29 Αυγούστου 2012

Η απαγωγή της πραγματικότητας, το κούρεμα της αλήθειας

Μια γηραιά συνταξιούχος στην Ισπανία αποφάσισε να "επιδιορθώσει"
χωρίς άδεια μια τοιχογραφία του 19ου Αιώνα και ιδού το αποτέλεσμα.
Πλέον η τοιχογραφία μοιάζει με μια τριχωτή μαϊμού ντυμένη με ένα
μεγάλο σεντόνι. Δεν είναι τυχαία η σύγκριση που κάνουν πολλοί
με την "επιδιόρθωση" που έκανε το ΔΝΤ και η Τρόικα στην Ελλάδα.
Εμείς βέβαια πέρα από την άδεια, δώσαμε γη και ύδωρ στους
αντίστοιχους βάνδαλους. Θαυμάστε το αποτέλεσμα…

Το σχέδιο "κλείδωσε" μαζί με την πόρτα της κοινωνίας-φυλακής που διαμορφώνεται καθημερινά γύρω μας. Οι αμπάρες είναι στη θέση τους. Το πρόγραμμα κατάσχεσης του πλούτου της Ελλάδας προχωράει δυναμικά και έχει αποκτήσει ορμή. Οι διεθνείς σπεκουλαδόροι, οι Γερμανοί τραπεζίτες, τα μέλη των ξένων ελίτ, οι εργοδότες των πολιτικών μας, οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτό το χάλι, πάνε για την τελική αφαίμαξη, πριν επιχειρήσουν να προχωρήσουν παρακάτω σε άλλα θύματα, στην Ισπανία και στην Ιταλία.

Οι Ισπανοί και οι Ιταλοί συμπάσχουν μαζί μας, όμως δεν μπορούν να δεχτούν πως εμείς είμαστε το μέλλον τους. Μια χώρα διαλυμένη, μια κοινωνία σμπαραλιασμένη, γεμάτη φτωχούς Έλληνες που θα παλεύουν καθημερινά για να επιβιώσουν, που θα πολεμάνε μεταξύ τους και εναντίον των εκατομμυρίων μουσουλμάνων που εναποτίθενται στο χώρο αυτό, για να μη φτάσουν ποτέ στην ίδια την Ευρώπη. Στο βαλτοτόπι και Μέγα Χάνδακα το Φρουρίου Ευρώπη.

Όσο στην Ελλάδα θα ασχολούμαστε με τη νέα διχοτόμο Χρυσή Αυγή / Αριστερά, Υπέρ ή Κατά των μεταναστών που κατακλύζουν αυτό τον τόπο που σαφώς δεν τους αντέχει, η πραγματική τραγωδία εξελίσσεται αλλού. Στη συστηματική αφαίμαξη της κοινωνίας από τα οικονομικά βαμπίρ που της έχουν επιτεθεί. Το τέλος της είναι προδιαγεγραμμένο, όπως σε όλες τις καλές ταινίες τρόμου. Το θύμα πεθαίνει, καθώς δεν έχει μείνει ούτε σταγόνα αίματος στο σώμα του. Το βαμπίρ αφήνει το άψυχο σώμα να πέσει στο πάτωμα με θόρυβο, ενώ στο πρόσωπο του σχηματίζεται η προσωρινή ικανοποίηση, το προσωρινό φιξάκι πριν προχωρήσει παρακάτω, στο επόμενο του θύμα, με σκοπό να ζήσει για πάντα.

Τα οικονομικά βαμπίρ θα συνεχίσουν να κατάσχουν τον εθνικό πλούτο. Θα συνεχίσουν να κατάσχουν όσα μέσα έχουμε να δημιουργήσουμε πλούτο για να αποπληρώσουμε το χρέος. Θα συνεχίσουν να τοποθετούν σχεδόν το σύνολο της κοινωνίας στο περιθώριο, για να μην μπορεί κανείς να αντισταθεί. Θα συνεχίσουν να βάζουν τα ΜΑΤ να πνίγουν με απαγορευμένα αέρια όσους Έλληνες αντιστέκονται και θα βγάζουν ιστορίες πως πολλοί από αυτούς πεθαίνουν από καρκίνο. Ο στόχος τους είναι να μην αποπληρώσουμε ποτέ το χρέος και αν από θαύμα σηκώσουμε ξανά κεφάλι, να πάρουν κι άλλο, κι άλλο...

Η πραγματικότητα των Ελλήνων καθορίζεται πια από τα ΜΜΕ και όχι από την κοινή λογική ή το αίσθημα της αυτοσυντήρησης. Πλατφόρμες προπαγάνδας υπέρ του Μνημονίου και των μέτρων βομβαρδίζουν καθημερινά τα μυαλά των μέχρι πρόσφατα βολεμένων μικροαστών και μεσαιοαστών Ελλήνων, ζαλισμένων από μια δεκαετία υπερκατανάλωσης και ρεμούλας. Οι τελευταίοι με τρόμο ανακαλύπτουν πως η πάχυνση τους όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν χωρίς αντάλλαγμα, αλλά είχε στόχο τη σφαγή τους και την κατανάλωση του πλούτου τους από τους τραπεζίτες, τους πολιτικούς και τα μέλη του καρτέλ που επιτέθηκαν στη χώρα ή που τους βοήθησαν με αντάλλαγμα ουφίτσια.

Η πραγματικότητα κρύβεται καλά από τα μάτια των θρεφταριών. Η προσοχή τους στρέφεται τώρα στους μετανάστες, όχι στους πολιτικούς ή στους τραπεζίτες. Τα γρανάζια της προπαγάνδας δουλεύουν νυχθημερόν για να προκαλέσουν ένα εθνικό διχασμό ή μια σύγκρουση με τους μουσουλμάνους μετανάστες. (Αλήθεια, προσέξατε πως οι περισσότεροι μετανάστες που κατέληξαν στην Ελλάδα είναι μουσουλμάνοι; )

Θα βρεθούν πολλοί ανόητοι να πεθάνουν, είτε από απελπισία για να σώσουν τις γειτονιές τους, χωρίς ποτέ να κατανοήσουν πως οι μετανάστες δεν είναι το βασικό πρόβλημα, είτε για να υπερασπιστούν τους "κατακαημένους μετανάστες που έφυγαν από την πατρίδα τους και εμείς οι κακοί δεν τους θέλουμε" ως γνήσιοι παλαιοαριστεροί και διεθνιστές ή τουλάχιστον προσπαθώντας να ερμηνεύσουν το Μαρξισμό για να σώσουν τη ψυχή τους. Η τραγωδία θα είναι πως όσο θα εξελίσσεται η σφαγή γύρω μας, τα λαμόγια οι κερδοσκόποι θα καγχάζουν χαιρέκακα στα γραφεία και θα σηκώνουν το τηλέφωνο να παραγγείλουν στον υπάλληλο τους, το βαφτισμένο "δημοσιογράφο" να κόψει κι άλλο από την αλήθεια και να ζητήσει και άλλα λύτρα για τη πραγματικότητα που απήγαγε.

Καλώς ήλθατε στην Νέα Εφιαλτική Τάξη Πραγμάτων, που λίγο θα διαφέρει από την εικόνα που έχουμε για την κόλαση από τους πίνακες του Μπός. Μια κόλαση που θα την έχουμε κτίσει με την αδιαφορία και την παθήτικότητά μας, δηλαδή με τα ίδια μας τα χεράκια. Μια κόλαση μέσα στην οποία καταδικάσαμε τα παιδιά μας να ζήσουν, για να μην χάσει ο καθένας μας τα προνόμια ή τη συνταξούλα του. Και να θυμάστε πως τα βαμπίρ σας ευχαριστούν που δεν αντιδράτε. Κάνει την δουλειά τους ευκολότερη.

Ο αλληλοσπαραγμός του μέλλοντός μας


Αλλάχ Ακμπάρ! Αυτό στηρίζει η Αριστερά; Μήπως ήλθε η ώρα
να συνέλθετε, παιδιά και να δείτε την πραγματικότητα; Μήπως
τελικά δεν έχετε κοινά με αυτούς;

Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες ενός μοναδικού θεάματος. Της κοινής διαδήλωσης φανατικών ισλαμιστών, με την αρωγή αναρχικών ομάδων και ομάδων προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πέρα από το γεγονός πως αυτή η διαδήλωση αποτελούσε επίδειξη δύναμης και τρομοκράτησης του ντόπιου πληθυσμού, για μένα αποτελεί το έναυσμα μεγάλων συγκρούσεων μεταξύ ντόπιων και μεταναστών. Συγκρούσεις που αν δεν κάνουμε κάτι τώρα, θα οδηγήσουν σε μεγάλης έκτασης σφαγές και κατάρρευση του κοινωνικού ιστού, του κράτους και πιθανώς και του ελληνισμού στο φυσικό του εθνικό χώρο.


