Τι συμβαίνει γύρω μας;

Τι συμβαίνει γύρω μας;
Τι συμβαίνει στον κόσμο; Πώς φτάσαμε ώς εδώ; Τί θα γίνει με την Ελλάδα; Γιατί χρεοκοπούμε;

Έχουμε γίνει μάρτυρες μιας τεράστιας κοινωνικής, οικονομικής, οικολογικής, ενεργειακής και πολιτισμικής κρίσης που αποτελεί την αρχή του τέλους για τον Δυτικό Πολιτισμό, ο οποίος επικράτησε τα τελευταία 150 χρόνια χάρη στο πετρέλαιο.

Για όσους από εσάς ενδιαφέρονται για μια περίληψη της πραγματικότητας, ορίστε τι συμβαίνει γύρω σας:

Η οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα μια παγκόσμια ενεργειακή κρίση, παρόλο που δεν βλέπετε κάποιους γύρω σας να σχηματίζουν ουρές στα βενζινάδικα.

Γιατί η ενέργεια είναι τόσο σημαντική; Σκεφτήκατε ποτέ τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε το αυτοκίνητο, αν δεν είχατε θέρμανση τους κρύους χειμώνες, αν τα σούπερ μάρκετ ήταν άδεια και αν δεν υπήρχε η βιομηχανία να παράγει βασικά προϊόντα, όπως φάρμακα και ρούχα;

Η κρίση οφείλεται στο ότι έχουμε φτάσει στο πλατό της παραγωγής πετρελαίου. Από εδώ και πέρα η προσφορά πετρελαίου θα μειώνεται σταδιακά και δεν θα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες όλου του κόσμου. Το πετρέλαιο είναι ο βασικότερος πόρος των ανεπτυγμένων κοινωνιών. Έως τώρα, η μόνη συνταγή που έχουμε είναι να βρίσκουμε όλο και περισσότερα κοιτάσματα. Πλέον δεν υπάρχουν πολλά από αυτά και δεν αρκούν για να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες ενός αναπτυσσόμενου κόσμου.

Ούτε υπάρχουν μαγικές λύσεις (υποτιθέμενα τεράστια πετρελαιούχα κοιτάσματα). Το ότι φτάσαμε στο πλατό της καμπύλης παραγωγής του πετρελαίου (Peak oil) σημαίνει πως δεν μπορούμε πλέον να καλύψουμε τις ολοένα και υψηλότερες ανάγκες της ανθρωπότητας με την αύξηση της παραγωγής και προσφοράς πετρελαίου. Αυτό το γεγονός προκαλεί μια τεράστια αναστάτωση στην αγορά ενέργειας. Απόδειξη: Η αυξημένη τιμή του πετρελαίου και της βενζίνης και τα διαρκή σκαμπανεβάσματα της τιμής τους.

Το πλατό στην καμπύλη της παραγωγής του πετρελαίου οδηγεί άμεσα σε μια κρίση κεφαλαίου (χρήματος) καθώς η παγκόσμια οικονομία και τα κράτη δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυξανόμενες ενεργειακές εισροές, δεν μπορούν να δημιουργήσουν περισσότερο πλούτο, δεν μπορούν να δημιουργήσουν περισσότερα δάνεια (χρέος) και το πιο σημαντικό, δεν μπορούν να περιμένουν πως θα έχουν αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε "κανονική οικονομική ανάπτυξη". Αυτό με την σειρά του προκαλεί περισσότερες αναταράξεις και παραμορφώσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές.


Η απάτη, αντί της οικονομίας

Χωρίς αυτή την ανάπτυξη, στην οικονομία επικρατεί στασιμότητα και μετά συρρίκνωση. Πιθανώς να έχουμε φύγει από το στάδιο της στασιμότητας και έχουμε εισέλθει στη φάση της συρρίκνωση της οικονομίας.

Το σύστημα προσπάθησε να αντισταθμίσει αυτή τη στασιμότητα και να την αποκρύψει. Ο τρόπος του ήταν να επιτρέψει στο χρηματοοικονομικό κομμάτι της οικονομίας να αναπτυχθεί από το 5% της συνολικής δραστηριότητας της οικονομίας σε 40%, 50%, 60% της συνολικής δραστηριότητας. Αυτή η διαδικασία επέτρεψε στην τραπεζική να αλλάξει από μια βαρετή και χρήσιμη λειτουργία του πρώιμου καπιταλισμού, η οποία και ήταν έντονα ρυθμισμένη από το κράτος και είχε στόχο να διοχετεύει το κεφάλαιο σε νόμιμες επενδύσεις, σε μια σφαίρα ανεξέλεγκτης απάτης, γεμάτη νταήδες πειρατές, ψυχοπαθείς και εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα.

