29 Οκτωβρίου 2011

Η κολοσσιαία απάτη που ονομάζεται EFSF


EFSF: Κλοπή και απάτη σε γιγαντιαία κλίμακα.
Αυτές τις μέρες βλέπουμε όλους τους πολιτικάντηδες της Ευρώπης να πανηγυρίζουν περιχαρείς πως διέσωσαν το ευρώ και την Ένωση από τα νύχια της κακιάς Ελλάδας. Στην πραγματικότητα, όλη αυτή η ιστορία είναι μια ακόμα απάτη γιγαντιαίων διαστάσεων. Είναι μια νέα πυραμίδα Ponzi, η οποία έχει σκοπό να υφαρπάξει τα τελευταία απομεινάρια του εθνικού πλούτου των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Για να χρησιμοποιήσουμε το προσφιλές παράδειγμα του πρωθυπουργού μας, το μόνο που κάνουν μ' αυτή την ιστορία είναι σαν το πλήρωμα του Τιτανικού να άρχισε να μετακινεί τα έπιπλα αμέσως μόλις έμαθε πως έγινε η σύγκρουση με το παγόβουνο: Γιγαντιαία ποσά θα μετακινηθούν ανάμεσα σε ισολογισμούς τραπεζών, κρατών, της ΕΚΤ και ξανά κρατών. Ποσά τα οποία αφορούν πλαστό χρήμα που θα γεννηθεί από τον κοπανιστό αέρα, αλλά θα έχει μια πραγματική επίπτωση: Στιγμιαίο πλουτισμό των τραπεζών και στη συνέχεια υπερπληθωρισμό πέρα από κάθε έλεγχο.

Το σχέδιο που ακούμε για το EFSF περιλαμβάνει ένα ποσό 140 δις που κατόπιν θα "μοχλευθεί" στο 1 τρις, το οποίο με τη σειρά του θα φτάσει στα 5 τρις. Ως εγγύηση θα δοθούν τα γερμανικά συνταξιοδοτικά ταμεία, τα οποία πιθανώς θα χάσουν τα λεφτά τους όπως και τα δικά μας. Το αρχικό ποσό θα δοθεί στην Ευρώπη υπό μορφή δανείου από το (μέχρι πρότινος χρεωκοπημένο) ΔΝΤ με πρόφαση "να στηριχτεί  το κούρεμα 50% του ελληνικού χρέους".

Ας σταθούμε για ένα λεπτό στο τι αποτελεί κούρεμα, ποιανού χρέους. Το ποσό του κουρέματος του ελληνικού χρέους θα είναι 100 δις συνολικά, όπως μας λένε. Αλλά το ελληνικό χρέος είναι πάνω από 360 δις αυτή τη στιγμή. Με άλλα λόγια, το 50% δεν είναι επί του συνόλου, αλλά μόνο στο κομμάτι εκείνο που κατέχουν οι "ιδιώτες". Οι υπόλοιποι κάτοχοι ελληνικού χρέους, δηλαδή η ΕΚΤ και οι ευρωπαϊκές χώρες, όχι μόνο δεν θα κουρέψουν τις απαιτήσεις τους στο ελληνικό χρέος, το οποίο απέκτησαν αγοράζοντάς το από άλλους (δευτερογενής αγορά) στο 1/3 της αρχικής του αξίας, αλλά απαιτούν βάσει της συμφωνίας να αποπληρωθεί στο σύνολο της ονομαστικής του αξίας! Κοινώς, ο Τρισέ, η ΕΚΤ και οι "εταίροι" μας θέλουν να βγάλουν το κατιτίς τους, δηλαδή μερικές εκατοντάδες ψωροδισεκατομμύρια, για τον κόπο τους! Το χρέος όμως στην πραγματικότητα δεν έχει κουρευτεί, αλλά υφίσταται ακόμα και σε έξι μήνες θα βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο με τώρα!

Αν λοιπόν πιστεύετε πως πρόκειται για κούρεμα 50%, όπως ισχυρίζονται τα ΜΜΕ, περιμένετε να δείτε αν θα δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός από αυτό. Υποτίθεται πως οποιοδήποτε κούρεμα πάνω από 30% θεωρείται πιστωτικό γεγονός, δηλαδή χρεωστάσιο. Κι όμως, τίποτε απ' όλα αυτά δεν έχει γίνει και ούτε οι κάτοχοι των σχετικών CDS δεν απαιτούν να κηρυχθεί επίσημη χρεωκοπία για την Ελλάδα. Γιατί όλοι ξέρουν πως δεν πρόκειται για κούρεμα, αλλά για τροφοδότηση του υπάρχοντος χρέους με περισσότερο χρέος! Είναι σα να ρίχνουν βενζίνη στη φωτιά για να τη "σβήσουν" και όταν έλθει η ώρα να πληρώσει η ασφαλιστική (CDS), της λένε πως έκαναν τα πάντα αλλά ήταν αδύνατο να τη σβήσουν (φυσικά ενώ θα έχουν τσεπώσει και τα μετρητά από το καρβουνιασμένο συρτάρι)!

Αυτή όμως η απάτη δεν σταματάει εδώ. Έχει και συνέχεια, καθώς το ποσό που θα προκύψει από τη μόχλευση στο EFSF, θα δοθεί ως δώρο στις ευρωπαϊκές τράπεζες υπό τη μορφή συνεχών νέων δανείων από το ΔΝΤ και τις επενδυτικές τράπεζες, π.χ. Deutsche Bank και Goldman Sachs. Αν κρίνουμε από το πρόσφατο παρελθόν, οι ευρωπαϊκές τράπεζες ούτε αυτή τη φορά θα πληρώσουν τα δάνεια αυτά, καθώς κάποια στιγμή θα "κοινωνικοποιηθούν", θα μετακυλήσουν δηλαδή στους Ευρωπαίους φορολογούμενους μέσω των επιμέρους κρατικών προϋπολογισμών, στους οποίους θα καταλήξουν. Κοινώς η πορεία του χρέους, δηλαδή των τοκοχρεωλυσίων θα είναι για μια ακόμη φορά η εξής: ΔΝΤ και επενδυτικές τράπεζες >> εμπορικές τράπεζες >> κρατικοί προϋπολογισμοί >> φορολογούμενοι.

Το EFSF είναι μια κολοσσιαία απάτη που χρησιμοποιεί το γεγονός της ελληνικής κρίσης χρέους για να επιτρέψει στους ημέτερους του χρηματοπιστωτικού συστήματος και στις τράπεζες να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο. Τα μόνα χρήματα που ίσως έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα είναι τα αρχικά 140 δις. Τα υπόλοιπα θα "μοχλευθούν", δηλαδή θα δημιουργηθούν από παράγωγα - με άλλα λόγια από συμβόλαια πάνω στο αρχικό ποσό.

Όταν ακούμε την λέξη "παράγωγα" σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο.
Στην πραγματικότητα, είναι οι αντικατοπτρισμοί του αρχικού
ποσού των επενδύσεων, με τους οποίους οι "ειδικοί"
επενδύουν ξανά και ξανά το ίδιο ποσό!
Θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό αυτό που λέμε εδώ: Πάρτε ένα χαρτονόμισμα των 5 ευρώ και πηγαίνετε σ' ένα μαγαζί που πουλάει καθρέφτες. Θα δείτε το νόμισμά σας να πολλαπλασιάζεται χιλιάδες φορές! Αυτό είναι τα παράγωγα: Οι αντανακλάσεις του αρχικού χαρτονομίσματος. Πρόκειται για πονταρίσματα τα οποία γίνονται ξανά και ξανά με το ίδιο χρήμα! Η πραγματική αξία των παραγώγων είναι στην ουσία μηδέν!

Πάρτε επίσης τα CDS τα οποία ακούμε πως είναι ασφαλιστικά προϊόντα υποτίθεται, αλλά δεν είναι τίποτε άλλο από απλά παράγωγα με άλλο όνομα. Τα ασφαλιστικά προϊόντα πρέπει να έχουν πραγματικές αξίες ως εγγύηση για να είναι πραγματικά ασφαλιστήρια. Τα CDS που στην ουσία ασφαλίζουν παράγωγα και ομόλογα δεν έχουν εγγυήσεις, πέρα από τα ίδια τα παράγωγα και τα ομόλογα, δηλαδή τα χρεώγραφα. Αυτά τα συμβόλαια (παράγωγα) πάνω στα συμβόλαια, στην ουσία εκπροσωπούν αέρα κοπανιστό και είναι ένας ευφάνταστος τρόπος να δημιουργηθεί μια φούσκα, δηλαδή μια πυραμίδα Ponzi.

Μ' αυτά τα δύο κόλπα σκοπεύουν λοιπόν να "μοχλεύσουν" τα αρχικά χρήματα του EFSF, το οποίο μάλιστα θα βαφτίσουν και ασφαλιστικό ταμείο! Στην πραγματικότητα, αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω και ένα ευρώ από τα χρήματα που θα δώσει τόσο πλουσιοπάροχα υπό μορφή εγγυήσεων και υποσχετικών πληρωμών στις τράπεζες ή αν όλα είναι βασισμένα σε φούσκες και παράγωγα. Είναι μια οικονομική και πολιτική τραγωδία που ναι μεν βασίζεται σε επίπλαστα χρήματα, αλλά οι συνέπειες της θα είναι και πραγματικές και δραματικές.

Γινόμαστε για μια ακόμη φορά μάρτυρες μιας γιγαντιαίας απάτης, μιας ακόμα πυραμίδας Ponzi που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Ο μόνος λόγος που κανείς δεν τη σταματάει είναι πως τα κράτη και οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών είναι στο κόλπο. Ο στόχος αυτής της απάτης είναι να μετακυλήσει το τελικό χρέος των 5 τρις στους λαούς της Ευρώπης και να πλουτίσει (να "ανακεφαλαιοποιήσει") τις τράπεζες. Και όσοι επιμένουν πως οι τράπεζες πρέπει να επιβιώσουν πάση θυσία, έστω και σε βάρος των κοινωνιών, στην ουσία διακηρύσσουν πως ο ξενιστής πρέπει να πεθάνει για να επιβιώσει το παράσιτο. Οι τράπεζες δεν αποτελούν οντότητες εκτός κοινωνίας, αλλά εργαλεία των κοινωνιών. Όταν το σφυρί σηκώσει μπαϊράκι και χτυπάει το αφεντικό του στο κεφάλι, για να το υποδουλώσει, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καθόλου, μα καθόλου καλά.

Η ένδοξη ηγέτιδα Φυρερίν Μέρκελ: Η αντιτραπεζική
της ρητορεία είναι απλά στάχτη στα μάτια των Γερμανών,
καθώς έρχεται και η δική τους ώρα να υποστούν
υφαρπαγή εθνικού πλούτου και πιθανώς εθνικής
ανεξαρτησίας ανάλογη με αυτή της Ελλάδας...
Είμαι επίσης σίγουρος πως οι ένδοξοι ηγέτες της Ευρώπης πιστεύουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική πορεία. Η παρούσα πορεία πάντως που επιβάλλουν είναι προς την κατεύθυνση της καταστροφής, προς την αποπληθωριστική συντριβή της οικονομίας (βλέπε Ελλάδα),  όπου το χρήμα εξαφανίζεται από την αγορά. Πλημυρίζοντας τις τράπεζες με εικονικό χρήμα, πιστεύουν πως θα οδηγήσουν τα πράγματα προς την αντίθετη κατεύθυνση: Προς μια συνεχή ανάπτυξη για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και μια συνέχιση του status quo. Φυσικά, αυτό που δεν υπολογίζουν είναι πως το χρήμα θα χάσει την αξία του σε τέτοιο βαθμό που δεν θα αξίζει ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο τυπώνεται. Αυτό ονομάζεται υπερπληθωρισμός και αποτελεί το άλλο άκρο της οικονομικής καταστροφής. Μετά το δωράκι των 5 τρις στις τράπεζες, εκεί ακριβώς είναι το μέρος στο οποίο οδεύουμε. Ας μην ξεχνάμε πως τα λεφτά αυτά δεν κυκλοφορούν σε καμία αγορά ούτε δίνονται μέσω προγραμμάτων στήριξης, αλλά προσφέρονται στις τράπεζες, οι οποίες κάθονται πάνω τους και τα κλωσσάνε! Πόσο μάλλον που τώρα θα τα μετατρέψουν σε κινεζικά γουάν (γνωρίζοντας πως το ευρώ δεν θα αξίζει μία σε λίγους μήνες) και κλειδώνοντάς τα σε λογαριασμούς συναλλαγματικών διαθεσίμων!

