30 Ιουλίου 2011

Ο εικονικός κόσμος του εικονικού χρήματος

Έλαβα το παρακάτω εξαιρετικό κείμενο από τον αναγνώστη madrox, το οποίο μου έστειλε μέσω email. Σας το παραθέτω γιατί βρίσκω πως είναι μια εξαιρετική ανάλυση η οποία απαντάει με ένα γλαφυρό τρόπο στο σημαντικό ερώτημα του πώς φτάσαμε έως εδώ. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε.

Αγαπητέ Αναξίμανδρε,

Στο ερώτημα τις πταίει για τα σημερινά κατάντια της χώρας μας ίσως θα έπρεπε να προσέξουμε μια μοιραία δεκαετία – τη δεκαετία του ’70. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό.

Το ’70 είναι η δεκαετία που ο Νίξον αποδέσμευσε το δολλάριο από τον χρυσό οδηγώντας έτσι στην απόλυτη κυριαρχία του χρεωστικού χρήματος και των τραπεζιτών. Αλλά προπαντός είναι η δεκαετία του αδιαφιλονείκητου θριάμβου της τηλεόρασης και της υποκατάστασης του δημόσιου χώρου και διαλόγου από την ηλεκτρονική οθόνη.

Οι δύο αυτές παράλληλες διαμεσολαβήσεις ανάμεσα στον καθένα μας και την κοινωνική, πολιτική και οικονομική πραγματικότητα υποκατέστησαν το πραγματικό από το φαντασιακό. Και μάλιστα από ένα βάρβαρο φαντασιακό που ελέγχεται και ώς ένα βαθμό καθοδηγείται από τα συμφέροντα, τους σκοπούς και τις φαντασιώσεις των διαχειριστών του. Από τη μοιραία εκείνη δεκαετία και μετά ο κόσμος μας μπήκε στην εικονική πραγματικότητα του ψευδοχρήματος και των ριάλιτις. Σαράντα χρόνια ζούμε μέσα σε μια φούσκα, σ’ ένα Μάτριξ.

Γιατί λοιπόν απορούμε που ο πραγματικός πλούτος αντικαταστάθηκε από το χωρίς αντίκρυσμα χαρτονόμισμα, από τα δομημένα τοξικά ομόλογα, τα χωρίς εγγυήσεις δάνεια, τα παράγωγα ύψους 700 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων, τις αλλεπάλληλες χρηματιστηριακές φούσκες, τις κάθε είδους δημιουργικές λογιστικές κομπίνες τραπεζιτών, χρηματιστών και πολιτικών;

Γιατί απορούμε που η πολιτική μεταμορφώθηκε σε μάρκετινγκ, επικοινωνία, δημόσιες σχέσεις, σκάνδαλα και διαφθορά; Που ο δημόσιος διάλογος εκφυλίστηκε σιγά σιγά σε βαρετούς τηλεοπτικούς σκυλοκαυγάδες; Που οι εκπρόσωποι του λαού εκπροσωπούν πλέον μόνο την οργή του. Που η λαϊκή κουλτούρα και τέχνη κατέληξαν στα απύθμενης βλακείας μεσημεριανάδικα; Που η λαμογιά έγινε όραμα και σκοπός ζωής του κάθε Μήτσου που ρεύεται απλωμένος μπροστά στη μικρή οθόνη;

Απ’ τη στιγμή που νοικιάσαμε τα μάτια και τα αυτιά μας σε ιδιωτικά συμφέροντα, απ’ τη στιγμή που εθελοντικά παραδώσαμε το φαντασιακό μας στη χειραγώγηση των golden boys, τί περιμέναμε; Ναι, διαπράξαμε το έσχατο κοινωνικό έγκλημα: Αφήσαμε να χαθεί η επαφή μας με την πραγματικότητα, εκπορνεύσαμε το φαντασιακό μας και για σαράντα χρόνια κατοικούμε μέσα σ’ ένα χυδαίο, κακόγουστο και φτηνιάρικο όνειρο αμερικανικής προελεύσεως.

Αλλά η πραγματικότητα έχει ένα μοναδικό τρόπο να εκδικείται και να επαναφέρει στην τάξη ένα διαταραγμένο κόσμο. Ο τρόπος λέγεται κρίση, κατάρρευση, καταστροφή. Κι αυτή η εκδίκηση δεν αφορά μόνο τη μικρή και ανόητη Ελλάδα. Είναι παγκόσμια, είναι βαθιά, είναι οριστική.

Γιατί η έσχατη ειρωνεία είναι πως αυτό το μαστουρωμένο ταξιδάκι μας στον καταναλωτισμό, στον αχαλίνωτο δανεισμό, στην ξεσαλωμένη και χωρίς όρια ανάπτυξη, στην αδιανόητη σε άλλους καιρούς κατασπατάληση πόρων, στα πανάκριβα κιτς των Ολυμπιακών Αγώνων και των χολυγουντιανών γάμων, στα SUV και τα τζακούζι, συνέβη ακριβώς τη στιγμή που ο βιομηχανικός πολιτισμός φτάνει στα ενεργειακά, υλικά και περιβαλλοντικά του όρια. Έχουμε φτάσει στην κορυφή της παραγωγής πετρελαίου (peak oil), πρώτων υλών και προϊόντων διατροφής. Από εδώ και πέρα μας περιμένουν μόνο κατηφοριές, τη στιγμή μάλιστα που ο παγκόσμιος πληθυσμός συνεχώς αυξάνεται – 6,8 δισεκατομμύρια αυτή τη στιγμή. Το ατροφικό πλέον φαντασιακό μας δεν μας επιτρέπει να δούμε τι θα επακολουθήσει. Ο Δυτικός και παγκοσμιοποιημένος σήμερα πολιτισμός συναντά τελικά τις Ερινύες του.

Μπροστά στη φοβερή κρίση πολιτισμού που αντιμετωπίζουμε, τα πολιτικά τερτίπια της τοπικής και της ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομικής ελίτ ακούγονται σαν κακόγουστη φάρσα. Αναρρωτιέμαι: Δεν έχει ακόμα δει κανείς απ’ όλους αυτούς τους ηγέτες το τσουνάμι που διαγράφεται στον ορίζοντα;

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

madrox

29 Ιουλίου 2011

Goldman Sachs & JP Morgan: Το γιουρούσι της τοκογλυφίας

" Έφεραν πόρνες στην Ελευσίνα,
σερβίρουν πτώματα,
έτσι προστάζει η τοκογλυφία".
~ Ezra Pound – Canto XLV: Με την Τοκογλυφία

Άλλο ένα δείγμα του πώς τα καλαμάρια-βαμπίρ της Goldman Sachs και της JP Morgan Chase σαμποτάρουν το παγκόσμιο εμπόριο για να κερδίζουν αμύθητα ποσά με τον πλέον παρασιτικό τρόπο σε βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας...

 "Ο ΚΘΟΥΛΟΥ απαιτεί αλουμίνιο! Και χρυσό!"
(Πάντως η ομοιότητα με τον Blankfein είναι συγκλονιστική...)
Το μεγάλο κόλπο των τραπεζών με το αλουμίνιο
To Group Goldman Sachs και άλλοι ιδιοκτήτες μεγάλων αποθηκών μεταλλευμάτων είναι υπό διερεύνηση από το LME, το Χρηματιστήριο Μεταλλευμάτων του Λονδίνου, μετά από καταγγελίες από εταιρίες, όπως η Coca-Cola Co, πως περιορίζουν ηθελημένα το ποσό του μετάλλου το οποίο αποδεσμεύουν στους πελάτες, με αποτέλεσμα να φουσκώνουν τις τιμές του μετάλλου.
Το ΔΣ του LME συναντήθηκε την Τρίτη για να συζητήσει τις καταγγελίες από τους χρήστες αλουμινίου και διεθνείς εμπορικές εταιρίες, οι οποίοι λένε πως οι διαχειριστές των αποθηκών αυτών, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται η τράπεζα JP Morgan Chase και η εταιρία μεταλλευμάτων Glencore International , θα πρέπει να εξαναγκαστούν να διοχετεύουν το μετάλευμα από τις αποθήκες τους πιο γρήγορα για να ικανοποιήσουν τη ζήτηση για αλουμίνιο.
Η Goldman Sachs, μέσα από τη θυγατρική της εταιρία Metro International Trade Services, είναι ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου συγκροτήματος αποθηκών στο σύστημα του LME, με μια σειρά από 19 κτίρια στο Ντιτρόιτ τα οποία στεγάζουν περίπου το 1/4 του παγκοσμίου στοκ αλουμινίου!
Όπως καταγγέλει ο Dave Smith, διευθυντής στρατηγικών σχεδιασμών της Coca Cola, “η κατάσταση είναι οργανωμένη για να οδηγεί τεχνητά τις τιμές του μεταλεύματος προς τα πάνω. Χρειάζεται δύο εβδομάδες για να μπει το αλουμίνιο στις αποθήκες και έξι για να βγει από αυτές”!
~ Εφημερίδα The Wall Street Journal, 17/6/2011
Η κρίσιμη ερώτηση είναι τί έκανε το LME εδώ και τόσο καιρό; Και τί σκοπεύει να κάνει, αν αποδειχτούν οι κατηγορίες; Να βάλει πρόστιμο στην τράπεζα στην οποία ανήκει και από την οποία προέρχονται τα μισά στελέχη του; Δεν νομίζω...

Το 1/4 των παγκοσμίων αποθεμάτων αλουμινίου είναι
αποθηκευμένα σε αποθήκες της Goldman Sachs στο Ντιτρόιτ
για να προκληθεί τεχνική έλλειψη.
Αυτά που κάνει η Goldman Sachs για το αλουμίνιο τα κάνει για το πετρέλαιο, για τον χρυσό και για τα τρόφιμα. Με τεχνητούς τρόπους οδηγεί την τιμή των πιο βασικών αγαθών στα ύψη. Αν αυτό σημαίνει πείνα για το σύνολο των κοινωνιών της Ευρώπης, Αμερικής και Ιαπωνίας, τόσο το καλύτερο γι' αυτούς...

Φυσικά από το παιχνίδι αυτό δεν θα μπορούσε να λείπει και η διπλανή συμμορία, η JP Morgan Chase, τα έτερα καλαμάρια-βαμπίρ του παγκόσμιου τραπεζικού καρτέλ.

