελευταίο μήνα

Δείτε παρακάτω την εξέλιξη, μετά την "ανάκαμψη" των χρηματαγορών, στις 16 Αυγούστου:

Bank of America: +7.93% στις 15 Αυγούστου, αλλά -22.4% τον τελευταίο μήνα και  -34.95% (!) τους τελευταίους 3 μήνες.

Citigroup: +4.76% στις 15 Αυγούστου, αλλά -18.53% τον τελευταίο μήνα και  -24.71% τους τελευταίους 3 μήνες.

Morgan Stanley: +6.10% στις 15 Αυγούστου, αλλά -15.03% τον τελευταίο μήνα και πτώση -25.74% τους τελευταίους 3 μήνες.

Goldman Sachs: +2.28% στις 15 Αυγούστου, αλλά -8.28% τον τελευταίο μήνα και  πτώση -15.79% τους τελευταίους 3 μήνες.

Société Générale: +2.06% στις 15 Αυγούστου, αλλά -28.53% τον τελευταίο μήνα και  πτώση -41.23% (!) τους τελευταίους 3 μήνες.


"Its the banks, stupid!" *

* "Είναι οι τράπεζες, ανόητε!"

Οι ρωγμές είναι ήδη ορατές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Οι παραπάνω πίνακες μας δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος. Είναι οι τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα αυτό που έχει πρόβλημα!

Επίσης, το πρόβλημα έχει και μια άλλη σημαντική διάσταση. Όπως αναφέρει ο John Carney στο CNBC.com:

«Υπάρχει ακόμα ένα πρόβλημα με τα hedge funds τα οποία προσπαθούν να αντισταθμίσουν την έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών. Καθώς έχει απαγορευτεί στις ευρωπαϊκές τράπεζες να πουλάνε με ανοιχτή πώληση, αυτό κάνει την έκθεση των hedge funds προβληματική. Μια απάντηση από μερικά από αυτά θα είναι να προχωρήσουν σε ανοιχτή πώληση των εκτεθειμένων ομολόγων από αμερικανικές τράπεζες, σαν εναλλακτική».
~ John Carney, Το ντόμινο των ευρωπαϊκών τραπεζικών προβλημάτων,The domino effect of Europe bank woes

Μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα με το παραπάνω πως το σύστημα έχει απωλέσει εντελώς τη δυνατότητά του για ομοιόσταση, δηλαδή να διατηρήσει σταθερό το status quo. Βλέπουμε πως η αρπακτικότητα, η απληστία και η ανευθυνότητα, οι "ποιότητες" που τόσο πολύ εκθειάζει ο νεοφιλελευθερισμός, δηλαδή η τελευταία φάση του καπιταλισμού, είναι αυτά που θα οδηγήσουν στην πτώση του. Το παραπάνω κείμενο θα μπορούσε να ερμηνευθεί συμβολικά ως "η πράξη της αγοραπωλησίας του σχοινιού που θα κρεμαστούν οι πρώτοι καπιταλιστές", ένα σχοινί που τους το πούλησαν οι όμοιοί τους. Φυσικά, με δάνειο και τοκογλυφικό τόκο, καθώς "ο κίνδυνος της επένδυσης" είναι μεγάλος, μετά τις κρεμάλες. Με όλα αυτά βλέπουμε τη γελοιότητα, την τρέλα και την αρρώστια που διακατέχει το σύστημα και καταλαβαίνουμε πως δεν μπορεί να σταθεί για πολύ ακόμα.

"Τα λεφτά μας πίσω!"
Το τραπεζικό σύστημα είναι "διασφαλισμένο"
και "εγγυημένο" από το ελληνικό κράτος και από την ΕΕ
και δεν πρόκειται ποτέ να καταρρεύσει. Ποτέ!
Μας στηρίζουν φίλες χώρες όπως η Φινλανδία.
Εξάλλου, ο Μπένι θα βάλει ενέχυρο τον Παρθενώνα... 
Καθώς πολλοί μπορεί να βγουν και να πουν πως το σύστημα έχει πολλές αντοχές ακόμα και πως όσο τυπώνονται χρήματα όλα θα είναι καλά και η 'κονόμα θα συνεχιστεί, σας παραθέτω, σαν δώρο πείτε το, την πορεία των τραπεζών τα τελευταία 5 χρόνια (περίοδος 25 Αυγούστου 2006 – 19 Αυγούστου 2011). Στα στοιχεία αυτά βλέπουμε την τραγωδία να εκτυλίσσεται περίτρανη μπροστά στα μάτια μας:

Πορεία των τραπεζών τα τελευταία 5 έτη 
(Πηγή: Google Finance)

Bank of America : - 86.68%
Citigroup: -94.33%
Morgan Stanley: -70.72%
Keycorp: -83.46%
Fifth Third Bancorp: -76.06%
Barclays: - 76.85%
RBS: -96.83%
Société Générale: -83.57%
BNP Paribas: -60.64%
Crédit Agricole: -81.39%
UBS: -75.27%
Credit Suisse: -52.92%
Deutsche Bank: -65.26%

Για δείτε και τους αντίστοιχους χρηματιστηριακούς δείκτες για την ίδια περίοδο:

Dow Jones: μόνο -3.97%
S&P 500: μόνο -12.81%


Η πτώση των τραπεζών
- "Μα, πού πήγαν όλες;;;"
Εδώ φαίνεται το μέγεθος και η φύση του προβλήματος: Είναι το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι μετοχές των τραπεζών έχουν πέσει πολύ περισσότερο από των υπολοίπων εταιριών. Κάποιες έχουν χάσει μέχρι και το 95% της αξίας τους (Citigroup). Όπως όλοι ξέρουμε, ο μόνος λόγος που αυτές οι τράπεζες στέκουν ακόμα είναι επειδή τους δίνουμε εμείς όλα τα λεφτά μας. Στην περίπτωση των ελληνικών τραπεζών, είναι οι ίδιες τράπεζες που διασώσαμε με τα λεφτά του ελληνικού δημοσίου (€109 δις + νέα €109 δις μέσω του νέου ευρωπαϊκού πακέτου "βοήθειας", το οποίο θα πάει στις ντόπιες τράπεζες, για να μπορέσουν να τις εξαγοράσουν μετά οι ξένες), αλλά και μέσα από το γενικό ξεπούλημα της χώρας μας στους "πιστωτές" μας (στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες). Είναι καλό να γνωρίζεις πως τα λεφτά των κοινωνιών, που τόσο γενναιόδωρα δωρίζονται στις καημένες τις τράπεζες από τους καλούς πολιτικούς μας σε Ευρώπη και Αμερική, έχουν πεταχτεί κυριολεκτικά στα σκουπίδια.

Οι τράπεζες έχουν λάβει παγκοσμίως τεράστια ποσά για να ανακάμψουν από την κρίση του 2008, με το πρόσχημα πως θα επιστρέψουν τα κεφάλαια αυτά στην αγορά. Στην πραγματικότητα, ούτε ένα ευρωλεπτό δεν επιστρέφεται στην πραγματική οικονομία. Τα ποσά αυτά έχουν διοχετευτεί στα χρηματιστήρια, όπου και έχουν αποτεφρωθεί μέσα στη γενική κατάρρευση.

Για τις ελληνικές τράπεζες δεν μιλάω καν. Η μετοχή της Eurobank έχει χάσει το 85% της αξίας της μετοχής της (από €14 αξία το 2008, σήμερα αξίζει λίγο πάνω από €2). Η Alpha Bank, αντίστοιχα έχασε το 90% της αξίας της (€23 max το 2007, και €2,5 σήμερα). Η Εθνική, 90% (€37 στο τέλος του 2007, €3,74 σήμερα). Οι υπόλοιπες ακολουθούν την ίδια πορεία. [Πηγή: naftemboriki.gr]

Μέσα στο βαρέλι χωρίς πάτο. Επιστήμονες εικάζουν
πως πρόκειται για μεταμφιεσμένη μαύρη τρύπα...
Κι όμως, στις ελληνικές τράπεζες δόθηκε ένα συνολικό πακέτο βοήθειας €109 δις και η περίφημη βοήθεια από την Ευρώπη αφορά τη στήριξή τους και μόνο με άλλα €109 δις (όλα υπό μορφή εγγυήσεων, για να λάβουν δάνεια με μηδενικό επιτόκιο από την ΕΚΤ). Κι όμως, η συνολική σημερινή χρηματιστηριακή τους αξία είναι μόλις €9,7 δις. Το τι έγιναν όλα αυτά τα λεφτά, το γιατί δεν επιστρέφουν στην αγορά, όπως θα έπρεπε και γιατί το μόνο που απασχολεί τον πρωθυπουργό είναι η διάσωση των τραπεζών σε βάρος της κοινωνίας, για την οποία και θριαμβολογεί, ίσως δεν θα το μάθουμε ποτέ...

Το συμπέρασμα; Όσο περισσότερες γιγαντιαίες απώλειες θα έχουν οι τράπεζες, διεθνείς και ντόπιες, τόσο πιο πολύ θα πετάνε το δημόσιο χρήμα μέσα σ' ένα "βαρέλι δίχως πάτο", από το οποίο ούτε ένα λεπτό δεν θα επιστρέψει ποτέ πίσω στην αγορά. Προτείνω σε όλους να αγνοούν τις θριαμβολογίες κάθε φορά που ο Γενικός Δείκτης του ΧΑΑ ανεβαίνει 2-3 μονάδες και να μην πιστεύουν κανένα πολιτικό που τους ορκίζεται πως τα χρήματα θα επιστραφούν πίσω ή πως η διάσωση των ελληνικών τραπεζών αποτελεί κίνηση καλής θέλησης της ΕΕ. Όταν έχουν χάσει ήδη το 80-90% της χρηματιστηριακής τους αξίας, τί μπορεί πια να τις σώσει; Σύντομα, πολλές θα γίνουν βορά εξαγοράς (πιθανώς και ρευστοποίησης) από τις ξένες, πιο αρπακτικές τράπεζες, όπως έγινε με τη Γενική Τράπεζα. Αν φυσικά υπάρχει Ευρώπη ώς τότε. 

17 Αυγούστου 2011

Το παραμύθι για το ευρώ ως ενιαίο νόμισμα

Η ευρωζώνη έχει πολλά θεσμικά προβλήμα, τα οποία
δύσκολα θα ξεπεράσει, καθώς συγκρούνται τα
συμφέροντα της Γερμανίες με των εταίρων της.
Όλοι μας πιστεύαμε ώς τώρα πως το ευρώ είναι ένα ενιαίο νόμισμα για όλες τις χώρες της ευρωζώνης, με ακριβώς ίδια αξία για όλους. Μάλιστα, τα νομίσματα μέχρι 2 ευρώ διαθέτουν και μια εθνική όψη, η οποία υποτίθεται εκπροσωπεί τη συμμετοχή του κάθε κράτους στην Ενιαία Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ).