Παράλληλα, το σύστημα της αρπαγής πιστεύει πως ήλθε η ώρα να επεκτείνουν στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης ό,τι έκαναν στην Ελλάδα. Ήλθε δηλαδή η σειρά και των υπολοίπων χωρών να βρεθούν χρεωκοπημένες, με το σύνολο του πλούτου τους να φεύγει προς το τραπεζικό σύστημα και τη Γερμανία. Είναι προφανές ώς τώρα πως παρ’ όλες τις αντιτραπεζικές φανφάρες της Μέρκελ, στην πραγματικότητα αυτή και  τα ευρωλαμόγια δουλεύουν σε συνεργασία με τις τράπεζες για να κερδίσουν και αμύθητα ποσά και για να επιβάλουν μια Νέα Τάξη Πραγμάτων με τους ίδιους ως αρχηγούς ή έστω ως υψηλόβαθμους υπάλληλους.

Μπαίνουμε πλέον σε μια πολύ σκοτεινή εποχή για την Ευρώπη. Τα πρώτα δείγματα αυτού που έρχεται τα είδαμε στη Θεσσαλονίκη. Σαφώς όμως η πολιτικές ηγεσίες και οι ελίτ  κωφεύουν και εθελοτυφλούν μπροστά σ' αυτά τα σημάδια, καθώς έχουν τυφλωθεί από τον πυρετό του χρυσού. Άντε όμως να μαζευτεί ο όχλος όλων των "κορόιδων", στων οποίων τις πλάτες κερδοσκοπούν αναίσχυντα οι τράπεζες και οι πολιτικοί στην Ευρώπη...

28 Οκτωβρίου 2011

Η ανήθικη κερδοσκοπία του κ. Τρισέ


Του Σταυρου Λυγερου
kathimerini.gr

Αν και οι λεπτομέρειες για τη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους δεν έχουν ακόμα δημοσιοποιηθεί, θεωρείται δεδομένο ότι από το «κούρεμα» δεν θα εξαιρεθεί μόνο το δάνειο της τρόικας, αλλά και τα ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 62 δισ. που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει αγοράσει στη δευτερογενή αγορά σε πολύ χαμηλότερη τιμή. Την εξαίρεση αυτή προέβλεπε και η απόφαση της 21ης Ιουλίου 2011. Εξαίρεση σημαίνει πως όταν τα ελληνικά ομόλογα λήξουν, η ΕΚΤ θα εισπράξει την ονομαστική αξία τους, αποκομίζοντας κέρδος της τάξεως του 30-45%!

Η ΕΚΤ εξαιρέθηκε από το «κούρεμα» με το επιχείρημα ότι δεν είναι ιδιωτικός τομέας. Πρόκειται για προσχηματικό και διάτρητο επιχείρημα. Η ΕΚΤ είναι θεσμός της Ευρωζώνης με αποστολή να εξασφαλίζει τη σταθερότητα του ευρώ. Δεν είναι κερδοσκόπος των αγορών. Εάν αγόρασε ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά στο πλαίσιο του ρόλου της, τότε πρέπει να εξαιρεθεί από το κούρεμα. Πρέπει, όμως, και στη λήξη κάθε ομολόγου να εισπράξει από την Ελλάδα όσα ακριβώς πλήρωσε για να το αγοράσει. Αυτό ισοδυναμεί με πρόσθετη διαγραφή χρέους ύψους περίπου 20 δισ. Επίσης, για λόγους πολιτικής και ηθικής τάξεως, η ΕΚΤ δεν πρέπει να εισπράττει ολόκληρο το κουπόνι (ετήσιος τόκος), αλλά μόνο τον τόκο που αντιστοιχεί στην πραγματική τιμή αγοράς κι όχι στην ονομαστική αξία του κάθε ομολόγου. Εάν, αντιθέτως, η ΕΚΤ αγόρασε τα ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά με σκοπό το κέρδος, τότε πρέπει να υποστεί το κούρεμα του 50% που θα υποστεί κάθε κερδοσκόπος.

Αυτοί είναι οι κανόνες και η ηθική της αγοράς, για τα οποία κατά τα άλλα κόπτονται ο κ. Τρισέ και οι όμοιοί του.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ το ευρωπαϊκό ιερατείο εξαιρεί την ΕΚΤ από το «κούρεμα» με το επιχείρημα ότι δεν είναι ιδιωτικός τομέας, αρνήθηκε να εξαιρέσει από το «κούρεμα» τα ασφαλιστικά Ταμεία με τον ισχυρισμό ότι είναι αποταμιεύσεις ιδιωτών κι όχι κρατικός τομέας! Ας σημειωθεί ότι τα ασφαλιστικά Ταμεία εντάσσονται στη Γενική Κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, το ευρωπαϊκό ιερατείο χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Ανεξαρτήτως προσχημάτων και νομικών ακροβατισμών, είναι έξω από κάθε πολιτική λογική και ηθική αντίληψη η ΕΚΤ να κερδοσκοπεί σε βάρος μιας χώρας-μέλους, η οποία κατά γενική ομολογία δοκιμάζεται με τον πιο σκληρό τρόπο. Ο ισχυρισμός ότι η αγορά ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά δεν αφορά την Ελλάδα είναι υποκριτική υπεκφυγή. Εάν η ΕΚΤ δεν τα είχε αγοράσει, αυτά τα ελληνικά ομόλογα θα βρίσκονταν σε χέρια ιδιωτών επενδυτών και θα «κουρεύονταν» κατά 50%. Το αποτέλεσμα θα ήταν μια πρόσθετη διαγραφή ελληνικού χρέους ύψους 31 δισ. και μια αντίστοιχη μείωση του ετήσιου κονδυλίου για πληρωμή τόκων.

Λιγδιασμένες ψυχές

To αυτάρεσκο μόρφωμα της ελληνικής Βουλής

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό LIFO, στις 26.10.2011, στην στήλη ALL WRITE.

Η φωτογραφία του πλέον αυτάρεσκου πολιτικού της
μοντέρνας ιστορίας, λειτουργεί ως φόρος τιμής σε όλες
τις γνωστές και άγνωστες λιγδιασμένες ψυχές του
πολιτικού συστήματος
Τρέμω μήπως έχουμε γίνει ίδιοι. Μήπως είμαστε εμείς. Βλέπω τις ξεχειλωμένες κοιλιές, αυτό τον τυμπανισμό που έχει το πτώμα της νεκρής συνείδησης κι ανατριχιάζω. Νιώθω τη μυρωδιά της λιγδιασμένης ψυχής, αυτή την αποφορά της μέσα σαπίλας, και αηδιάζω.
Αν έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, τότε μπορεί και να μας αξίζει αυτή η μάζα με ψέματα. Αυτή η παχύδερμη απάτη, παραφουσκωμένη με τα αέρια της σήψης. Φοβάμαι μήπως είναι και η δικιά μας σήψη.

Τον παρατηρώ στην τηλεόραση. Είναι αυτός ο  Έλληνας πολιτικός; Ένα κουστούμι λεκτικής ακροβασίας, που μέσα του ιδρώνει ένα σώμα σιχαμερό, με λιπώδεις στρώσεις αναισθησίας κι αυταρέσκειας; Όχι, δεν είναι, αλλά τρομάζω μήπως και είναι.

Δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει κάνει τόσα λάθη ώστε να είναι έτσι. Δεν μπορεί να αυταπατάται, θεωρώντας ευφυΐα την ευκολία με την οποία εξαπατάται. Εξυπνάδα, την τυποποιημένη τακτική της παραδοσιακής απατεωνιάς, σαν αυτή που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και από πατέρα στα παιδιά του.

Παρατηρώ χρόνια στην τηλεόραση τα χέρια που κινούνται στον αέρα σαν να προσπαθούν να σπρώξουν τις φράσεις του παντού, τις πεταλουδίτσες της λεξιπλασίας, που δεν είναι τίποτα άλλο από βρομερά σκουλήκια που έβγαλαν φτερά αφού σύρθηκαν.
Δεν θέλω να πιστέψω πως αυτή είναι η χώρα. Η εικόνα ενός υπερφίαλου σαπιοκοιλιά, ενός άρρωστου εγωλάτρη, που φτάνει να ναρκισσεύεται με την ασχήμια του. Που γίνεται Θεός και προσκυνητής του εαυτού του.

Η χώρα είναι κάτι διαφορετικό. Αν όχι, πρέπει να γίνει γρήγορα. Πρέπει ν’ αποκαταστήσει τη σχέση της με την πολιτική. Αλλιώς θα συνεχίσει να εκπορνεύεται, όπως οι σταρλετίτσες που αγκαλιάζουν τον αποκρουστικό όγκο της λιπαρής βρομιάς και σκαρφαλώνουν στην πολιτική, βαφτίζοντάς τον όγκο σοφίας.

Παρατηρώ χρόνια αυτό το τέρος, το αδηφάγο τερατώδες σώμα της υποκρισίας, που τρέφεται από τις σάρκες της ελπίδας μας, μαζί με τα φουα-γκρά των προστατών του. Αυτό τον βάτραχο της διαφθοράς που νομίζει ότι έγινε πρίγκιπας επειδή τον φίλησαν τα εκδοτικά συμφέροντα, οι ομοτράπεζοι στο μεγάλο φαγοπότι.

Ο αυτόκλητος σωτήρας που θεσμοθετεί χρόνια τη διαφθορά, την ατιμωρησία, κάνοντας νόμους πιο βρόμικους από τα σωματικά του υγρά. Που κάνει έργα, Ολυμπιάδες, αγορές και πωλήσεις κρατικών ακινήτων για να γεμίζει την κοιλιά του με μίζες.

Αυτό το χοντρό παιδί που κρατά τα εξαπτέρυγα του παραθρησκευτικού σκοταδισμού, τηρώντας με ιερή ευλάβεια τους κανόνες της συναλλαγής και της πολιτικής -πέραν την οικονομικής- είσπραξης. Που καταχώνιασε τους φακέλους του σκανδάλου με το Βατοπέδι πριν τους ανακαλύψει η δημοσιογραφική έρευνα.

Αποκλείεται να είναι έτσι η Ελλάδα. Εικόνα και ομοίωση της αφράτης φαμφαρολογίας του και της επιστημοσύνης των γνωριμιών. Ένα τηλεμάρκετινγκ στο οποίο πουλά μπορδοροδοκόκκινα πολιτικά χαλιά και πετραχήλια. Αυτό το μεταλλαγμένο ζώο της πολιτικής, που απειλεί και καταβροχθίζει ανθρώπους.

Ο χορτάτος της διαπλοκής, που προσπαθεί να συνετίσει τους πεινασμένους. Το παραγεμισμένο σακί με τις βρομιές, που στέκει όρθιο γιατί κανένας δεν θέλησε να το γυρίσει ανάποδα.

Παρακολουθώ χρόνια αυτό το αυτάρεσκο μόρφωμα, που προσπαθεί να κάνει την Ελλάδα σαν τα μούτρα του. Μια παραμορφωμένη μάζα που αγιογραφείται ως μορφωμένη από αυτούς που αντέχουν την μπόχα του ή την εμφανίζουν ως τη μυρωδιά όλων μας. Όχι, δεν είναι έτσι η Ελλάδα. Μόνος του σαπίζει.