Οι τελευταίοι δεν έχουν καμία σχέση με την αρχική αυτή λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Αντίθετα ασχολούνται με δραστηριότητες που μοιάζουν με καζίνο, όπως η πώληση εντελώς άχρηστων "καινοτόμων" χρηματοικονομικών προϊόντων όπως τα CDΟ, τα παράγωγα κλπ, την κερδοφορία από τεράστιες προμήθειες συναλλαγών, τη χρήση της τεχνολογίας των υπολογιστών για το "στήσιμο" συναλλαγών, κολοσσιαίες συναλλαγές carry μεταξύ των τραπεζών και δημόσιων ταμείων (χάρη στις διασυνδέσεις σου και τους πολιτικούς που έχεις στο τσεπάκι, δανείζεσαι χρήματα με μηδέν τοις εκατό (0%) επιτόκιο, δηλαδή τσάμπα από την κεντρική τράπεζα, και το επενδύεις σε κάποια χαρτιά που γράφουν πάνω ένα νούμερο, π.χ. 2,5%, το οποίο είναι το κέρδος σου, ή στην Ελλάδα με 7,5%. Επιστρέφεις το κεφάλαιο και κερδίζεις 2,5% από τον αέρα, το οποίο μετά το αυγατίζεις χάρη στην κλασματική τραπεζική! Αυτό μπορείς να το κάνεις ξανά, και ξανά, και ξανά, χωρίς τέλος!)

Ας μην ξεχάσουμε φυσικά τις διάχυτες λογιστικές απάτες, τις οποίες εξασκούν κυβερνήσεις (π.χ. για να μπουν στην ΕΕ) και ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες είναι τόσο εκτεταμένες που το χρήμα είναι πια ένα μέσο χωρίς έλεγχο και η ανεντιμότητα θεωρείται προσόν. Μετά από λίγο, κανείς δεν έχει πια εμπιστοσύνη στον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα. Αυτό οδηγεί σε επικίνδυνες καταστάσεις και σε εντονότατα πολιτικά προβλήματα.


Η κακή συγκυρία της θεωρίας της Σχολής του Σικάγο τη δεκαετία του '50

Παράλληλα με όλα τα παραπάνω, η συγκυρία της ανάπτυξης της θεωρίας του νεοφιλελευθερισμού οδήγησε τα πράγματα ακόμα περισσότερο στα άκρα. Πρόκειται για μια οικονομική θεωρία που αποδίδεται στον καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Σικάγου, Μίλτον Φρίντμαν και στους διαδόχους του. Η Σχολή του Σικάγου, όπως έχει γίνει γνωστή, έχει αναπτύξει ένα δόγμα το οποίο μπορεί να συνοψιστεί απλά σε δύο μέρη:

(1) Τα κράτη θα πρέπει να αφήσουν εντελώς ελεύθερες τις αγορές και ο ανταγωνισμός επιτρέπει την αυτορύθμιση τους.

Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει ανάγκη για ένα εκτεταμένο κράτος σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα σώματα ασφαλείας και η ασφάλεια, το τραπεζικό σύστημα και η ίδια η διακυβέρνηση. Ουσιαστικά διατυπώνουν την θεωρία πως το κράτος θα πρέπει να λειτουργεί μόνο στο επίπεδο της περιφέρειας, αν όχι του δήμου, και πως ο ιδιωτικό τομέας μπορεί να υποκαταστήσει όλα τα παραπάνω με επιτυχία, με αντάλλαγμα την κερδοφορία του. Αυτό σημαίνει πως οι "δικοί μας" έχουν την εξαιρετική ευκαιρία να αγοράσουν ένα κράτος σε τιμή ευκαιρίας!

(2) Η απληστία είναι καλή: Είναι καλό να θέλεις να κερδίσεις όλο και περισσότερα χρήματα με κάθε τρόπο, αφού "θα πρέπει να ανταμειφθείς για τους κόπους σου".