Στην πραγματικότητα το Ευρώ είναι ένα νόμισμα το οποίο εκδίδει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μια ιδιωτική τράπεζα, και όχι τα κράτη μέλη. Το χρήμα αυτό στη συνέχεια το πουλάει στις εθνικές κυβερνήσεις, μέσω των ευρωπαϊκών ιδιωτικών τραπεζών, υπό μορφή δανείου, με έκδοση ομολόγων ή με άλλα πιο ευφάνταστα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, όπως πχ. τα swaps.

Αυτή η διαδικασία μας δείχνει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απεμπολήσει τα δικαιώματα των κρατών να τυπώνουν το δικό τους χρήμα μέσα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ του 2002 και από το συμπληρωματικό Σύμφωνο Σταθερότητας του 2008.

Νεοφιλελευθερισμός: Μια ανυπέρβλητη θεσμική αδυναμία της ΟΝΕ

Το ευρώ είναι σχεδιασμένο
λάθος εξαρχής...
Το πρώτο λοιπόν θεσμικό πρόβλημα του ευρώ είναι πως έχει δημιουργηθεί για να υποστηρίξει ένα καθαρά νεοφιλελεύθερο μόρφωμα, που προκρίνει τα συμφέροντα των ιδιωτικών τραπεζών εις βάρος των κρατών και των κοινωνιών, τα οποία φιλοσοφικά οι σχεδιαστές του θεωρούν καταρχήν αρχαϊκά. Οι παραπάνω διακρατικές συμφωνίες διασφαλίζουν το αποκλειστικό δικαίωμα στις ιδιωτικές τράπεζες να ελέγχουν τη διανομή του πλούτου μέσα στην κοινωνία. Αυτό έχει σαν συνέπεια να οδηγηθούμε σε παράδοξες καταστάσεις όπως αυτή της Ελλάδας, στην οποία η πολιτική της ηγεσία έχει πλέον επίσημα απεμπολήσει την εθνική κυριαρχία της χώρας μέσα από τα Μνημόνια, καθώς δεν έχει πια κανένα δικαίωμα άσκησης εθνικής δημοσιονομικής πολιτικής. Αυτό αποδυνάμωσε τα εθνικά κράτη και τα μετέτρεψε σε έρμαια του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ.

Γερμανία: Ο νταής της Ευρώπης

Το γερμανικό νόμισμα του ενός ευρώ
μοιάζει πολύ με το μάρκο. Αυτό δεν
είναι εντελώς τυχαίο και δείχνει
τη στάση της Γερμανίας
απέναντι στους εταίρους της
στην Ένωση.
Το δεύτερο θεσμικό πρόβλημα του ευρώ, αλλά και της ίδιας της ΕΕ, είναι η συμμετοχή της Γερμανίας σ' αυτά. Η χώρα αυτή αποτελεί τον κύριο θιασώτη της πολιτικής λιτότητας, δηλαδή μιας πολιτικής που επιβάλει ύφεση και συρρίκνωση των υπολοίπων ευρωπαϊκών οικονομιών. Η ίδια αρνείται πεισματικά να στηρίξει χώρες της περιφέρειας, απαιτεί την περιστολή των δαπανών τους και απορρίπτει πεισματικά την υιοθέτηση μιας επεκτατικής οικονομικής πολιτικής στο εσωτερικό της, παρά τα μεγάλα πλεονάσματά της, τα οποία κατακρατεί ως νομισματικά αποθεματικά.

Ο νταής αυτός της Ευρώπης έχει λόγο που το κάνει αυτό. Μέσα από το εμπόριο των γερμανικών επιχειρήσεων εξάγει περισσότερα απ' όσα εισάγει. Συνεπώς μπαίνουν περισσότερα χρήματα μέσα στην γερμανική οικονομία από όσα βγαίνουν.

Η Γερμανία κάνει και ένα βήμα παραπέρα, το οποίο ανατρέπει περαιτέρω τις ισορροπίες. Επιβάλει στους πελάτες της να καταναλώνουν γερμανικά προϊόντα και υπηρεσίες, χωρίς όμως να τους επιτρέπει να έχουν πρόσβαση σε γερμανική πίστωση, η οποία θα μπορούσε να τονώσει τις εισαγωγές και την αγορά γερμανικών προϊόντων.

Αυτή η ανισότητα στην κίνηση των αγαθών μέσα στην ΕΕ έχει οδηγήσει τους εταίρους της Γερμανίας στο να αναλαμβάνουν συνολικά το κόστος της ευρωπαϊκής προσαρμογής - ανάμεσά τους και η χώρα μας. Έτσι, εμείς οι υπόλοιποι έχουμε εγκλωβιστεί σε μια πολιτική αποπληθωρισμού, διάλυσης των εθνικών οικονομιών και κοινωνικής γενοκτονίας, ενώ η Γερμανία εξακολουθεί να μην αναλαμβάνει το κόστος της αναγκαίας αντιστάθμισης από την πλευρά της, ως μιας εμπορικά πλεονασματικής χώρας. Συνεπώς η υποκριτική στάση της πολιτικής ηγεσίας και ορισμένων ΜΜΕ του αγαπητού εταίρου μας, οι οποίοι μας κάνουν κήρυγμα για την ανηθικότητα της χώρας μας και του πληθυσμού της, αλλά και μιας υποκριτικής προτεσταντικής δημαγωγίας, υπάρχει για να αποκρύψει το γεγονός πως η χώρα αυτή έχει μετατοπίσει, μέσω των εμπορικών πλεονασμάτων, το κόστος της συμμετοχής της στην ευρωζώνη στους εταίρους της. Ανάμεσά σ' αυτούς και στην Ελλάδα.