Απλώς, όπως όλοι οι Ναπολέοντες, αγνοεί πως κατασκευάζει το Βατερλώ του. Καταδικασμένος να μείνει στη μνήμη των ανθρώπων αυτής της χώρας, όχι όπως ο ιστορικός Ναπολέοντας αλλά σαν αυτή την καρικατούρα του τρελού, με το ένα χέρι να μπαίνει στο σακάκι.

ΥΓ.: Γι’ αυτούς που αναζητούν μορφή και ονόματα για όσα περιγράφω, είναι χωρίς αντικείμενο. Πρόκειται για το λιπαρό πρόσωπο του πολιτικού μας συστήματος.

Nόαμ Τσόμσκι: "Η Τρόικα θέλει να σας καταστρέψει"


Ανήμερα 28ης Οκτωβρίου, μιας ημέρας με πολύ μεγάλη συμβολική σημασία, σας αφιερώνω μια συνέντευξη του Νόαμ Τσόμσκι, την οποία έδωσε στο ΒΗΜagazino στις 16 Οκτωβρίου 2011.
 
E: Ετοιμαζόμαστε να καταστρέψουμε την παγκόσμια οικονομία. Έτσι μας λένε. Όμως η Ελλάδα που είναι λιγότερο από το ένα χιλιοστό της παγκόσμιας οικονομίας θα καταστρέψει όλη την υφήλιο; Δεν είναι γελοίο αυτό;

A: «Πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα.

Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι' αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».

E: Και τι θα κερδίσουν οι λεγόμενες «αγορές» από την καταστροφή της Ελλάδας;

A: «Ξέρετε, αυτό που ονομάζουν "αγορές", δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».

E: Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν στο τέλος;

A: «Ηδη πληρώνονται εδώ και πολλά χρόνια. Επαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν "δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος" και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα».

E: Πιστεύετε, παρ' όλα αυτά, ότι μια επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστρεπτική για εμάς;

A: «Ναι, παρ' ότι είναι ένα πιθανό σενάριο. Γι' αυτό πιέζει έτσι το ΔΝΤ, διότι ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή και συνεπώς γνωρίζει ότι μπορεί να πιέσει. Προσέξτε τον φασισμό του οικονομικού συστήματος. Είναι σαν να μου έχετε δανείσει εσείς χρήματα, με ληστρικά κιόλας επιτόκια, να σας αποπληρώνω για κάποια χρόνια και όταν ξαφνικά δεν μπορώ να σας πληρώσω άλλο, να μου λέτε: "Ωραία, θα πληρώσουν οι φίλοι και οι γείτονες για σένα". Αυτό είναι το ΔΝΤ.

Αν ένας επενδυτής, μια τράπεζα ας πούμε, έχει επενδύσει με ρίσκο σε μια χώρα, και βέβαια πάντα με ληστρικά επιτόκια, και κάποια στιγμή η χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώνει, έρχεται το ΔΝΤ και λέει ότι θα πληρώσουν άλλοι για σένα. Αυτοί, φυσικά, είναι πάντα οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, οι οποίοι δεν πήραν ποτέ το συγκεκριμένο δάνειο. Ολα γίνονται, αρκεί να μη χάσουν οι τράπεζες. Και τελικά να μην έχουν στην ουσία κανένα ρίσκο!».

E: Συγγνώμη, αλλά πώς το αποκαλείτε αυτό το σύστημα;

A: «Είναι το οικονομικό σύστημα "στυγνή ληστεία"».

E: Πολύ περιγραφικό όνομα για οικονομικό σύστημα...

A: «Μα δεν είναι καν μυστικό, το λένε και οι ίδιοι! Πριν από μερικά χρόνια ένας υψηλά ιστάμενος του ΔΝΤ το χαρακτήρισε "κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής". Ακριβώς όπως η Μαφία! Οπως οι μαφιόζοι, έχουν και τα λεφτά να σε δανείσουν, αλλά και τον τρόπο να σ' τα πάρουν πίσω».

E: Αρα η ανυπακοή και η μη πληρωμή του χρέους μας είναι η πρότασή σας;

A: «Προσέξτε. Η ανυπακοή πολλές φορές θέλει ψυχραιμία και υπομονή. Και κυρίως να βρείτε τον τρόπο που σας ταιριάζει».

E: Το ίδιο σύστημα, όμως, δεν επιβάλλεται και εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες;

A: «Βεβαίως. Από τα πρώτα χρόνια του Ρίγκαν και ως σήμερα, πάρα πολλές φορές έχουν κληθεί οι αμερικανοί πολίτες να πληρώσουν τα κεφάλαια τραπεζών που χάθηκαν σε επενδυτικά ρίσκα που πήραν οι ίδιες εντός και εκτός ΗΠΑ.

Αυτό, προσέξτε, δεν θα συνέβαινε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Αλλά συμβαίνει στο δικό μας οικονομικό σύστημα, διότι απλώς είναι "γκανγκστερικό". Μάλιστα υπάρχει και όνομα για αυτό το σύστημα, ο Στίγκλιτζ θα σας έχει μιλήσει φαντάζομαι.

Ονομάζεται "πολύ μεγάλο για να αποτύχει". Αυτό περιγράφει στην ουσία την πολιτική "παροχής εξασφάλισης" από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία διασφαλίζει στις τράπεζες και στους επενδυτικούς οργανισμούς πως "ό,τι ρίσκο και να πάρετε, όταν το σύστημα καταρρεύσει και δεν θα μπορείτε να πάρετε άλλα λεφτά, θα σας τα δώσουμε εμείς από τα χρήματα των φορολογουμένων". Παρεμπιπτόντως, το σύστημα καταρρέει κάθε τόσο».

Οταν εξελέγη ο Ομπάμα, δεν είχα καμία προσδοκία από αυτόν. Το είχα γράψει και το είχα πει πριν από την εκλογή του. Αυτός ο άνθρωπος δεν είχε καθόλου αρχές. Είναι ένας οπορτουνιστής χωρίς αρχές. Από την άλλη όμως, το να έχουμε μια οικογένεια μαύρων στον Λευκό Οίκο είναι ένα μεγάλο ιστορικό κατόρθωμα».

E: Οι οίκοι αξιολόγησης τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά;

A: «Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το "γκανγκστερικό σύστημα", αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι' αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά. O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του '70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Ολοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού».

E: Και εμείς οι πολίτες, όμως, δεν αντιδράσαμε καθόλου και τα αποδεχτήκαμε όλα αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας.

A: «Μα δεν τα έχουμε αποδεχτεί! Δεν μας δόθηκε καμία επιλογή και καμία εναλλακτική. Δεν μας ρώτησε κανένας: "Σας αρέσει το ΔΝΤ;". Εμένα δεν με ρώτησε κανένας, εσάς; Απλώς το σχεδίασαν και μας το επέβαλαν».

27 Οκτωβρίου 2011

Η μοναχική πορεία των Ελλήνων προς την υποδούλωση


Η νέα προτεινόμενη (από εμένα) σημαία για την Ελλάδα, τη νέα γερμανική
αποικία στην περιοχή των νοτίων Βαλκανίων. Στο κέντρο ο γοτθικός αετός
επισκιάζει τον ελληνικό σταυρό για να θυμούνται οι Γραικοί ποιός είναι το
αφεντικό. Οι φράσεις "Arbeit Macht Frei" και "Jedem Das Seine" έρχονται
κατευθείαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και σημαίνουν "Η εργασία
απελευθερώνει" και "Ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει".
Σαφώς ταιριάζουν τέλεια με τα σχέδια της Γερμανίας για τους Έλληνες
και τη δημιουργία νέων KZ (Konzentrationslager), στρατοπέδων
συγκέντρωσης... εεε... ΕΟΖ, Ειδικών Οικονομικών Ζωνών
στη Βόρεια και Δυτική Ελλάδα.
Εν μέσω εξάλλων πανηγυρισμών, η κυβέρνηση Παπανδρέου επιχειρεί αυτές τις ημέρες να περάσει με έναν ιδιαίτερο κυνικό τρόπο μια δική της εκδοχή για την πραγματικότητα: Πως για μια ακόμα φορά σωθήκαμε από την καταστροφή χάρη στις δικές της ενέργειες. Ακούμε πως μας κούρεψαν 100 δις ευρώ από το χρέος και θα πρέπει να είμαστε χαρούμενοι γι' αυτό, πως από το 2030 θα μπορούμε να γυρίσουμε στις αγορές, πως διασφαλίζουν μισθούς και συντάξεις, πως δεν χρεωκοπούμε και πως θα πρέπει να είμαστε εθνικά υπερήφανοι γιατί μέσα από την εξασφάλιση της "τεχνικής βοήθειας" εκείνοι φροντίζουν για τα συμφέροντα της χώρας.

Τα παραπάνω αποτελούν κάποια από τα μεγαλύτερα ψέματα που έχουν ακουστεί ποτέ σ' αυτό τον τόπο. Ο μόνος λόγος που μπορεί να πιάνουν σε κάποια μερίδα του ελληνικού λαού είναι γιατί έχει στηθεί μια μεγαλειώδης μηχανή μαύρης προπαγάνδας (με ένα υπουργείο και τον Μόσιαλο να απασχολούνται καθημερινά μόνο μ' αυτή). Η μαύρη αυτή προπαγάνδα ασχολείται με το να γεννά και να καλλιεργεί τους βαθύτατους φόβους στην ελληνική κοινωνία και να προκαλεί συνεχώς Σοκ και Δέος στον πληθυσμό. Γενικά, στόχος της είναι  να προκαλεί μεγάλη σύγχυση η οποία καλύπτει τα πραγματικά γεγονότα: πως η χώρα λεηλατείται από επιδρομείς και παραδίδεται αμαχητί σε κατακτητές.

Η κρατική τηλεόραση, το επίσημο κανάλι του Μόσιαλου
και της θρησκείας του Μνημονίου και των Μαύρων Ταμείων
(πάντα μετά τον ένδοξο ΣΚΑΪ και το αντικειμενικό Alter)
έχει απόλυτο δίκιο. Το "πέος" που θα φάμε είναι το πιο
σημαντικό θέμα των ημερών. Γι' αυτό οι αποφάσεις
για το πώς, πότε και ποιός θα μας το δώσει είναι κρίσιμες
και πρέπει να προαποφασιστούν σε σύνοδο κορυφής της ΕΕ... 
Είναι σαφές πως η αλήθεια κρύβεται μακριά από τα ΜΜΕ. Είναι κλειδωμένη στα υπόγεια και μόνο ορισμένες απελπισμένες φωνές προσπαθούν μέσω του Διαδικτύου να την πουν. Τα 100 δις που μας έσωσαν, συνοδεύονται από 100 δις νέο δάνειο, άρα τα περί κουρέματος είναι μόνο επικοινωνιακά τρυκ. Το 2030 είναι σε 29 χρόνια και δύο ολόκληρες γενιές θα περάσουν μέχρι τότε! Οι μισθοί και οι συντάξεις μπορεί να διασφαλιστούν, αλλά σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο σε σχέση με σήμερα, προς τέρψιν της άρχουσας τάξης και των βιομηχάνων. Η χρεωκοπία είναι διαρκής και θα μας συνοδεύει μόνιμα από εδώ και πέρα, μόνο και μόνο για να μην πληρωθούν τα CDS, με ό,τι αρνητικό αποτέλεσμα κι αν έχει αυτό στην ελληνική κοινωνία. Και τέλος, η περίφημη "τεχνική βοήθεια" δεν είναι τίποτε άλλο από τη Δεύτερη Κατοχή, η οποία δεν έρχεται για να δώσει εδώ, αλλά για να πάρει τα πάντα.