Είναι πλέον προφανές μέσα από αυτές τις κομπιναδόρικες κινήσεις τους πως επιχειρούν να ελέγξουν τη ροή του παγκόσμιου εμπορίου και να προκαλούν τεχνητές ελλείψεις, με στόχο να εκβιάζουν κοινωνίες, κυβερνήσεις, εταιρίες και καταστάσεις. Η απάτη έχει γίνει το επίσημο εργαλείο για να κάνουν δουλειές.

Κοινώς, οι τράπεζες διασώθηκαν με το κόστος να μεταφέρεται στους πολίτες, για να αγοράσουν όλα τα αγαθά με τα λεφτά των άλλων και να τα αποθηκεύσουν, για να γίνουν τα αφεντικά του μέλλοντος και να ξαναρχίσουν το καζίνο που αποκαλούν "χρηματοπιστωτικό σύστημα" ξανά από την αρχή.

Αυτό όμως θα είναι και η αρχή του τέλους τους. Όπως λέει και η ελληνική μυθολογία, μετά την ύβρη έρχεται από τους θεούς η άτις (το θόλωμα, η τύφλωση του νου), στη συνέχεια η νέμεσις (η οργή και η εκδίκηση των Θεών) και τέλος η τίσις (η τιμωρία και η συντριβή, η καταστροφή των υβριστών).

Τώρα είμαστε στη φάση που το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι υπηρέτες του έχουν τυφλωθεί στο σύνολό τους από την άτιν των θεών... Μετά ακολουθεί η νέμεσις, η οποία ως λέξη έχει την ίδια ακριβώς βάση με τη λέξη οικονομία. Είναι η λέξη νέμειν ή νομή, αυτό που αναλογεί στον καθένα...

28 Ιουλίου 2011

Michael Hudson: Η επιβολή του χρέους στην Ελλάδα ως πράξη οικονομικού πολέμου


"Η μόνη νομική βάση για την απαίτηση της αποπληρωμής του κόστους διάσωσης των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, ως χρέους - και την απαίτηση του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τιμ Γκάιντνερ πως όλα τα χρέη είναι ιερά, αλλά η ζωή των πολιτών δεν είναι - είναι η αποδοχή και η συναίνεση σ' αυτή την πολιτική από τον λαό. Διαφορετικά, η επιβολή του χρέους μπορεί να θεωρηθεί μόνο σαν μια πράξη οικονομικού πολέμου." ~ Michael Hudson

Ο καθηγητής Hudson.
Michael Hudson: [. . .]Πριν μερικά χρόνια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν είχε πει ως οι νεοφιλελεύθερες μεταρυθμίσεις που είχε ξεκινήσει ο Μπόρις Γιέλτσιν, μετά από οδηγίες που πήρε από τα “Αγόρια του Χάρβαρντ” τη δεκαετία του 1990, οδήγησαν τη Ρωσία σε μεγάλη υπογεννητικότητα, μείωση του προσδόκιμου ζωής και μετανάστευση. Ήταν η μεγαλύτερη μείωση του πληθυσμού από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η εξαγωγή κεφαλαίων είναι μια ακόμα συνέπεια των μέτρων λιτότητας. Αυτός είναι και ο λόγος που η “λύση” της ΕΚΤ για την Ελλάδα είναι αυτοκαταστροφική. Το μόνο που κάνει είναι να κερδίσει χρόνο για την ΕΚΤ ώστε να ξεφορτωθεί ακόμα περισσότερο χρέος της ελληνικής κυβέρνησης και να το διοχετεύσει στους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Ο μόνος λόγος που η Άγγελα Μέρκελ επέμενε τόσο πολύ στη συμμετοχή των ιδιωτών στην αναδιάρθρωση του χρέους είναι για να αποφευκτεί ακριβώς αυτό το πράγμα.

Οι τραπεζίτες προσπαθούν να δημιουργήσουν ευκαιρίες για τον πλουτισμό τους χρησιμοποιώντας το χρέος για να πετύχουν αυτό που έκανε ο πόλεμος στο παρελθόν. Απαιτούν ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων πόρων (φυσικά επί πιστώσει, με έκπτωση του φόρου επί των τόκων, για να έχουν περισσότερα χρήματα για να αποπληρώσουν τα δάνεια). Αυτή η μεταμόρφωση της γης, των δημοσίων επιχειρήσεων και των ίδιων των τόκων εξαγοράς σε χρηματοοικονομικό πλιάτσικο, καθώς επίσης και ο φόρος υποτελείας στους πιστωτές, είναι αυτό που μετατρέπει την πολιτική λιτότητας σε πόλεμο.

Ο Σωκράτης είχε πει κάποτε πως η άγνοια πρέπει να είναι η ρίζα όλων των κακών, γιατί κανείς δεν ξεκινάει ηθελημένα να γίνει κακός. Όμως το οικονομικό “φάρμακο” να οδηγεί κάποιος τους δανειζόμενους σε φτώχια και να εξαναγκάζει το ξεπούλημα της δημόσια σφαίρας έχει γίνει τα τελευταία χρόνια μια κοινωνικά αποδεκτή σοφία η οποία διδάσκεται στα σημερινά οικονομικά πανεπιστήμια. Θα περίμενε κανείς πως μετά από 50 χρόνια προγραμμάτων λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων έναντι κακών χρεών, ο κόσμος θα είχε μάθει κάτι για τη σχέση ανάμεσα στα αίτια και στις συνέπειές τους.

Κι όμως, το τραπεζικό επάγγελμα επιλέγει ηθελημένα να παραμένει σε άγνοια. Οι “καλές αποδεκτές πρακτικές”, οι οποίες υποστηρίζονται και προωθούνται μέσα από τα βραβεία Νομπέλ στα Οικονομικά, επιτρέπουν ένα μανδύα συγκάλυψης που επιτρέπει μια εύλογη δυνατότητα άρνησης όταν οι αγορές “αιφνιδιαστικά” χάνουν όλο τους τον πλούτο και οι όποιες νέες επενδύσεις χάνονται για πάντα. Παράλληλα, ο πλούτος διοχετεύεται προς την κορυφή της οικονομικής πιραμίδας, όπως γινόταν και στον μεσαίωνα.

Ο φίλος μου Ντέιβιντ Κέλλεϊ αρέσκεται να λέει συχνά τη φράση της Μόλυ Ίβινς: “Είναι δύσκολο να πείσεις τους ανθρώπους πως τους σκοτώνεις για το δικό τους καλό”.

Η προσπάθεια της ΕΕ να το κάνει αυτό δεν πέτυχε στην Ισλανδία. Και όπως και οι Ισλανδοί, έτσι και οι Έλληνες διαδηλωτές, βαρέθηκαν την επίκτητη νεοφιλελεύθερη άγνοια που διακηρύσσει πως η λιτότητα, η ανεργία και οι συρρικνούμενες αγορές είναι το μονοπάτι για την ευημερία και όχι για μια βαθύτερη φτώχια. 
 
Έτσι πρέπει να ρωτήσουμε τί είναι αυτό που κινητοποιεί τις κεντρικές τράπεζες να προάγουν κοντόφθαλμους μάνατζερ, οι οποίοι ακολουθούν τις εντολές και τη λογική ενός συστήματος που επιβάλλει άσκοπο μαρτύριο και καταστροφή για να προωθήσουν μια τετριμμένη ιδεληψία πως οι τράπεζες δεν πρέπει να χάσουν λεφτά;

Το μόνο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι πως οι νέοι “κεντρικοί σχεδιαστές” της ΕΕ [...] λειτουργούν σαν ταξικοί πολεμιστές και απαιτούν πως όλες οι ζημιές θα μετατεθούν στις οικονομίες, με την επιβολη μείωσης του χρέους και την άδεια στους πιστωτές να αρπάζουν τους δημόσιους πόρους. Αυτό υποτίθεται θα κάνει τα πράγματα καλύτερα. Η σκληροπυρηνική αυτή γραμμή της ΕΚΤ υποστηρίζεται από τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, Γκάιντνερ, προφανώς για να μη χάσουν οι αμερικάνικες εταιρίες τα στοιχήματά τους στα παιχνίδια παραγώγων στα οποία εκτίθενται. [Η Ελλάδα] είναι η επανάληψη μιας παρόμοια επέμβασης του κ. Γκάιντνερ για να εμποδίσει την απομείωση του ιρλανδικού χρέους.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι πως έχουμε μπει σε ένα θέατρο του παραλόγου στο οποίο η ΕΚΤ και το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ επιμένουν πως η λύση είναι μια “εθελοντική συμμετοχή”. Αυτό βασίζεται στην ιδέα πως κάποιες τράπεζες μπορεί να έχουν μπει σε ένα τζογάρισμα τύπου AIG, το οποίο προσφέρει ασφάλεια έναντι χρεωκοπίας ή άλλου είδους τζογαρίσματα τα οποία θα τις οδηγήσουν να χάσουν τόσο πολλά λεφτά, που θα είναι ξανά αναγκαίο να διασωθούν εκ νέου. Η νέα πολιτική είναι πως το τζογάρισμα είναι μια απαραίτητη οικονομική λειτουργία και όχι κάτι που κάνει κάποιος στο Las Vegas.

Γιατί αυτό θα έπρεπε να αξίζει έστω και μια δραχμή στους Έλληνες; Είναι μόνο ένα ενδοευρωπαϊκό διατραπεζικό πρόβλημα. Κι όμως, η ΕΚΤ για να το παρακάμψει επιβάλλει στην Ελλάδα να ξεπουλήσει τα δικαιώματα στο νερό και στην αποχέτευση, τα λιμάνια, τα νησιά και άλλες υποδομές.

Όλα αυτά δημιουργούν ένα χρηματοπιστωτικό θέατρο του παραλόγου. Φυσικά, κάποια ειδικά συμφέροντα πάντα επωφελούνται από ένα συστημικό παραλογισμό, όσο τετριμμένος και χυδαίος να είναι.

Οι χρηματοπιστωτικές αγορές ήδη έχουν ποντάρει πάνω στην προσδοκία πως η Ελλάδα θα χρεωκοπήσει στο τέλος. Το μόνο ζήτημα είναι πότε αυτό θα γίνει. Οι τράπεζες χρησιμοποιούν τον χρόνο αυτό για να κερδίσουν όσο πιο πολλά γίνεται, πριν πασάρουν τις ζημιές στην ΕΚΤ, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Αυτά είναι “δημόσιοι” θεσμοί και έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες είσπραξης από τους ιδιώτες πιστωτές.