Με αυτή την πολιτική της η Γερμανία έχει καταφέρει να διαλύσει την πολιτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και να απομακρύνει κάθε πιθανότητα οικονομικής σύγκλισης. Αντίθετα, συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή έχουμε απόκλιση. Αυτό αποδεικνύεται από τη σημερινή είδηση πως η χώρα μας έχει χάσει κάθε οικονομικό όφελος από τη συμμετοχή της στην ΕΕ και την ΟΝΕ (ένα 10% περίπου αύξηση στην οικονομία της) κι έχει πλέον επιστρέψει σε μια εποχή προ-Μάαστριχτ. Από εδώ και πέρα, η συμμετοχή της Ελλάδας στο πείραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι επιζήμια για την χώρα μας.

Οι ανοχύρωτες οικονομίες της Ευρώπης

Η Γερμανία εξάγει, οι υπόλοιποι εισάγουμε.
Η Γερμανία εισπράττει, οι υπόλοιποι πληρώνουμε.
Τα δύο παραπάνω θεσμικά προβλήματα του ευρώ έχουν οδηγήσει τις ευρωπαϊκές οικονομίες σε μια πρωτοφανή κατάσταση. Το πιο ξεκάθαρο αποτέλεσμα όλων αυτών των πολιτικών είναι η έκρηξη στα spreads, δηλαδή στα επίπεδα του κόστους δανεισμού μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Το 2000, οι διαφορές των spreads ανάμεσα στα κράτη ήταν περίπου στο επίπεδο των 40 μονάδων βάσης. Σήμερα, η διαφορά στο κόστος δανεισμού ανάμεσα στα κράτη αποκλίνει πάνω από 1000 μονάδες βάσης από χώρα σε χώρα.

Αυτό μας δείχνει πως το ενιαίο νόμισμα, το ευρώ, δεν είναι στην ουσία καθόλου ίδιο για όλους! Αν δούμε δε και την ιστορία με τα ευρω-ομόλογα και την σθεναρή αντίσταση (ποιού άλλου) της Γερμανίας, τότε θα δούμε πως μετά από χρόνια οραματισμού για μια ενιαία ευρωπαϊκή οικονομία, έχουμε φτάσει πλέον στη φάση της πλήρους αποτυχίας του ευρωπαϊκού πειράματος.

Είναι προφανές πως η κάθε χώρα της ευρωζώνης έχει πολύ διαφορετικές πραγματικές τιμές και αξία για το ευρώ, όσον αφορά την αγοραστική δύναμη που έχει μέσω αυτού. Το νόμισμα μπορεί τυπικά να παραμένει κοινό και ενιαίο, στην ουσία όμως το κόστος πρόσβασης σ' αυτό για κάθε κράτος μέλος είναι τελείως διαφορετικό. Δηλαδή, το κόστος του ευρώ για τη Γερμανία είναι πολύ χαμηλότερο από τις ελλειμματικές χώρες PIIGS και αυτός είναι και ένας από τους κύριους λόγους της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας. Ειδικά στη χώρα μας, η οποία υφίσταται και μια διαδικασία επιβεβλημένης "εσωτερικής υποτίμησης", το κόστος του Ευρώ είναι τελείως ασύμφορο, παρά τα όσα διαφημίζει η κυβέρνησή μας μέσω της προπαγάνδας της στα ντόπια ΜΜΕ. Με λίγα λόγια, το ευρώ δεν μας συμφέρει πια.

Το ελληνικό ευρώ δεν αξίζει δραχμή.
Το γερμανικό, αξίζει πολλά μάρκα. 
Όσο η Γερμανία θα αρνείται να δεχτεί κάποιους αντισταθμιστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι θα διασφάλιζαν τη συνοχή της ευρωζώνης και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και όσο η ίδια η Ευρώπη θα παραμένει όμηρος των ορέξεων του τραπεζικού καρτέλ και των οίκων αξιολόγησης, χωρίς να αλλάζει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τότε ναι μεν το Ευρώ θα είναι ένα κοινό νόμισμα σ' όλες τις χώρες, όμως στην πραγματικότητα θα έχει διαφορετική αξία για καθεμιά χώρα της ΕΕ. Αποτέλεσμα, οποιοδήποτε μέτρο κι αν πάρει η ΕΕ και η ΕΚΤ, θα είναι εκ των προτέρων αποτυχημένο και δεν θα μπορεί να διορθώσει το παραμικρό, καθώς το πρόβλημα είναι θεσμικό και οφείλεται καταρχήν σε κακό κεντρικό σχεδιασμό.

Οι πολιτικές προεκτάσεις αυτής της πορείας είναι σοβαρότατες και οι εξελίξεις καταστροφικές για όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού πειράματος. Η κοινωνία μας θα πρέπει να προετοιμαστεί γι' αυτές τις εξελίξεις και θα πρέπει να διασφαλίσει καταρχήν την αυτονομία της σε τρόφιμα, η οποία της έχει αφαιρεθεί μέσα από τη συμμετοχή της στην Ένωση.