Μέσα σ' αυτές τις πρωτοφανείς συνθήκες διάλυσης, οι μόνες φωνές που ακούγονται είναι οι καγχασμοί αυταρέσκειας ορισμένων παπαγάλων δωσίλογων στην τηλεόραση και στις εφημερίδες. Οτιδήποτε άλλο καλύπτεται συστηματικά και με μοχθηρία. Κλασικό παράδειγμα οι επιθέσεις της Μακρή σε όσους καλεσμένους των δελτίων ειδήσεων του Alter δεν ακολουθούν την επίσημη γραμμή και λένε αλήθειες. Και τέτοια παραδείγματα καθημερινά είναι δεκάδες.

Σε όλα αυτά βοηθάει και η τεχνογνωσία των πειρατικών παρατραπεζικών οργανισμών με τα εντυπωσιακά ονόματα, όπως Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Παγκόσμια Τράπεζα, Standard and Poors, Fitch και Moodys. Σαφώς, δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν αυτό και ακολουθούν πάντα μια συνταγή που καλύπτει όλες τις περιπτώσεις: Λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις (γενικό ξεπούλημα σε ημετέρους), εξαγορά και εκβιασμοί πολιτικών, διάβρωση των θεσμών, όπως η Αστυνομία, το Κράτος και η Δικαιοσύνη, με τοποθέτηση πρακτόρων σε κομβικές θέσεις, συστηματική μαύρη προπαγάνδα με ίδρυση ανάλογου υπουργείου και, πάνω απ' όλα, η εφαρμογή ενός ευρύτατου προγράμματος Σοκ και Δέους στον πληθυσμό, το οποίο τον αφήνει παράλυτο και ανίκανο να αντιδράσει στην επίθεση. Σε κάθε περίπτωση, τα δημοσιονομικά και οικονομικά μέτρα έρχονται σε δεύτερη μοίρα, καθώς ο στόχος δεν είναι η διάσωση της εκάστοτε χώρας, αλλά η υποδούλωσή της σε μια κατάσταση που θα επιτρέπει σε ένα σύστημα υφαρπαγής να την αρμέγει ες αεί. Γι' αυτό και τα μέτρα που προτείνουν είναι κάθε φορά διαβόητα αναποτελεσματικά.

Εικόνες που θα μπορούσαν να είναι από την
ορκωμοσία του νέου Gauleiter. Πραγματική φωτο από την
προηγούμενη Κατοχή. Η πολιτική και η θρησκευτική
ηγεσία δίνουν το παρόν με τον καλύτερο τρόπο, για να κάνουν
τον φίλο και διασώστη μας να αισθάνεται σαν στο σπίτι του.
Παράλληλα, η εξεύρεση συνενόχων από τον χώρο της πολιτικών, των πολυεθνικών και των τραπεζών είναι πάντα κάτι το επιθυμητό. Στην προκειμένη περίπτωση της Ελλάδας, αυτοί οι συνένοχοι έτυχε να είναι η ηγεσίες των πλεονασματικών χωρών της Ευρώπης, το σύνολο της Κομισιόν, με επικεφαλής τον οπαδό της παγκόσμιας διακυβέρνησης Μπαρόζο, οι οποίοι έχουν δώσει πλάτες σε όλη αυτή την προσπάθεια. Ακόμα και η νέα εχθρός των τραπεζών, Άνγκελα Μέρκελ, αρχικά τους παραχώρησε γην και ύδωρ. Ο λόγος βέβαια είναι ότι αυτή η γη κι αυτό το ύδωρ δεν είναι γερμανικά. Μόλις έβαλαν στο στόχαστρο τη Γερμανία, εκείνη άλλαξε κατεύθυνση διαβλέποντας μια ιστορική ευκαιρία να γίνει αρχηγός όσων είχαν ή πρόκειται να δαγκωθούν από τις τράπεζες. Έτσι φτάσαμε μέσα απ' αυτό τον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο να αναρωτιόμαστε ποιός είναι ο χειρότερος εχθρός μας: Οι τράπεζες και το ΔΝΤ ή η πρώην εταίρος μας Γερμανία;

Το πρόβλημα όλων αυτών είναι πως τα πράγματα είναι τόσο ρευστά που τα όποια σχέδιά τους δεν μπορούν να ευοδωθούν. Αυτό το ξέρουν και γι' αυτό τον λόγο βλέπουμε τα κέρινα πρόσωπά τους να χαμογελούν ψεύτικα σαν τη Μόνα Λίζα. Είναι πανικόβλητοι και πάνω στην παραζάλη τους, το μόνο που μπορούν να σκεφτούν είναι να σώσουν τα πράγματα όπως-όπως, μήπως και προλάβουν να φύγουν όταν χτυπήσει το μεγάλο τσουνάμι της κατάρρευσης της Ευρωζώνης.

Είναι εμφανές πως η ΕΕ και η Ευρωζώνη είναι έτοιμες να καταρρεύσουν. Βρισκόμαστε στο παρά πέντε και η διαδικασία είναι μη-αναστρέψιμη. Η ύβρις της ανάδειξης της λογιστικής σε υψηλά οικονομικά και υψηλή πολιτική για όφελος πολύ λίγων σε βάρος ολόκληρων κοινωνιών, η ανάδειξη της απληστίας σε υπέρτατη αξία και η παλαβομάρα ορισμένων κύκλοι της άρχουσας τάξης που θεωρούν πως όλα τα προβλήματα λύνονται με ψέματα, αρπαγή και τεχνητά ηλεκτροσόκ στην κοινωνία, αποσταθεροποιούν το σύστημα και λειτουργούν καταλυτικά για να εξωθηθεί ο καπιταλισμός, τουλάχιστον αυτό που έχει απομείνει από δαύτον, στην τελική κρίση του. Αυτή που θα σημάνει και το τέλος τα χρηματιστηρίων, των τραπεζών όπως τις ξέρουμε, των επενδυτικών ταμείων και της παντοδυναμίας των οικονομικών πειρατών. Όλων όσων δηλαδή, εδώ και 40 χρόνια καταληστεύουν τις κοινωνίες, καταστρέφουν τα πάντα για το κέρδος κι έχουν φτάσει να εξισώνουν τον εαυτό τους με τον Θεό.

25 Οκτωβρίου 2011

Ο μύθος της ελληνικής ανηθικότητας

Καταστρέφοντας την ζωή δεκατριών εκατομμυρίων ανθρώπων


Του MARSHALL AUERBACK

Ιστορικά, οι Έλληνες είναι πολύ καλοί στην κατασκευή μύθων. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν είναι και τόσο καλοί. Διαβάζοντας τον Τύπο έχεις την εντύπωση πως οι Έλληνες είναι μια ομάδα από τεμπέληδες μεσογειακούς τρακαδόρους, που ζουν με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη και στέλνουν τον λογαριασμό στους Γερμανούς. Αυτό είναι μια ανόητη προπαγάνδα, σχεδιασμένη να δικαιολογήσει την ομαδική εκτέλεση που επιβάλλεται στην Αθήνα για τις αμαρτίες γονέων και παππούδων. Συμπεριφέρονται σαν η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα που μαγείρεψε τα δημοσιονομικά στοιχεία για να γίνει μέλος της ΕΕ. Η καρδιά του προβλήματος όμως βρίσκεται στο απαρχαιωμένο φορολογικό σύστημα της χώρας, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα συνεχή ελλείμματα στον προϋπολογισμό της τάξης του 10 τοις εκατό του ΑΕΠ. Το ανώτερο 20 τοις εκατό των Ελλήνων, οι πιο πλούσιοι, δεν πληρώνουν ουσιαστικά καθόλου φόρους, κάτι που αποτελεί προϊόν ενός άθλιου παζαριού που έγινε στα χρόνια της Χούντας ανάμεσα στον στρατό και τους πλουτοκράτες της χώρας. Αν το σκεφτούμε, δεν είναι καθόλου παράξενο που υπάρχει σήμερα μια δημοσιονομική κρίση (στμ. Τα χρήματά τους λείπουν από την οικονομία).

Συνεπώς, αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που αφορά Έλληνες τρακαδόρους ή ένα ιδιαίτερα γενναιόδωρο κράτος πρόνοιας. Το αποτέλεσμα είναι πως οι συνταγές του ΔΝΤ που εστιάζονται σ' αυτά τα υποτιθέμενα προβλήματα ήταν προδιαγεγραμμένο πως θα αποτύχουν, όπως έχουν ήδη κάνει. Στην πραγματικότητα, δεδομένης της ασταμάτητης λιτότητας που επιβάλλεται στην Αθήνα (η οποία έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα να αποπληθωρίζει την οικονομία ακόμα περισσότερο και να επιδεινώνει ακόμα περισσότερο το ίδιο το πρόβλημα που προσπαθούν να εξαλείψουν), οι Έλληνες οδηγούνται πολύ κοντά στο σημείο που το μόνο που τους απομένει είναι να χρεωκοπήσουν και να μεταθέσουν το πρόβλημα πίσω σ' εκείνους που επιβάλουν τη λιτότητα. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να είναι χειρότερο από την αργή εκτέλεση που αντιμετωπίζουν σήμερα.

Η αλήθεια είναι πως οι Έλληνες έχουν ένα από τα χαμηλότερα κατά κεφαλήν εισοδήματα στην Ευρώπη (€21.100), πολύ χαμηλότερο από των 12 της Ευρωζώνης (€27.600) ή της Γερμανίας (€29.400). Περαιτέρω, ενώ τα ελληνικά δίκτυα κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να φαντάζουν πολύ γενναιόδωρα για τα αμερικανικά στάνταρ, είναι στην πραγματικότητα σεμνά συγκρινόμενα με την υπόλοιπη Ευρώπη. Κατά μέσο όρο, η Ελλάδα ξόδεψε την περίοδο 1998-2007 μόλις €3.530,47 κατά κεφαλήν στην πρόνοια – ελαφρώς χαμηλότερα από την Ισπανία και μόλις €700 περισσότερα από την Πορτογαλία, η οποία έχει ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα στην Ευρωζώνη. Αντίθετα η Γερμανία και η Γαλλία ξόδεψαν πάνω από το διπλάσιο των ελληνικών επιπέδων, ενώ οι πρώτες 12 χώρες της Ευρωζώνης ξόδεψαν κατά μέσο όρο €6.251,78. Ακόμα και η Ιρλανδία, που είναι μια από τις πλέον νεοφιλελεύθερες οικονομίες στην Ευρωζώνη, ξόδεψε περισσότερα σε κοινωνική πρόνοια από τους υποτίθεται τζαμπατζήδες Έλληνες.

Θα μπορούσε κάποιος να πει εδώ πως αν το ελληνικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας είναι τόσο γενναιόδωρο και ανεπαρκές όσο το περιγράφουν, τότε τα διοικητικά κόστη θα ήταν υψηλότερα από αυτά των πειθαρχημένων κυβερνήσεων της Γερμανίας και της Γαλλίας. Όμως, είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι αυτό αλήθεια, σύμφωνα με την ίδια την Eurostat. Ακόμα και το κόστος σε συντάξεις, ένας από τους κύριους στόχους των νεοφιλελεύθερων, είναι χαμηλότερο από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Το φαινόμενο της πεταλούδας: Ο αέρας από τα φτερά μιας
πεταλούδας στην Κίνα μπορεί να οδηγήσει μετά από λίγο σε
έναν τυφώνα στην Αμερική. Παρομοίως, μια μικρή οικονομία
σαν την Ελλάδα, του μεγέθους του 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ,
μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση την Ευρωζώνη
Περαιτέρω, αν κοιτάξουμε τις δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια επιλεγμένων ευρωπαϊκών χωρών ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 2005 και πέρα (βασιζόμενοι στα στοιχεία του ΟΑΣΕ), τότε θα διαπιστώσουμε πως η Ελλάδα έχει χαμηλότερα έξοδα απ' όλες τις χώρες της Ευρώπης, πλην της Ιρλανδίας, και βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΑΣΕ. Σημειώστε επίσης πως παρόλα τα σχόλια για την πρώιμη ηλικία συνταξιοδότησης στην Ελλάδα, οι δαπάνες της που σχετίζονται με προγράμματα προχωρημένης ηλικίας είναι συγκρίσιμες μ' εκείνες της Γερμανίας και της Γαλλίας.

Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα έχει μια από τις πλέον άνισες κατανομές εισοδήματος στην Ευρώπη και ένα πολύ υψηλό επίπεδο φτώχιας. Και πάλι παρατηρούμε πως τα αποδεικτικά στοιχεία δεν συνάδουν με την εικόνα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ για ένα ιδιαίτερα γενναιόδωρο κράτος – εκτός αν η σύγκριση γίνεται με τις ΗΠΑ.

Φυσικά, αυτά τα στοιχεία δεν έχουν καμία αξία. Ο μύθος που έχει επικρατήσει, σύμφωνα με τα λόγια του δημοσιογράφου των Financial Times, John Authers, περιγράφει "μια χώρα όπου όλοι είναι τρακαδόροι" με κανένα απολύτως στοιχείο να στηρίζει αυτό τον ισχυρισμό. Η χώρα όμως είναι παγιδευμένη: Δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά της, δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της με τις σημερινές τιμές και κανείς δεν προτίθεται να τη χρηματοδοτήσει σε εθελοντική βάση. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Έλληνες είναι να εξέλθουν από την Ευρωζώνη και να υποτιμήσουν ή να απομειώσουν τις τιμές τους. Ένα μεγάλο χρεωστάσιο, παρόλο που είναι αναπόφευκτο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μόνο σκαλοπάτι στην πορεία που έχουν μποροστά τους.

Το πρόβλημα γίνεται χειρότερο όταν δούμε πως τα έσοδα από εξαγωγές είναι σημαντικά λιγότερα από το κόστος των εισαγωγών. Αυτό σημαίνει πως το χρέος που παράγει το έλλειμμα είναι ολοένα και περισσότερο προς το εξωτερικό. Ενώ το χρέος όταν εκδίδεται υπόκειται στον ελληνικό νόμο, παράλληλα εκδίδεται σε ευρώ τα οποία η Ελλάδα αδυνατεί εκ των πραγμάτων να εκτυπώσει. Υπό αυτή την οπτική γωνία είναι ειρωνικό να βλέπουμε πως η δημοσιονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της ίδιας της μεγάλης επιτυχία της Ελλάδας να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εγκαταλείποντας παράλληλα το εθνικό της νόμισμα.

Αυτό που πρέπει να δούμε είναι πως, αν η ανάλυση της πηγής του προβλήματος είναι σωστή, τότε η συνήθης πολιτική λιτότητας του ΔΝΤ δεν πρόκειται να πετύχει. Αν το πρόβλημα δεν είναι το επίπεδο των μισθών ή το μέγεθος του κράτους πρόνοιας, τότε μειώνοντας τους μισθούς και συρρικνώνοντας την κοινωνική πρόνοια δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα. Εξάλλου, η Ελλάδα είναι ακόμα μια δημοκρατία και αν κρίνει κανείς από τις ολοένα και πιο έντονες ταραχές στη χώρα, δεν είναι ξεκάθαρο το εάν η Ελλάδα (ή οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωζώνης) προτίθεται να μειώσει τα έξοδα και να αυξήσει αρκετά τους φόρους, ώστε να φανεί διαφορά σε σχέση με την τωρινή κατάσταση.

Αυτό έχει σιωπηλά αναγνωριστεί από την Τρόικα – την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ – και διατυπώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ χθες. Χωρίς αμφιβολία θα αποτελεί μέρος των διαβουλεύσεων για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, οι οποίες θα γίνουν στις 26 Οκτωβρίου.

Στην πρώτη κιόλας σελίδα του σχετικού εγγράφου διατυπώνεται μια ξεκάθαρη και ωμή παραδοχή πως η επεκτατική δημοσιονομική εξυγίανση (EFC) αποδείχτηκε πως είναι μια αντίφαση, τουλάχιστον για την Ελλάδα. Επίσης, διατυπώνεται πως υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα συμβατότητας της πολιτικής, τουλάχιστον στον βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, όσον αφορά τις προσπάθειες εσωτερικής υποτίμησης, της πολιτικής που επιχειρεί να αποπληθωρίσει το Ονομαστικό Εγχώριο Ιδιωτικό Εισόδημα (στμ. να μειώσει μισθούς και συντάξεις) με στόχο να βελτιώσει το εμπορικό ισοζύγιο, μέσα σε ένα περιοριστικό περιβάλλον σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Παρόλο που στο έγγραφο αυτό δεν προβαίνουν στην παραδοχή πως με τις απαιτήσεις και δράσεις που επέβαλαν στους Έλληνες πολιτικούς ξεκίνησε μια αποπληθωριστική κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας (χωρίς ούτε καν να λαμβάνουν υπόψη τη ρήξη κάθε έννοιας κοινωνικού συμβολαίου και την παράλληλη διάλυση του κοινωνικού ιστού – καθώς η τζογαδόρικη νεοφιλελεύθερη "αναμόρφωση" ήδη έχει θέσει ως στόχο της να διαλύσει κάθε μορφής κοινοβουλευτική δημοκρατία και συνδικαλισμό στην Ευρωζώνη), η παραδοχή πως η πολιτική αυτή απέτυχε αποτελεί μια πολύ μεγάλη παραχώρηση από τη μεριά της Τρόικας.

Η ξεκάθαρη δήλωση πως η Επεκτατική Δημοσιονομική εξυγίανση (EFC) δεν δουλεύει και πως η εσωτερική υποτίμηση (Internal Devaluation - ID) θα χειροτερέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, ακόμα και την ικανότητα της χώρας να πετύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους, αποτελεί ένα μεγάλο βήμα στην αναγνώριση της πραγματικότητας και της κατάστασης. Αυτό δεν είναι κάτι που κάνουν συχνά οι θρησκευτικά φανατικοί νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι στους επιμέρους οργανισμούς της Τρόικας. Δεν το κάνουν γιατί οι ίδιες οι δομές που τους κινούν, είτε επίσημες είτε ανεπίσημες, τείνουν να τους αποτρέπουν από κάτι τέτοιο.

Οπότε γιατί το έκαναν; Ας το παραδεχτούμε: Σ' αυτό το σημείο ο μύθος έχει πολύ λιγότερο να κάνει με την Ελλάδα (καθώς ο μύθος που έχει επικρατήσει ακόμα αναπαραγάγει την εικόνα μιας τεμπέλικης, αντιπαραγωγικής χώρας γεμάτης με σπάταλους κλέφτες) και περισσότερο έχει να κάνει με την τιμωρία των δυνητικών δημοσιονομικών αγκυλώσεων άλλων χωρών.

Μετατρέπουν τους Έλληνες σε μαύρα πρόβατα για να εξασφαλίσουν πως αν η Ελλάδα προβεί σε κούρεμα του χρέους της, οι υπόλοιπες περιφερειακές χώρες – ειδικά η Ιταλία – θα φοβηθούν να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι λόγω των επιπτώσεων. Αυτή είναι μια στρατηγική για να εμποδιστεί εκείνο που αποκαλείται ευφημιστικά "μόλυνση των υπολοίπων οικονομιών". Στην πραγματικότητα, αυτό αποκαλείται συλλογική συνενοχή σε ένα έγκλημα και αφορά την πράξη της καταστροφής της ζωής δεκατριών εκατομμυρίων ανθρώπων για πολιτικούς λόγους. Δεδομένης της ιστορίας τους, πρώτοι απ' όλους οι Γερμανοί θα έπρεπε να καταλάβουν αυτό το φαινόμενο (στμ. κι όχι να το επαναλάβουν – αναφέρεται στο Ολοκαύτωμα).

Αν το συγκεκριμένο μείγμα πολιτικών λιτότητας συνεχιστεί, τότε θα υπάρξουν φαινόμενα επέκτασης της κρίσης σε κράτη που εξάγουν στην Ελλάδα. Σίγουρα η Ελλάδα είναι μια μικρή αγορά μέσα στην Ευρώπη, αλλά τα δημοσιονομικά της προβλήματα δεν είναι σε καμία περίπτωση μοναδικά. Καθώς οι μεγαλύτερες οικονομίες όπως η Ισπανία και η Ιταλία υιοθετούν μέτρα λιτότητας, ολόκληρη η ήπειρος θα δει τα κρατικά έσοδα να καταρρέουν. Ακόμα και στη Γερμανία, στην οποία η επιβράδυνση της αγοράς έχει γίνει σημαντικά πιο εμφανής τους τελευταίους μήνες από ό,τι στο παρελθόν. Ακόμα χειρότερα, οι εξαγωγές στους γείτονες θα πληγούν από μια μείωση της ζήτησης. Στο τέλος, αν η λιτότητα κατορθώσει να μειώσει τους μισθούς και τις συντάξεις σ' ένα κράτος, τότε μπορεί να οδηγήσει σε έναν ανταγωνιστικό αποπληθωρισμό που το μόνο που θα καταφέρει είναι να επιδινωθούν ακόμα περισσότερο τα πράγματα καθώς η μια χώρα μετά την άλλη θα προσπαθεί να κερδίσει συγκριτικό πλεονέκτημα και ανάπτυξη μέσω εξαγωγών. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι πως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας στην Ευρωζώνη, η Γερμανία, δεν φαίνεται να κατανοεί πως αυτή η επιμονή της σε μια δημοσιονομική λιτότητα για τους γείτονές της θα ψήσει τη δική της χήνα που γεννάει χρυσά αυγά.

Η Angela Merkel αρέσκεται να λέει πως μια πραγματική οικονομική ένωση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί όταν ένα μέλος (η Ελλάδα) δουλεύει λιγότερες ώρες και κάνει μεγαλύτερες διακοπές από ένα άλλο (τη Γερμανία). Αυτό που θα έπρεπε όμως να λέει είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ένωση όταν οι κυβερνώντες πλουτοκράτες ΟΛΩΝ των κρατών (όχι μόνο οι δισεκατομμυριούχοι Έλληνες εφοπλιστές που μάλλον θα έχουν εξάγει πια τα χρήματά τους στο εξωτερικό, αλλά επίσης και οι πλούσιοι τραπεζίτες που δεν έχουν υποστεί την παραμικρή συνέπεια για τις δικές τους απατηλές και ηθελημένα καταστροφικές πρακτικές) συστηματικά αποφεύγουν να αποδώσουν το μερίδιο που τους αναλογεί για να πληρωθούν τα κρατικά έξοδα και απαιτούν είτε η Ένωση να πληρώσει τον λογαριασμό, είτε να εξαναγκαστεί το κατώτερο 80 τοις εκατό του πληθυσμού να το κάνει αντί για αυτούς.

Χωρίς αλλαγή στις πολιτικές λιτότητας, δημοσιονομικής
πειθαρχίας και εσωτερική υποτίμησης, η μόνη λύση για την
Ελλάδα είναι το χρεωστάσιο και η επιστροφή στη δραχμή.
Τουλάχιστον τότε δεν θα υφίσταται η κοινωνία τα
σκληρά οικονομικά βασανιστήρια που ο μόνος στόχος που
έχουν είναι να φοβίσουν την Ιταλία. Υπό αυτές τις συνθήκες
το τέλος της Ευρωζώνης και της ΕΕ είναι κόντά.
Η Ελλάδα δεν είναι κάποια ειδική περίπτωση, αλλά μάλλον ο κανόνας του τι συμβαίνει όταν επιβάλεις δημοσιονομική πειθαρχία σε χώρες που έχουν υψηλό δείκτη ιδιωτικού χρέους προς το ΑΕΠ, πολύ υψηλά επιθυμητά ποσοστά καθαρής ιδιωτικής αποταμίευσης και  φοροαπαλλαγών και μεγάλα, επίμονα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας τρόπος για να αναδιανεμηθεί η ζήτηση προς τα ελλειμματικά κράτη. Για παράδειγμα, με το να επενδύουν τα πλεονασματικά κράτη σε ευρώ στα ελλειμματικά μέσω επενδύσεων. Η Γερμανία το έκανε αυτό για την Ανατολική Γερμανία. Ένας τέτοιος μηχανισμός θα μπορούσε να δημιουργηθεί άμεσα υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Αποτελεσματικά κίνητρα για να ανακυκλωθούν τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών μέσω απευθείας επενδύσεων, ροών μετοχικών κεφαλαίων, ξένης βοήθειας ή αγορές εισαγωγών θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εύκολα. Αν αυτό γινόταν, τότε θα αποτελούσε και ένα τρόπο για την Ελλάδα, αλλά και άλλους, να γίνουν αρκετά ανταγωνιστικοί ώστε να εξασφαλίσουν το μέλλον τους μέσω της αύξησης των εξαγωγών τους.