Αυτό ήταν ένα σημαντικό δεκανίκι, το οποίο έδωσε ώθηση στο ισοπεδωτικό σύστημα της χρεοκρατίας/τραπεζισμού που έχει επικρατήσει καθολικά σήμερα. Πρόκειται για ένα ιδεολογικό άλλοθι το οποίο περίμεναν όλα τα λαμόγια, οι βαρόνοι ληστές του κόσμου αυτού, για να διώξουν τις τύψεις τους και να λειτουργήσουν χωρίς να νιώθουν άσχημα για τα ακραία εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας τα οποία κάνουν.


Υπάρχει διέξοδος από αυτή την καταστροφή;

Καταρχάς, θα πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε την λέξη "ανάπτυξη" και θα πρέπει να την εξαφανίσουμε από το λεξιλόγιο μας!

Μετά θα πρέπει να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε ξανά την έκφραση "οικονομική δραστηριότητα". Υπάρχουν δεκάδες χρήσιμα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να σχεδιάσουμε από την αρχή την ζωή των ανθρώπων στη χώρα μας, οι οποίοι θα προσέφεραν δουλειά. Κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίθεση με το status quo, αλλά αυτό καταρρέει με ταχύτατους ρυθμούς από το ίδιο το βάρος της φούσκας της εικονικής χρηματοπιστωτικής οικονομίας που δημιούργησε.

Θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε πως το πλατό στην καμπύλη της παραγωγής πετρελαίου σημαίνει πως θα πρέπει να αρχίσουμε να παράγουμε τα τρόφιμα μας διαφορετικά και να δώσουμε έμφαση στην τοπική αγροτική παραγωγή, η οποία θα αναδειχτεί σε ένα πιο βασικό κομμάτι της οικονομίας.

Θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε τους σιδηρόδρομους, τον προαστιακό, το μετρό, το τραμ, έτσι ώστε δεν θα χρειαζόταν οι άνθρωποι να οδηγούν τα ΙΧ τους παντού. Οι αυτοκινητόδρομοι ήταν η χειρότερη επένδυση που μπορούμε να κάνουμε αυτή την κρίσιμη στιγμή.

Μπορούμε να χτίσουμε ένα σύστημα από λιμάνια, τα οποία θα μπορούσαν να μεταφέρουν εμπορεύματα, που θα τα διοχέτευαν στην ενδοχώρα με τον σιδηρόδρομο. Ούτως ή άλλως, θα πρέπει να βρούμε εναλλακτικές στην χρήση των φορτηγών, καθώς η ολοένα αυξανομένη τιμή του πετρελαίου πιθανώς θα καταστήσει το κόστος λειτουργίας τους απαγορευτικό.

Αντίθετα με την χειραγώγηση οικονομικών αξιογράφων και αγορών, αυτές είναι ξεκάθαρες και διαφανείς δραστηριότητες. Είναι βασικό να καταλάβουμε πως δεν θα χρειαστεί να εστιαστούμε σ’ αυτή τη φάση σε μεταρρυθμίσεις του αγροτικού τομέα και των μεταφορών. Τα επιχειρηματικά και τα πολιτικά συμφέροντα είναι περιχαρακωμένα αυτή τη στιγμή ενάντια σε κάθε μορφής αλλαγή και δεν χρειάζεται να ξεσηκώσουμε την σφηκοφωλιά.

Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ξεκινήσουμε από τα τρόφιμα, τα οποία είναι τα πιο βασικά και από αυτά εξαρτάται η επιβίωση μας. Τα άλλα θα έλθουν μόνα τους, κάτω από την πίεση των ίδιων των εξελίξεων.


Η πτώση της Ευρώπης

Όταν οι άνθρωποι σε μια κοινωνία χάσουν την πίστη τους στους θεσμούς και στην ότι αυτοί είναι επαρκείς, αξιόπιστοι και δίκαιοι, τότε ξεκινούν τα πολιτικά προβλήματα καθώς οι άνθρωποι αρχίζουν και ψάχνουν τρόπους για να υπονομεύσουν αυτούς τους θεσμούς.

Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε καταλάβει πως βρισκόμαστε εν μέσω μιας τεράστιας παγκόσμιας, πολιτικής κρίσης. Όλο και περισσότερες χώρες αρχίζουν και το παίρνουν χαμπάρι. Εξετάστε για μια στιγμή τη διαλεκτική και την επιχειρηματολογία της κρίσης και θα καταλάβετε πολλά. Πρώτα ήταν η χώρα μας που ήταν το άντρο των τεμπέληδων και των απατεώνων. Μετά, η ονειρεμένη Ιρλανδία δεν ήταν πια και τόσο ονειρεμένη και μπήκε στον ίδιο κουβά με την Ψωροκώσταινα. Τώρα έρχεται η σειρά της Ισπανίας, που βρίσκεται σε απείρως δεινότερη θέση από εμάς και μια χρεοκοπία της θα επιρρεάσει συθέμελα τη φαφούτα γριά Ευρώπη.