Μ' αυτό τον τρόπο, οι τραπεζίτες γίνονται οι σπόνσορες του παραλογισμού και των κατεστραμμένων οικονομιών, που με τόσο άμυαλο τρόπο ρευστοποιούνται από τους επιβολείς, τους ένθερμους οπαδούς της χυδαιότητας του κακού.

Δεν έχει σημασία αν τα ονόματά τους είναι Τρισέ, Γκάιντνερ ή Παπανδρέου. Είναι απλά μερικά ακόμα μέλη της ομάδας των “καλαμαριών βαμπίρ”, των ατόμων που αποτελούν το τραπεζικό καρτέλ που απομυζά τον κόσμο μέσω του χρέους.

Καλαμάρια-βαμπίρ: Το νέο παρατσούκλι των τραπεζιτών

 

"Ένα μεγάλο καλαμάρι βαμπίρ, τυλιγμένο γύρω από το πρόσωπο της ανθρωπότητας, αφαιμάσσει ανελέητα οτιδήποτε μυρίζει σαν χρήμα".  

Μ' αυτό τον τρόπο ο Matt Taibbi περιέγραψε την Goldman Sachs στο αφιέρωμα του περιοδικού Rolling Stone το 2008.

Max Keiser: Ελλάδα



Ένα αφιέρωμα από τον Max Keiser για την Ελλάδα. Δυστυχώς, μόνο στα αγγλικά (χωρίς ελληνικούς υπότιτλους).

27 Ιουλίου 2011

Ελεύθερη έκφραση; Verboten!

Το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ
αρχίζει να φαίνεται ξεκάθαρα...
Ενώ η μνήμη της φρικτής σφαγής στη Νορβηγία είναι ακόμα νωπή, η Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια μεγαλειώδη πολιτική κίνηση ανακοίνωσε πως θα εγκαταστήσει ένα “σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης” για να πολεμήσει τον “εξτρεμισμό”, δηλαδή οποιονδήποτε αντιτίθεται στην απολυταρχική κατεύθυνση που έχει πάρει και που την κριτικάρει. Αυτό αποτελεί την αρχή του τέλους της ελεύθερης έκφρασης στην Ευρώπη και την επίσημη μεταβολή του πολιτεύματος σε μια γραφειοκρατική τραπεζική χούντα σοβιετικού τύπου.

“Η Ευρωπαϊκή Ένωση κτίζει ένα σύστημα ασφαλείας για να εντοπίζει νωρίς απειλές από εξτρεμισμό, ξενοφοβία και άλλες μορφές ριζοσπαστισμού” ανακοίνωσε η εκπρόσωπος τύπου της ΕΕ Michele Cercone την Τρίτη.

Οι φρικτοί φόνοι στη Νορβηγία δεν είναι ο πραγματικός λόγος πίσω από αυτή την εξέλιξη. Η ουσία είναι πως ο ευρωσκεπτικισμός έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό σε όλη την Ένωση.

Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που η νεοφιλελεύθερη ελίτ επικεντρώνει την προσπάθειά της για να βγάλει από τη μέση οποιονδήποτε αντιτίθεται στο να είναι υποτελής σε μια μη εκλεγμένη γραφειοκρατική σταλινική τυρρανία Σοβιετικού τύπου, η οποία έχει καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατίας και δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα για τις πράξεις της. Ο κωμικοτραγικός τρόπος που επέλεξε να το κάνει είναι να βαφτίσει όλους αυτούς “εξτρεμιστές” και “συνένοχους με τον φονιά Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ”!

Ο Μπρέιβικ έδωσε μια μοναδική
ευκαιρία στην γραφειοκρατία της ΕΕ
για να καταλύσει την ελεύθερη
δημοκρατική έκφραση.
Φώτο από το σημείο της έκρηξης
στο Όσλο.

Ο στόχος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών είναι να εκμεταλλευτούν το αποτρόπαιο γεγονός στο έπακρο με τον πλέον κυνικό και ανήθικο τρόπο. Δεν τους ενδιαφέρει να σταματήσουν τον επόμενο φονιά Μπρέιβικ, αλλά να καταπνίξουν κάθε κριτική για το υπό κατάρρευση καθεστώς της, το οποίο κάπου στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει πάρει ομήρους όλους τους δημοκρατικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς και τα κοινοβούλια και τα έχει καταλύσει.

Η νέα αντριχιαστική οργουελική αντιδημοκρατική πολιτική πως όποιος εναντιώνεται στην “Ευρώπη” είναι “ρατσιστής” και “ξενοφοβικός” είναι κάτι πρωτοφανές και μας καταδεικνύει με ξεκάθαρο τρόπο πόσο κοντά είναι ο τραπεζισμός με τον σταλινισμό. Ο πραγματικός λόγος είναι φυσικά η κατάλυση της ελευθερίας της έκφρασης και η επιβολή της απόλυτης τυραννίας σε όλη την ήπειρο. Σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε καν η επίφαση της δημοκρατίας, που χρησιμοποιείται σήμερα. Θα μας λένε πως μας ληστεύουν γιατί μπορούν. Η λογική των πειρατών έχει γίνει η πολιτική ατζέντα της πάλαι ποτέ πολλά υποσχόμενης Ένωσης.

Η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας (και κατ' επέκταση όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών), η οποία διαστρεβλώνεται για πολιτικούς σκοπούς πέρα από κάθε όριο, έχει στόχο να δημιουργήσει μια απολίτικη ουδέτερη οργουελική “διπλή γλώσσα”, με την οποία ονειρεύεται η κοσμοπολίτικη ελίτ πως θα κυβερνήσει τον κόσμο για τα επόμενα 1.000 χρόνια. Εδώ τίθεται το ερώτημα αν ελίτ και οι υπηρέτες της, οι χαρτογιακάδες της Ένωσης, έχουν οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα ή αν ζουν σε μια δική τους εικονική πραγματικότητα ως νέες Μαρίες Αντουανέτες. Ο χαρακτηρισμός ως “εξτρεμιστη” οποιουδήποτε αντιτίθεται στις ακραία εγκληματικές πολιτικές της υφαρπαγής του εθνικού πλούτου και δεν πέφτει να πεθάνει ήσυχα από την πείνα σε μια γωνίτσα, δείχνει πόσο ακραία αρρωστημένο και διαλυμένο είναι το νεοφιλελεύθερο σύστημα.

Μέσα στην ημιμάθεια τους προσπαθούν να πείσουν με μια στείρα ρητορική πως όποιος δεν είναι μαζί τους είναι “ρατσιστής” και “ξενοφοβικός”! Προσωπικά, θεωρώ πως ζούμε σε μια από τις πιο γελοίες στιγμές στην σύγχρονη πολιτική ιστορία.

Το πρόσωπο του μεγάλου ηγέτη που θα οδηγήσει
την Ευρώπη στον 21ο Αιώνα...
Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ούτε έθνος ούτε φυλή! Είναι μια οργάνωση κρατών και μια αποτυχημένη προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού κράτους βασισμένου σε επιμέρους έθνη. Είναι μια χαλαρή συνομοσπονδία κρατών που δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την οικονομική ένωση. Πώς μπορεί κάποιος να είναι ρατσιστής απέναντι σε μια πολιτική οντότητα; Αν βαφτίσουμε το κρέας χόρτα, τότε γίνεται και δεν έχουμε και τύψεις, οι οποίες φεύγουν εύκολα με μια καλή σόδα ευρωπαϊκής προέλευσης...

Επίσης, το επιχείρημα πως πρέπει να τα πας καλά με τους γείτονές σου δεν σημαίνει σώνει και καλά πως θα πρέπει να είσαι υπόδουλος σ' αυτούς! Οι καλοί γείτονες δεν μπαίνουν ξαφνικά μέσα στο σπίτι σου για να αρχίσουν να ξεπουλάνε τα δικά σου χρυσαφικά, λέγοντάς σου πως τους χρωστάς! Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους καλούς γείτονες μας να το κάνουν στην Ελλάδα και να καταλύσουν το σύνταγμά μας!

Συνεπώς τα περί "ρατσισμού", "εξτρεμισμού" και "ξενοφοβίας" είναι ασκήσεις άκρατης μπουδρολογίας η οποία δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική πραγματικότητα. Όμως οι μπούρδες αυτές είναι επικίνδυνες γιατί δείχνουν περίτρανα και ξεκάθαρα τη σιχασιά και την εμπάθεια που έχει η γραφειοκρατία της τραπεζικής ελίτ για τη δημοκρατία και τα συντάγματα των κρατών μελών.

Δείχνει το ακραίο μίσος της απέναντι στα λαμπρά επιτεύγματα των 400 τελευταίων χρόνων, του διαφωτισμού και των τριών πυλώνων της μοντέρνας δημοκρατίας, αυτών της Ισότητας, της Αδελφοσύνης και της Ελευθερίας.

Δείχνουν την εμπάθεια που τρέφει απέναντι στην αστική τάξη, την οποία έχει βαλθεί να καταστρέψει, την κοινωνική εκείνη δύναμη που κράταγε ζωντανό το όραμα της ευημερίας και της ανάπτυξης στην Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Για ποιά ακριβώς “Ευρώπη” μιλάμε; Για την Ευρώπη των Λαών και της Δημοκρατίας; Εκείνη που ονειρεύτηκαν οι τελευταίοι μεγάλοι οραματιστές πολιτικοί ηγέτες του παρελθόντος;

Ή μήπως μιλάμε για μια σταλινικού τύπου “Ευρασία” κατευθείαν βγαλμένη μέσα από το δυστοπικό μυθιστόρημα 1984 του Τζώρτζ Όργουελ, με ένα 15% να καταπιέζει το υπόλοιπο 85% με ένα στείρο, τυραννικό κράτος και με ένα ψεύτικο κατασκευασμένο ηγέτη που δεν τον έχει δει ποτέ κανείς από κοντά, τον Μεγάλο Αδελφό, να εμφανίζεται ως επικεφαλής;

Το σίγουρο είναι πάντως πως η γραφειοκρατία της ΕΕ, κλεισμένη πίσω από σφραγισμένες πόρτες, και οι εγκάθετες και ξεπουλημένες εθνικές κυβερνήσεις που έχουν εγκατασταθεί απ' άκρη σ' άκρη στην Ένωση, δεν εκπροσωπούν πλέον σε καμία περίπτωση τα συμφέροντα των λαών τους, όπως θα έκαναν οι δημοκρατικές κυβερνήσεις του παρελθόντος.