Η αποτυχία να υιοθετηθεί μια τέτοια επιλογή ανάπτυξης δεν θα αφήσει μεγάλο περιθώριο στους Έλληνες, πέρα από το να χρεωκοπήσουν, αφήνοντας τους κεντρικούς σχεδιαστές πολιτικής της Ευρωζώνης με ένα μεγαλύτερο και πιο ακριβό πρόβλημα στα χέρια τους. Σίγουρα αυτό δεν θα έλυνε όλα τα προβλήματα της Ελλάδας, καθώς πιθανώς θα χρειαστεί να αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη και να επανεισαγάγουν τη δραχμή. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να εισαχθούν ελέγχοι κεφαλαίων, οι οποίοι θα αποτελέσουν και το έναυσμα για πολλούς κεφαλαιούχους να φύγουν από την Ελλάδα (ας μην ξεχνάμε πως είναι μια χώρα με πάρα πολλά πλοία). Αν η Ελλάδα χρεωκοπήσει, θα είναι κάτι που θα μοιάζει με τις τελευταίες στιγμές του Σαμψών για το σύνολο της Ευρωζώνης. Όπως και ο Σαμψών λίγο πριν το τέλος του, τυφλωμένος και κτυπημένος από τους Φιλισταίους, η Ελλάδα είναι αδύναμη, τυφλή και δεμένη. Το χρεωστάσιο θα μπορούσε να αποτελέσει μια τελευταία αγέρωχη στιγμή έκρηξης δύναμης που θα έχει ως αποτέλεσμα "να ρίξει κάτω τον ναό" (στην προκειμένη περίπτωση, την Ευρωζώνη) καθώς θα συμπαρέσυρε την Ευρωζώνη μαζί της. Η δημιουργία μύθων σε βάρος των Ελλήνων δεν εξυπηρετεί το συμφέρον κανενός, καθώς θα υπάρξει μια σειρά από χρεωστάσια παντού και μια σοβιετικού τύπου κατάρρευση στα εισοδήματα, κάτι που ελάχιστα αποτελεί ένα επιθυμητό αποτέλεσμα για την παγκόσμια οικονομία. Δεν θα είναι ένα καλό τέλος, καθώς σ' αυτό οδηγούν οι κυνικές, ανήθικες και σκληρές πολιτικές της Τρόικας. Οι Έλληνες και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της Ευρώπης αξίζουν περισσότερα.

Ο Marshall Auerback είναι αναλυτής της αγοράς και σχολιαστής. Είναι σύμβουλος του Ινστιτούτου Franklin and Eleanor Roosevelt. Μπορείτε να τον βρείτε στο MAuer1959@aol.com

Κάποια πολύ σημαντικά λόγια...

Η φωνή της υπομονής, της σύνεσης, του συμβιβασμού και τελικά της υποταγής σημαίνει το τέλος μας ως Έθνους και ως Λαού. Δεν μπορούμε να ζήσουμε έτσι. Να παλέψουμε για να σταθούμε όρθιοι.

Οι ξένοι μας βάζουν όλο και πιο βαθιά το μαχαίρι. Μας προκαλούν προσβλητικά κάθε μέρα και περισσότερο και μας οδηγούν σε έκρηξη, που πιθανόν να καταστρέψει και τους ίδιους.

Οι υπεύθυνοι της Κυβέρνησης συμπεριφέρονται απέναντί στους Ευρωπαίους σαν μυρμήγκια, ενώ στο λαό μας επιδεικνύουν μια τόσο τρομακτική αναλγησία, που θα πρέπει να είναι είτε συνειδητά όργανα του Κακού είτε επικίνδυνα άσχετοι, μικροί και αφελείς.

~ Μίκης Θεοδωράκης – Συνέντευξη στον ΑΝΤ1, 25/10/11

24 Οκτωβρίου 2011

Τα τέσσερα σημαντικά γεγονότα που έρχονται

Οι τέσσερις ιππότες της Αποκαλύψεως.
Albrecht Durer, Metropolitan Museum of Art.
Το σύμπλεγμα Μερκοζύ αποτελεί το πλέον μοιραίο δίδυμο για τη χώρα μας, αλλά και για την ίδια την Ευρώπη. Προωθώντας τον τελευταίο καιρό μια ατελέσφορη και αυτιστική πολιτική, επιχείρησαν να δαιμονοποιήσουν την Ελλάδα, φορτώνοντάς της την κακοδαιμονία που αντιμετωπίζει η Ένωση και η Ευρωζώνη. Παρόλα αυτά, η πολιτική τους λειτούργησε ως καταλύτης στην κατάρρευση της Ευρώπης και είχε σαν αποτέλεσμα να σκορπίσουν τα καλύτερα σχέδιά τους.

Στη χώρα μας, που είχε επιλεγεί ως σφάγιο για να εξευμενιστεί ο δαίμονας του χρήματος Μαμμωνάς, μπας και σωζόταν το ευρώ, βρισκόμαστε πλέον στο σημείο που αναμένεται να συντελεστούν τέσσερα βασικά γεγονότα, τα οποία θα λειτουργήσουν καταλυτικά και θα μας επηρεάσουν τους επόμενους μήνες, διαμορφώνοντας βίαια το πολιτικό περιβάλλον και την καθημερινότητά μας τα επόμενα χρόνια.

α. Κίνδυνος διακοπής των εισαγωγών

Παιδί τρώει σε συσσίτιο στην Πρώτη Κατοχή
κρατώντας κουπόνια.
Καταρχήν, ακούγεται έντονα η πληροφορία πως σε δύο εβδομάδες θα σταματήσουν οι ασφαλιστικές εταιρίες να καλύπτουν τις όποιες εισαγωγές στην Ελλάδα. Σύντομα οι ελληνικές επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να εισάγουν τοις μετρητοίς. Αυτό αποτελεί μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη η οποία πιθανώς να μειώσει τις εισαγωγές τουλάχιστον κατά 50%.

Ήδη ξέφυγε κάτι σήμερα το πρωί από έναν πανικόβλητο Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, όταν εμφανίστηκε στον Παπαδάκη: Μίλησε για "ανάγκη εξασφάλισης πρώτων υλών από τις ελληνικές επιχειρήσεις". Είναι προφανές πως αυτή η δυσμενέστατη εξέλιξη είναι εξόχως ρεαλιστική και πιθανή και τοποθετείται χρονολογικά στο άμεσο μέλλον.

Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας εξέλιξης θα είναι ένα τεράστιο πρόβλημα τροφοδοσίας της ελληνικής αγοράς με αγαθά, ελλείψεις πρώτων υλών, τεράστιος πληθωρισμός, σοκ, πανικός και βία. Το βασικό και σημαντικότατο επιβιωτικό πρόβλημα που θα προκύψει και που θα αντιμετωπίσουν οι Έλληνες το επόμενο χρονικό διάστημα, θα αποτελεί πλέον ένα βασικό πολιτικό ζήτημα για τις επόμενες δεκαετίες.

β. Η Δεύτερη Κατοχή

Γερμανοί αξιωματικοί στην Ακρόπολη.Όπως τότε, έτσι και
σήμερα. Μόνο που τώρα το λένε "τεχνική βοήθεια".
Δεύτερο είναι το γεγονός της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας και της επιβολής μιας γερμανικής επικυριαρχίας πάνω στην πρώην Ελληνική Δημοκρατία. Αυτό δεν έχει γίνει αντιληπτό ακόμα από τους πολλούς και οι περισσότεροι συνεχίζουν να πιστεύουν σε μια ολική επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος ρεμούλας, μάσας, αρπαγής και μιας θέσης στο Δημόσιο, ή έστω στην εποχή που οι κομπίνες επέτρεπαν τη μεγάλη ζωή. Η εικόνα αυτή για τη ζωή που έχει ο μέσος Έλληνας είναι ακόμα πολύ ισχυρή και κρατεί καλά. Παρόλα αυτά, λυπάμαι το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας γιατί έχουν εμπλακεί σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο κατά των πιο σκοτεινών ενστίκτων της ελληνικής κοινωνίας. Αυτά, υποτίθεται, προσβάλλουν τους προτεστάντες εταίρους μας και σε μια κατάσταση υστερικού καλβινιστικού κηρύγματος και ακραίας υποκρισίας, μας υποβάλλουν στα βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης κουνώντας μας το δάχτυλο. Δυστυχώς όμως, δεν έχουμε την παραμικρή ελπίδα να γίνουμε τόσο ηθικοί όσο η Siemens, η οποία ως γνωστόν αποτελεί ένα υπόδειγμα ηθικής, μέτρου και καλόπιστης μπίζνας για τον πλανήτη.

Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις ημέρες και για την Ινδία, ελέω του παραδείγματος – παύλα – πρόβλεψης – παύλα – απειλής του Γιωργάκη Παπανδρέου, με την οποία σύγκρινε τη χώρα μας. Η ιστορία μας λέει πως τη χώρα αυτή την κατέλαβε η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών με 12.500 Σκωτσέζους γραφειοκράτες και ένα πολυάριθμο βρετανικό εκστρατευτικό σώμα. Χρειάστηκε ένας Γκάντι για να ξεφύγουν οι Ινδοί από την κατοχή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, με χαρακτηριστικές κτηνωδίες και σφαγές, με κυριότερο γεγονός τον Λιμό της Βεγγάζης το '43, ο οποίος ακολούθησε την αρπαγή της σοδειάς. Τα δε προβλήματα δεν έλειψαν για τη χώρα ούτε μετά την Ανεξαρτησία: Στη θέση της Μεγάλης Ινδίας έμειναν  πολλά διαφορετικά κράτη, με πιο σημαντικά τα εχθρικώς διακείμενα μεταξύ τους Ινδία και Πακιστάν.

Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται να γίνουμε Ινδία. Η βασικές διαφορές με το εκεί και το τότε είναι η μόρφωση του ελληνικού λαού σε σύγκριση με τους Ινδούς, η μεγάλη διαφορά στους πολιτισμούς, οι ακλόνητες δομές εξουσίας και οι κάστες στην Ινδία σε σύγκριση με τη χαοτική και αναρχική Ελλάδα, η έλλειψη περιφερειακών μαχαραγιάδων που βοήθησαν τη Βρετανική Αυτοκρατορία να σταθεί (όχι ότι θα λείψουν εδώ οι Γραικύλοι περιφερειάρχες, αλλά σίγουρα δεν έχουν την πολιτική και θρησκευτική δύναμη των μαχαραγιάδων) και σίγουρα η θέση αδυναμίας και όχι δύναμης που χαρακτηρίζει τις επίδοξες αποικιοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης σήμερα και ειδικά τη Γερμανία. Επιπλέον δεν μιλάμε ακόμα για μια χώρα θηρίων, όπως ήταν το Γ΄ Ράιχ, και μια γιγαντιαία πολεμική μηχανή όπως η Βέρμαχτ. Μιλάμε για λογιστάδες, που κάνουν την όποια τεράστια ζημιά κάνουν στα μουλωχτά και αποτελούν ασύμμετρη απειλή για την κοινωνία μας. Ταυτόχρονα όμως, πρόκειται για λογιστές που έζησαν σε περιόδους ευημερίας και δεν γνωρίζουν τι θα πει όχλος, λύσσα και κοινωνική έκρηξη.