Στην Ισπανία ξεκίνησαν και μαζικά συλλαλητήρια από μια θάλασσα ανέργων νέων. Η αφορμή ήταν η μεγάλη ήττα του κυβερνώντος "σοσιαλιστικού" κόμματος του Θαμπατέρο, το οποίο στην πράξη απεδείχθη πως είναι απλά ένα τοπικό υποκατάστημα της Goldman Sachs στη Μαδρίτη.

Πολλοί από τους ξεσηκωμένους νέους είχαν όνειρα. Έδωσαν πολλά λεφτά για να σπουδάσουν για να πάρουν ένα δίπλωμα που θα τους εξασφάλιζε εργασία σε κάποια εταιρεία. Που θα τους εξασφάλιζε το Ισπανικό Όνειρο, το οποίο είναι ίδιο με το Ελληνικό. Πολυτέλεια, αυτάρκεια, αυτονομία, μια καλή και ήρεμη ζωή και τη δυνατότητα να δουν και να γυρίσουν τον κόσμο. Τώρα είναι πολύ πιθανό να καταλήξουν πίσω στη φάρμα της οικογένειας τους, στους ελαιώνες ή στις φυτείες φελλόδενδρου.

Και η υπόλοιπη Ευρώπη έχει πολλά πράγματα να επιλύσει. Μετά από μισό αιώνα που ήταν το παραμυθένιο θεματικό πάρκο του κόσμου, οι όροι της καθημερινής ζωής ξαφνικά άλλαξαν.

Οι εντάσεις ανάμεσα στις απαιτήσεις για αλλαγή, για λόγους επιβίωσης, και στην αντίσταση σ’ αυτή την αλλαγή, θα προκαλέσει κάθε είδους αναταραχή σε διάφορες χώρες και μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών. Θα είναι πολύ δύσκολο να το πιστέψουμε όταν θα συμβαίνει, όμως στην ουσία κάθε κράτος ή περιοχή της Ευρώπης θα επιστρέψει σε μια παλαιότερη εποχή και θα βασίζεται σε όσες πρώτες ύλες μπορεί να συγκεντρώσει. Αυτό θα είναι πολύ δύσκολο για όλους.


Οι πραγματικοί λόγοι πίσω από τις εξεγέρσεις στην Μέση Ανατολή

Οι εξεγέρσεις στην Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική δεν συμβαίνουν στην ουσία τόσο για αφηρημένες ιδέες, όπως "ελευθερία" και "δημοκρατία", όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτοί είναι οι λόγοι. Στην πραγματικότητα συμβαίνουν γιατί υπάρχει ο επικίνδυνος συνδυασμός των ελλείψεων τροφίμων και των τρομερών δημογραφικών πιέσεων. Μπορεί οι χώρες του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), στον οποίο ανήκουν οι 50 πλουσιότερες χώρες και από τον οποίο σύντομα η χώρα μας μάλλον θα αποχωρήσει, να μην ενδιαφερόντουσαν τόσο πολύ για το τι συμβαίνει σ’ αυτή την περιοχή, αν αυτή δεν παρήγαγε αρκετό μερίδιο της παραγωγής του πολύτιμου πετρελαίου. Και επειδή παράγει πετρέλαιο, όλες οι ισχυρές χώρες του κόσμου και η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία εμπλέκονται πολιτικά εκεί.

Πλέον καλό είναι να μην περιμένουμε τη συνεχή σταθερότητα και την προσκόλληση των μουσουλμανικών κρατών στο δυτικό άρμα, η οποία ήταν χαρακτηριστική τις προηγούμενες δεκαετίες. Και μ’ αυτό, εννοώ ότι είναι καλό να έχουμε χαμηλές προσδοκίες πως από εδώ και πέρα θα υπάρχει μια ανεμπόδιστη και τακτική τροφοδοσία πετρελαίου στην αγορά. Σίγουρα η ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία (παλαιότερα λανθασμένα γνωστή ως Ευρωπαϊκή Ένωση) έχουν ξοδέψει πακτωλούς χρημάτων για να κρατήσουν τις γραμμές τροφοδοσίας ανοικτές. Τώρα, τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά.