Η παραίτηση του ουγγροαμερικάνου
(και όχι ελληνοαμερικάνου!)
George Soros τάραξε τα νερά.
Λέτε να έφυγε για να γλυτώσει την
πληρωμή των CDS όσο ακόμα μπορεί;
Αντίθετα, εκπροσωπούν ανοιχτά τα συμφέροντα κάποιων σκοτεινών τραπεζών και hedge funds. Των ίδιων οργανισμών που έχουν μεταθέσει τα τελευταία χρόνια τις οικονομικές ζημιές στις κοινωνίες, ζημιές που έχουν υποστεί λόγω κακής διαχείρισης των απατεώνων μάνατζερ τους, οι οποίοι έλαβαν και μπόνους γι' αυτό! Και το έχουν κατορθώσει μέσω της “κοινωνικοποίησης” των ζημιών τους, μεταθέτοντας τη χασούρα τους στους προϋπολογισμούς των κρατών και καλώντας τους φορολογούμενους να πληρώσουν τη νύφη! Το απόλυτο κόλπο γκρόσο σε βάρος των λαών της Ευρώπης είναι πραγματικότητα!

Με την κίνηση αυτή, η κοσμοπολίτικη οικονομική ελίτ έχει ξεκινήσει έναν ολοκληρωτικό απρόκλητο οικονομικό πόλεμο κατά των ίδιων των κοινωνιών του πρώτου κόσμου. Ο γραφειοκρατικός μηχανισμός που έχει στηθεί στις Βρυξέλλες συντάσσεται ανοιχτά με την ελίτ. Χωρίς αυτούς η ελίτ δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιήσει αυτή τη μεγαλύτερη απάτη όλων των εποχών. Και για να καλύψουν τα ίχνη τους, επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν ένα αστυνομοκρατούμενο απολυταρχικό καθεστώς, το οποίο θα καταπιέζει και θα υποδουλώνει τους πληθυσμούς για λογαριασμό μιας νέας φεουδαρχικής κάστας που προσπαθεί απελπισμένα να κερδίσει τα πάνω χέρι.

Το μέλλον είναι αβέβαιο, αλλά αυτό που φαίνεται πλέον είναι πως το μόνο που κρατάει  το καταρρέον αυτό σύστημα είναι σχοινάκια και κολλητική ταινία. Τα φρικτά απολυταρχικά μέτρα που αναγγέλλονται καθημερινά καταστρέφουν ανοιχτά τη μεσαία τάξη, μια οικονομική δύναμη που ώς τώρα κρατούσε στα χέρια της την οικονομία της ηπείρου, δείχνουν πως η ελίτ έχει πλέον στραφεί στον καννιβαλισμό για να διατηρήσει την εξουσία της.

Αντίθετα με όσα μας εμφανίζουν τα ΜΜΕ, που προσπαθούν να αποδείξουν πως μια αφάνταστη δύναμη κινεί τα πράγματα, όλες αυτές οι εξελίξεις δείχνουν αδυναμία και όχι πολιτική ισχύ. Δείχνουν μια τεράστια αδυναμία, η οποία τους οδηγεί να έχουν χάσει το παιχνίδι και να υπάρχουν ακόμα μόνο λόγω αδράνειας. Δείχνουν επίσης πως το μόνο που ενδιαφέρει πλέον την ελίτ είναι να βολευτεί η ίδια, το 1% του πληθυσμού, σε βάρος του υπόλοιπου 99% (ακόμα και των βασιλικότερων του βασιλέα υπηρετών της, που δεν έχουν πάρει χαμπάρι ποιους πραγματικά υπηρετούν).

Είναι πλέον προφανές πως το σύστημα έχει σαπίσει και η σαπίλα φτάνει πολύ βαθιά. Προσωπικά μου μοιάζει σαν τις στιγμές εκείνες λίγο πριν την κατάρρευση της τέως σοβιετικής αυτοκρατορίας. Ο νεοφιλελευθερισμός τρέχει πλέον με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα προς την ίδια άβυσσο, στην οποία είχε πέσει ο μεγάλος τους αντίπαλος, ο κομμουνισμός, πριν από 30 χρόνια. 

26 Ιουλίου 2011

Η Πολυάννα στην πολιτική

"Δεν πειράζει πατερούλη που χάσαμε τη μαμάκα και τα αδερφάκια μου, τώρα έχεις λιγότερα στόματα να θρέψεις και θα τρώμε περισσότερο! Θα πουλήσουμε και τα σωματάκια τους για όργανα και θα βγάλουμε πολλά πολλά λεφτάκια, θα τα βάλουμε στην όμορφη καλή τράπεζα για να πάρουμε δάνεια και πιστωτικές καρτούλες και μ' αυτό θα πάρουμε ωραία ρουχαλάκια και να πάμε όμορφα ταξιδάκια!" ~ Η νεοφιλελεύθερη Πολυάννα

Η άκρατη θριαμβολογία των καναλιών επιχειρεί να καταπνίξει κάθε αντίθετη φωνή, μέσα σε μια παρωδία δημοσιογραφίας και μέσα από στημένα δελτίων ειδήσεων, που πια θυμίζουν ερασιτεχνικές παραστάσεις του χειρίστου είδους. Η προπαγάνδα προσπαθεί απεγνωσμένα να πνίξει τα πάντα, αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να πνίγει την ίδια τη λογική. Η χαζοχαρούμενη επίσημη στάση πλέον θυμίζει πολύ την κατακαημένη, αλλά πάντα χαρούμενη ηρωίδα της Έλενορ Πόρτερ, την Πολυάννα, που παρ' όλες τις καταστροφές που συνέβαιναν γύρω της, εκείνη διατηρούσε την χαρά και την ευτυχία της. Κοινώς ήταν μονίμως χαζοχαρούμενη.

Μετά τα γεγονότα στις 29 Ιουνίου, η υπάκουη στις τράπεζες και χαρούμενη κυβέρνηση φιλοδοξεί να πνίξει κάθε αντίθετη φωνή, μέσα από μια καμπάνια άκρατης προπαγάνδας και μια διαρκή κρυμμένη  απειλή άκρατης βίας. Αυτό ήταν τουλάχιστον το σχέδιο. Εκείνο όμως που καταφέρνει να κάνει στην πραγματικότητα είναι να προπαγανδίζει στην κοινή γνώμη τα γεγονότα μέσα από μια στάση Πολυάννας: "Μπορεί να χρεωκοπήσαμε, αλλά αυτό σημαίνει πως η Ευρώπη μας στηρίζει και πλέον λεφτά υπάρχουν μέσα από το "νέο Σχέδιο Μάρσαλ", που μπορεί να είναι ένα ακόμα δάνειο 15 δις, αλλά εξακολουθεί να θυμίζει το αρχικό Σχέδιο Μάρσαλ σε πολύ γενικές γραμμές, ίσως και καθόλου"!

Ελεύθερο το επάγγελμα,
άνω κάτω η Αθήνα...
Το θέμα είναι πως η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε έννοια μέτρου. Η παράσταση είναι τόσο κακοπαιγμένη και οι ηθοποιοί είναι τόσο ατάλαντοι, που ο κόσμος θέλει (κυριολεκτικά) τα λεφτά του πίσω. Το μόνο που καταφέρνει είναι να εξοργίζει τον κόσμο με τις γελοιότητες που ακούει από το πολύχρωμο σμήνος από τα παπαγαλάκια που έχει εξαπολύσει το υπουργείο Τύπου σε κάθε τηλεοπτικό κανάλι και εφημερίδα. Όταν όμως η δημαγωγία χάνει το μέτρο, γίνεται καθαρή γελοιότητα και δημιουργεί μίσος προς τον ίδιο τον δημαγωγό, καθώς είναι ξεκάθαρο πως δουλεύει τους πάντες και οι πάντες δεν το εκτιμούν αυτό. Πόσο μίσος και απέχθεια λέτε να έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τα σαΐνια του υπουργείου και τα ξεπουλημένα και ξεφτιλισμένα κατοχικά κανάλια; Πόση αξιοπιστία λέτε να τους μένει και για πόσο;

Η τελευταία πατάτα ήταν η υπόθεση με τους ταξιτζήδες. Σαφώς οφείλεται σε μια εσωτερική αντιπαράθεση ανάμεσα στον "ριγμένο" και παρολίγον πρωθυπουργό Ραγκούση και την υπόλοιπη κυβέρνηση Γιωργάκη, κυρίως τη φράξια Μπένι. Το αποκορύφωμα ήταν χθες που έβγαινε το επίσημο νεοΠΑΣΟΚ και μας έλεγε σαν μια νέα Πολυάννα: "Ο Ραγκούσης μπορεί να έστειλε στα Τάρταρα εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, αλλά εφάρμοσε καλύτερα το Μνημόνιο από τον Ρέππα, που δεν ήταν αρκετά κακούλης όπως έπρεπε"! Το αποτέλεσμα είναι ο αποκλεισμός της πόλης από τους εξοργισμένους και απελπισμένους ταξιτζήδες, οι οποίοι έχουν αρχίσει να βλέπουν αίμα και μπορεί να αποτελέσουν μια νέα γερή ομάδα Εξαγριωμένων από τον Σεπτέμβρη που έρχεται με βήμα ταχύ, καθώς κανείς δεν έχει πια λεφτά για διακοπές και περιμένει.

Η επόμενη πατάτα έρχεται ακριβώς από πίσω και είναι το "Δημοψήφισμα", το οποίο όπως δηλώνει η "δημοκρατική" και "πατριωτική" μας κυβέρνηση, δεν θα είναι δεσμευτικό για την κυβέρνηση, αλλά απλά συμβουλευτικό! Συνεπώς, δεν θα έχει κανέναν αντίκτυπο στην κυβερνητική πολιτική και γίνεται μόνο και μόνο για να μας κοροϊδεύουν ανοιχτά εμάς τα πρόβατα! 

Παρακολουθούμε το τέλος κάθε έννοιας δημοκρατίας, δικαιοσύνης, προόδου και σεβασμού στον άνθρωπο. Είναι το τέλος του Ανθρωπισμού. Πλέον μπαίνουμε σε μια σκοτεινή περίοδο, γεμάτη μίσος και διαμάχη ανάμεσα στην κοινωνία και την ελίτ που θεωρεί πως ως υποσύνολο είναι μεγαλύτερη από το σύνολο. 

