"Ένωση Σταθερότητας": Το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ!

Η απαρχή του 4ου Ράιχ...

Αυτή κι αν είναι είδηση... Το Βερολίνο προωθεί τη δημιουργία της "Ένωσης Σταθερότητας". Η διασπαστική αυτή κίνηση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα οδηγήσει σύντομα στο τέλος της Ένωσης των 27 και της Ευρωζώνης όπως τη γνωρίζουμε! Κοινώς, έφτασε το τέλος του ευρώ και του παραμυθιού της Ευρώπης των Λαών... Κάτι που οι Εγγλέζοι μας προειδοποιούν εδώ και πολλά χρόνια και αποτελούσε τη βασική τους ένσταση για την είσοδό τους στην Ευρωζώνη.

Σε αυτή τη νέα Ένωση θα συμμετέχουν σε πρώτη φάση οι ισχυρότερες οικονομίες, οι οποίες θα προσχωρήσουν υπό την ηγεμονία της Γερμανίας. Βλέπουμε, με άλλα λόγια, τη δημιουργία μιας νέας γερμανικής αυτοκρατορίας, δηλαδή του 4ου Ράιχ. Καθώς και αυτές οι οικονομίες απειλούνται με χρεωκοπία λόγω του ντόμινο που έχει ξεκινήσει, θα επιλέξουν να καννιβαλίσουν τον εθνικό πλούτο των ασθενέστερων χωρών της περιφέρειας (των υπολοίπων 17-19 χωρών), για να επιβιώσουν. Ανάμεσα σε αυτές τις χώρες θα είναι βεβαίως και η Ελλάδα...

Με το που θα ξεκινήσει η εφαρμογή αυτού του σχεδίου, η χώρα μας θα σταματήσει να υφίσταται ως ανεξάρτητο έθνος και ως ιστότιμο μέλος της ΕΕ και θα συνεχίσει να υπάρχει σαν γεωγραφικός χώρος και γερμανική κτήση. Δηλαδή, σαν μια αγελάδα για οικονομικό άρμεγμα και σαν δεξαμενή σκλάβων που θα εργάζονται σχεδόν δωρεάν στα γερμανικά εργοστάσια, για ένα πιάτο φαΐ.

Αυτή η εξαιρετικά δυσάρεστη εξέλιξη τουλάχιστον θα μας επαναφέρει στην πραγματικότητα, θα μας αφυπνίσει από τον μηντιακό λήθαργο που μας έχει αποβλακώσει τα τελευταία χρόνια. Επίσης θα αποτελέσει και το τέλος αυτού του αστείου ψευδοδιλήμματος "ευρώ ή χάος". Με το που φεύγει το ευρώ από την εξίσωση, το μόνο πραγματικό δίλημμα που θα έχουμε πλέον θα είναι "ελευθερία ή θάνατος". Κυριολεκτικά...

Πλέον, με την ιδρυτική αυτή πράξη της νέας γερμανικής αυτοκρατορίας και του κλαμπ των χωρών που θα την αποτελούν, θα επισημοποιηθεί και η νέα Κατοχή της χώρας μας. Παράλληλα, θα γίνει κατανοητό και το μέγεθος της απάτης και της υφαρπαγής του εθνικού μας πλούτου που συντελείται από την άνοιξη. Είναι η περίτρανη απόδειξη για κάτι που φωνάζουμε από αυτό το ιστολόγιο εδώ και καιρό. Δεν προλάβαμε να αναρτήσουμε το προηγούμενο άρθρο που το προέβλεπε και, να, ήλθε αμέσως και η εξέλιξη αυτή.

Φυσικά, δεν ποντάρω σε καμία περίπτωση στην αφύπνιση των Ελλήνων, που ακόμα και αυτή τη στιγμή που λεηλατείται το σπίτι τους, επιλέγουν να μένουν άπραγοι, παθητικοί και αδιάφοροι, επιτρέποντας στον εισβολέα να τους αρπάξει το βιός τους και τη ζωή τους!

Μέσα στο σκοτάδι, μέγα κακό καραδοκεί...