Δυστυχώς η ιδέα της πολυ-πολιτισμικότητας και του διεθνισμού (που παραδόξως πάει χέρι χέρι με την Παγκοσμιοποίηση του Κεφαλαίου και της Ελίτ) μας έχει οδηγήσει σε καταστάσεις που η κοινή λογική έχει πάει περίπατο. Σε καταστάσεις όπως στην λυκοφιλία του αναρχισμού με τους φανατικούς ισλαμιστές. Είμαι πολύ απαισιόδοξος. Πιστεύω πως σύντομα θα δούμε φονικές συγκρούσεις στο δρόμο ανάμεσα σε Έλληνες και μετανάστες και μια νέα διχοτόμο πατριωτών και διεθνιστών (που θα περιλαμβάνει όλο το πολιτικό φάσμα και στα δύο στρατόπεδα). Τα μιλιούνια των μεταναστών όχι μόνο δεν μπορούν να απορροφηθούν από την τοπική κοινωνία, αλλά δεν έχουν και τη διάθεση. Και το χειρότερο, η επικείμενη συνθήκη "Δουβλίνο 3" θα συνεχίζει να μας θεωρεί χωματερή ψυχών και η Ευρώπη θα συνεχίσει να μας τροφοδοτεί με μετανάστες για να τους φορτωθεί η ίδια. Και σαφώς οι ραγιάδες που κυβερνούν θα το αποδεχτούν αμάσητο αυτό και θα προσπαθήσουν να το επιβάλουν στην κοινωνία. Αυτό το μείγμα μπορεί να οδηγήσει μόνο σε θρησκευτικές σφαγές, πιθανώς τύπου Συρίας.

"Ιερή" αγανάκτηση.
Εν Τούτω Νίκα τους ντόπιους.
Σε αυτό το σημείο θα κάνω την παρατήρηση πως όχι μόνο οι Αναρχικοί αλλά και η Αριστερά έχει παγιδευτεί μέσα στις ίδιες τις δοξασίες τους. Η Αριστερά κατάντησε να φαίνεται πως διεκδικεί μονομανιακά τη διαφύλαξη των  ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών και πως κάνει τα στραβά μάτια στην ισοπέδωση της τοπικής κοινωνίας. Πως υποκρίνεται πως η καταπίεση αφορά περισσότερο τους άμοιρους μετανάστες και όχι τους άμοιρους ντόπιους (που τους θεωρεί de facto καταπιεστές), με αποτέλεσμα να καταπιέζει με το χειρότερο τρόπο την τοπική κοινωνία και ενώ την εκπροσωπεί, να αποξενώνεται από αυτή. Έτσι παίζει θαυμάσια το παιχνίδι των τραπεζιτών και των Ευρωπαίων, που κυβερνούν αυτό τον τόπο με το διαίρει και βασίλευε. Και στην πορεία οι άμοιροι κακομοίρηδες μετανάστες βλέπουν την αδυναμία μας και μετατρέπονται σε φανατικά θρησκόληπτα κτήνη, που τίποτα κοινό δεν έχουν με τον πολιτισμό αυτού του τόπου και που προσπαθούν βίαια να τον αλλάξουν. Η Αριστερά έχει μεγάλη ανάγκη να αλλάξει άρδην την πολιτική της πάνω σε αυτό το θέμα και να απεμπλακεί από τις ιστορικές αγκυλώσεις της. Ναι, οι μετανάστες έχουν δικαιώματα, πολλοί έχουν δικαίωμα ασύλου, αλλά η μετανάστευση ΔΕΝ είναι δικαίωμα! Εγώ δεν μπορώ να πάω να εγκατασταθώ στον κήπο του φίλου μου του Γάλλου, δεν θα με ανεχθεί. Εμείς οι Έλληνες γιατί να ανεχθούμε κάποιον που κάθεται στον κήπο μας και μιλάει για σφαγές και Αλλάχ; Έχουν καταλάβει οι διεθνιστές πως βρισκόμαστε ένα βήμα πριν τη σφαγή;

Οι "μετανάστες εργάτες" διαδηλώνουν.
9 στα 10 συνθήματα είναι για τον Αλλάχ και για το
θάνατο των απίστων. Μέχρι και οι αναρχικοί
αποχώρησαν απο την διαδήλωση, μετά από αυτό.
Η αλήθεια είναι πως ιστορικά η Αριστερά δεν αποτελούσε αναγκαστικά κάποιο πράκτορα του διεθνισμού. Να μην ξεχνάμε πως η Αριστερά στελέχωσε το ΕΑΜ, το βασικότερο κομμάτι της Εθνικής Αντίστασης (ακόμα και το ΚΚΕ συμμετείχε, που δεν το παραδέχεται πια). Σε εκείνο το κίνημα, δεν ήταν όλοι με το Ζαχαριάδη, οι περισσότεροι ήταν με το Βελουχιώτη. Ότι και να έχει κανείς να του προσάψει του δεύτερου, ότι και να έχει κάνει, δεν μπορεί να πει πως δούλευε για το Στάλιν ή για . Είχε μια πατριωτική προσέγγιση στο θέμα και στους λόγους του μίλαγε για Εθνική Απελευθέρωση, όχι για προσκόλληση στο Σοβιετικό άρμα.

Γιατί τα λέω αυτά; Αυτό το σοβαρότατο ζήτημα δεν θα λυθεί μέσα από μια μόνο οργάνωση ή κόμμα. Δεν μπορεί να επιλυθεί μόνο μέσα από τη Δεξιά, ούτε μόνο μέσα από την Άκρα Δεξιά. Χρειάζεται πανστρατιά από όλο το πολιτικό φάσμα, μια Νέα Εθνική Αντίσταση, αλλιώς το υπαρκτό πρόβλημα θα μεταμορφωθεί σε αδελφοκτόνο σύγκρουση που θα αποτελειώσει αυτή την κοινωνία και δεν θα επιλύσει τίποτα. (Πιθανώς να επιλύσει μόνο το πρόβλημα των κατακτητών για 100 χρόνια!) Η μόνη λύση θα ήταν να τα βρουν και να συμμαχήσουν σύντομα οι υγιείς δυνάμεις της Άκρας και Λαϊκής Δεξιάς (σε αντίθεση με τους νεοφιλελεύθερους) με το υγιές κομμάτι του Κέντρου, ακόμα και το υγιές κομμάτι του ΠΑΣΟΚ (δεν ήταν όλοι λαμόγια!) και της Πατριωτικής Αριστεράς και να πολεμήσουν για το κοινό καλό. Δυστυχώς όμως, οι τραπεζίτες και τα ΜΜΕ καλλιεργούν τον εθνικό διχασμό τόσο καλά που μάλλον δύσκολο είναι να γίνει αυτό... Στην αναμπουμπούλα το πετρέλαιο, ο χρυσός και ο πλούτος της χώρας αναχωρεί για άλλους προορισμούς...

Λεβέντες, μόνοι σας δημιουργείτε την ισλαμοφοβία. Όχι οι χρυσαυγίτες.
Εσείς οι ίδιοι, με τη συμπεριφορά σας.
Ήλθατε στον τόπο αυτό και δεν σέβεστε
τους κανόνες μας και τώρα κάνετε επιδείξεις δύναμης.
Το ζήτημα δεν είναι να σκοτώσει ο αδελφός τον αδελφό (τουλάχιστον κάποιοι το νιώθουν έτσι, πως οι Έλληνες είμαστε ακόμα αδέλφια με κοινό μέλλον και συμφέρον), αλλά να ξεφορτωθούμε τους οικονομικούς κατακτητές μας και να αδειάσουμε από τα εκατομμύρια κακόμοιρους και μη που μας φόρτωσαν με το στανιό.

Γιατί αν αυτή τη φορά κάποιος Εμφύλιος έλθει πριν την Απελευθέρωση, η χώρα μας θα εξαφανιστεί από το χάρτη για πάντα...

21 Αυγούστου 2012

Μνημονιακές Δεσμεύσεις: Τίποτα δεν χρειάζεται να καταγγελθεί, όλα μπορούν να καταργηθούν

Μνημόνιο 2. Και χωρίς ημερομηνία!
Μια ωραία λευκή επιταγή!

Του καθηγητή Δημοσίου Δικαίου, Γιώργου Κατρούγκαλου ΔΠΘ

"Οι μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας μπορεί να καταργηθούν χωρίς σημαντικά νομικά προβλήματα. (Εξυπακούεται ότι υφίστανται, προφανώς, πολύπλοκες πολιτικές και οικονομικές διαστάσεις του θέματος, για τις οποίες μερικές σκέψεις αναπτύσσονται στο τέλος του άρθρου.) 