Ανάμεσα στην εχθρότητα που έχει δημιουργήσει η Δύση στην ευρύτερη περιοχή με τους Άραβες, τους Πέρσες, τους Πακιστανούς, τους Κινέζους και τους Ρώσους, και στα άθλια πειρατικά κερδοσκοπικά παιχνίδια της Goldman Sachs που ανεβάζει συνειδητά την τιμή των χρηματιστηριακών παραγώγων του πετρελαίου, των τροφίμων και του χρυσού με μοναδικό σκοπό τη δική της κερδοφορία, οι διεθνείς αγορές παραπαίουν. Αυτή η εσωτερική υπονόμευση που κάνει το χρηματοπιστωτικό σύστημα στα κράτη της Ευρώπης και στις ΗΠΑ, ο πόλεμος που έχουν ξεκινήσει οι ξεπουλημένες, υποτελείς κυβερνήσεις τους στους χρεοκράτες, μέσω του ΔΝΤ και άλλων μηχανισμών μαζικής καταστροφής, σύντομα θα οδηγήσει την Δύση στα αζήτητα της ιστορίας. Γιατί απέναντί τους, έχουν θηρία τα οποία προετοιμάζονται και δεν έχουν πέσει σ’ αυτή την αυτοκαταστροφική παγίδα.


Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε πως και η Κίνα έχει βαθύτατο συμφέρον να κρατήσει τις γραμμές τροφοδοσίας του πετρελαίου ανοιχτές. Αν οι πετρελαιοπηγές, οι αγωγοί πετρελαίου και οι πετρελαϊκοί σταθμοί μείνουν άθικτοι από τις επερχόμενες κρίσεις στον αραβικό κόσμο, είναι πολύ πιθανό πως η Κίνα θα έχει πρόσβαση στο πετρέλαιο, ενώ εμείς όχι. Αυτό θα οφείλεται στο ότι προσφέρει ειρηνική υποστήριξη στα κρατη παραγωγής με μηχανικούς για τη βελτίωση της υποδομής. Η Δύση προσφέρει βόμβες, θανάτους, εισβολές, απόλυτη καταστροφή και μια θάλασσα από μισθοφόρους να αλωνίζουν ανεξέλεγκτα τις χώρες με παραλλαγή ερήμου, διόπτρες νυχτερινής όρασης και όπλα. Σε ποιόν λέτε να καταφύγουν οι ιθαγενείς, αν ποτέ τελειώσουν όλα αυτά;


Η Κίνα είναι πλέον ένας νέος ισχυρότατος παίκτης στην παγκόσμια σκακιέρα

ι όμως, πολλοί ακόμα και σήμερα υποτιμούν την Κίνα. Πιστεύω πως ο λόγος είναι πως η ίδια η χώρα αυτή μας έχει κοροϊδέψει, χρησιμοποιώντας τα στρατηγήματα του Sun Tzu και μας κάνει να πιστεύουμε πως είναι αδύναμη, ενώ είναι στην πραγματικότητα δυνατή. Σιγά σιγά και αθόρυβα αναλαμβάνει τον έλεγχο της ευρύτερης Ασίας, ενώ έχει αναλάβει μέσω του τιτάνιου αποθεματικού της σε δολάρια και τον έλεγχο της οικονομίας της ίδιας της αυτοκρατορικής Αμερικής. Αν κρίνει πως την συμφέρει, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να ξεφορτωθεί μεγαποσότητες συναλλάγματος και μέσα σε μια νύχτα να γονατίσει τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το ότι δεν το έχει κάνει ακόμα είναι και ο λόγος που είμαστε ακόμα εδώ.

Ήδη, οι ηγεμονικές της τάσεις στην περιοχή έχουν αρχίσει να διαφαίνονται με το τελεσίγραφο που έδωσε στις ΗΠΑ σχετικά με το Πακιστάν, το οποίο εισήγαγε πλέον στη σφαίρα επιρροής της.