Επίσης, άγνωστη θα είναι η στάση της Γαλλίας σε αυτή την εξέλιξη. Μπορεί να μη συμμετάσχει στην Ένωση Σταθερότητας και να δημιουργήσει ένα δικό της Κλαμπ Μεσογειακών Λατινικών χωρών. Η πολιτιστική διαφορά με τους Γερμανούς είναι τόσο μεγάλη, που δύσκολα θα μπορέσουν αυτά τα δύο έθνη να συνυπάρξουν. Σύντομα, θα δούμε και άλλη διάσπαση σε άλλες επιμέρους οντότητες, στο κλάμπ των 8.

Όπως και να 'χει, κανένα κλάμπ δεν θα μας περιλαμβάνει, καθώς η μόνη μας μοίρα πλέον είναι εκείνη της γερμανικής κτήσης, με όλα όσα περιλαμβάνει αυτό: Μηδενικά πολιτικά δικαιώματα, υποτέλεια, βίαιη αρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, μετατροπή της Ελλάδας σε μια μεγάλη Ειδική Οικονομική Ζώνη και δουλεία του πληθυσμού, ο οποίος θα αξιοποιείται στα γερμανικά εργοστάσια που θα στήσει εδώ το Ράιχ. Έτσι αντιμετωπίζουν παραδοσιακά την αδυναμία οι Γερμανοί.

Σαφώς είναι φρικτή αυτή η προοπτική, αλλά αν την αφήσουμε να εξελιχθεί με εμάς σε θέση του παθητικού παρατηρητή, όπως κάνουμε ώς τώρα, θα είναι ακόμα πιο φρικτή. Φτάσαμε στο τέλος των ψεμμάτων περί Ευρώπης των Λαών, περί ευημερίας, περί αλληλεγγύης και κοινής πορείας. Σύντομα θα καταλάβουμε πως αποτελούμε τους νέους Εβραίους για τους Γερμανούς, τα νέα τους θύματα...

Καλώς ορίσατε στον Φρικτό Γοτθικό Εφιάλτη του Δόκτορα Σόιμπλε...

Η είδηση της δημιουργίας της "Ένωσης Σταθερότητας" διά στόματος Σόιμπλε

Βερολίνο, Γερμανία

Ο πυρήνας των 8 έως 10 χωρών της Ευρωζώνης, με τον οποίο το Βερολίνο είναι αποφασισμένο να προχωρήσει στο σχέδιο για αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, έχει πλέον και όνομα: "Ένωση Σταθερότητας".

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υπήρξε για άλλη μια φορά αποκαλυπτικός. Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι ARD δήλωσε: "Μπορούμε να το κάνουμε γρήγορα. Ο στόχος είναι οι χώρες-μέλη του κοινού νομίσματος να δημιουργήσουν τη δική τους Ένωση Σταθερότητας και να επικεντρωθούν σ' αυτό".

Η τοποθέτηση Σόιμπλε επιβεβαίωσε τις πληροφορίες ότι το Βερολίνο και το Παρίσι έχουν αποφασίσει να προωθήσουν το νέο σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας το συντομότερο δυνατό, ακόμα και με ιδιαίτερα δραστικές μεθόδους.

Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, μεταξύ των εναλλακτικών λύσεων που εξετάζονται από το Βερολίνο και το Παρίσι είναι να συνυπογράψουν άμεσα τη συμφωνία με 8 έως 10 μέλη της Ευρωζώνης, απειλώντας ουσιαστικά να αφήσουν τους υπόλοιπους που αμφιταλαντεύονται βορά στις ορέξεις των αγορών.

Ο Σόιμπλε υποστήριξε ότι η Ένωση Σταθερότητας μπορεί να αποτελέσει ένα καθοριστικό βήμα για να ανακτήσουν οι χώρες την εμπιστοσύνη των αγορών. "Το σημαντικό για να πειστούν οι επενδυτές είναι το σταθερό νόμισμα" τόνισε και πρόσθεσε ότι αυτό όμως σημαίνει πως όλες οι χώρες της Ευρωζώνης πρέπει να πράξουν το καθήκον τους και να πειθαρχήσουν τα δημοσιονομικά τους.

Σύμφωνα με πηγές της γερμανικής κυβέρνησης, τις οποίες επικαλείται η εφημερίδα Tagesspiegel, η πρωτοβουλία της Γαλλίας και της Γερμανίας έχει τη στήριξη και της Ιταλίας, καθώς επίσης της Ολλανδίας και τη Φινλανδίας, ενώ οι συνομιλίες και με άλλες χώρες βρίσκονται σε εξέλιξη.