Η επιχειρηματολογία που ακολουθεί συνοψίζεται στις εξής δύο κεντρικές θέσεις:

α) Τα μνημόνια καθ' εαυτά δεν αποτελούν διεθνείς συμβάσεις, συνεπώς από αυτά δεν απορρέουν διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, ούτε οι σχετικοί νόμοι που τα εφαρμόζουν έχουν τυπική ισχύ ανώτερη από το νόμο.

β) Δεδομένου ότι οι δανειακές συμβάσεις, που αποτελούν διεθνή συνθήκη, δεν έχουν κυρωθεί σύμφωνα με τη συνταγματική διαδικασία, οι σχετικές υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτές δεν έχουν υπερνομοθετική ισχύ, ως κανόνες διεθνούς δικαίου.
Συνεπώς, όλοι οι μνημονιακοί νόμοι μπορεί να καταργηθούν με μεταγενέστερο νόμο, με απλή πλειοψηφία, χωρίς να απαιτείται προηγούμενη καταγγελία οποιασδήποτε σύμβασης.


1. Τα μνημόνια αποτελούν πολιτικό πρόγραμμα και όχι διεθνείς κανόνες δικαίου

Στο ερώτημα για τη νομική φύση του μνημονίου η απάντηση που δόθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας 668/2012 είναι ορθή και συνοψίζεται στο ότι τα μνημόνια αποτελούν πολιτικό πρόγραμμα και όχι διεθνή σύμβαση.
(Αντιθέτως, κατά τη γνώμη μου, είναι εσφαλμένη η κρίση του Δικαστηρίου περί συνταγματικότητας των ρυθμίσεων του μνημονίου που παραβιάζουν βασικά θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα).
Και τούτο γιατί τα ελάχιστα αναγκαία εννοιολογικά στοιχεία της διεθνούς συνθήκης, κατά το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο είναι α) να περιέχει αυτή κανόνες δικαίου και όχι απλώς προγραμματικές διατάξεις και β) τα υποκείμενα του διεθνούς δικαίου τα οποία συμβάλλονται να στοχεύουν να προσδώσουν διεθνή νομική δεσμευτικότητα στους εν λόγω κανόνες.
Και τα δύο αυτά στοιχεία ελλείπουν από τα μνημόνια. Αυτά χαρακτηρίζονται από τον ίδιο το νόμο ως «σχέδιο προγράμματος», ενώ τα ίδια προσδιορίζουν τις προβλέψεις τους ως «σχέδιο δράσης».
Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, μένει να απαντηθεί το ερώτημα εάν τα μνημόνια αποτελούν απλώς πολιτικό πρόγραμμα ή συνιστούν παράλληλα διεθνή υποχρέωση της χώρας, που απορρέει από άλλο κανόνα δικαίου.
Δεδομένου ότι οι πολιτικές υποχρεώσεις ανελήφθησαν έναντι του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ερώτημα θα πρέπει να απαντηθεί ξεχωριστά ως προς τον καθένα από τους διεθνείς αυτούς οργανισμούς.

2. Μνημόνια και ΔΝΤ

Για τη χρηματοδότηση από το ΔΝΤ δεν συνάφθηκε σύμβαση, ούτε απαιτείται, σύμφωνα με τις σχετικές συνθήκες ένταξης της χώρας μας σε αυτό. Το ΔΝΤ διαμορφώνει τα «Προγράμματα Διαρθρωτικής Προσαρμογής» κατόπιν σχετικής «επιστολής πρόσκλησης» του ενδιαφερόμενου κράτους (Letter of Intent) που εγκρίνεται στη συνέχεια με απόφαση του  Εκτελεστικού του Συμβουλίου.

Με αυτόν τον τρόπο το ΔΝΤ εμφανίζεται να μην αναμιγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών, δεδομένου ότι απλώς ανταποκρίνεται στην πρόσκληση της «επιστολής προθέσεων».
(Η οποία, βεβαίως, είναι σχεδόν πανομοιότυπη σε όλες τις περιπτώσεις, εφόσον ουσιαστικά υπαγορεύεται από το ίδιο, στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης συνταγής της «Συναίνεσης της Ουάσιγκτον»

Συνεπώς,  τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο «Letter of Intent» συνιστούν απλώς προτεινόμενες πολιτικές ενός κυβερνητικού προγράμματος, η εγκατάλειψη των οποίων δεν συνιστά αθέτηση διεθνούς συμβατικής υποχρέωσης, αν και έχει -προφανώς- ως συνέπεια την διακοπή της περαιτέρω χρηματοδότησης από το ΔΝΤ.

3. Μνημόνιο και Δανειακές συμβάσεις

Και οι δύο Δανειακές Συμβάσεις (του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου) έπρεπε να κυρωθούν από τη Βουλή, σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 2 του Συντάγματος, δεδομένου ότι δεν αποτελούν απλή σύμβαση κρατικού δανείου από αυτές που, κατά πάγια πρακτική, δεν κυρώνονται με τυπικό νόμο.
Και τούτο διότι αφορούν σε φορολογία, οικονομική συνεργασία και επιβαρύνουν ατομικά τους Έλληνες, εφόσον ρητά παραπέμπουν στους όρους του μνημονίου, ως προϋπόθεση εκτέλεσής τους. Επομένως, εάν είχαν κυρωθεί σύμφωνα με το Σύνταγμα, θα θέσπιζαν διεθνείς υποχρεώσεις σε βάρος της χώρας, με τυπική ισχύ ανώτερη από το νόμο, σε αντίθεση με τον μη δεσμευτικό χαρακτήρα των μνημονίων.

Ανεξαρτήτως του ζητήματος της ανάγκης ύπαρξης αυξημένης ή όχι πλειοψηφίας για την κύρωση τους, καμιά από τις δύο δεν κυρώθηκε σύμφωνα με το Σύνταγμα. Η πρώτη κατατέθηκε προς κύρωση, αλλά μετά το σχετικό νομοσχέδιο αποσύρθηκε, η δεύτερη ψηφίστηκε δύο φορές ως σχέδιο[1], δεν ήρθε όμως ποτέ για κύρωση στη Βουλή μετά την υπογραφή της, όπως θα έπρεπε.

4. Μνημόνια και Ευρωπαϊκό Δίκαιο

- "'Όσοι καταψηφίσουν το Μνημόνιο 2 θα διαγράφονται από το κόμμα
και δεν θα είναι υποψήφιοι στις εκλογές!"
Μην μας πουν και φιλομνημονιακούς...!
Υποστηρίζεται η υποχρέωση του Ελληνικού Κράτους να υλοποιήσει τα μνημονικά μέτρα απορρέει από την Απόφαση 2010/320/ΕΕ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την οποία προσδιορίσθηκαν τα δημοσιονομικά και οικονομικά μέτρα, που υποχρεούται να λάβει το ελληνικό κράτος για να περιορίσει το υπερβολικό έλλειμμα. Ούτε όμως από την Απόφαση αυτή απορρέουν διεθνείς δεσμεύσεις για τη χώρα μας, διότι περιέχει ρυθμίσεις σε τομείς που η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει ούτε καν συντρέχουσα αρμοδιότητα, όπως η φορολογία, οι συντάξεις και οι μισθοί.

Ως γνωστό, η Ένωση ασκεί μόνον δοτές και περιορισμένες αρμοδιότητες, εκείνες δηλαδή που της έχουν παραχωρήσει τα κράτη με τις Συνθήκες.

Συνεπώς, δεν υπάρχουν νομικά προβλήματα για μία νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα ήθελε να τερματίσει την καταστροφική εξάρτηση της χώρας από τις άδικες και αντιαναπτυξιακές δεσμεύσεις που της επιβλήθηκαν. Όλοι οι νόμοι του μνημονίου μπορεί να καταργηθούν με απλή πλειοψηφία.

Είναι, βέβαια, αλήθεια ότι σε μία τέτοια περίπτωση οι δανειστές μας μπορεί να καταγγείλουν από την δική τους μεριά την δανειακή σύμβαση, επικαλούμενοι ως λόγο καταγγελίας την κατάργηση των μνημονιακών νόμων.

Τούτο δεν θα σημαίνει την έξοδο της χώρας από το Ευρώ, που είναι νομικά αδύνατη, δεδομένου ότι δεν υπάρχει παρόμοια πρόβλεψη στις Συνθήκες.