Όσο για την Ιαπωνία, μάλλον θα πρέπει να την ξεχάσουμε. Η πυρηνική καταστροφή που υπέστη ήταν βιβλικών διαστάσεων και η απόλυτη προσήλωση της στο άρμα του νεοφιλελευθερισμού την είχε ήδη οδηγήσει στα όρια της χρεοκοπίας (ο δανεισμός του ιδιωτικού της τομέα αποτελεί το 200% του ΑΕΠ.) Στην ουσία επρόκειτο για μια κοινωνία αιχμάλωτη των πλούσιων εξαγωγέων της, οι οποίοι την έχουν ρημάξει ηθικά, οικονομικά, κοινωνικά και την έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο. Τώρα που δεν διαφαίνεται πλέον να προστεθούν άλλα πυρηνικά εργοστάσια, είναι πιθανό να δούμε μια αναβίωση της φεουδαρχικής εποχής με σαμουράι και χωρικούς.


ΗΠΑ: Ο Μάγος του Οζ

Όλοι νομίζουν πως οι ΗΠΑ είναι μια πλούσια χώρα και κυβερνάει τον κόσμο. Τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Στην πραγματικότητα η παντοδυναμία της είναι εικονική και οφείλεται στον έλεγχο των ΜΜΕ από τη συμμορία των βαρώνων-ληστών που καταβροχθίζουν τον πλανήτη. Το μόνο που της έχει απομείνει είναι ο ισχυρός της στρατός, όμως και αυτός δεν είναι ακριβώς υπό τον έλεγχο της και πλέον εξυπηρετεί ανοιχτά τα ιδιωτικά συμφέροντα.

Η αλήθεια είναι πως η Αμερική υφίσταται τα ίδια δεινά που επέβαλε η ίδια πριν χρόνια στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Οι ίδιοι πειρατές-τραπεζίτες που τρώνε αυτή τη στιγμή τις σάρκες της Ελλάδας, καταβροχθίζουν και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σιγά σιγά, μέρα με τη μέρα, πριονίζουν τη χώρα από κάτω. Την οδηγούν στην κατάργηση του κράτους πρόνοιας, ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα μπορούν να αντέξουν για να στηρίξουν ιδιωτικά συμφέροντα και έχουν γίνει έρμαια των πανίσχυρων λόμπι τα οποία διαφαίνεται πως την ελέγχουν απόλυτα.

Η κρίση των στεγαστικών δανείων έχει αφήσει ολόκληρες περιοχές της χώρας ερημωμένες. Οι μικρές επιχειρήσεις που αποτελούσαν τον κορμό της αμερικανικής οικονομίας πλήττονται άσχημα. Ακόμα τα τεράστια προβλήματα που έχει η παρ' ολίγον παντοκρατορία δεν φαίνονται ακόμα ξεκάθαρα. Από κάτω όμως το ηφαίστειο βράζει και οδηγείται στην έκρηξη. Από πάνω, οι άνθρωποι προετοιμάζονται για το πανηγύρι των εκλογών του 2012, το οποίο θα είναι μια από τα ίδια, με την προσθήκη ακραίων στοιχείων, όπως τα άτομα του Tea Party, αλλά και λαοπρόβλητων γερουσιαστών όπως ο φιλελεύθερος Ron Paul, ο οποίος θα εμφανιστεί ως ένας υπερObama, που υπόσχεται να πολεμήσει για τα δικαιώματα του λαού, αλλά από την άλλη θα συνεχίσει φανατικά την ατζέντα των νεοφιλελεύθερων για την οριστική καταστροφή της δημόσιας υγείας.

Κάπου εκεί είναι πολύ πιθανό να ξεσπάσει μια οικονομική κρίση η οποία θα κάνει το Κράχ του 1929 να φαντάζει σαν παιδικό πάρτι.

Τότε είναι πολύ πιθανό να δούμε επικεφαλής κάποιον πεντάστερο στρατηγό να αναλαμβάνει τα ηνία της εξουσίας. Και τότε, μπορεί τα σενάρια που θέλουν τις ΗΠΑ να χωρίζονται σε τουλάχιστον τρία επί μέρους κράτη να υλοποιηθούν...


Επίλογος

Το τραγικό είναι πως αυτό που θα οδηγήσει τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία σε κατάρρευση δεν θα είναι κάποια εισβολή, αλλά κάποια βαρετά θέματα όπως τα επιτόκια και τα συναλλαγματικά αποθέματα. Αλλά πάνω από όλα, θα χαθούν γιατί χάθηκε το κράτος δικαίου όσον αφορά τα χρηματοοικονομικά.

Όπως λέει και ο T.S. Eliot: "Μ’ αυτό τον τρόπο θα χαθεί ο κόσμος. Όχι με ένα μπαμ, αλλά με ένα κλαψούρισμα".