15 Αυγούστου 2011

Ο Σόρος αποκαλύπτει τα σχέδια της ελίτ για την Ελλάδα...


Ο αμερικανός πολυεκατομμυριούχος επενδυτής Τζορτζ Σόρος εκτιμά ότι η Ελλάδα και η Πορτογαλία θα πρέπει να εξέλθουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη εξαιτίας του μεγάλου χρέους τους.
Ο Τζώρτζ Σόρος
Εμπειστευθήτε τον...
Ο Γιωργάκης το έκανε...
"Έχει γίνει τέτοια κακοδιαχείριση του ελληνικού προβλήματος που ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσει επί του παρόντος (η χώρα) θα ήταν μία ειρηνική έξοδος" της Ελλάδας τόσο από την ΕΕ όσο και από την ευρωζώνη, είπε ο Σόρος σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται στο γερμανικό περιοδικό Spiegel.

Ο Σόρος προτείνει να συμβεί το ίδιο και με την Πορτογαλία. "Η ΕΕ και το ευρώ θα επιβιώσουν", προσθέτει.
Ο Σόρος επισημαίνει ότι ήρθε η ώρα να αποδεχτούν οι χώρες μέλη της ευρωζώνης την εισαγωγή ευρωομολόγων.
"Είτε μας αρέσει είτε όχι, το ευρώ υφίσταται. Και για να λειτουργεί σωστά, οι χώρες που το έχουν ως κοινό νόμισμα θα πρέπει να είναι σε θέση να επαναχρηματοδοτήσουν ένα μεγάλο μέρος του χρέους τους κάτω από τις ίδιες συνθήκες".

Το Βερολίνο αντιτίθεται στην εισαγωγή των ευρωομολόγων, αλλά ο Σόρος προτείνει η Γερμανία, ως ο ισχυρότερος εταίρος στην Ευρώπη στον οικονομικό τομέα, να καθορίσει εκείνη τους κανόνες εισαγωγής τους.
"Σαφώς και δεν στοιχηματίζω κατά του ευρώ. Επειδή οι Κινέζοι ενδιαφέρονται πολύ για ένα εναλλακτικό νόμισμα του δολαρίου και θα κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να βοηθήσουν τους Ευρωπαίους να το σώσουν", εξηγεί.
Πηγή: www.athina984.gr

Σύντομα, τα πλήθη θα ξαναμαζευτούν μπροστά στην Βουλή.
Ποια θα είναι η απάντηση της "διακυβέρνησης" Γιωργάκη;
Αυτή η είδηση είναι ιδιαίτερα σημαντική για να δούμε ποιο θα είναι το (επίσημο) μέλλον της Ελλάδας το οποίο ετοιμάζουν για εμάς. Ο Σόρος, ένα από τα τσιράκια της οικογένειας Ρόθτσιλντ και ένα από τα σημαντικά στελέχη του τραπεζικού καρτέλ, μας αποκαλύπτει μ' αυτές τις δηλώσεις του το μέλλον που ετοιμάζουν για τη χώρα μας.

Αφού λοιπόν τη φόρτωσαν με τεχνητό χρέος "εξυπηρετώντας" τις κυβερνήσεις να συνάπτουν δάνεια για να πληρώνουν μόνο τα πανωτόκια από προηγούμενα δάνεια, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να πάρει 25 φορές περισσότερα δάνεια από όσα χρειαζόταν, αφού την έβαλαν στο ΔΝΤ και σύναψαν Μνημόνια και δάνεια χωρίς κανένα λόγο, και τέλος αφού θα υφαρπάξουν το σύνολο του φυσικού πλούτου, της ακίνητης περιουσίας και των μονοπωλίων (βλέπε ΔΕΚΟ) με το εκβιαστικό δίλημμα Ευρώ ή τανκς και χρεωκοπία, τώρα βγαίνει ο Σόρος και λέει πως "η Ελλάδα θα πρέπει τελικά να βγει από την ευρωζώνη. Γυρίστε στη δραχμή. Σόρρυ, νάις ντούινγκ μπίζνες γουίθ γιου".

Φυσικά αυτό αφήνει έξω από την εξίσωση τη Γερμανία, που επιθυμεί διακαώς να επιστρέψει στον πλανήτη ως 4ο Ράιχ και να μετατρέψει τη χώρα μας σε προτεκτοράτο που θα το κατέχει και θα αρμέγει. Το έχει ξανακάνει στο παρελθόν, άλλωστε.

Για ποια Ευρώπη μιλάμε ακριβώς;
Αυτές οι δύο τάσεις θα συγκρουστούν μεταξύ τους το επόμενο χρονικό διάστημα και όποια επικρατήσει θα μας δείξει ποιο θα είναι το μέλλον μας.

Σ' αυτή την εξίσωση όμως λείπει ακόμα ο καθοριστικός παράγοντας: Ο ελληνικός λαός, ο οποίος προφανώς δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα το μέγεθος της τραγικής φαρσοκωμωδίας που παίζεται σε βάρος του. Αυτό, μαζί με το καλοκαίρι, δίνουν αρχικά την εντύπωση σε κάποιον εξωτερικό παρατηρητή πως οι Έλληνες βρίσκονται σε πλήρη αφασία και είναι απόλυτα υποταγμένοι σ' αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων.