Η γελοιότητα έχει αναγορευτεί μαζί με το ψέμα, την αλαζονεία και τη φαύλη επίφαση πατριωτισμού, σε όργανο υψηλής πολιτικής. Μέσα από τα ξεπουλημένα κανάλια και τις εφημερίδες, η οργουελιανή "διπλή γλώσσα" έχει αναδειχτεί σε καθημερινό εργαλείο και έχει αποκτήσει πολλούς οπαδούς ανάμεσα στις τάξεις των θρασύτατων παπαγάλων της εξουσίας. 

Όμως, αυτό δεν λειτουργεί ούτε πρόκειται να λειτουργήσει για πολύ. Το μόνο που κρατάει τα πράγματα είναι τα σχοινάκια που ξεφτίζουν συνεχώς και το γεγονός πως είναι ακόμα καλοκαίρι και πως δεν έχουν καταλάβει οι πολλοί ότι δεν σωθήκαμε και πολύ με το μοναδικό "Σχέδιο Μάρσαλ 2", που είναι απλά ένα ακόμα δάνειο, το οποίο το βάφτισαν έτσι και το ακολουθεί το Μνημόνιο 3, που θα παραδίδει αμαχητί την χώρα χωρίς όρους και ανταλλάγματα. Όταν το καταλάβουν τα "πρόβατα", τί λέτε να συμβεί στους "λύκους";

25 Ιουλίου 2011

Η Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα

Η ανελέητη προπαγάνδα της ΕΕ και του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ ως προς τα αποτελέσματα της συνάντησης κορυφής της Ένωσης έχει αρχίσει να εξασθενεί, λόγω κόπωσης και καλοκαιριού. Τα παπαγαλάκια έχουν αφήσει τα παράθυρα και πιάνουν τις παραλίες, ενώ οι τριτοκλασάτοι αντικαταστάτες τους κάνουν διαγωνισμό για να αναδειχθεί ο πιο ανοιχτά ξεπουλημένος, αντιπαθής και το καλύτερο δουλάκι.

Ο μεγάλος ενθουσιασμός για το αποτέλεσμα της
συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης είναι έκδηλος...
Ειδικά στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού
του οποίου σώθηκε η χώρα. Θρίαμβος!
Πλέον, η χώρα έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα και προσωρινά τα πράγματα ηρεμούν. Αυτό μας επιτρέπει να δούμε πιο ξεκάθαρα τι έχει συμβεί όλον αυτό τον καιρό.

Το πρώτο πράγμα που φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα της συνόδου είναι πως στην Ευρώπη έχουν επικρατήσει κατά κράτος η Γερμανία και οι οίκοι αξιολόγησης.

Η Γερμανία κερδίζει γιατί θέλει τις ασθενέστερες οικονομίες της ΕΕ, ανάμεσά τους και η χώρα μας, να παραμείνουν αδύναμες για να κρατηθεί το ευρώ χαμηλά και να βοηθηθούν οι εξαγωγές της, τις οποίες θα κατευθύνει πλέον εκτός Ένωσης. Αποτέλεσμα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίζουν τα προγράμματα πλιάτσικου στις χώρες της περιφέρειας, τα οποία ονομάζουν "προγράμματα λιτότητας" και "σωτηρίας των οικονομιών". Αυτό αποτελεί μια ανούσια πολιτική επιλογή, καθώς επιτρέπει στο σημερινό καταστροφικό κλίμα των μη βιώσιμων χρεών, των αποτυχημένων πολιτικών και της χρεωκοπίας της πολιτικής στην Ένωσης (και την αντικατάστασή της από την ΕΚΤ) να διαιωνίζεται για πάντα.



Οι όμορφες ασφαλιστικές,
όμορφα καταρρέουν...
Οι οίκοι αξιολόγησης επέβαλαν τη θέληση του διεθνούς τραπεζισμού και έδειξαν την παντελή πολιτική αδυναμία της ΕΕ να ακολουθήσει μια πολιτική υπέρ των λαών της. Το μόνο που έκανε η Ένωση είναι να μεταθέσει το πρόβλημα στο μέλλον, συνεχίζοντας να ακολουθεί την πολιτική της "κοινωνικοποίησης" των ζημιών των τραπεζών σε βάρος των πολιτών της. Μέρος του πακέτου της "λύσης" είναι η περαιτέρω ενίσχυση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος με €35 δις σε εγγυήσεις. Σαφώς, ούτε αυτή την φορά οι ελληνικές τράπεζες πρόκειται να ανοίξουν τους κρουνούς των χρημάτων, καθώς παρόλο που αξίζουν μόνο €9,7 δις, με αυτή την εξέλιξη θα έχουν λάβει βοήθεια ύψους άνω των €140 δις, από τα οποία δεν διοχετεύουν σχεδόν τίποτε στη στεγνή ελληνική αγορά! Είναι ένα πολύ επικερδές παιχνίδι, όμως αυτή την φορά, όπως θα φανεί στο άμεσο μέλλον με το Μνημόνιο 3, ο στόχος της Ευρώπης είναι να αποκτήσουν οι δικές της τράπεζες το σύνολο των ελληνικών, μέσω των εξαγορών σε τιμή ευκαιρίας.

Το δεύτερο πράγμα που φαίνεται είναι πως η Ελλάδα πλέον θα βρίσκεται μονίμως σε καθεστώς απειλούμενης χρεωκοπίας, καθώς ο χαρακτηρισμός της ως CCC από τις Fitch και S&P και Ca από την Moody's, τη θέτει ένα βήμα πριν τη χρεωκοπία και σε μια ιδιαίτερα δεινή πολιτικά θέση.

Το δε αντάλλαγμα για τη "σωτηρία" της θα είναι εξαιρετικά ακριβό και επαχθές. Θα είναι η κατάλυσή της ως κυρίαρχου κράτους και η παραχώρηση κάθε περιουσιακού της στοιχείου, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπινου δυναμικού της, στη διάθεση των "δανειστών" της.

"Heil! Heil!"
Το περίφημο "νέο σχέδιο Μάρσαλ" είναι ένα αστείο και ένα στείρο εφεύρημα του ευρωπαϊκού προπαγανδιστικού μηχανισμού. Δεν μπορεί να αποκαλεί κανείς ως "σχέδιο Μάρσαλ" €15 δις δανείου από τις τράπεζες! Είναι τουλάχιστον γελοίο και σύντομα θα φανεί πως είναι ακόμα μια πατάτα, για την οποία θα πληρώσει με μεγάλη απώλεια κύρους η κυβέρνηση και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι περίφημες "ανάπτυξη" και "πρόοδος" χρειάζονται μια ακμαία μεσαία τάξη για να επιτευχθούν. Χρειάζονται χρήμα στην αγορά. Χρειάζονται παραγωγή και πραγματική δουλειά, από πραγματικούς ανθρώπους. Αυτό όχι μόνο δεν συμβαίνει, αλλά η μεσαία τάξη καταρρέει με γοργούς ρυθμούς και κινδυνεύει με εξαφάνιση.

Σε 6-8 μήνες, με ένα χρόνο θα κληθούμε όλοι να αντιμετωπίσουμε πάλι το πρόβλημα, καθώς στην ουσία δεν έχει επιλυθεί τίποτε. Από την άλλη, σε δύο τρεις μήνες θα φανεί στον πολύ κόσμο πως η νέα περίφημη διάσωση της χώρας μας είναι μια ακόμα αναποτελεσματική και πρόχειρη προσπάθεια να επιλυθεί ένα σοβαρότατο πρόβλημα.

Η μόνη λύση που έχουμε είναι πολιτική. Να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ισλανδίας. Να διαχωρίσουμε τις θέσεις μας από τον νεοφιλελευθερισμό, μια πολιτική φιλοσοφία η οποία τείνει να είναι μια από τις καταστροφικότερες στην ανθρώπινη ιστορία. Η χώρα μας σύντομα θα σταματήσει να υφίσταται ως ανεξάρτητη οντότητα. Η ελληνική κοινωνία όμως μπορεί να στήσει μια καινούργια χώρα, η οποία δεν θα εξαρτάται από τους διεθνείς τοκογλύφους.

Φλερτάροντας με τη χρεωκοπία


Οι 7 μέρες πριν την χρεωκοπία των ΗΠΑ

Μόλις 7 ημέρες έμειναν πριν από τη 2/8, την ημερομηνία που η Moody's έχει ορίσει ως καταληκτική για το αν θα χαρακτηρίσει την οικονομία των ΗΠΑ με τον χαρακτηρισμό "D" ή "Default", δηλαδή υπό χρεωκοπία.


Στις 2 Ιουνίου, ο οίκος αξιολογήσεων Moody's, ο βασικός κορμός του τμήματος ψυχολογικού πολέμου του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ, εξέδωσε ανακοίνωση πως εάν οι ΗΠΑ δεν εξυπηρετήσουν τα κρατικά τους ομόλογα, τα οποία λήγουν στις 4 Αυγούστου, τότε θα θεωρήσουν το περιστατικό ως χρεωκοπία και θα υποβιβάσουν τον χαρακτηρισμό της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από το μέγιστο "ΑΑΑ" κατευθείαν σε "D", δηλαδή σε χρεωκοπία.

Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι η χώρα να δανειστεί περισσότερα χρήματα από τις τράπεζες! Εδώ όμως βρίσκεται το πρόβλημα: Οι ΗΠΑ έχουν φτάσει στο συνταγματικό όριο, την οροφή δηλαδή μέχρι την οποία μπορούν να δανειστούν. Δεν μπορούν να δανειστούν παραπέρα από αυτό. Ο μόνος τρόπος είναι να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας.

"Χαλαρώστε - Απλά θα ανεβάσουμε ξανά το
ταβάνι του χρέους..."
Από τη στιγμή που ξεκίνησε αυτή η ιστορία τα δύο κόμματα της χώρας βρίσκονται σε συνεχή παιχνίδια εξουσίας, με τους Ρεπουμπλικάνους να προσπαθούν να κάνουν μια επίδειξη δυνάμεως και να κερδίσουν δύο βασικά σημεία της πολιτικής ατζέντας τους από τον Πρόεδρο Ομπάμα και τους Δημοκρατικούς: Τη διατήρηση του αφορολόγητου για τους πλούσιους και τη διάλυση των δύο μεγάλων συστημάτων υγείας της χώρας, καθώς και μείωση του προϋπολογισμού για τις ένοπλες δυνάμεις. Σε αντάλλαγμα προσφέρουν την ψήφο τους για να αλλάξει το συνταγματικό όριο του δανεισμού προς τα πάνω, επιτρέποντας τον νέο δανεισμό της χώρας.