Newsroom ΔΟΛ

Ο μαύρος Δεκέμβρης του '11: Το τέλος της Ευρώπης

"Η Ελλάδα δεν μπορεί να προσελκύσει επενδυτές, γιατί δεν έχει φτάσει ακόμα στον πάτο." ~ Γκαουλάιτερ Χόρστ Ράιχενμπαχ, περιφερειάρχης νοτιοβαλκανικών γερμανικών κτήσεων, καλό ανθρωπάκι και φιλέλληνας, κατά τα "ελληνικά" ΜΜΕ

Το τέλος της Ένωσης πλησιάζει...

Tα πράγματα είναι πλέον επικίνδυνα για όλους μας. Μέχρι τα Χριστούγεννα, δηλαδή μέσα στον επόμενο μήνα, είναι πολύ πιθανό να δούμε το τέλος της Ευρωζώνης. Ακόμα και αν γίνουν διορθωτικές κινήσεις, το ζήτημα είναι πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν τη βγάζει πέρα τον χειμώνα αυτό. Το όνειρο της Ευρώπης των Λαών, έχει μετατραπεί σε έναν γοτθικό τραπεζικό απολυταρχικό εφιάλτη χωρίς προηγούμενο στην ιστορία. Τα εκατομμύρια κατοίκων της ηπείρου θα πρέπει να αντιμετωπίσουν πλέον την πραγματικότητα ότι έπεσαν θύματα της μεγαλύτερης κοροϊδίας και απάτης στην ανθρώπινη ιστορία και πως αν μείνουν άπραγοι, το μόνο μέλλον που θα έχουν είναι ως αγελάδες για οικονομικό άρμεγμα. Η παραμονή τους στο Ευρώ ούτως ή άλλως το εξασφαλίζει αυτό.

Ο λόγος που τα γράφω αυτά είναι πως είναι πλέον φανερό ότι το καταστροφικό ντόμινο έχει ξεκινήσει. Μετά την Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ουγγαρία φτάνουν σιγά-σιγά στη χρεωκοπία και στην απώλεια εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Η Ισπανία, το Βέλγιο και η Ιταλία ακολουθούν άμεσα και μετά θα έλθει η σειρά της Γαλλίας, η οποία θα οδηγήσει τελικά στην κατάρρευση της οικονομίας των ΗΠΑ πέρα από τον Ατλαντικό. Δεν είναι πλέον θέμα αν θα γίνει, είναι μόνο θέμα πότε και αν μπορεί να καθυστερήσει.

Στην ουσία, το πρόβλημα είναι πως η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι κρίση πολιτική, κρίση των θεσμών, κρίση του ίδιου του νεοφιλελευθερισμού και των λανθασμένων ιδεολογημάτων που επιβάλλει για να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Ο όρος "τελική κρίση του καπιταλισμού" ταιριάζει γάντι για να ερμηνεύσει αυτό που βιώνουμε, είτε θέλουμε να το πιστέψουμε είτε όχι.

Προτεινόμενη σημαία για τη νεοαποικία Ελλάδα. Οι φράσεις
(στα γερμανικά) "Η εργασία απελευθερώνει" και "Ο καθένας
αυτό που του αξίζει" κοσμούσαν πριν 70 χρόνια την είσοδο
ναζιστικών στρατοπέδων εργασίας (και εξόντωσης).

Η κρίση αυτή είναι επιπλέον κρίση ενεργειακή και οικολογική, καθώς φτάνουμε σιγά-σιγά στο τέλος (peak oil) της δυνατότητας για ανταποδοτική άντληση πετρελαίου. Δηλαδή σε λίγα χρόνια θα χρειαζόμαστε το ενεργειακό ισοδύναμο ενός  βαρελιού πετρελαίου για να αντλούμε ένα βαρέλι πετρέλαιο, πόσο μάλλον αν βάλουμε μέσα και τον παράγοντα τράπεζες και τα δάνεια που δίνουν για αυτό το σκοπό και τα οποία αυξάνουν κατακόρυφα το κόστος. Αυτό το φαινόμενο αποκαλείται peak credit. Παράλληλα, τα μεταλλεύματα που έχουμε εξορύξει στο παρελθόν, έχουν καταλήξει να σκουριάζουν στις χωματερές του κόσμου μας. Η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε είναι πως έχουμε εξαντλήσει σε μεγάλο βαθμό τους φυσικούς πόρους του πλανήτη. Και το κάναμε αυτό με την υπερκαταναλωτική μανία που είχε παρασύρει το είδος μας, με τις φούσκες του καπιταλισμού, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η αλόγιστη κατανάλωση όλων των πόρων, φυσικών και ανθρώπινων, για να πετύχει εικονικά κέρδη! Αν επιβιώσουμε σαν είδος, δεν θα πιστεύουμε στο μέλλον τον βαθμό τρέλας και ανεξέλεγκτης αυτοκαταστροφής που είχαμε φτάσει!