Εν μέρει, αυτό είναι αλήθεια. Οι Έλληνες ακόμα ελπίζουν πως τα πράγματα ίσως, κάποτε, ξαναγυρίσουν στην προηγούμενη κατάσταση. Ελπίζουν ακόμα πως ίσως δεν θα χρειαστεί να κοπιάσουν και πολύ στη ζωή τους για να επιβιώνουν και πως ίσως τα πράγματα θα κυλήσουν με κάποιο μαγικό τρόπο μέχρι να πάρουν σύνταξη και μετά θα ζήσουν την μεγάλη ζωή με παχυλή σύνταξη και εφάπαξ. Ή πως θα κάνουν καμία κομπίνα ή θα κερδίσουν το ΛΟΤΤΟ και θα τα "κονομήσουν", πράγμα που θα τους εξασφαλίσει την προσωπική τους επιβίωση στη δύσκολη περίοδο που έρχεται. Αυτές οι αυταπάτες είναι εκείνο που περισώζει ακόμα το χρηματοπιστωτικό και πολιτικό νεοφιλελεύθερο σύστημα. Αυτές είναι ο λόγος που, ενώ είναι χρεωκοπημένο και τελειωμένο, οι άνθρωποι ακόμα το στηρίζουν.

Η κρατική βία ενάντια στην οργή, στην απελπισία και στο
αίσθημα προδοσίας της κοινωνίας. Αρκεί για να διατηρήσει
το status quo και να επιτρέψει για πολύ το πλιάτσικο;
Η απάντηση είναι σίγουρα όχι.
Όμως αυτές οι αυταπάτες θα διαλυθούν σαν την πρωινή ομίχλη μόλις έλθουν σ' επαφή με την πραγματικότητα. Μόλις σταματήσουν να υπάρχουν λεφτά για εμάς και την οικογένειά μας, για μισθούς και συντάξεις. Μόλις δεν έχουμε να φάμε και θα ψάχνουμε στα σκουπίδια. Μόλις θα αρχίσουμε να βλέπουμε τους γέροντες, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, τους γονείς και γείτονές μας, τους αρρώστους και τους ανάπηρους να πεθαίνουν γύρω μας από ασιτία και από έλλειψη ιατροφαρμακευτικής φροντίδας, που θα οφείλονται καθαρά στην αρπαγή της σύνταξης και των επιδομάτων τους, τα οποία θα μειωθούν τόσο πολύ, που δεν θα μπορούν πλέον να επιβιώνουν.

Οι αυταπάτες θα σταματήσουν να δηλητηριάζουν τα μυαλά των Ελλήνων μόλις αρχίσουν οι πρώτες βίαιες επιχειρήσεις καταστολής με ανθρώπινα θύματα στις δίκαιες διαμαρτυρίες τους. Τότε, ούτε τα τεράστια budget του υπουργείου Τύπου ούτε η καλύτερη προπαγάνδα του κόσμου τούτου ούτε οι "ειδικοί" επικοινωνιολόγοι με τα μάστερ και τα ντοκτορά τους δεν θα μπορούν να σταματήσουν τις εξελίξεις.

Μετά την ολοένα και πιο εξασθενημένη
σε αποτελέσματα και πειθώ
προπαγάνδα του υπουργείου Τύπου,
η κρατική βία είναι το μόνο όπλο
που απέμεινε στο πολιτικό σύστημα
και την ελίτ για να παραμείνουν
στην εξουσία. 
Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα και η ελληνική ελίτ δεν έχουν καταλάβει πως πάνω στην απελπισία τους να διατηρήσουν τα προνόμια και τα αξιώματά τους έχουν ποντάρει όλα τους τα χαρτιά στην (κυριολεκτικά) θρησκεία του νεοφιλελευθερισμού και έχουν σταθεί απέναντι και ενάντια στην υπόλοιπη κοινωνία που υποφέρει χάρη στις ενέργειές τους.

Δυστυχώς για όλους μας, οι κοινωνίες έχουν ένα μόνο τρόπο να επιλύουν τέτοια ζητήματα: Με επαναστάσεις και γκιλοτίνες. Αυτή τη φορά, αυτές δεν θα γίνουν για κάποιους ιδεολογικούς λόγους ή για να αλλάξει η εξουσία. Θα γίνουν γιατί η ντόπια χρηματοοικονομική ελίτ και το ντόπιο πολιτικό προσωπικό έχουν στραφεί ενάντια στην ίδια την κοινωνία και λειτουργούν σαν καρκίνωμα. Λειτουργούν για να καταστρέψουν όλες τις δομές της και να παραδώσουν το κράτος στους ξένους ομοίους τους, σαν θυσία στον δαίμονα του χρήματος Μαμμωνά και στο παρανοϊκό δόγμα του νεοφιλελευθερισμού.

Εικόνες από το παρελθόν: Η επίθεση ενάντια στο βασιλικό
παλάτι κατά την Γαλλική Επανάσταση. Και τότε η ελίτ
νόμιζε πως ήταν ξεχωριστή και "ανώτερη" από την κοινωνία.
Και στην προκειμένη περίπτωση η κρατική βία δεν αρκεί να τους διασώσει. Ούτε οι 1.200 ανεκπαίδευτοι νέοι ειδικοί φρουροί ούτε τα χημικά όπλα ούτε τα κανόνια νερού ή τα πραγματικά κανόνια ούτε οι πλαστικές και οι κανονικές σφαίρες. Τίποτε δεν σταματά ένα μανιασμένο πλήθος από 1.000.000 "άχρηστους" και "τεμπέληδες" ιθαγενείς, άνδρες, γυναίκες, παππούδες, γιαγιάδες και παιδιά, που ορμάνε μανιασμένα να τους κατασπαράξουν.