Η προηγούμενη εβδομάδα έδειξε τα δύο κόμματα να παλεύουν μέχρις εσχάτων για το ποιό θα επικρατήσει. Σε κάποια στιγμή φάνηκε πως ο Ομπάμα θα υιοθετούσε το σύνολο των θέσεων των Ρεπουμπλικάνων, αλλά αυτό ανετράπη. Στην ουσία δεν θα πρέπει να αναμένουμε να δούμε τα δύο κόμματα να καταλήγουν σε συμφωνία, παρά μόνο μια μέρα πριν τη διορία.

Η επίθεση των τραπεζιτών

"Goldman Sachs... Πώς μπορώ να σας συνδέσω;"
Αυτό το φλέρτ με την καταστροφή δείχνει πόσο ανεύθυνο είναι το σύνολο του πολιτικού συστήματος της χώρας αυτής. Δείχνει επίσης πόσο διαβρωμένο και ξεπουλημένο είναι. Μπορούμε φυσικά να πούμε με ακρίβεια τα ίδια και για τη δική μας χώρα.

Αποδεικνύει όμως και κάτι άλλο: Ότι το σύστημα, όπως το ξέρουμε, καταρρέει, όπως συμβαίνει και στη χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο αυτό όμως, καθώς βάλλεται από τα ίδια κέντρα οικονομικής εξουσίας, τα οποία κερδίζουν πλέον ανεξέλεγκτα από την οικονομική κρίση, έχοντας μετατρέψει την πάλη για επικράτηση σε έναν παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο.

Οι οίκοι αξιολόγησης δουλεύουν πλάι πλάι με τους επιθετικούς, ψυχοπαθείς και ανθρωποφάγους τραπεζίτες και τα ταμεία διαχείρισης πλούτου, που αποκτούν συνεχώς ασφάλιστρα πιστωτικού κινδύνου (CDS) και επιτίθενται σε οικονομίες και χώρες, με στόχο να τις οδηγήσουν στην καταστροφή. Σε αντάλλαγμα, κερδίζουν αμύθητα ποσά, τα οποία τους επιτρέπουν, όπως πιστεύουν, να είναι οι αφέντες της νέας τάξης πραγμάτων, όταν οδηγήσουν τα πράγματα στην κατάρρευση.



Στην πραγματικότητα, εκμεταλλεύονται το χρεωκοπημένο χρηματοπιστωτικό σύστημα και κερδίζουν πολύ μεγαλύτερα ποσά μέσα από τα CDS (και κάνοντας ευθεία επίθεση στις χώρες και τις οικονομίες) από ό,τι κερδίζουν από τα ομόλογα. Αυτό το παιχνίδι το βλέπουμε να συμβαίνει καθημερινά στην Ευρώπη, ενώ έχουμε δει και μια πρώιμη εκδοχή αυτού του κόλπου στη Λατινική Αμερική, πριν καν εφευρεθούν τα ασφάλιστρα πιστωτικού κινδύνου (CDS). Έχουμε δει παρόμοια κόλπα να παίζονται και σε κάθε μορφής μπανανίες. Πλέον, βλέπουμε πως τα CDS αποτελούν το κύριο εργαλείο της κοσμοπολίτικης οικονομικής ελίτ στον καθολικό πόλεμο που έχουν κηρύξει κατά των ανθρώπινων κοινωνιών.

22 Ιουλίου 2011

Το δόγμα του Σοκ - Ναόμι Κλάιν - Επίκαιρο όσο ποτέ

"Ο καλύτερος τρόπος για να μείνεις προσανατολισμένος και να αντισταθείς στο σοκ είναι να ξέρεις τι σου συμβαίνει και γιατί". ~ Ναόμι Κλάιν

Το Δόγμα του Σόκ: Μέρος 1ο (Δείτε τις συνέχειες παρακάτω)


[Δείτε τα υπόλοιπα μέρη, 2 - 6 παρακάτω]

Το Δόγμα του Σοκ, είναι ένα βιβλίο από την Καναδή δημοσιογράφο Ναόμι Κλάιν, το οποίο αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία που έχουμε στη διάθεση μας για να κατανοήσουμε τι γίνεται γύρω μας και γιατί αυτό γίνεται...

Τώρα το βιβλίο της έχει μεταφερθεί σε μορφή ντοκιμαντέρ και ομολογώ είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που έχω δει στην ζωή μου. Δείτε το σε 6 συνέχειες σε αυτό το άρθρο.

Η Κλάιν μας εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο η τεχνική βασανισμού με ηλεκτροσόκ της CIA έχει γίνει όπλο υποταγής του πληθισμού και επιβολής πάνω στις κοινωνίες από τους νεοφιλελεύθερους. Η ιδέα βασίζεται στον καθηγητή Μίλτον Φρίντμαν, ο οποίος αποτελεί τον εγκέφαλο πίσω από το έκτρωμα του νεοφιλελευθερισμού. 

Το Δόγμα του Σοκ έχει χρησιμοποιηθεί σε όλες τις χώρες που έχουν υποταχθεί στο ΔΝΤ, στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ και στόχο έχει την κάμψη των αντιστάσεων του τοπικού πληθυσμού στα προγράμματα υφαρπαγής του πλούτου της χώρας τους.

Ο μόνος τρόπος να αντισταθεί κανείς στις τεχνικές πρόκλησης σοκ που υφίσταται είναι να είναι ενημερωμένος. Αυτή είναι η υποχρέωση κάθε ανθρώπου που θέλει να καθορίσει ο ίδιος το μέλλον του.

"[Ο Φρίντμαν] συμβούλεψε τους πολιτικούς ότι αμέσως μετά από μια κρίση θα πρέπει να προωθούν άλλες επώδυνες πολιτικές μαζί, πριν ο κόσμος μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια του. Ονόμασε αυτή τη μέθοδο 'θεραπεία του οικονομικού σοκ'..." ~ Ναόμι Κλάιν

Το Δόγμα του Σοκ: Μέρος 2ο (Δείτε τις συνέχειες παρακάτω)


[Δείτε τα μέρη 3-6 παρακάτω]

Σας θυμίζουν τα λόγια αυτά κάτι που βιώνετε μήπως; Στην Ελλάδα τα μέτρα έρχονται το ένα μετά το άλλο και θυμίζουν την πρακτική του Τούβλου του Πινοσέτ, που αναφέρει και η Κλάιν στο βιβλίο της. 

Ας πάρουμε για παράδειγμα την τελευταία εφαρμοφή του δόγματος του σοκ, αυτή που εφαρμόζεται στην Κύπρο μετά από την έκρηξη. Ήδη γίνεται συζήτηση,για ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο... ΔΝΤ - για μια έκρηξη! - ενώ διάφορα παπαγαλάκια μιλάνε για... απεμπλουτισμένο ουράνιο και για πλήρη καταστροφή της Δημοκρατίας, ενώ προτείνουν μέτρα λιτότητας! Για μια έκρηξη που σκότωσε κάποιους, δημιούργησε προβλήματα, αλλά να λέμε πως κατέστρεψε και μια χώρα;

Δείτε δωρεάν το ντοκυμαντέρ βασισμένο στο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν. Ίσως είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που θα έχετε δει ποτέ (Τα βίντεο περιέχουν διαφημίσεις - πατήστε το κουμπί Χ πάνω δεξιά στο πλαίσιο για να τις αφαιρέσετε):

Δόγμα του Σοκ: Μέρη 3, 4, 5 & 6. 





Ζήτω η αντι-χρεωκοπία!

"Θρίαμβος! Κύριοι, ευτυχώς χρεωκοπήσαμε! Δόξα ταις Αγοραίς!" ~ Άγνωστος πρωθυπουργός, το όνομα του οποίου χάθηκε στον χρόνο, 21ος αιώνας μ.Χ., προτεκτοράτο των νοτίων Βαλκανίων, γνωστό και ως πρώην Ελληνική Δημοκρατία

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας
χρεωκοπίας.
Η διαστρέβλωση της γλώσσας και η δημαγωγία έχουν αναδειχτεί σε μορφή τέχνης για τον μηχανισμό προπαγάνδας ΕΕ/νεοΠΑΣΟΚ και των ξεπουλημένων συνεργατών τους.

Η "ανάλυση" των χθεσινών εξελίξεων ξεκίνησε χθες από τη ΝΕΤ, με μια άκρατη θριαμβολογία και μπουρδολογία που έκανε τον τηλεθεατή να σταυροκοπιέται και να αναρωτιέται από ποιό πλανήτη ήλθαν αυτοί που πληρώνονται στην κρατική τηλεόραση. Είναι σαφές πως η μπουρδολογία απευθυνόταν στο 16% του πληθυσμού, στις 1.840.000 στρουθοκαμήλους και εγκεφαλικά νεκρούς που κατοικούν τη χώρα αυτή, που αγοράζουν αυτό που τους πουλάνε και που φαινομενικά στηρίζουν την κυβέρνηση του νεοΠΑΣΟΚ με την ψήφο τους και θεωρούν τον Μικρό Γιωργάκη ως "καταλληλότερο για πρωθυπουργό". Μαζί με τη Χίλαρι, που τον θεωρεί "μέγιστο ηγέτη και όχι απλό πολιτικό". Η παράνοια ως μηχανισμός του Δόγματος του Σοκ.

Η προσοχή του μηχανισμού προπαγάνδας έχει δοθεί στο να τονιστεί πως "σωθήκαμε" και πως "δεν χρεωκοπήσαμε". Τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο ψέμα από αυτό. Η Ελλάδα και δεν σώθηκε και είναι πλέον υπό καθεστώς χρεωκοπίας, η οποία παρουσιάζεται στις μάζες με έναν "εύπεπτο" και "αξιοπρεπή" τρόπο. Η απόφαση της ΕΕ για το θέμα της Ελλάδας είναι μια μπούρδα, καθώς εξυπηρετεί μόνο τα στενά συμφέροντα της Γερμανίας. Όμως, η ΕΕ έχει αναπτύξει μια άκρατη γενικολογία για να χαρακτηρίσει τις εξελίξεις, η οποία έχει σκοπό να θολώσει τα νερά. Οι σουπιές ξέρουν πολύ καλά μόνο ένα πράμα, να πετάνε μελάνι παντού.