Παράλληλα, το πρόβλημα είναι πως η κρίση που αντιμετωπίζουμε είναι και επισιτιστική. Σύντομα, πιθανώς να βρεθούμε αντιμέτωποι με το πρόβλημα της έλλειψης τροφόμων στις μεγάλες πόλεις, ειδικά για τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού. Πιθανώς, θα δούμε ξανά συσσίτια στους αθηναϊκούς δρόμους, αν είμαστε αρκετά τυχεροί να τα οργανώσει κάποιος. (Με τον Καμίνη στη θέση του δημάρχου κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο να επιτευχθεί, λόγω ακραίας ανικανότητας, κακοήθειας και ασχετοσύνης). Η μόνη λύση που έχουμε είναι η άμεση υιοθέτηση ριζικών μέτρων όπως η αστική γεωργία, η μετακίνηση στην επαρχία και η επανίδρυση των νοικοκυριών και των οικογενειών σαν βασικών ημιαυτόνομων οικονομικών μονάδων. 

- "Τα καταφέραμε! Νομίζουν οι ηλίθιοι πως θα τους σώσω!"

Είναι απόλυτα λογικό να περιμένουμε πως σύντομα θα βρεθούμε σε μια ιστορικών διαστάσεων κατάρρευση του πρώην Πρώτου Κόσμου. Θα είναι ανάλογη και χειρότερη από την πτώση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να το συλλάβουμε αυτό. Η Σοβιετική Ένωση αποτελούσε την άλλη όψη του νομίσματος του βιομηχανισμού, το αντίπαλο δέος του σημερινού συστήματος του νεοφιλελευθερισμού. Αν το καλοσκεφθείτε, η βασική ιδεολογική διαφορά έγκειται κυρίως στο ποιός θα ελέγχει τα μέσα παραγωγής και όχι στο γεγονός πως και τα δύο συστήματα κατασπατάλησαν το πετρέλαιο και τους φυσικούς πόρους, που τώρα όμως τελειώνουν. Σύντομα, δεν θα μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται μια βιομηχανική παραγωγή της σημερινής κλίμακας. Η συρρίκνωση της παραγωγής, η μείωση της κατανάλωσης και το θέμα της πραγματικής ανακύκλωσης των φυσικών πόρων είναι κάποια από τα ζητήματα που θα χαρακτηρίζουν τον θαυμαστό νέο κόσμο που ξημερώνει για την ανθρωπότητα.

Η σύγχρονη λεηλασία δεν είναι ένα φαινόμενο που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην απογείωση του μοντέρνου πειρατικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Αυτό είναι μόνο το σύμπτωμα, καθώς το σύστημα δεν έφτασε εκεί από μόνο του. Η μεγάλη μεταστροφή προς την εικονική χρηματοπιστωτική οικονομία σε βάρος της πραγματικής οικονομίας επήλθε μετά την πρώτη μεγάλη ενεργειακή κρίση της δεκαετίας του ’70. Ήταν η στιγμή που το peak oil, δηλαδή η καμπύλη άντλησης πετρελαίου από το υπέδαφος, είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και παρά τις προειδοποιήσεις πολλών σοβαρών αναλυτών (Σουμάχερ, Λέσχη της Ρώμης κ.ά.) καμιά προσπάθεια δεν έγινε για να χαλιναγωγηθεί αυτό το σπάταλο και καταστροφικό σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης. Έτσι, από το 2005 και πέρα ούτε ένα βαρέλι δεν έχει προστεθεί στην ετήσια παραγωγή των πετρελαϊκών εταιρειών παρά την κάθετη αύξηση της ζήτησης. Εδώ και επτά χρόνια η παραγωγή πετρελαίου παραμένει στάσιμη, χωρίς προοπτική ανόδου. Και σε ένα κόσμο εξαρτώμενο απόλυτα από την παραγωγή και κατανάλωση πετρελαίου, από ένα μη ανανεώσιμο δηλαδή πόρο, αυτό σημαίνει πως η καπιταλιστική φούσκα που ονομάστηκε "ανάπτυξη" δεν θα μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.