Θα συνεπάγεται, όμως, την διακοπή της χρηματοδότησης, πράγμα που δεν θα είναι χωρίς συνέπειες για τη χώρα, ενόψει του πρωτογενούς ελλείμματος που ακόμη αντιμετωπίζει.
Καθόλου δεν είναι βέβαιο, όμως, ότι οι δανειστές μας θα επιλέξουν τη ρήξη. Και αυτό γιατί τότε θα είναι ελεύθερος ο δρόμος  για την ενεργοποίηση του βασικού όπλου που έχει η χώρα μας βάσει του διεθνούς δικαίου:

Να επικαλεστεί «κατάσταση ανάγκης» για να διακόψει την πληρωμή του χρέους. Σύμφωνα με το σχέδιο σύμβασης για την Ευθύνη των Κρατών από Παράνομες Πράξεις, που έγινε δεκτό από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 12 Δεκεμβρίου του 2001, τα κράτη μπορούν να επικαλεστούν κατάσταση ανάγκης ως λόγο μη συμμόρφωσης σε διεθνή τους υποχρέωση, εφόσον αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλισθεί ζωτικό τους συμφέρον έναντι άμεσου και επικείμενου κινδύνου.
Με άλλα λόγια, εάν ένα κράτος δεν μπορεί να εκπληρώσει ταυτόχρονα τις βασικές κοινωνικές του λειτουργίες και τις υποχρεώσεις του έναντι των δανειστών του, οφείλει να δώσει προτεραιότητα στις πρώτες.

Μάλιστα, ακόμη και το Διεθνές Κέντρο για την Διευθέτηση Επενδυτικών Διαφορών (International Centre for Settlement of Investment Disputes -ICSID-) το οποίο αποτελεί διαιτητικό/δικαιοδοτικό όργανο της Παγκόσμιας Τράπεζας, του δίδυμου δηλαδή οργανισμού του ΔΝΤ, σε αποφάσεις του σχετικές με τη στάση πληρωμής της Αργεντινής δέχθηκε την ύπαρξη παρόμοιου εθιμικού κανόνα του διεθνούς δικαίου.

Την αρχή αυτή επιβεβαίωσε πρόσφατα σε σχέση με το χρέος της Ρωσίας και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κρίνοντας ότι αποτελεί προστατευόμενο από τη σύμβαση σκοπό δημοσίου συμφέροντος η ικανοποίηση των βασικών κοινωνικών αναγκών έναντι των οικονομικών απαιτήσεων των δανειστών.

Καταλήγοντας: Αντίθετα με το κλίμα φόβου που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα φερέφωνα του κόμματος του μνημονίου, η υποταγή σε αυτό δεν αποτελεί μονόδρομο. Αντιθέτως, υπάρχουν πάντα διέξοδοι ελπίδας για μία άλλη πολιτική, εξόδου από την κρίση και την εξάρτηση.

Πηγή: Καλάμι
_______________________________

[1] Αρχικά κατατέθηκε και ψηφίστηκε ως παράρτημα 13 του νόμου 4046/2012, με τη μορφή «Σχεδίου Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.). της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος». Στη συνέχεια, την 14/3/2012, μία άλλη εκδοχή της, στην οποία έχει προστεθεί ως εγγυητής και το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (που έχει ως σκοπό την χρηματοδότηση της κεφαλαιακής επάρκειας των ελληνικών τραπεζών) πήρε τη μορφή Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου ενώ την ίδια μέρα κατατέθηκε στη Βουλή και ο κυρωτικός της νόμος. "

20 Αυγούστου 2012

Η Πυραμίδα και το Σύνδρομο


Του Γιάννη Βαρουφάκη

Το Πρόγραμμα 24 Ημερών δεν υιοθετήθηκε, όπως και δεν περίμενα να υιοθετηθεί – προφανώς. Έτσι, σήμερα ξημερώνει η 20ή Αυγούστου ως αποφράς ημέρα. Σήμερα, το ελληνικό δημόσιο θα στείλει 3,2 δισεκατομμύρια ευρώ στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), ως αποπληρωμή ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που είχε στην κατοχή της η ΕΚΤ και, έτσι, η κυβέρνησή μας χάνει και το τελευταίο διαπραγματευτικό της χαρτί απέναντι στον άξονα Βερολίνου-Φραγκφούρτης, με το οποίο θα μπορούσε να πιέσει για την σωτηρία της χώρας.

Τώρα πια θυμίζουμε, ως χώρα, την Blanche του Streetcar Named Desire – ελληνιστί, σε απίστευτα κακή μετάφραση, το Λεωφορείον ο Πόθος: «I have always relied on the kindness of strangers» ήταν τα τελευταία της λόγια, όπως θα θυμάστε (παραφράζοντας: «Και τώρα βασιζόμαστε την γενναιοδωρία των ξένων”). Δεν θα επαναλάβω αυτά που έλεγα εδώ. Απλά θα επισημάνω κάποια νέα στοιχεία (α) για το που βρέθηκαν αυτά τα χρήματα, για να δοθούν στην ΕΚΤ, και (β) για την καταστροφική πορεία που επέλεξε να ακολουθήσει η κυβέρνηση μιμούμενη πλήρως τις προηγούμενες δύο κυβερνήσεις.


Πυραμιδικά δάνεια

Πυραμίδες λέγονται τα χρηματοδοτικά σχήματα τα οποία είναι μαθηματικά σίγουρο ότι θα καταρρεύσουν καθώς βασίζονται στην αρχή ότι οι εισπράττοντες εισπράττουν ποσά που ο «κύκλος» εκείνων που πληρώνουν κάποια στιγμή κλείνει και, τότε, καταρρέει όλη η πυραμίδα. Πάρτε για παράδειγμα τον Bernie Madoff, τρόφιμο αμερικανικών φυλακών σήμερα. Όταν οι επενδύσεις που είχε κάνει για λογαριασμό πελατών του δεν πήγαν καλά, εκείνος επέλεξε να μη πει την αλήθεια. Αντί να ανακοινώσει ζημίες, ανακοίνωσε δυσανάλογα υψηλά κέρδη. Έτσι, προσέλκυσε νέους επενδυτές, οι οποίοι του εμπιστεύτηκαν τα χρήματά τους, με αποτέλεσμα να τα χρησιμοποιήσει για να αποπληρώσει όσους από τους προηγούμενους πελάτες (των οποίων τα χρήματα συρρίκνωσε) ήθελαν να ρευστοποιήσουν τα «κέρδη» τους. Κ.ο.κ. έως ότου η κατάρρευση του 2008 έκανε όλους τους πελάτες να ζητήσουν τα χρήματά τους πίσω, οπότε και αποκαλύφθηκε η πυραμίδα-απάτη του Madoff.
Κάτι αντίστοιχο κάνει και η ΕΚΤ σήμερα: Δημιουργεί συνθήκες πυραμιδικής χρηματοδότησης του… εαυτού της με θύματα όλη την Ευρωζώνη και, ειδικότερα, τους έλληνες φορολογούμενους. Επειδή η κατηγορία είναι βαριά, απαιτείται να είμαι σαφέστερος. Σήμερα, 20η Αυγούστου, λήγει ένα ομόλογο έκδοσης του ελληνικού δημοσίου. Ένα μεγάλο πακέτο, ονομαστικής αξίας 3,2 δις, αυτής της έκδοσης ανήκει στην ΕΚΤ. Γιατί; Επειδή το καλοκαίρι του 2010, σε μια αποτυχημένη προσπάθεια αναχαίτησης της πτώχευσης της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, η ΕΚΤ αγόραζε, δεύτερο χέρι, ομόλογα αυτών των κρατών. Σήμερα ένα τα ελληνικά ομόλογα λήγει. Και η ΕΚΤ ζητά τα χρήματά της στο ακέραιο, αντίθετα με τους ιδιώτες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες που είχαν αγοράσει από αυτά τα ομόλογα και οι οποίοι (με τραγικότερα θύματα τους μικρο-ομολογιούχους) εξαναγκάστηκαν, από το εγκληματικό PSI [1] των Παπαδήμου-Βενιζέλου, να δεχθούν κούρεμα αυτών των ομολόγων της τάξης του 54% ως προς την ονομαστική και του 75% ως προς την διαχρονική τους αξία.  Στην βάση του «τσαμπουκά», η ΕΚΤ απαίτησε, και πέτυχε, την εξαίρεση των δικών της ομολόγων από κούρεμα. Δεδομένου μάλιστα ότι τα ομόλογα αυτά τα αγόρασε κοψοτιμής (περίπου στο 70%) της ονομαστικής αξίας τους, το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο σήμερα θα τα αποπληρώσει στο 100% της ονομαστικής τους αξίας (3,2 δις) σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα εισπράξει έως σήμερα το απόγευμα κέρδος 900 εκατομμυρίων ευρώ από την πτωχευμένη χώρα μας. Σκεφτείτε το: Μια Κεντρική Τράπεζα η οποία δανείζει με επιτόκιο 0,75% τις πτωχευμένες τράπεζες της Ευρωζώνης, απαιτεί επιτόκιο 30% από δοσοληψίες με το χρέος του πτωχευμένου ελληνικού δημοσίου!