Είναι εντυπωσιακή η αφέλεια που χαρακτηρίζει τους εγκεφάλους που σκέφτηκαν πως αυτό το σχέδιο μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα. Η στάση τους αυτή αποτελεί και μια μέγιστη  ύβρη: Οι πειθαρχημένοι καλβινιστές Γότθοι (ένας λαός μυρμηγκιών) θεωρούν πως μπορούν να μετατρέψουν τους ορθόδοξους και αναρχικούς, κατά βάση, Γραικούς (ένα λαό τζιτζικιών) σε ομοίους τους. Πρόκειται για ένα ολέθριο λάθος που σίγουρα θα τους κοστίσει ακριβά.

γ. Το κατέβασμα του διακόπτη

Επιστροφή στον 17ο Αιώνα
ελέω Βενιζέλου. Η Πρόοδος
και η Ανάπτυξη επιτέλους
είναι εδώ!
Το τρίτο γεγονός που θα μας επηρεάσει δραματικά τον επόμενο καιρό είναι το οξύ κοινωνικό πρόβλημα που θα προκαλέσει το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ. Το ΤΑΠ αποτελεί ένα μέτρο εξαιρετικής μοχθηρίας, σαδισμού και αυταρχισμού, που προφανώς εκφράζει την ψυχική και πνευματική κατάσταση του κύριου εκφραστή του, του αρχικουίσλινγκ Βαγγέλη Βενιζέλου. Το μέτρο αυτό παραβιάζει κατάφωρα τα μισά άρθρα του συντάγματος και τη θεμελιώδη αρχή της αναλογικότητας. Στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί τέλος, αλλά ένα οικονομικό όπλο μαζικής καταστροφής, το οποίο θα ανατινάξει τα θεμέλια της εξασθενημένης ελληνικής κοινωνίας.

Το πρόβλημα με το μέτρο αυτό είναι πως θα δημιουργήσει ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα και κατ’ επέκταση αναταραχή. Σίγουρα οι αρρωστημένοι και σαδιστικοί νόες που το σκέφτηκαν ευελπιστούν να εισπράξουν εκβιαστικά τα τελευταία αποθέματα πλούτου από την κοινωνία (τα "λιπάκια"), τα οποία σκοπεύουν να διοχετεύσουν άμεσα στο εξωτερικό. Το πρόβλημα είναι πως δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σ' αυτό όλοι οι καταναλωτές και πολλοί λογαριασμοί θα μείνουν απλήρωτοι. Παρόλο που οι ιθύνοντες, με επικεφαλής τον Βενιζέλο, πιστεύουν πως βρήκαν ένα σατανικό τρόπο να παρακάμψουν τις αντιστάσεις της ελληνικής κοινωνίας, στην πραγματικότητα θα καταφέρουν να ξαναγυρίσουν ένα μεγάλο κομμάτι της στον 17ο Αιώνα, στερώντας του το μεγάλο αγαθό και συνάμα κατάκτηση του δυτικού πολιτισμού, τον ηλεκτρισμό.

Οι κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της επικίνδυνης μανούβρας θα γίνουν ορατές σε πολλαπλά επίπεδα. Καταρχάς, θα προκαλέσουν σύντομα βία και κοινωνικές συγκρούσεις. Και εντάξει, υπάρχουν τα ΜΑΤ και το ΚΚΕ να προστατεύει το καθεστώς, αλλά κάνουν μεγάλο λάθος που υποτιμούν ανθρώπους με την πλάτη στον τοίχο. Επίσης, αυτό το μέτρο πιθανώς θα οδηγήσει την ίδια τη ΔΕΗ στη χρεωκοπία. Η ΔΕΗ είναι πλέον ιδιωτική εταιρία και η σύμβαση ανάμεσα σε πάροχο και σε ηλεκτροδοτούμενο αποτελεί δεσμευτικό έγγραφο, το οποίο το ΣτΕ έχει ήδη αποφανθεί πως δεν μπορεί να μεταβληθεί με μετέπειτα νόμο. Αποτέλεσμα, οι όποιες διακοπές στην ηλεκτροδότηση θα αποτελούν μονομερή παράνομη και κακουργηματική πράξη από τη ΔΕΗ και τη διοίκησή της, με ηθική αυτουργία της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ήδη σχεδόν 1.000.000 αγωγές έχουν κατατεθεί ομαδικά κατά παντός υπευθύνου και ζητούνται ασφαλιστικά μέτρα κατά του μέτρου. Αυτό το αναφέρω μόνο για να καταδείξω το μέγεθος του προβλήματος και όχι γιατί ευελπιστώ πως η ελληνική δικαιοσύνη πρόκειται να λειτουργήσει. Το δε ΣτΕ θα συζητήσει το μέτρο τον ερχόμενο Μάρτιο (ως κατεπείγον!), άρα είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να προλάβει την κοινωνική έκρηξη.

Επιμένω στην κοινωνική έκρηξη, καθώς έχουμε ήδη ένα προηγούμενο ανάλογο μέτρο Σοκ και Δέους, το οποίο αφορούσε την παραχώρηση της υδροδότησης του Ισημερινό στην εταιρία Σουέζ. Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο, το μέτρο είχε ως αποτέλεσμα μια μεγάλη εξέγερση, η οποία εξανάγκασε την κυβέρνηση της χώρας να καταργήσει άμεσα το νόμο και να εξώσει την εν λόγω εταιρεία από τη χώρα. Αν βάλουμε στην εξίσωση και τις πιθανές ελλείψεις στα τρόφιμα, το κοκτέιλ Τομ Κόλινς γίνεται αυτόματα κοκτέιλ Μολότοφ!

Η πρόβλεψή μου είναι πως αν η κυβέρνηση Παπανδρέου ή, αν προκύψει, η διάδοχος κυβέρνηση Σαμαρά, δεν αποσύρουν σύντομα το μέτρο, δεν θα φτάνει το σύνολο των ΜΑΤ, των παρακρατικών και του ΠΑΜΕ για να προστατέψει τη Βουλή από ένα ογκωδέστατο μανιασμένο όχλο που δεν θα έχει να χάσει τίποτα. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό του μεγάλου ρήτορα και ηγέτη Βενιζέλου. Προφανώς, ο κ. υπουργός ήταν πολύ απασχολημένος να κοιτάει τον εαυτό του στον καθρέφτη και του διέφυγε.
  
Όπως βλέπετε, δεν μιλάω πλέον για σύνταγμα, γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου και πιθανώς η επερχόμενη κυβέρνηση Σαμαρά δεν φαίνεται να απασχολούνται και τόσο πολύ μ' αυτό το παρωχημένο πράγμα, που δεν εκφράζει την παγκόσμια διακυβέρνηση… Ας τους ευχηθούμε λοιπόν "με τις υγείες τους"!

δ. Το τέλος της Ευρώπης

Το τέταρτο γεγονός θα είναι απλά κοσμοϊστορικό και κολοσσιαίων διαστάσεων. Μιλάω για το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ. Πολλά σημάδια, ανάμεσά τους και οι γελοιότητες που λένε και κάνουν οι Μερκοζύ αυτές τις μέρες, μας λένε πως η Ευρώπη έχει φτάσει στο τέλος της. Εντάξει, την Ελλάδα μπορούν να την κάνουν ό,τι θέλουν και να την μετατρέψουν σε αποικία, επί τη ευκαιρία. Όμως χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία, υποφέρουν από την ίδια κρίση χρέους που πλήττει τη χώρα μας και απειλούνται άμεσα από μια αποπληθωριστική κατάρρευση. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η κατάρρευση ντόμινο της Ευρώπης θα είναι αδύνατον να αναβληθεί, πόσο μάλλον να εμποδιστεί. Παράλληλα, ένα τέτοιο γεγονός θα οδηγήσει στην ολοκληρωτική κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πιθανώς να μην συμβεί κάτι τέτοιο μέσα σε μια βραδιά, αλλά σίγουρα κάτι τέτοιο θα συμπαρασύρει το σύνολο του τραπεζικού καρτέλ στον πάτο. Και για να έχουμε μια ιστορική προοπτική: Τα τελευταία χρόνια ζούμε με την ψευδαίσθηση πως το κραχ έχει αποτραπεί το 2008 με την ένεση τρισεκατομμυρίων μονάδων επίπλαστου χρήματος στις τράπεζες και τη σταδιακή υφαρπαγή και άρμεγμα των κοινωνιών από τα χρηματοπιστωτικά λαμόγια. Πιστεύουμε ακόμα πως η κρίση περιορίστηκε στις τράπεζες Bear Stearns και Lehman Brothers και σε κάνα δύο ακόμα οργανισμούς, οι οποίες πλήρωσαν τη νύφη, αλλά οι υπόλοιποι διεσώθησαν. Στην πραγματικότητα, η κρίση δεν έχει περάσει ακόμα, απλά πήρε παράταση για το μέλλον. Σήμερα, το φθινόπωρο του 2011, το μέλλον είναι εδώ και σύντομα θα δούμε το χρηματοπιστωτικό οικοδόμημα να καταρρέει από το ίδιο του το βάρος. Είναι αναπόφευκτο και μη-αναστρέψιμο.

Είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσουμε σαν Έλληνες ποιό από τα δύο κακά είναι το καλύτερο για μάς: Πολύχρονη κατοχή ή κατάρρευση του ευρώ. Όμως προσωπικά μου προκαλεί τουλάχιστον μια χαιρέκακη απόλαυση να βλέπω τον επίδοξο κατακτητή και αφέντη μου να καταρρέει μπροστά στα μάτια μου, πριν προλάβει να απολαύσει τη νίκη του. Επίσης, είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως το σχέδιο υποδούλωσης της χώρας πάει μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή της κοινωνίας, του κοινωνικού ιστού, του έθνους και της γλώσσας μας. Το σχέδιο των κατακτητών μας είναι να μας μετατρέψουν σε γερμανόφωνους προτεστάντες κλώνους τους. Η σύγκρουση των πολιτισμών δεν περιορίζεται πλέον στον παραδοσιακό άξονα Χριστιανοσύνη – Ισλάμ, αλλά τελευταία έχει ξεκινήσει και η κατά μέτωπο σύγκρουση της προτεσταντικής γερμανικής κοσμοθεωρίας και ηθικής με τη ρωμαιο-ορθόδοξη και πιθανώς σύντομα και με τη ρωμαιο-καθολική. Η Ευρώπη σχίζεται σε κομμάτια μπροστά στα μάτια μας και το μόνο που μας μένει είναι να κοιτάμε τρομαγμένοι.