"Η κατοχική πείνα στην Αθήνα" - Λουκία Ματζώρου

Σε αυτή την κατάσταση κατάρρευσης, η Γερμανία ενεργοποιεί σχέδια που είχε στο συρτάρι από την εποχή της επανένωσής της το '90 - ίσως και νωρίτερα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, καθώς όλες οι χώρες της περιφέρειας έχουν εξαντληθεί οικονομικά μετά από 15 χρόνια μετατροπής τους σε μείζονες καταναλωτές των γερμανικών προϊόντων και υπηρεσιών. Η πλεονασματική στο εμπορικό ισοζύγιο Γερμανία είχε μετατρέψει ελλειμματικές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, σε φανατικούς καταναλωτές προϊόντων και υπηρεσιών της. Αυτές με τη σειρά τους υπέστησαν την απόλυτη καταστροφή της βιομηχανίας και της αγροτικής παραγωγής τους μέσα από περίπλοκα ευρωπαϊκά σχήματα, όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική, που μετέτρεψαν την τέως αυτάρκη χώρα μας σε εισαγωγέα τοματών από το Εκουαδόρ. Η αποθέωση της τρέλας!

Η Γερμανία όμως πούλαγε αφειδώς τα προϊόντα της καθ’ όλη τη διάρκεια αυτή και σήμερα αποτελεί τη μοναδική πλεονασματική χώρα στην Ευρωζώνη (ίσως μαζί με τη Φιλλανδία). Το γεγονός πως όλα περνούν μέσα από το τραπεζικό σύστημα προσέδωσε ένα τεράστιο βάρος σε αυτό το ενδοευρωπαϊκό εμπορικό σύστημα λόγω του χρέους. Αυτό είναι που οδήγησε τελικά στην κατάρρευση την Ένωση.

Όμως ενώ πλέον αυτό το σύστημα καταρρέει, οι χρεωκοπημένες χώρες προσβλέπουν στη Γερμανία να τις σώσει... Αυτό δεν πρόκειται να γίνει, καθώς η Γερμανία θα ήταν τρελή να το κάνει και έχει και άλλα σχέδια κατά νου! Η ιστορική συγκυρία της κατάρρευσης της ΕΕ και της σταδιακής απόσυρσης των ΗΠΑ από τα ευρωπαϊκά δρώμενα οδηγεί σε ένα κενό εξουσίας και σε ένα Λέμπενσραουμ (ζωτικό χώρο - γεωπολιτικός όρος των ναζιστών) το οποίο παρακαλεί να υποστεί υφαρπαγή και λεηλάτηση από τον ισχυρότερο παίκτη! Σύντομα, η αυταπάτη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και αδελφοσύνης θα αποκαλυφθεί με τον πλέον ωμό και βίαιο γερμανικό τρόπο. Η υποδούλωση, ο νεοαποικισμός και η εξαθλίωση θα είναι τα δώρα της Γερμανίας στο σύγχρονο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Δώρα που θα τα θυμούνται οι επόμενες γενιές για πολύ καιρό.

Αμέσως μετά την κατάρρευση της Ιταλίας, η Γερμανία θα προχωρήσει ουσιαστικά στην ουσιαστική ανασύσταση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή σε ένα 4ο Ράιχ. Η τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών που απαιτεί τώρα η Μέρκελ είναι το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Σε αυτό το αυτοκρατορικό μόρφωμα θα προσκολληθούν όλες οι βόρειες χώρες, πλην Γαλλίας και Βρετανίας. Παράλληλα η Γερμανία θα επιχειρήσει να μετατρέψει τις  χώρες του νότου, Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία σε νεοαποικίες, τις οποίες φιλοδοξεί να εκμεταλλεύεται σε κάθε επίπεδο.

Το σχέδιο αυτό πιθανότατα θα προσκρούσει σε πρώτη φάση πάνω στις φιλοδοξίες της Γαλλίας, η οποία θα προσπαθήσει να δημιουργήσει μια Λατινική Ένωση των χωρών του νότου. Η Ελλάδα μάλλον δεν θα περιλαμβάνεται σε αυτή και το μέλλον που μας ετοιμάζουν οι πολυαγαπημένοι μας εταίροι είναι μόνο της αποικία της Γερμανίας στη Μεσόγειο.