Τον περασμένο Μάιο, και πάλι το δημόσιό μας δανείστηκε (4 δις εκείνη τη φορά) για να αποπληρώσει ένα άλλο ομόλογο κατοχής της ΕΚΤ. Τότε, τα χρήματα τα είχαμε δανειστεί από το EFSF (το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας). Όμως, από τότε, για λόγους που εξήγησα εδώ, το Βερολίνο επιβάλει στάση δανεισμού από το Μνημόνιο 2 στην Ελλάδα έως ότου «συμμορφωθεί προς τα υποδείξεις»… του Μνημονίου 2. Άρα, το δημόσιο δεν έχει πλέον πρόσβαση (μέχρι νεωτέρας από την τρόικα, που θα μας παραδώσει τον χρησμό της τον Σεπτέμβρη) στα Μνημονιακά δάνεια. Και η αποπληρωμή του ποσού των 3,2 δις που γίνεται σήμερα, πως χρηματοδοτείται; Μέσω μιας κλασικής πυραμίδας δημιουργίας της ΕΚΤ, είναι η θλιβερή απάντηση. Παρακολουθείστε πως λειτουργεί:

Τον Ιούλιο, η ΕΚΤ ουσιαστικά ανακοίνωσε ότι οι ελληνικές τράπεζες είναι πτωχευμένες και, άρα, δεν δέχεται από αυτές εχέγγυα για να τις δανείζει. Αν άφηνε το θέμα εκεί, η ιστορία θα είχε λήξει: οι τράπεζες θα κατέβαζαν ρολλά και η θέση μας στο ευρώ θα ήταν… παρελθούσα. Παράλληλα, τα 3,2 δις που λαμβάνει από το εληνικό δημόσιο η ΕΚΤ σήμερα θα εξαϋλώνονταν… Για να μην συμβεί τίποτα από αυτά, η ΕΚΤ έκλεισε το μάτι στην Τράπεζα της Ελλάδος, επιτρέποντάς της να δέχεται εκείνη ως εχέγγυα περιουσιακά στοιχεία των ελληνικών τραπεζών που, επισήμως, η ΕΚΤ (της οποίας η Τράπεζα της Ελλάδος αποτελεί οργανικό μέρος) δεν θα άγγιζε ούτε με γάντια και να τις δανείζει με ευρώ κοπής της…ΕΚΤ.

Αφού λοιπόν άναψε αυτό το πράσινο φως, η κυβέρνησή μας, αποφασισμένη όπως είναι να παίζει τον ρόλο του υποδειγματικού κρατούμενου, ανακοίνωσε ότι, στις 14 Αυγούστου, όσο εμείς οι θνητοί βρισκόμασταν σε διακοπές, θα εκδώσει 4 δις ευρώ χρέος, υπό την μορφή των λεγόμενων έντοκων γραμματίων τρίμηνης διάρκειας. Ποιος τρελλός αγοράζει τέτοια γραμμάτια; Μα οι πτωχευμένες ελληνικές τράπεζες βέβαια, οι οποίες παίρνουν αυτά τα γραμμάτια, τα δίνουν στην Κεντρική Τράπεζα ως εχέγγυα, δανείζονται 4 δις από την ΕΚΤ με 0,75% από αυτήν ενώ, παράλληλα, χρεώνουν το ελληνικό δημόσιο 4% για την «εξυπηρέτηση». Και τι τα κάνει τα χρήματα που πήρε το πτωχευμένο ελληνικό δημόσιο από την ΕΚΤ, μέσω των πτωχευμένων ελληνικών τραπεζών; Τα αποδίδει στην… ΕΚΤ βεβαίως!

Εν κατακλείδι, η ΕΚΤ επιδίδεται στην δημιουργία ενός πυραμιδικού δανείου με την συμμετοχή του πτωχευμένου δημοσίου μας και των πτωχευμέων ελληνικών τραπεζών. Μέσα από αυτή την ανακύκλωση χρέους, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η αύξηση του χρέους του ελληνικού δημοσίου και των ελληνικών τραπεζών στην ΕΚΤ. Και μην νομίζετε ότι αυτό αφορά μόνο την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, εντός του Αυγούστου, μια ακριβώς αντίστοιχη περίπτωση πυραμιδικού δανεισμού εκτυλίχτηκε στην Ιταλία και στην Ισπανία, ύψους 8 δις και 6 δις αντίστοιχα. Γιατί πυραμιδικού; Επειδή, όπως και στην περίπτωση του Bernie Madoff, αυτού του είδους το χρηματοδοτικό σχήμα είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει. Και ποιος θα σηκώσει το βάρος της κατάρρευσης; Στην περίπτωση Madoff το σήκωσαν οι επενδυτές που δεν πρόλαβαν να βγάλουν τα χρήματά τους. Στην περίπτωση της Ευρωζώνης, θα το σηκώσουν οι φορολογούμενοι, βορρά και νότου, που θα κληθούν να πληρώσουν τα αβάστακτα χρέη που δημιουργεί η ευρωζωνική πυραμίδα που αποτελεί την ραχοκοκκαλιά των μηχανισμών «διάσωσής» μας.


Το σύνδρομο Παπακωνσταντίνου

Το ίδιον του τζογατζόρου είναι η ανορθολογική πίστη στην ικανότητά του να «ρεφάρει», κόντρα στην θεωρία των πιθανοτήτων. Κάτι αντίστοιχο χαρακτήρισε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου κατά την διάρκεια της υπουργίας τους στην Πλατεία Συντάγματος. Μερικούς μήνες αφότου έγινε υπουργός Οικονομικών, το φθινόπωρο του 2009, η μαθηματική σχέση που κρατούσε το δημόσιο χρέος στα όρια της βιωσιμότητας κατέρρευσε. Για να το πω απλά, το δημόσιο χρέος μιας χώρας, για να είναι βιώσιμο, απαιτεί την ισοδυναμία δύο αριθμών: του ρυθμού αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ (δηλαδή του εθνικού εισοδήματος χωρίς να λαμβάνουμε υπ’ όψη τον πληθωρισμό) και του επιτοκίου με το οποίο δανείζεται το δημόσιο. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε το γιατί: Αν το ΑΕΠ αυξάνεται κατά 5% και το επιτόκιο δεν διαφέρει πολύ (π.χ. ισούται με 4,2%), τότε το εθνικό εισόδημα (σε ευρώ) αυξάνεται πιο γρήγορα από το χρέος κι έτσι μπορεί να εξυπηρετείται. Στην περίοδο 2000-2008, το ΑΕΠ αυξανόταν (χωρίς να λάβουμε υπ’ όψη τον πληθωρισμό) με ρυθμό άνω του 5% ενώ το επιτόκιο ήταν μόλις 3,5% – να γιατί δεν υπήρχε κρίση χρέους εκείνη την εποχή. Όταν όμως η διεθνής κατάρρευση του 2008 έριξε τον ρυθμό αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ στο 0% και χαμηλότερα, και, από τον Νοέμβρη του 2009, τα επιτόκια δανεισμού άρχισαν να ξεπερνούν το 6%, η υπόθεση είχε λήξει: το ελληνικό δημόσιο πτώχευσε.

Ως ένας τζογαδόρος της πολιτικής οικονομίας, ο κ. Παπακωνσταντίνου επέλεξε να στοιχηματίσει το μέλλον της χώρας στην προσδοκία ότι θα «ρεφάρουμε». Ότι, δηλαδή, αν κερδίσουμε χρόνο δανειζόμενοι ακόμα πιο πολλά, η ρουλέτα της ζωής θα καθόταν στο σωστό «νούμερο» και, έτσι, κάποια στιγμή πριν την κατάρρευση, το επιτόκο δανεισμού θα έπεφτε κάτω από τον ρυθμό ανάπτυξης του ονομαστικού ΑΕΠ της χώρας. Αυτό που ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν κατάλαβε ποτέ είναι ότι οι πιθανότητες να «ρεφάρει» μια χώρα, μία μακροοικονομία, σε καιρούς διεθνούς οικονομικής καθίζησης, είναι ακριβώς μηδέν (αντίθετα με τον ανόητο τον τζογαδόρο ο οποίος έχει κάποιες μικρές, έστω και απειροελάχιστες, πιθανότητες να ρεφάρει). Δεδομένου μάλιστα ότι αυτά τα νέα δάνεια, τις νέες επιμηκύνσεις, τα «κερδίζαμε» με προϋπόθεση την δραστική μείωση δαπανών και αύξηση φόρων (που βάθαιναν την Ύφεση), το στοίχημα ήταν χαμένο πριν καταγραφεί. Όταν ένα δημόσιο έχει πτωχεύσει, τα νέα δάνεια και οι επιμηκύνσεις απλά εγγυώνται (ιδίως όταν ακολουθούνται από αυστηρότητα/λιτότητα μεγατόνων) την ακόμα πιο εντυπωσιακή πτώχευση σε μια μελλοντική στιγμή όπου ο κοινωνικός και οικονομικός ιστός της χώρας θα είναι πολύ αδύνατος για να την σηκώσει.
Από τότε ο κ. Παπακωνσταντίνου απεβλήθη από την ελίτ της εξουσίας – αρχικά από τον κ. Βενιζέλο και κατόπιν ολοκληρωτικά μετά τις εκλογές του Μαϊου. Όμως το Σύνδρομο Παπακωνσταντίνου καλά κρατεί. Μάλιστα, ο πολιτικός που το στηλίτευε σήμερα είναι πρωθυπουργός της χώρας και το ενστερνίζεται τα μέγιστα. Γιατί τί άλλο θεμελιώνει την στρατηγική επιλογή του πρωθυπουργού, του κ. Σαμαρά, να ζητά επιμήκυνση δύο ετών σήμερα παρά το Σύνδρομο Παπακωνσταντίνου: ας κερδίσουμε άλλα δυο χρόνια κι έχει ο Θεός!