21 Οκτωβρίου 2011

Το τέλος της βεβαιότητας


"Από τη στιγμή που τα κοινωνικά κινήματα ξεκινούν και εκφράζουν θεμελιώδεις αλήθειες για την κοινωνία στην οποία ζουν και αποκαλύπτουν την καταπίεση, την ψευδολογία, τη διαφθορά και την αποσύνθεση των δομών εξουσίας, τότε αποκτούν κάποιο είδος φυγόκεντρης δύναμης. Από αυτή τη στιγμή δεν ξέρεις ποτέ πού θα καταλήξουν. Ήμουν μαζί με τους ηγέτες του αντιπολιτευτικού κινήματος της Ανατολικής Γερμανίας, στη Λειψία, το απόγευμα της 9ης Νοεμβρίου 1989 και μου έλεγαν πως μέσα σ' ένα χρόνο πιθανώς να υπήρχαν πάσα ελεύθερης διακίνησης από και προς τη Δύση διαμέσου του Τείχους του Βερολίνου.
Κι όμως, λίγες ώρες αργότερα το Τείχος του Βερολίνου δεν υπήρχε πια. Αυτό που συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις και τα κινήματα (το ίδιο συνέβη και στην Πράγα) είναι πως οι στρατιώτες του καθεστώτος, οι αστυνόμοι με τις μπλε στολές, οι μηχανισμοί ελέγχου, στο τέλος δεν θέλουν να εμποδίσουν πλέον το λαϊκό κίνημα. Σ' αυτό το σημείο, η ελίτ που κατέχει την εξουσία μένει ανυπεράσπιστη."
~ Chris Hedges, δημοσιογράφος, πολεμικός ανταποκριτής και συγγραφέας
Κάπως με τον Βενιζέλο μοιάζει αυτός ο Αίολος.
Λέτε να έχουν συγγένεια;
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών μας δείχνουν πως μπαίνουμε σε μια νέα ιστορική φάση για τη χώρα, καθώς ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει και από μέσα ξεχύνονται τρομεροί άνεμοι και καταστροφικές θύελλες. Η γενική άποψη είναι πως η κυβέρνηση αυτή δεν έχει πολλά ψωμιά ακόμα. Η άσκηση εξουσίας χωρίς την παραμικρή νομιμοποίηση και η κήρυξη πολέμου στην κοινωνία αποτελούν πράξεις αυτοκαταστροφής και τρέλας.

Όμως, πέρα από την αδιαφορία, την ανικανότητα, τον δωσιλογισμό και τη μοχθηρία της κυβέρνησης Παπανδρέου, πέρα από την ομφαλοσκοπική της διάθεση για τη ζωή, την πολιτική και την οικονομία, υπάρχει μια άλλη σοβαρότερη πραγματικότητα που μας χτυπάει την πόρτα και για την οποία δεν είμαστε προετοιμασμένοι στο ελάχιστο: Οι σοβαρότατες εξελίξεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο και το τέλος του ψεύδους που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εν μέσω Παγκόσμιου Οικονομικού Πολέμου οι σχέσεις άλλαξαν και οι διεθνείς τραπεζίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με κράτη όπως η Γερμανία, που πέρα από το ότι μάχεται για τις δικές της τράπεζες, αποφάσισε να επαναφέρει την πολιτική διάσταση στην εξουσία και να μετατραπεί η ίδια σε μηχανή καταδυνάστευσης των κοινωνιών, ανάλογη των καλύτερων νεοταξικών σκιωδών επενδυτικών τραπεζών, με στόχο να αποφύγει τη δική της κατάρρευση. Κοινώς, φαίνεται πως έχουμε εισέλθει σε μια φάση "εμφυλίου πολέμου" ανάμεσε στην κοσμοπολίτικη οικονομική ελίτ και στη γερμανική ελίτ που ορέγεται το Lebensraum των λοιπών εταίρων της Ένωσης.

"Χρειαζόμαστε κάποιον που να μιλάει ελληνικά,
αλλά να μην είναι με τους Έλληνες"...
Ξέρετε κανέναν;
Το πρώτο κτύπημα της πραγματικότητας για τη χώρα μας θα είναι η απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας, κάτι για το οποίο παρεπιπτόντως ουδέποτε είχε συναινέσει όταν εισήλθε στην Ευρωζώνη. Από πολλές μεριές ακούγονται πολλά για την επιλογή της γερμανικής γραφειοκρατίας και των Ευρωπαίων υπαλλήλων της για κάποιον "ηγέτη" που θα αναλάβει μετά τον Παπανδρέου, ο οποίος "θα μιλάει ελληνικά, αλλά δεν είναι με τους Έλληνες". Ο σκοπός αυτού του "ηγέτη" θα είναι να νομιμοποιεί τον γκαουλάιτερ Χορστ Ράιχενμπαχ στο έργο της επιτήρησης της υφαρπαγής του ελληνικού εθνικού πλούτου και της διοχέτευσής του στη Γερμανία. Στο σχέδιο αυτό περιλαμβάνεται και η παρουσία μπράβων, Ολλανδών και Γερμανών χωροφυλάκων, πιθανώς ήδη αποσπασμένων στη χώρα μας και στρατοπεδευμένων σε Μεσόγεια και Λάρισα, αν πιστέψουμε τις πληροφορίες. Οι χωροφύλακες αυτοί θα προσφέρουν την απαραίτητη "ασφάλεια" στην επιχείρηση, αν και εφόσον χρειαστεί. Μπορεί να επέμβουν αν η ΕΛΑΣ ή/και οι Ένοπλες Δυνάμεις αποφασίσουν πως δεν θα συνεισφέρουν άλλο επιχειρησιακά, ηθικά ή με την απουσία τους στην κατάλυση του πολιτεύματος, του συντάγματος, του έθνους και της χώρας. Κοινώς, η δουλειά των χωροφυλάκων αυτών θα είναι η ίδια με εκείνη των μπράβων "συμβούλων ασφαλείας" της Μπλάκ Ροκ στο Ιράκ. Η εποχή του μισθοφόρου ανατέλλει για μια ακόμα φορά για την ανθρωπότητα και θα αποτελεί πραγματικότητα  για τους Έλληνες σε λίγο καιρό. Μια πραγματικότητα για την οποία η ελληνική κοινωνία δεν είναι προετοιμασμένη στο ελάχιστο και από την οποία θα αιφνιδιαστεί δυσάρεστα.

Μια δεύτερη εξέλιξη που η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει είναι η επικείμενη κατάρρευση του ευρώ και του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Δεν είναι θέμα αν θα συμβεί, αλλά ΠΟΤΕ θα συμβεί. Η εξέλιξη αυτή θα έχει σοβαρότατες πολιτικές επιπτώσεις για την ευρωπαϊκή ήπειρο και θα επαναφέρει την πολιτική και τον πόλεμο ως κυρίαρχα στοιχεία στο νέο παιχνίδι που διαμορφώνεται, παραμερίζοντας τις τράπεζες σε μια ακρούλα της ιστορίας.

Το πρόβλημα με το ευρώ βρίσκεται στην ίδια την ουσία του ως χρεωγράφου, ως ενός επίπλαστου νομίσματος που δεν εκπροσωπεί καμία αξία πέρα από χρέος. Σε μια ιστορική στιγμή που η παγκόσμια οικονομία καταρρέει από το βάρος του χρέους, τη μη βιωσιμότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος που βασίζεται σ' αυτό και την ολοένα αυξανόμενη δυσκολία απόκτησης πρώτων υλών και πετρελαίου, το ευρώ αρχίζει να βρίσκεται στο κέντρο του τυφώνα. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι έτοιμες να καταρρεύσουν και τα αστεία μέτρα ανακεφαλαιοποίησής τους από τους Μερκοζύ και την ΕΚΤ είναι προφανές πως αποτελούν ένα πρόχειρο μπάλωμα. Το πρόβλημα δεν έχει ουσιαστικά άλλη λύση, πέρα από την ίδια την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.

Γνώριμες εικόνες από τον Εμφύλιο.
Ως οπαδός της ανάγκης να αφεθεί το τραπεζικό σύστημα να καταρρεύσει, δεν βρίσκω άλλη έξοδο απ' αυτή την απόλυτα θανάσιμη παγίδα για τα κράτη και τις κοινωνίες που ονομάζεται χρέος. Αντίθετα με τα πιστεύω των εγκεφαλικά νεκρών νεοφιλελεύθερων οπαδών της άπειρης ανάπτυξης, τα πράγματα στην πραγματικότητα λειτουργούν κυκλικά. Μια φούσκα δεν μπορεί να μεγαλώνει για πάντα και τα πράγματα πρέπει να γυρίζουν αναγκαστικά στο μηδέν, όταν γίνουν πολύ μεγάλα.

Η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη για το σκάσιμο της φούσκας. Όλοι οι αξιωματούχοι της γυρίζουν γύρω-γύρω σαν παραζαλισμένα κοτόπουλα, προσπαθώντας να αποκρύψουν τον πλήρη πανικό τους για το τσουνάμι που έρχεται κατά πάνω μας. Λένε μεγάλα λόγια και υπόσχονται ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, αυτό που μάλλον έρχεται είναι 50 χρόνια αστάθειας και πολέμων, κάτι που χαρακτηρίζει συχνά την ιστορία της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Το τρίτο πράγμα για το οποίο δεν είναι έτοιμη η κοινωνία μας είναι οι βίαιες συγκρούσεις και η βία που θα χαρακτηρίζουν την καθημερινότητα μας τα επόμενα χρόνια. Αυτές μπορεί να λάβουν πολλές μορφές, καθώς αυτή την στιγμή όλα είναι πιθανά: Γερμανική κατοχή και Αντίσταση, ένας αγνώστων διαστάσεων νέος εμφύλιος πόλεμος, ακόμα και εθνικές περιπέτειες με έναν πόλεμο με την Τουρκία. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει σήμερα πού θα πάνε τα πράγματα.

Η νέα διχοτόμος. Φυσικά και οι προδότες
θα αυτοαποκαλούνται πατριώτες. Όμως
η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και
τα ψέματα δεν αντέχουν στον χρόνο.
Το μόνο σίγουρο είναι πως θα προκύψει ένα σοβαρότατο επιβιωτικό ζήτημα για το σύνολο των Ελλήνων, το οποίο θα αποτελέσει το κυρίαρχο πολιτικό ζήτημα τα επόμενα χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη μας προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η εξασφάλιση τροφίμων για τον πληθυσμό. Πιθανώς να χρειαστεί να υιοθετήσουμε λύσεις όπως αυτή της Κούβας τη δεκαετία του '90, με το τεράστιο κίνημα της αστικής γεωργίας στην Αβάνα, που εξασφάλισε το 80% των τροφίμων στον πληθυσμό. Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να παρακολουθήσει άπραγη ένα λιμό να εμφανιστεί πάλι στη χώρα, γιατί και την τεχνογνωσία έχουμε και τη δυνατότητα, αλλά και το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό για να τον αποτρέψουμε. Μόνο αν το εξασφαλίσουμε αυτό, θα μπορούμε να μιλάμε για άλλες σημαντικές πολιτικές: Για επιβίωση του έθνους, για διατήρηση των συνόρων, για τη μορφή του πολιτεύματος και τη διάσωση του εθνικού μας πλούτου.

Τα επόμενα χρόνια θα αποδειχτούν εξαιρετικά δύσκολα για τη χώρα και την κοινωνία μας. Τα ζητήματα που θα κληθούμε να επιλύσουμε αφορούν κυρίως την ίδια μας την επιβίωση. Το πρόβλημα για τη χώρα μας θα είναι πολύ χειρότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα που αποτέλεσε μέλος της Ευρωζώνης: Οι πολιτικές λιτότητας και αποπληθωρισμού των Παπανδρέου και Βενιζέλου έχουν καταφέρει να επιφέρουν την καταστροφή του κοινωνικού ιστού. Η συνεχιζόμενη επιδρομή ξένων και ντόπιων οικονομικών δυνάμεων υπό την υψηλή προστασία της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης έχει αποδυναμώσει επικίνδυνα τη χώρα. Τέλος, η επικείμενη Νέα Κατοχή από τη Γερμανία απειλεί την εθνική μας κυριαρχία. Όλα αυτά είναι προβλήματα που χειροτερεύουν εκθετικά το πρόβλημα της κατάρρευσης και κάνουν αμφίβολη την επιβίωσή μας ως κοινωνία.

Είμαστε ήδη σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης την οποία δεν μπορούμε να αντιστρέψουμε. Θα τη δούμε να κάνει τον κύκλο της, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε πολλά. Παράλληλα όμως θα πρέπει να προετοιμαστούμε ατομικά, οικογενειακά και συλλογικά για την επόμενη μέρα, όποια και να είναι αυτή. Αν είμαστε τυχεροί και δεν εμπλακούμε σε νέους εμφύλιους ή σε πολεμικές περιπέτειες, ίσως και να τα καταφέρουμε...