Και μετά τί; Μετά επιζούμε σε έναν κόσμο φτιαγμένο με το χέρι. Μετά επιστρέφουμε στις επαρχιακές πόλεις μας και γινόμαστε αυτόνομοι και αυτάρκεις. Μετά επενδύουμε ξανά στην πραγματική οικονομία και όχι σε χρηματοπιστωτικές φούσκες. Μετά επιβιώνουμε.

11 Αυγούστου 2011

Εμπιστευθήτε τους απατεώνες!



Νέο σκάνδαλο ξέσπασε στην Αμερική, το οποίο αφορά την περιβόητη Bear Sterns, την τράπεζα που κατέρρευσε το 2008 στο πλάι της Lehman Brothers.

Μια μερίδα πρώην στελεχών του τμήματος υποθηκών της Bear Stearns, που σήμερα εργάζονται ανενόχλητοι σε αντίστοιχες θέσεις στις Goldman Sachs, Bank of America και Ally Financial κατηγορούνται πως εξαπάτησαν και έκλεψαν δισεκατομμύρια δολάρια από τους πελάτες τους, μέσα από ασφάλειες υποθηκών που δημιούργησαν και πουλούσαν ενώ δούλευαν στην Bear Sterns. Σύμφωνα με αρκετά email και εσωτερικό έλεγχο, η JP Morgan ήξερε για τις απάτες αυτές από το 2008 και τις είχε αποκρύψει από το κοινό μέσα από νομικές μανούβρες! Τον περασμένο Ιανουάριο βγήκε στη δημοσιότητα η μήνυση που υπέβαλε η εταιρία ασφάλισης υποθηκών Ambac Assurance Corp κατά της Bear Stearns και της JP Morgan Chase. Μέσα στη μήνυση υποστηρίζεται πως υπάρχουν email από το 2005 και πέρα που καταδεικνύουν πως οι traders της Bear Stearns έλεγαν στους ανωτέρους τους πως πουλούσαν προϊόντα στους επενδυτές, όπως η Ambac, τα οποία χαρακτήριζαν "σακιά με σκ@τ@".

Το όνομα που ακούγεται περισσότερο είναι αυτό του Tom Marano, του Senior Managing Director και Global Head of Mortgages για την Bear Stearns, και σημερινού CEO της Ally Financial. Αυτός και οι traders του κατηγορούνται πως εισέπρατταν οι ίδιοι τα χρήματα τα οποία θα έπρεπε να πάνε στους ασφαλισμένους, αφού η Bear Stearns τους πουλούσε ομόλογα και τα αφαιρούσε από τα λογιστικά της βιβλία.

Στην κομπίνα φέρεται να είναι μπλεγμένος και ο Mike Nierenberg, ο επικεφαλής του γραφείου ασφάλισης υποθηκών της Bear, ο οποίος εξασφάλιζε πως τα δάνεια που δεν μπορούσαν να εξυπηρετηθούν έβγαιναν από τα λογιστικά βιβλία της τράπεζας αμέσως μετά την αγορά τους. Σήμερα ο κύριος αυτός κατέχει αντίστοιχη θέση στην Bank of America. Στην κομπίνα βοήθησε και ο Jeff Verschleiser, συνάδελφός του εκείνη την εποχή και σήμερα στέλεχος σε αντίστοιχο γραφείο της Goldman Sachs!

Η σφηκοφωλιά ή πύργος της λαμογιάς.
Το πρώην αρχηγείο της Bear Stearns
383 Madisson Avenue, στη Ν. Υόρκη.
Σύμφωνα με τη μήνυση, οι traders της Bear πουλούσαν τοξικά ασφαλιστήρια σε επενδυτές και μετά πουλούσαν πίσω στις τράπεζες από τις οποίες τα είχαν αγοράσει τα επισφαλή αυτά δάνεια, κάνοντας χρήση μιας ρήτρας πρώιμης επαναπώλησης με έκπτωση. Οι καλοί αυτοί κύριοι τσέπωναν την επιστροφή χωρίς να την αποδώσουν στους δικαιούχους. Επιπλέον η ομάδα του Marano μείωνε τον χρόνο της ρήτρας πρώιμης αθέτησης πληρωμών, χωρίς να το λέει στους πελάτες της. Με αυτό τον τρόπο η Bear Stearns τιτλοποιούσε γρήγορα τα προβληματικά δάνεια, χωρίς να αφήνει αρκετό χρόνο στους επενδυτές να καταλάβουν τι έχει γίνει και να μεταθέσουν τη χασούρα από αυτά στην ίδια την Bear Stearns. Δηλαδή η ομάδα του Marano κέρδιζε χρήματα από δύο μεριές: Από τα ασφάλιστρα και από την παράνομη κεφαλοποίησή τους, την οποία εισέπραταν εις βάρος των πελατών τους.

Εχθές είχαμε παρέμβαση της εισαγγελίας της Ν. Υόρκης. Η εισαγγελία διερευνά την υπόθεση βασισμένη στον Νόμο Martin του 1921 για οικονομικά εγκλήματα, καθώς επίσης και την υπόθεση εκφοβισμού μαρτύρων.