Ασέλγεια

Όποιος έχει επαφή με την πραγματικότητα στην Γερμανία, στην Ολλανδία, στην Αυστρία και στην Φινλανδία (δηλαδή στις πλεονασματικές χώρες που θα αποφασίσουν την τύχη μας), γνωρίζει το μέγιστο κακό που έχει κάνει στην πατρίδα μας, και στην εικόνα της, το Σύνδρομο Παπακωνσταντίνου. Όταν ενέκριναν οι Βουλές τους ένα δάνειο 110 δις, οι πολίτες τους θεώρησαν το ποσό τεράστιο και αρκετό για μια χώρα σαν την Ελλάδα. Όταν μετά από ενάμιση χρόνο ενέκριναν άλλα 130 δις, το έκαναν με δαγκωμένα τα χείλη. Το Σύνδρομο Παπακωνσταντίνου αμέλησε το απλό γεγονός ότι τόσο η «βοήθεια» των εταίρων όσο και τα μέτρα λιτότητας πρέπει από την πρώτη φορά να είναι έτσι δομημένα που να αρκούν. Η στρατηγική να πάρουμε ένα πακέτο τώρα και μετά, που θα πάει, θα μας δώσουν κι άλλα, θα μείνει στην ιστορία ως το λάθος ολκής το οποίο στέρησε το όνειρο από μια ολόκληρη γενιά. Αν τον Μάιο του 2010 η τότε κυβέρνηση είχε καθήκον να μην αποδεχθεί ένα πακέτο που δεν θα αρκούσε, τον Αύγουστο του 2012 δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να ακολουθούμε την ίδια στρατηγική, να πέφτουμε θύματα του ίδου Συνδρόμου. Αυτό που κάνει η κυβέρνηση Σαμαρά τώρα, να συμμετέχει στα πυραμιδικά δάνεια υπέρ της ΕΚΤ ώστε να ζητά μια διετή επιμήκυνση (που η ίδια γνωρίζει ότι σε δύο χρόνια θα μεγαλώσει την μαύρη τρύπα που έχουμε σήμερα), αποτελεί ασέλγεια επί της αποδυναμωμένης, αποσαθρωμένης, απογοητευμένης ελληνικής κοινωνίας. Τόσο απλά.


Περιληπτικά

Η Κρίση της Ευρωζώνης οδήγησε τον μόνο σοβαρό ευρωζωνικό θεσμό που έχουμε, την ΕΚΤ, σε ένα προσβλητικά πυραμιδικό σχήμα χρηματοδότητης πτωχευμένων κρατών όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ιταλία κλπ. με στόχο την διατήρηση της πλάνης ότι τέτοια σχήματα μπορούν να διαιωνίζονται. Η πραγματικότητα είναι ότι, όπως όλες οι πυραμίδες, το σχήμα που επιβάλει η ΕΚΤ σε μια άβουλη ελληνική κυβέρνηση είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει. Γιατί συμμετέχει η ελληνική κυβέρνηση σε αυτήν την οφθαλμοφανή απάτη; Επειδή διακατέχεται από το Σύνδρομο Παπακωνσταντίνου (ας κερδίσουμε λίγο χρόνο μπας και, στο μεταξύ, «ρεφάρουμε»), αρνούμενη να μάθει το πολύ βασικό μάθημα της αριθμητικής και της ιστορίας ότι η επιμήκυνση μιας δημοσιονομικής πτώχευσης αποτελεί ασέλγεια πάνω σε εκείνους που θα κληθούν να καταβάλουν το κόστος της.

[1] Γιατί εγκληματικό το PSI; Επειδή είναι η πρώτη φορά στην οικονομική ιστορία της ανθρωπότητας που ένα κράτος πτωχεύει (δηλαδή κουρεύει τα ομόλογά του) και, την ίδια στιγμή, καταφέρνει να αυξήσει το χρέος του! Θέλει όντως «ταλέντο» ένα τέτοιο «επίτευγμα».

Πηγή: L1 -Γιάνης Βαρουφάκης 

7 Αυγούστου 2012

Οι κάτοικοι του κέντρου απαντούν στην αριστερίλα που μας έχει πνίξει


Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της απάντησης των κατοίκων του κέντρου, μετά από τα προκλητικές ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

Μετά από την απροκάλυπτη συμπαράσταση στην παρανομία που μαστίζει την πόλη, που...
εκφράζεται μέσα από ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, εμείς οι κάτοικοι του Κέντρου της Αθήνας, ακομμάτιστοι, αλλά ενεργοί πολίτες, αισθανόμαστε βαθιά θιγόμενοι και για τον λόγο αυτό χρωστάμε επιτέλους μία απάντηση σε όλους αυτούς που χρόνια τώρα δουλεύουν για την καταστροφή της πόλης και της χώρας κρυμένοι πίσω από ένα δήθεν «αριστερό» προσωπείο «ανθρωπισμού» και «αλληλεγγύης».

Η Αριστερά κατάφερε να γίνει το καλύτερο δεκανίκι του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης κάνοντας έναν λυσσαλέο αγώνα και οργανώνοντας άπειρες προβοκάτσιες προκειμένου να εγκαταστήσει στην χώρα τους δουλέμπορους και τα πλήθη που αυτοί μετέφεραν. Δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι από την μία πως είσαι κατά του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης και από την άλλη να υποστηρίζεις βασικές τους αρχές, όπως είναι η μαζική μετακίνηση πληθυσμών προς εύρεση εργασίας σε άλλες χώρες, γνωστή ως «κινητικότητα» (mobility) και η δημιουργία πολυπολιτισμικών κοινωνιών.

Τόσα χρόνια η «Αριστερά» δεν έχει πει ούτε μία λέξη για τις θέσεις εργασίας Ελλήνων και νόμιμων μεταναστών που κατέλαβαν οι μεταφερόμενοι από τα πέρατα της γης, λέξη για την εγκληματικότητα, λέξη για τα δις που στοιχίζει στον Ελληνα φορλογούμενο όλη αυτή η ιστορία. Κατά τα άλλα κόπτεται για τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Ούτε μία ανακοίνωση δεν έχει βγάλει για τα θύματα των «μεταναστών», που κακοποιούνται μέχρι θανάτου. Αντιθέτως έχυσε τόνους μελανιού κατηγορώντας άπαντες διαμαρτυρόμενους για το χάλι της πόλης και διωκόμενους από τα σπίτια τους ως φασίστες. Η δε συμπόνοια για όλους αυτούς που έχουν εισβάλλει στην χώρα παράνομα περίσσευε στα κείμενα επιπέδου Βίπερ Νόρα, που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Οι ανακοινώσεις για τις προσπάθειες της Πολιτείας να λύσει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, εκτός από τραγικές και ανιστόρητες, είναι και προκλητικές απέναντι στους χιλιάδες Αθηναίους που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, άφησαν τα μαγαζιά τους και τα γραφεία τους για να γλυτώσουν από την εγκληματικότητα, την βρώμα και την υποβάθμιση της ζωής τους. Ολα αυτά ήταν αποτελέσματα του εποικισμού που υφιστάμεθα χρόνια τώρα και που επαγγελματίες αλληλέγγυοι έχουν βαφτίσει μετανάστευση

Μόνο εάν είσαι τυφλός δεν βλέπεις την κατάντια της πόλης. Μόνο εάν είσαι κουφός δεν ακούς τις κραυγές των ανθρώπων που κινδυνεύουν και αναγκάζονται να ζουν σαν τα ζώα, μέσα σε πρώην αστικές γειτονιές και νυν φαβέλες. Μόνο εάν είσαι ηλίθιος δεν καταλαβαίνεις τί πραγματικά συμβαίνει. Ως φαίνεται η σημερινή «Αριστερά» είναι και τα τρία.

Εάν συνεχιστούν όλες αυτές οι δηλώσεις προτείνουμε στην Χρυσή Αυγή να κάνει τον κ. Τσίπρα και την κ. Παπαρήγα επίτιμους προέδρους της, αφού ως φαίνεται συμβάλλουν τα μάλα στην άνοδο της.

