25 Ιουλίου 2011

Η Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα

Η ανελέητη προπαγάνδα της ΕΕ και του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ ως προς τα αποτελέσματα της συνάντησης κορυφής της Ένωσης έχει αρχίσει να εξασθενεί, λόγω κόπωσης και καλοκαιριού. Τα παπαγαλάκια έχουν αφήσει τα παράθυρα και πιάνουν τις παραλίες, ενώ οι τριτοκλασάτοι αντικαταστάτες τους κάνουν διαγωνισμό για να αναδειχθεί ο πιο ανοιχτά ξεπουλημένος, αντιπαθής και το καλύτερο δουλάκι.

Ο μεγάλος ενθουσιασμός για το αποτέλεσμα της
συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης είναι έκδηλος...
Ειδικά στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού
του οποίου σώθηκε η χώρα. Θρίαμβος!
Πλέον, η χώρα έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα και προσωρινά τα πράγματα ηρεμούν. Αυτό μας επιτρέπει να δούμε πιο ξεκάθαρα τι έχει συμβεί όλον αυτό τον καιρό.

Το πρώτο πράγμα που φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα της συνόδου είναι πως στην Ευρώπη έχουν επικρατήσει κατά κράτος η Γερμανία και οι οίκοι αξιολόγησης.

Η Γερμανία κερδίζει γιατί θέλει τις ασθενέστερες οικονομίες της ΕΕ, ανάμεσά τους και η χώρα μας, να παραμείνουν αδύναμες για να κρατηθεί το ευρώ χαμηλά και να βοηθηθούν οι εξαγωγές της, τις οποίες θα κατευθύνει πλέον εκτός Ένωσης. Αποτέλεσμα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίζουν τα προγράμματα πλιάτσικου στις χώρες της περιφέρειας, τα οποία ονομάζουν "προγράμματα λιτότητας" και "σωτηρίας των οικονομιών". Αυτό αποτελεί μια ανούσια πολιτική επιλογή, καθώς επιτρέπει στο σημερινό καταστροφικό κλίμα των μη βιώσιμων χρεών, των αποτυχημένων πολιτικών και της χρεωκοπίας της πολιτικής στην Ένωσης (και την αντικατάστασή της από την ΕΚΤ) να διαιωνίζεται για πάντα.



Οι όμορφες ασφαλιστικές,
όμορφα καταρρέουν...
Οι οίκοι αξιολόγησης επέβαλαν τη θέληση του διεθνούς τραπεζισμού και έδειξαν την παντελή πολιτική αδυναμία της ΕΕ να ακολουθήσει μια πολιτική υπέρ των λαών της. Το μόνο που έκανε η Ένωση είναι να μεταθέσει το πρόβλημα στο μέλλον, συνεχίζοντας να ακολουθεί την πολιτική της "κοινωνικοποίησης" των ζημιών των τραπεζών σε βάρος των πολιτών της. Μέρος του πακέτου της "λύσης" είναι η περαιτέρω ενίσχυση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος με €35 δις σε εγγυήσεις. Σαφώς, ούτε αυτή την φορά οι ελληνικές τράπεζες πρόκειται να ανοίξουν τους κρουνούς των χρημάτων, καθώς παρόλο που αξίζουν μόνο €9,7 δις, με αυτή την εξέλιξη θα έχουν λάβει βοήθεια ύψους άνω των €140 δις, από τα οποία δεν διοχετεύουν σχεδόν τίποτε στη στεγνή ελληνική αγορά! Είναι ένα πολύ επικερδές παιχνίδι, όμως αυτή την φορά, όπως θα φανεί στο άμεσο μέλλον με το Μνημόνιο 3, ο στόχος της Ευρώπης είναι να αποκτήσουν οι δικές της τράπεζες το σύνολο των ελληνικών, μέσω των εξαγορών σε τιμή ευκαιρίας.

Το δεύτερο πράγμα που φαίνεται είναι πως η Ελλάδα πλέον θα βρίσκεται μονίμως σε καθεστώς απειλούμενης χρεωκοπίας, καθώς ο χαρακτηρισμός της ως CCC από τις Fitch και S&P και Ca από την Moody's, τη θέτει ένα βήμα πριν τη χρεωκοπία και σε μια ιδιαίτερα δεινή πολιτικά θέση.

Το δε αντάλλαγμα για τη "σωτηρία" της θα είναι εξαιρετικά ακριβό και επαχθές. Θα είναι η κατάλυσή της ως κυρίαρχου κράτους και η παραχώρηση κάθε περιουσιακού της στοιχείου, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπινου δυναμικού της, στη διάθεση των "δανειστών" της.

"Heil! Heil!"
Το περίφημο "νέο σχέδιο Μάρσαλ" είναι ένα αστείο και ένα στείρο εφεύρημα του ευρωπαϊκού προπαγανδιστικού μηχανισμού. Δεν μπορεί να αποκαλεί κανείς ως "σχέδιο Μάρσαλ" €15 δις δανείου από τις τράπεζες! Είναι τουλάχιστον γελοίο και σύντομα θα φανεί πως είναι ακόμα μια πατάτα, για την οποία θα πληρώσει με μεγάλη απώλεια κύρους η κυβέρνηση και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι περίφημες "ανάπτυξη" και "πρόοδος" χρειάζονται μια ακμαία μεσαία τάξη για να επιτευχθούν. Χρειάζονται χρήμα στην αγορά. Χρειάζονται παραγωγή και πραγματική δουλειά, από πραγματικούς ανθρώπους. Αυτό όχι μόνο δεν συμβαίνει, αλλά η μεσαία τάξη καταρρέει με γοργούς ρυθμούς και κινδυνεύει με εξαφάνιση.

Σε 6-8 μήνες, με ένα χρόνο θα κληθούμε όλοι να αντιμετωπίσουμε πάλι το πρόβλημα, καθώς στην ουσία δεν έχει επιλυθεί τίποτε. Από την άλλη, σε δύο τρεις μήνες θα φανεί στον πολύ κόσμο πως η νέα περίφημη διάσωση της χώρας μας είναι μια ακόμα αναποτελεσματική και πρόχειρη προσπάθεια να επιλυθεί ένα σοβαρότατο πρόβλημα.

Η μόνη λύση που έχουμε είναι πολιτική. Να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ισλανδίας. Να διαχωρίσουμε τις θέσεις μας από τον νεοφιλελευθερισμό, μια πολιτική φιλοσοφία η οποία τείνει να είναι μια από τις καταστροφικότερες στην ανθρώπινη ιστορία. Η χώρα μας σύντομα θα σταματήσει να υφίσταται ως ανεξάρτητη οντότητα. Η ελληνική κοινωνία όμως μπορεί να στήσει μια καινούργια χώρα, η οποία δεν θα εξαρτάται από τους διεθνείς τοκογλύφους.