Βρισκόμαστε πλέον στις εσχατιές το νεοφιλελευθερισμού. Το εντυπωσιακό είναι πως όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν οι υπάλληλοι της τράπεζας, αλλά επιβραβεύθηκαν από το σύστημα το οποίο τους έδωσε συστάσεις για να δουλέψουν σε άλλες τράπεζες και επιπλέον είχαν δωρεάν νομική κάλυψη από την JP Morgan για να μη μαθευτεί η υπόθεση. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα πλέον ενεργεί ως μια μαφία η οποία επιχειρεί να καλύψει όλες τις ατασθαλίες των μελών του.

Να μην ξεχνάμε επίσης τις παρόμοιες υποθέσεις ενάντια στην Goldman Sachs, την υπόθεση Enron,  ή την υπόθεση Madoff και την πυραμίδα που είχε στήσει. Δείτε επίσης την υπόθεση της Lehman Brothers η οποία μπορεί να χρεωκόπησε και να οδήγησε τους πελάτες της σε σοβαρές απώλειες, τα στελέχη της όμως, ένα χρόνο μετά, εισέπραξαν τιτάνια bonus για τις "υπηρεσίες" τους! Όλα αυτά δεν είναι οι εξαιρέσεις του κανόνα, είναι ο ίδιος ο κανόνας λειτουργίας του συστήματος τα τελευταία χρόνια.

- "Από την κ. Λ@...€[...] έρχεστε; Περάστε, περάστε!
Σας τα έχουμε έτοιμα εδώ δεξιά. Ναι μέσα στα
κουτιά από Pampers είναι... Είμαστε παραδοσιακοί,
τί να κάνουμε; Μετρήστε τα αν θέλετε...51 είναι..."
Αυτά είναι μερικά παράδειγμα για το πώς λειτουργεί ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα κινούμενο με την εγγενή ανηθικότητα του νεοφιλελευθερισμού. Οι τράπεζες δεν είναι πλέον κάποια ουδέτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διαχειρίζονται με ήθος και επαγγελματισμό την περιουσία των άλλων. Είναι φωλιές χιλιάδων λαμόγιων που προσπαθούν να αρπάξουν όσο πλούτο γίνεται από το περιβάλλον για λογαριασμό δικό τους, αλλά ας μην γελιόμαστε, και για λογαριασμό των χρηματοπιστωτικών οργανισμών στους οποίες δουλεύουν, οι οποίοι καλλιεργούν και επιβραβεύουν την απάτη.

Στην Ελλάδα έχουμε πολλά παρόμοια παραδείγματα, όπως την υπόθεση Λαυρεντιάδη και Proton Bank. Είχαμε την παρέμβαση του εισαγγελέα αυτές τις μέρες. Αν και το αποτέλεσμα της έρευνας είναι μάλλον αμφίβολο πως θα οδηγήσει κάπου, ο βίος και η πολιτεία του κυρίου αυτού εδώ και λίγα χρόνια είναι μάλλον κάτι που προσωπικά αν ήμουν επενδυτής ή καταθέτης, θα έτρεχα μακριά.

Ξεχάσαμε μήπως και την υπόθεση Μπουρμπούλια; Έχουμε και εμείς τέτοια μπουμπούκια στη χώρα μας.

Έχουμε όμως και τη λαμογιά όλων των εποχών: Την υπόθεση συνεργασίας της κυβέρνησης Σημίτη, η οποία κατηγορείται πως μαζί με την Goldman Sachs πλαστογράφησε και χάλκευσε τα δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδας, για να εισέλθει η χώρα στην ΟΝΕ, παρόλο που η οικονομία της δεν μπορούσε να το αντέξει. Η πράξη αυτή, μαζί με το σημερινό πολιτικό σύστημα, μαζί με τις πρακτικές της GS, έχει οδηγήσει τη χώρα μας στη συσσώρευση ενός ανυπέρβλητου, παράνομου και απεχθούς χρέους, στην αντισυνταγματική σύναψη δανείων με μοναδικό σκοπό την αποπληρωμή των τόκων των προηγουμένων εις βάρος του ελληνικού λαού, στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, στην κατοχή της χώρας από τις τράπεζες (σε λίγες μέρες έρχεται και ο Gauleiter Χόρστ Ράινμπαχ) και στην παράνομη κατάσχεση και αρπαγή των περιουσιακών στοιχείων της.

- "Εμπιστευθήτε με. Είμαι τραπεζίτης!"
Η βασική ερώτηση είναι πλέον η εξής: Για ποια τραπεζική πίστη μιλάμε πλέον; Γιατί θα πρέπει να εμπιστευόμαστε πια τις τράπεζες σαν θεσμούς και κυρίως τα άτομα που τις στελεχώνουν;

Και εμείς ως επενδυτές ή καταθέτες, έστω και σαν δανειολήπτες, θα ανεχόμαστε για πολύ να συνεργαζόμαστε με τέτοια διεφθαρμένα άτομα και με ένα τραπεζικό σύστημα που έχει ανακηρύξει τη λαμογιά, την αρπαγή και την απατεωνιά σε ύψιστη αξία, επιβραβεύοντάς την; Αν η απάντησή μας είναι "ναι", τότε είμαστε πραγματικά όλοι άξιοι της μοίρας μας!

Και μια ερώτηση: Αυτοί είναι που θα στελεχώνουν την “παγκόσμια διακυβέρνηση” που είναι και το "σοβαρότερο ζήτημα του καιρού μας"; Μεγάλα όνειρα για πειρατές πάντως.