Οι κάτοικοι του κέντρου στηρίζουμε τις προσπάθειες της Πολιτείας και καταγγέλουμε τις ανακοινώσεις αυτές ως γελοίες, τις πολιτικές που εκφράζονται στα ρηχά αυτά κείμενα ως επιφανειακές και επικίνδυνες, ενώ είναι πλέον πασιφανές πως όσοι ενστερνίζονται αυτές τις ιδέες πάσχουν από επιλεκτική τύφλωση και κώφωση.

Τους ευχόμαστε περαστικά, αν και η θεραπεία για την βλακεία δεν έχει βρεθεί ακόμη!

Υ.Γ. Προς τον κ. Τσουκαλά που προσβλήθηκε από το θέαμα των φοβισμένων θα θέλαμε να ξέραμε τί θα έλεγε εάν το παιδί του ήταν στην θέση του άτυχου κοριτσιού στην Πάρο και εάν η μάνα του είχε ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου από αλλοδαπούς εγκληματίες. Κανείς μας δεν πρόλαβε να δει τον φόβο τους που σίγουρα καμία σχέση δεν είχε με αυτόν που πιθανόν να νιώθει κάποιος που του ελέγχουν τα χαρτιά. Εν προκειμένω να επισημάνουμε πως στις πολλές επιχειρήσεις που είδαμε στην περιοχή μας δεν είδαμε κανένα αλλοδαπό γονατιστό, αντιθέτως ήταν καθισμένοι σε πεζούλια στον ίσκιο, δεν διαπιστώσαμε κανένα φόβο, αντιθέτως είδαμε σε περιπτώσεις περίσσιο θράσσος, που οι αστυνομικοί αντιμετώπισαν με πολλή ευγένεια. Οσο για τους «έκπληκτους περαστικούς» προφανώς ο κ. Τσουκαλάς θα εννοεί τον εαυτό του. Είναι λογικό να είναι κάποιος που δεν πατάει ποτέ στα γκέτο έκπληκτος μπροστά στο θέαμα τόσων αλλοδαπών. Δεν ξέρουμε πόσους είδε ο κ. Τσουκαλάς να διαμαρτύρονται. Εμείς πάντως δεν είδαμε κανένα. Αντιθέτως είδαμε κόσμο να δίνει συγχαρητήρια στην Αστυνομία για το έργο της, το οποίο και ελπίζουμε να συνεχίσει.

Οσο για τους «Ελληνες που έχουν περάσει κατοχή, προσφυγιά και μετανάστευση » και ως εκ τούτου προσβάλλονται από τα γεγονότα αυτά έχουμε να πούμε τα εξής στον κ. Τσουκαλά. Οι Ελληνες έχουν ματώσει για αυτή την χώρα, για να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς και όχι για να χορεύουν στον ρυθμό που βαράει ο κάθε αλλοδαπός μαφιόζος από τα πέρατα της οικουμένης, που έχει εποικίσει τις γειτονιές τους. Η κάθε σύγκριση τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών με τους Ελληνες που αναφέρει εκτός από ατυχής είναι και ανιστόρητη. Αυτό που μας προσβάλλει κ. Τσουκαλά είναι η ελαφρότητα με την οποία γίνονται τέτοιοι συνειρμοί και οι συνθήκες στις οποίες έχουμε αναγκαστεί να ζούμε, λόγω όλων αυτών που υπερασπίζεστε.

Στο εξής κάθε ατυχής ανακοίνωση θα τυγχάνει και απάντησης από τους κατοίκους και τους επαγγελματίες. Η εσκεμμένη προπαγάνδα υπέρ της λαθρομετανάστευσης και της δήθεν καταπάτησης ανύπαρκτων ανθρώπινων δικαιωμάτων (π.χ. δικαίωμα παραμονής στην χώρα χωρίς νόμιμα έγγραφα, δικαίωμα μη ελέγχου από τα αρμόδια όργανα κτλ) τελείωσε.
Κάτοικοι και Επαγγελματίες 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος

6 Αυγούστου 2012

Το Χαμογελαστό Παιδί της Πάρου


Για τους πιστούς μουσουλμάνους ισχύουν τα εξής: Οι άπιστοι έχουν αξία μικρότερη από τα ζώα συνεπώς όταν τους φέρονται άσχημα δεν υπάρχουν ποινές ή είναι δυσανάλογα μικρές. Οι γυναίκες δεν έχουν ατομικά δικαιώματα και αν δεν συνοδεύονται από πατέρα ή σύζυγο, έχουν το δικαίωμα να τις χτυπούν ή ακόμη και να τις βιάζουν επειδή είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Οι γυναίκες πρέπει να καλύπτουν όλο το σώμα τους ειδάλλως θεωρείται πως είναι πρόθυμες να ικανοποιήσουν σεξουαλικά οποιονδήποτε ανεξάρτητα αν τις αρέσει ή όχι. 
~ Σχόλιο του Nomad στο Πρώτο Θέμα, σε σχετικό άρθρο.
Πώς εξηγείται αυτό που έκανε το Χαμογελαστό Παιδί, ο 22χρονος μετανάστης-βιαστής της Πάρου; Ένας άνθρωπος καθόλα "υπάκουος", "εργατικός" και "φιλικός", που "δεν είχε δημιουργήσει ποτέ προβλήματα"; Και γιατί έχει τόση σημασία να μάθουμε το πραγματικό γιατί, χωρίς να το ρίχνουμε στην υπεραπλούστευση και στο ό,τι "κατά βάθος είναι ένα κτήνος", την ιστορία δηλαδή που προωθούν οι περισσότερες εφημερίδες;

Η απάντηση που δίνω εγώ είναι πως αρκεί να δούμε την πρόσφατη απίστευτη υπόθεση της 15χρονης στο Πακιστάν: Ένας από τους απαγωγείς, βασανιστές και βιαστές της ισχυρίζεται πως την παντρεύτηκε κατά τη διάρκεια της απαγωγής της. Τώρα απαιτεί να την πάρει από την οικογένεια της, η οποία απειλείται με φυλάκιση, επειδή δεν παραδίδουν το θύμα στο θύτη του, όπως υποχρεούται.

Δείτε λοιπόν πόσο πολύ σέβονται τις γυναίκες και τον πολιτισμό μας αυτοί που υπερασπίζεστε σήμερα με τόσο πολύ σθένος, αγαπητά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ. Οι γυναίκες για αυτούς είναι εμπορεύματα, αντικείμενα και μηχανές τεκνοποίησης. Οι γυναίκες είναι επίσης υποψήφια θύματα και λάφυρα, πράγματα που μπορούν να αποκτήσουν και που μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Δεν είναι τιμημένες μητέρες και αδελφές, όπως είναι για τους Μεσόγειους.

Φανταστείτε λοιπόν αυτόν τον πιστό ισλαμιστή, το κατά τα άλλα "καλό παιδί" με το πλατύ χαμόγελο, όπως μας δηλώνουν ευθαρσώς οι παράνομοι εργοδότες του, που έχει μάθει στραβά το Κοράνι από ένα φανατικό Ταλιμπάν Ιμάμη στο χωριό του. Φανταστείτε αυτόν τον αμαθή μισογύνη Ιμάμη να του υπόσχεται τον παράδεισο, αν σκοτώσει τουλάχιστον έναν άπιστο στο όνομα του Αλλάχ.

Αυτό το Χαμογελαστό Παιδί βλέπει μια μέρα, εν μέσω Ραμαζανιού(!), σε ένα μακρινό τόπο ένα ημίγυμνο κορίτσι να λιάζεται ανέμελο στα βράχια. Ο κώδικας με τον οποίο ζει του επιβάλει να της κάνει κακό! Η γύμνια της, το μαγιό που φορά, η ομορφιά της, την καθιστούν αυτόματα πόρνη στα μάτια του, την καθιστούν μίασμα. Η ομορφιά της πρέπει να καταστραφεί ως τιμωρία, επειδή παραβιάζει τις αξίες του!

Έτσι, αυτός ο κατά τα άλλα καλός και θρησκευόμενος άνθρωπος, δεν θεωρεί πως είναι κακό να της λιώσει το κρανίο για ένα κινητό, αφού εκείνη, σύμφωνα με τον κώδικα του, τίθεται εκτός (θρησκευτικού) νόμου με αυτό που είναι και κάνει! Και αφού της κοπάνησε και της έλιωσε το κεφάλι στα βράχια "για να σωπάσει", γιατί να μην τη βιάσει κιόλας; "Όλα επιτρέπονται", τον έμαθε ο Ιμάμης με τα σάπια δόντια που τον έμαθε το μίσος για τους διαφορετικούς, "αρκεί να γίνονται σε άπιστους." Το Χαμογελαστό Παιδί φρόντισε απλά για τη θέση του στον Παράδεισο...