- "Τη βλεπείς αυτή την πεγιοχή, δεξιά από το Ελληνικό,
μον σεγί; Πλέον είναι ζικί μού! Ουί!"
- "Γιάαα! Γκουτ! Ουντ η δική μου είναι αριστεγά,
δίπλα στο αεγοπλάνο. Γκουτ ζεν είναι; Γιάαα;"
Με τον ίδιο τρόπο και οι χαρτογιακάδες μάς γέμισαν μελάνια. Όλοι οι πολιτικάντηδες έχουν επιστρέψει στις χώρες τους και ανακοίνωσαν τον προσωπικό τους θρίαμβο κι αυτόν της εξαιρετικής πολιτικής τους. Εδώ τίθεται ένα ερώτημα: Αν όλοι κέρδισαν, τότε ποιός έχασε;

Ο πρώτος μεγάλος χαμένος είναι η Ελλάδα. Περιέκοψε €29 δισεκατομμύρια και χρεώθηκε επιπλέον €109 δις για τουλάχιστον 30 χρόνια. Δηλαδή το χρέος των €330 δισεκατομμυρίων, μετά την αναδιάρθρωση έχει φτάσει τα €450 δισεκατομμύρια και ανεβαίνει. Σύντομα θα φτάσει και η Ελλάδα το €1 τρισεκατομμύριο και θα μετράμε ακόμα. "Κι αυτό είναι υπόσχεση. Όχι υπόσχεση: δέσμευση!" όπως λένε τα μεγάλα λόγια ανίκανου ανδρός. Αυτό όμως παρουσιάζεται σαν θρίαμβος, είναι στην ουσία μια πράξη που αποτελεί μεγάλη ύβρη απέναντι στον ελληνικό λαό.

Ουρανοξύστες από χρέος

Οι δεύτεροι μεγάλοι χαμένοι από αυτό το παιχνίδι φαίνεται να είναι οι αμερικάνικες τράπεζες. Η Γερμανία με την πολιτική της αποφάσισε να μην τις προστατέψει άλλο. Τα CDS τα οποία έχουν παιχτεί εναντίον της Ελλάδας, υπέρ της χρεωκοπίας της, είναι τουλάχιστον €60 με €80 δισεκατομμύρια. Ο βασικός ασφαλιστικός όμιλος που τα έχει "εκδώσει", το καζίνο δηλαδή που δέχτηκε τα στοιχήματα των παικτών, είναι η AIG. Προσωπικά, δεν την βλέπω και πολύ καλά τις επόμενες μέρες.

Όπως δεν βλέπω καλά και το δολάριο, αλλά και τις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες που έχουν λάβει οικονομική βοήθεια ύψους $16,5 τρισεκατομμυρίων (€11,45 τρις) από την Fed, από το 2007 μέχρι σήμερα, υπό μορφή δανείων με μηδενικό επιτόκιο, ποσό κατά πολύ μεγαλύτερο από το ετήσιο ΑΕΠ της Αμερικής! Το μεγαλύτερο μέρος από αυτό το ποσό έχει πάει στο εξωτερικό (Ευρώπη και Ασία) και έχει χρηματοδοτήσει το διεθνές τραπεζικό κατρέλ.

Ανάλυση της οικονομικής "βοήθειας" προς το διεθνές τραπεζικό καρτέλ
ύψους $16,5 τρις που έχει δώσει η Federal Reserve, από το 2007 μέχρι
σήμερα. Είναι $1,5 τρις πάνω από το ΑΕΠ των ΗΠΑ! Παντού, σε όλο τον κόσμο,
τις τράπεζες τις πληρώνουν οι τοπικές κοινωνίες, με καταστροφή,
χρεωκοπία και θάνατο. Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσό είναι
€109 δις ώς τώρα, συν τα καινούργια €35 δις που εγγυάται η ΕΕ
(και τα περνάει στον λογαριασμό της Ελλάδας) = € 144 δις προς τις τράπεζες!
Αυτό σημαίνει πως η Αμερική χρεωκοπεί σύντομα, καθώς το μηδενικό επιτόκιο την έχει καταστρέψει. Από τη στιγμή δε που δεν θα φορολογήσει τους πλούσιους, ο μόνο τρόπος να εισπράξει είναι να καταστρέψει τις κοινωνικές παροχές στον λαό (καθώς δεν έχουν λεφτά να τους φορολογήσει), ενώ παράλληλα αυξάνει τα έξοδα των ενόπλων δυνάμεών της! Είναι το ίδιο ακριβώς μ' αυτό που γίνεται και εδώ και μαντέψτε: Δεν λειτουργεί! Όσο και να κόψουν, δεν θα φτάσουν ποτέ τα $114,5 τρισεκατομμύρια, τα οποία αυξάνονται με ρυθμό $15 τρις το χρόνο! Είναι η συνταγή για μια σίγουρη παγκόσμια καταστροφή βιβλικών διαστάσεων.

Θέλετε να δείτε το πραγματικό πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας; Δείτε αυτή την καταπληκτική ιστοσελίδα, http://www.wtfnoway.com/, και θα καταλάβετε αμέσως τι γίνεται.

Δείτε το πραγματικό πρόσωπο του χρέους των ΗΠΑ και καταλάβετε πως δεν υπάρχει σωτηρία για αυτό το χρεωκοπημένο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Σαν σύγκριση, το δικό μας εθνικό χρέος των €420 δισεκατομμυρίων είναι ένα γήπεδο ποδοσφαίρου γεμάτο με παλέτες φορτωμένες χαρτονομίσματα των 100 ευρώ (μονή σειρά από παλέτες, όχι διπλή όπως στην εικόνα της παραπάνω ιστοσελίδας). Για σύγκριση δείτε τον σούπερ ουρανοξύστη στην τελευταία εικόνα, ύψους δύο φορές το Empire State Building, ο οποίος αντιστοιχεί στο εθνικό χρέος των ΗΠΑ!

Να χρεωκοπεί κανείς ή να μην χρεωκοπεί;

- "Μόνο ο Θεός μας σωζεί τωρά."
- "Γιάαα;; Μόνο ο Γκοτ";;;
Αυτός ο ουρανοξύστης από χρέος είναι έτοιμος να καταρρεύσει από το ίδιο του το βάρος! Το ζήτημα είναι πως οι τρεις οίκοι αξιολόγησης, οι Standard and Poor's, Fitch και Moody's, έχουν ο καθένας διαφορετικό σύστημα ορισμού για το τι αποτελεί χρεωκοπία. Συνεπώς η S&P θα χαρακτηρίσει την Ελλάδα με το "Selective Default", η Fitch με "Restricted Default" και η Moody's, που δεν έχει τέτοιους χαρακτηρισμούς, με σκέτο "Default"!

Default μεταφράζεται ως χρεωκοπία, όπως και να το δει κανείς και όσο και να διαστρεβλώσει τη γλώσσα για να την προσαρμόσει στα συμφέροντά του. Σε περίπτωση που η Moody's μας χαρακτηρίσει με "Default" τότε θα έχουμε βεβαιωμένο πιστωτικό γεγονός και θα πρέπει να πληρωθούν τα CDS! Φαντάζεστε τι θα γίνει στα γραφεία της AIG και στις αμερικανικές τράπεζες, αν συμβεί αυτό;

- "Να, μωρέ τρελούτσικο!"
Η Ευρώπη έχει πάρει σοβαρά την
οικονομική κρίση και οι επικεφαλής
εργάζονται πυρετωδώς για να σώσουν
την Ένωση.
Ήδη υπάρχει η απειλή της 2 Αυγούστου για το χαρακτηρισμό της αμερικανικής οικονομίας με Default από την S&P. Ναι μεν τα βρήκαν οι Ρεπουμπλικάνοι με τους Δημοκρατικούς, αλλά το τίμημα είναι μεγάλο. Η πολιτική λιτότητας που υιοθετείται από την κυβέρνηση Obama επιταχύνει την τελική χρεωκοπία των ΗΠΑ. Αν σκάσει και το ελληνικό χρέος, η κατάσταση δυσκολεύει πολύ για την Ευρώπη, την Αμερική και τον κόσμο όλο...

Καταλάβατε γιατί ο Obama αναπτύσσει 20.000 στρατιώτες μέσα στην ίδια την Αμερική, με στόχο "την αντιμετώπιση ταραχών", αυτή τη στιγμή που διαβάζετε τις γραμμές ετούτες; Σύντομα, το ίδιο έργο ίσως και να παιχτεί στην γειτονιά σας...

21 Ιουλίου 2011

Γιατί ο Πρόεδρος Ομπάμα αναπτύσσει 20.000 στρατιώτες εντός ΗΠΑ;




Η είδηση της ανάπτυξης των 20.000 στρατιωτών εντός ΗΠΑ, βρωμάει άσχημα. Η επίσημη δικαιολογία είναι πως αυτό συμβαίνει γιατί θα χρειαστούν "σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης και κοινωνικών αναταραχών". Έπειτα από την συμφωνία του Ομπάμα με τους Ρεπουμπλικάνους και την απόφαση για διάλυση των Εθνικών Συστημάτων Υγείας και περισσότερες (!) φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους (μια κωλοτούμπα, που ήλθε μετά από αρχικές "αντιστάσεις" των προηγούμενων ημερών), σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην ΕΕ και την Ελλάδα και την είδηση πως η Moody's κατεβάζει των χαρακτηρισμό 5 πολιτειών των ΗΠΑ, η ατμόσφαιρα βρωμάει μπαρούτι!

Λέτε να έχει και σχέση με τη κεφαλοποίηση των ελληνικών CDS από την AIG σε περίπτωση πιστωυικού γεγονότος;

19 Ιουλίου 2011

Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα

“Προσοχή! Προσοχή! Μη φωνάζετε και μη διαμαρτύρεστε ενάντια στα δημοκρατικά και πατριωτικά μέτρα της κυβέρνησης! Θα διώξετε τον τουρισμό!”

Πλέον, εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να είμαστε πέραν του δέοντος δουλικοί, να κάνουμε βαθιές υποκλίσεις και τους καραγκιόζηδες για να διασκεδάζουν οι τουρίστες μαζί μας και να επιστρέψουν του χρόνου και να ζήσουν και του χρόνου τον δικό τους μύθο στην (τέως) χώρα μας. Γι' αυτό πλέον οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα σύντομα θα κρίνονται παράνομες και αντεθνικές μέχρι τέλους της τουριστικής σεζόν, δηλαδή τον Νοέμβριο και βάλε, γιατί έχουμε καλό καιρό και η σεζόν μπορεί να παραταθεί.