Ιδού λοιπόν ο απόλυτος φασισμός και ρατσισμός, στον οποίο έχουμε μάθει να κάνουμε τα στραβά μάτια, σε βαθμό που να θεωρούμε έγκλημα να μιλάμε εναντίον του... Για αυτό και είμαστε ανοχύρωτοι απέναντι του.

Η Νοτιοαφρικάνα δημοσιογράφος και πολεμική
ανταποκρίτρια του CBS, Λάρα Λόγκαν,
κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στη πλατεία Ταχίρ.
Στις 15 Φεβρουαρίου 2011, ένα πλήθος
από 200-300 άτομα την κακοποίησε δημόσια,
σωματικά και σεξουαλικά, στη μέση της πλατείας,
κατά τη διάρκεια εορτασμών για την παραίτηση
του Μουμπάρακ. Ο λόγος είναι πως κάποιοι από το
πλήθος τη θεώρησαν "Εβραία" και "κατάσκοπο
του Ισραήλ". Για 25 λεπτά, το πλήθος την
κακοποιούσε και βίαζε συστηματικά, ενώ πολλοί
τράβαγαν και βίντεο από το περιστατικό
για τη συλλογή τους! Στη συνέχεια,
προσπάθησαν ενεπιτυχώς να την τεμαχίσουν,
τραβώντας την από πολλές κατευθύνσεις,
και της ξερίζωσαν αρκετές τούφες από μαλλιά και
δέρμα από το κεφάλι της. Διασώθηκε από
μια ομάδα Αιγυπτίων γυναικών που την
προστάτεψαν βάζοντας τα σώματα τους γύρω
της και σχηματίζοντας κλοιό μαζί με τους
άνδρες τους, οι οποίοι προσέτρεξαν
σε βοήθεια όταν είδαν τι γινόταν.
Μετά από λίγο εμφανίστηκε ο Αιγυπτιακός Στρατός
και τελικά τη διέσωσε. Η Λόγκαν νοσηλεύτηκε
για 4 ημέρες σε νοσοκομείο των ΗΠΑ και σήμερα
επέστρεψε στην ενεργή δημοσιογραφία.  
Πριν δύο χρόνια, ένας αντίστοιχος "πιστός" έσπασε το πόδι μιας πανέμορφης κοπέλας και καλής φίλης μου σε τρία σημεία, πάλι για ένα κινητό. Συνέβη στο κέντρο της Αθήνας. Για ένα χρόνο εκείνη δεν μπορούσε να περπατήσει χωρίς μέταλλα να εξέχουν από το πόδι της και πέρασε δύο χειρουργεία για να επανέλθει. Ψυχολογικά, δεν ξέρω αν επανήλθε ποτέ. Το "έγκλημα" της ήταν πως ήταν και είναι μια πολύ όμορφη και περιποιημένη γυναίκα, που τόλμησε, άκουσον-άκουσον, να περάσει κοντά από τους "πιστούς" μιας αρρωστημένης εκδοχής του Ισλάμ. Το έγκλημα της για το ένα από τα 3 αλλοδαπά παλικάρια που της το έκαναν αυτό ήταν πως ήταν γυναίκα. Το ίδιο έγκλημα επαναλήφθηκε για μια ακόμα φορά στην Πάρο. (Όπως συνέβη ξανά και με το βιασμό και το "γάμο" της 15χρονης-θύμα στο Πακιστάν. Το αναφέρω ξανά γιατί δεν αφορά μόνο τις Ελληνίδες, αλλά όλες τις γυναίκες, για να μη με αποκαλείτε φασίστα και τέτοιες αηδίες με τα εξηρτημένα ανακλαστικά σας).

Τώρα, αν τα όποια εξηρτημένα ανακλαστικά στον καθένα μας επιβάλουν να θεωρούμε το μίσος προς τις γυναίκες ως "πολυπολιτισμικότητα" και δικαίωμα το καθενός, μόνο και μόνο επειδή έχει φύγει από τη χώρα του, να σας θυμίσω το Άρθρο 25 παρ. 2 και 3 του Συντάγματος της Ελλάδας που ισχύει για όλους και (έκπληξη!) ακόμα και για τα αδέλφια μας τους ισλαμιστές:
Άρθρο 25 του Συντάγματος
2. Η αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.
3. Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται.
Διαβάστε την Παράδειγμα 3: Η κατάχρηση της άσκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δηλαδή η άσκηση των δικαιωμάτων κάποιων σε βάρος των άλλων, δεν επιτρέπεται! Τόσο αυτονόητο, αλλά παράλληλα τόσο ικανό να τινάξει την κοινωνία μας στον αέρα.

Η 29χρονη Λίντα από τη Σουηδία, μητέρα δύο παιδιών,
βιαζόταν ομαδικά από 12 Αφγανούς μετανάστες
επί 7 ώρες, γιατί δεν φορούσε βέλο. Μόνο 7 από
τους 12 βιαστές καταδικάστηκαν για την πράξη.
Ως πότε Έλληνες θα ζούμε στο σκοτάδι και θα θεωρούμε πρόοδο την υπεράσπιση εγκληματιών, μόνο και μόνο επειδή είναι μετανάστες; Δεν ήλθε ο καιρός ακόμα και για την Αριστερά να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα και στο τρομαχτικό πρόβλημα του καιρού μας; Σύμφωνοι, υπάρχει αστυνομία και δεν πρέπει ποτέ να βγούμε σε ανοιχτές συγκρούσεις με τους μετανάστες, θα ήταν τρέλα και κατάντια. Όμως, για να μην φτάσουν τα πράγματα στα άκρα, δεν ήλθε ο καιρός και για σας, αγαπητά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, να αντιμετωπίσετε σοβαρά το θέμα ως Αξιωματική Αντιπολίτευση που είστε, χωρίς ευχολόγια, χωρίς προκλητικές αριστερίστικες μπαρούφες και να προσφέρετε πραγματικές λύσεις στην κοινωνία που σας ψηφίζει; Στα στελέχη της ΔΗΜΑΡ δεν αναφέρομαι καν, μόνο και μόνο γιατί αυτοί είναι από άλλο γαλαξία! Προφανώς για αυτούς, φταίει το θύμα γιατί προκάλεσε πολιτισμικό σοκ στον κακόμοιρο το θύτη!

Αντί επιλόγου

Πλέον δεν είμαστε μια χώρα της Δύσης στα μάτια όσων φιλοξενούμε. Αυτό είναι ένα γεγονός, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Είμαστε αδύναμοι και δεν έχουμε να μοιραστούμε τον πλούτο μας μαζί τους, όπως στο παρελθόν, ενώ έχουμε ξεφτιλιστεί από μόνοι μας, χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες και τις πράξεις του ΓΑΠ. Επίσης, έχουμε συμμετέχει στο Αφγανιστάν με στρατό, πράγμα που για πολλούς Παστούν μας κάνει αυτόματα εχθρούς τους!

Κατά συνέπεια έφτασε ο καιρός να αναγνωρίσουμε πως οι αδελφοσύνες και οι λυκοφιλίες του παρελθόντος μας τελείωσαν και θα πρέπει πλέον να προχωρήσουμε σε μια αληθινή εθνική πολιτική, που στόχο θα έχει καταρχάς να προστατέψει την ελληνική κουλτούρα, την κοινωνία και τον πολιτισμό του τόπου μας και όχι ως πρώτο της στόχο να προασπίζεται τα όποια δικαιώματα (εντός ανθρωπιστικών πλαισίων και όχι ως μειονότητα) που έχουν οι άνθρωποι που συνασπίζονται γύρω από μια τερατώδη διαστρέβλωση, ένα παρακλάδι μιας μεγάλης θρησκείας, που διδάσκει το μίσος και το θάνατο των "άλλων" ως ιερό δικαίωμα. Το Άρθρο 25 μας το ξεκαθαρίζει αυτό και πρέπει να γίνει η σημαία μας. Γιατί ελευθερία και δικαιοσύνη δεν είναι να σε σκοτώνουν και να σε βιάζουν ατιμώρητοι. Είναι να έχεις το δικαίωμα να ζήσεις τη ζωή σου μέσα στην κουλτούρα σου, χωρίς να κινδυνεύεις να γίνεις το θύμα του κάθε θεριού που θα θέλει να σου επιβάλει τη γεμάτη μίσος κοσμοθεωρία του. Για φανταστείτε που θα καταλήγαμε όμως, αν ο Αρχιεπίσκοπος και ο Πάπας ανακοίνωναν πως είναι ιερό καθήκον του κάθε χριστιανού να σκοτώσει και από ένα μουσουλμάνο, ως προϋπόθεση για να πάει στο παράδεισο! Σωστά: Σε παγκόσμιο πόλεμο. Ο Χάντινγκτον είχε τελικά πολύ δίκιο.