Επίσης, απαγορεύεται ρητά να πεθαίνουμε φωνάζοντας “πεινάω!” ή “ωχ, πονάω!” μετά από χτύπημα με γκλοπ ή “δεν μπορώ να αναπνεύσω!” από ασφυξιογόνα δακρυγόνα γιατί φοβίζουμε τους τουρίστες μας, που έχουν τραβήξει τόσα πολλά από εμάς τους διεφθαρμένους, τεμπέληδες και άχρηστους ραγιάδες τον τελευταίο καιρό. Του χρόνου ίσως να μην προτιμήσουν την ψωροκώσταινα Ελλάδα σαν τουριστικό προορισμό, όπως το πάμε και θα πάνε στην Ουγκάντα, που θα είναι καλύτερα και έχει καλύτερο βιοτικό επίπεδο.

Από εδώ και πέρα επιβάλλεται να πεθαίνουμε σιωπηλά για το καλό του τουρισμού της χώρας, ο οποίος πλέον είναι η ανώτατη αξία στη δημοκρατία μας και ύψιστο αγαθό.

Αν δεν το γνωρίζατε, η πρώην νοτιοβαλκανική Ελληνική Δημοκρατία φιλοδοξεί να γίνει ο καλύτερος τουριστικός προορισμός της Ευρώπης με 2.000.000 γκαρσόνια να υπηρετούν δουλικά 100.000.000 ανώτερους και πλούσιους Ευρωπαίους πολίτες. Οι υπόλοιποι 7.000.000 δούλοι και κούληδες θα τους κάνουν αέρα γιατί έχει ζέστη και θα τους μεταφέρουν τις αποσκευές. Οι ταξιτζήδες θα πρέπει και εκείνοι να πεθάνουν ήσυχα μακριά από κεντρικούς δρόμους, χωρίς να βγάλουν ούτε άχνα, γιατί ενοχλούν τους καλούς μας τουρίστες. Οι ίδιοι είναι στον κλάδο του τουρισμού και καταλαβαίνουν πως θα πρέπει να θυσιαστούν οι ίδιοι για να ζήσουν λίγο καλύτερα οι υπόλοιποι, λ.χ. οι ταξιδιωτικοί πράκτορες. Για το καλό του τόπου, πάντα.

Μετά από τόση καλοκαιρινή προπαγάνδα, νόμιζα και εγώ πως τα δάνεια από τις ευρωπαϊκές τράπεζες μέσω ΔΝΤ και ΕΚΤ, και ειδικά η λυτρωτική 5η δόση (αλήθεια, την πήραμε;), θα μας οδηγούσαν ξανά πίσω στην αέναη πράσινη ανάπτυξη, στην επίλυση του προβλήματος χρέους μέσα από τον υπέροχο τουρισμό μας και στον νεοφιλελεύθερο παράδεισο επί της γης…

Πείτε μου όμως τώρα. Γιατί αντί γι' αυτό τον πολλά υποσχόμενο νεοφιλελεύθερο παράδεισο, βλέπω έναν γκρεμό να έρχεται κατά πάνω μας και όλο το πολιτικό σύστημα να ψάχνει πανικόβλητο για τα φρένα; Και από πίσω τους Ευρωπαίους αφεντάδες μας, να ακολουθούν κατά πόδας; Να ανησυχώ μήπως;

18 Ιουλίου 2011

SOS: Η κοινωνική γενοκτονία της Ελλάδας


Τον Απρίλιο του 2010, η Ελλάδα ζήτησε βοήθεια από την ΕΕ και το ΔΝΤ για να μπορέσει να πληρώσει τους τόκους του χρέους της. Εκ των υστέρων μάθαμε πως αυτό ήταν οργανωμένο για να οδηγήσει τη χώρα στην παγίδα θανάτου που ονομάζεται ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα και διεθνές τραπεζικό καρτέλ.

Από την στιγμή που ο τότε τσάρος της Οικονομίας Γιώργος Παπακωνσταντίνου μας έβαλε με δική του υπογραφή στο ΔΝΤ, με άτοπα εκβιαστικά διλήμματα και ξεχνώντας όλως τυχαίως να περάσει το ζήτημα από το κοινοβούλιο, φάνηκε πως έχει συμβεί ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με έναν και μοναδικό σκοπό: Να βάλει την Ελλάδα σε ένα μακροχρόνιο χρέος, καθώς τα χρήματα που πήρε μέσα από τον δανεισμό αυτό, με ληστρικά μάλιστα επιτόκια, στην ουσία αύξησαν και δεν μείωσαν τα ποσά των τόκων που θα έπρεπε να πληρώνει η χώρα.

Εκείνη τη στιγμή άρχισε να φαίνεται ξεκάθαρα η πραγματική φύση του χρέους ως μια μορφή οικονομικής σκλαβιάς. Το χρέος είναι σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο που μοιάζει με τον ιστό της αράχνης. Όταν μια μύγα πιάνεται απ' αυτόν, όσο πιο πολύ παλεύει να ξεφύγει τόσο πιο πολύ μπλεγμένη βρίσκεται. Όσο πιο πολύ παλεύει η μύγα να ξεφύγει, τόσο πιο πολύ τραβάει την προσοχή της αράχνης, η οποία την πλησιάζει, την παραλύει με το δηλητήριό της, την τυλίγει με τον ιστό της και στο τέλος την τρώει ζωντανή.

Αν βάλετε στη θέση του ιστού το χρέος, στη θέση της μύγας τον λαό και στη θέση της αράχνης τους μεγάλους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, από τις τράπεζες μέχρι το ΔΝΤ, τότε θα καταλάβετε πού έχουμε βρεθεί. Η φύση του χρέους είναι τέτοια που δεν επιτρέπει ποτέ σε κανέναν να ξεφύγει απ' αυτό.


Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην Ελλάδα (Μινι Ντοκιμαντέρ)

13 Ιουλίου 2011

Γύρω γύρω στο σιφόνι

Οι τράπεζες πρέπει να επιβιώσουν.
Οι αγορές πρέπει να αυτορρυθμίζονται.
Η ανάπτυξη είναι κοντά.
Ο λεγόμενος Πρώτος Κόσμος είναι σε κατάσταση συνεχούς κατάρρευσης. Η ΕΕ, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία είναι οι χώρες που βιώνουν εντονότερα την τραγική αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού και της γελοίας ιδεοληψίας πως οι αγορές πρέπει να αφεθούν ελεύθερες να αυτορρυθμίζονται.

Το παραμύθι έχει τελειώσει και δυστυχώς το τέλος του δεν είναι καλό. Είναι ένα παραμύθι που δημιουργήθηκε από τη νοσηρότερη φαντασία, η οποία ξεπέρασε κι αυτή των αδελφών Γκριμ. Ήταν ένα παραμύθι με μάγισσες, στοιχειά, τέρατα, δαίμονες, λυκάνθρωπους, βαμπίρ και τραπεζίτες.

Ο λόγος της κατάρρευσης: Η ολοκληρωτική αποτυχία της ΠΜΕ

Το κύριο εργαλείο που θα μας έφερνε στον καπιταλιστικό παράδεισο είναι η Πολιτική Μηδενικών Επιτοκίων. Αυτή η πολιτική ευαγγελίζεται στα πλήθη την ιδέα πως ο δανεισμός φτηνού χρήματος θα κάνει του φτωχούς πλουσιότερους. Στην πραγματικότητα αυτό είναι μια μπαρούφα που πλέον δείχνει πόσο εγκεφαλικά νεκροί και πόσο ξεπουλημένοι σε όποιον πληρώνει τα περισσότερα είναι οι οικονομολόγοι. Γιατί οι στατιστικές και η ιστορία μας λένε άλλα: Μας λένε πως τους μόνους που συμφέρει αυτή η πολιτική είναι οι άνθρωποι στην κορυφή, το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τους μόνους που άγγιξε η “ευμάρεια” είναι αυτοί. Οι υπόλοιποι γυρίζουμε γύρω γύρω στο σιφόνι που μας ρουφάει στον χαμό μας.

8 Ιουλίου 2011

Η οικονομική ελίτ καταστρέφει την κοινωνία μας

"ΑΠΛΗΣΤΙΑ: Όποιος πεθάνει με τα περισσότερα παιχνίδια -
εξακολουθεί να είναι πεθαμένος".
Είναι απίστευτο το θέατρο του παραλόγου που εκτυλίσσεται γύρω μας. Οι τράπεζες και τα τσιράκια τους έχουν παρεισφρύσει στις δομές των κοινωνιών και τις κατασπαράζουν. Όπως πάει, αυτοί γίνονται όλο και πιο πλούσιοι, ενώ οι κοινωνίες βυθίζονται όλο και πιο βαθιά μέσα στο χρέος, μέσω του μηχανισμού της Πολιτικής Μηδενικών Επιτοκίων (ΠΜΕ). Η πολιτική αυτή είναι φτιαγμένη γι' αυτό ακριβώς τον λόγο: Την υποταγή της κοινωνίας μέσω του χρέους και τη δημιουργία μια νέας παρασιτικής “αποθεωμένης” φεουδαρχικής τάξης, η οποία θα απομυζεί την κοινωνία για πάντα και θα απαιτεί την υποταγή όλων των υπολοίπων.

Η κοινωνία μας ασφυκτιά γιατί πέρα από την επιβολή του φαύλου απεχθούς χρέους και των τοκοχρεολυσίων που έχουν καταστρέψει το εμπόριο και την αγορά, το ίδιο το φορολογικό σύστημα έχει ξεχάσει τους πλούσιους! Εδώ και χρόνια, έχουν φροντίσει και έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα φοροαπαλλαγών για τους ίδους, για να μην πληρώνουν φόρους οι ίδιοι και οι εταιρίες που δημιουργούν. Πλέον το βάρος της στήριξης του κρατικού μηχανισμού και του προϋπολογισμού του κράτους έχει πέσει αποκλειστικά στους μισθωτούς, στους συνταξιούχους και σε μια μερίδα ελευθέρων επαγγελματιών. Δεν είναι κάτι το πρωτοφανές στην ιστορία αυτό ούτε θα πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη. Όμως στη συγκεκριμένη συγκυρία έχει προστεθεί και κάτι άλλο. Η λεγόμενη “κοινωνικοποίηση” των ζημιών των τραπεζών, η μετακύλιση τους μέσω της “μαγείας” των λογιστάδων και των τραπεζιτών, οι οποίοι μέσα από καθαρή απάτη έχουν μεταφέρει και επιβάλει ένα ανύπαρκτο χρέος στους φορολογούμενους. Σ' αυτό έχουν συμμάχους την κυβέρνηση και τους πολιτικούς της καταρρέουσας ΕΕ.