Δεν είναι τυχαία όλα όσα γίνονται στο στράτευμα αυτό τον καιρό. Οι άνθρωποι των Γερμανών, από τον Βενιζέλο μέχρι τον Παπαδήμο και τον Σαμαρά, λειτουργούν σαν Πέμπτη Φάλαγγα για την εμπέδωση αυτού του σχεδίου. Το ίδιο κάνουν και στελέχη μέσα στην αστυνομία και τις ένοπλες δυνάμεις και σε κάθε γωνιά του κράτους. Μας ετοιμάζουν για το γερμανικό τσιμπούσι  που θα ακολουθήσει.

Το μόνο που μπορεί πλέον να αποτρέψει αυτή την εφιαλτική εξέλιξη θα ήταν μια εξέγερση και ο στρατός θα αποτελούσε βασικό κομμάτι της. Για αυτό και ο Μπεγλίτης φρόντιζε συστηματικά να διαλύσει το στράτευμα και πιθανώς να εξαφανίσει τα όπλα που έχει στη φύλαξή του, όπως είχε γίνει και με την προηγούμενη χούντα. Σύντομα, ίσως τα δούμε να φιγουράρουν καλολαδωμένα στα χέρια ένοπλων ομάδων κάπου στην Κεντρική Αφρική.

Ετοιμαστήτε ψυχολογικά, γιατί αυτό θα βλέπουμε σε λίγο
καιρό. Μπορεί να μην το αντέχουμε, αλλά μόνο αυτό θα μας
ξυπνήσει από τον βαθύ ύπνο που βρισκόμαστε τώρα.
Καλή αντάμωση στα γουναράδικα...

Έτσι, οι δύο αερομεταφερόμενες μεραρχίες της νέας Βέρτμαχτ ετοιμάζονται και εκπαιδεύονται κυρίως σε καταστολή εξεγέρσεων, για να ακολουθήσουν τον γκαουλάιτερ, τις τράπεζες και τη γερμανική γραφειοκρατία όταν θα αναλάβουν επίσημα τον έλεγχο της νεοαποικίας Ελλάδα. Για να ρίξουν τον Καντάφι, πρώτα τον εξαπάτησαν για να αφοπλιστεί. Το αποτέλεσμα το είδαμε όλοι. Το ίδιο κάνουν και εδώ, με πλάγιο τρόπο, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Είναι πολύ πιο εύκολο να αφοπλίσεις τον εχθρό σου και να τον κατακτήσεις, παρά να πολεμήσεις μέχρις εσχάτων για να του αρπάξεις τη χώρα.

Μια νέα σκοτεινή εποχή ξημερώνει για τη χώρα και την κοινωνία μας. Σύντομα, ο τόπος θα συγκλονιστεί συθέμελα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Από τη μια, υπάρχει η εκδοχή για κοινωνικές εκρήξεις, ένοπλο αγώνα, επανάσταση, αιματοκύλισμα, προσχώρηση στον ρωσικό ή άλλο άξονα. Από την άλλη, υπάρχει η εκδοχή της πλήρους αδιαφορίας, του άκρατου γραικυλισμού και χατζηαβατισμού, της υφαρπαγής κάθε εθνικού πλούτου και μεταφοράς του στη Γερμανία και της μετατροπής του πληθυσμού σε στρατιά σκλάβων για όσο καιρό παραμείνουμε στον γερμανικό άξονα. Όλα αυτά είναι πιθανόν να συμβούν και το μόνο που έχει σημασία είναι τι θα κάνει ο καθένας μας.

Σίγουρα, οι Έλληνες κατανοούν πως κάτι δεν πάει καλά, αλλά ακόμα ονειρεύονται την επαναφορά της ευρωπαϊκής ευημερίας μέσω της πεφωτισμένης ηγεσίας του μέγιστου πολιτικού ηγέτη Λουκά Παπαδήμου. Όταν όμως θα εκτεθούν στην πείνα, στο κρύο και στις αρρώστιες (αφού έχει προηγηθεί η καταστροφή του αγροτικού τομέα και της διανομής τροφίμων, η διακοπή του ρεύματος στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού λόγω αδυναμίας πληρωμής του και η καταστροφή του Εθνικού Συστήματος Υγείας), οι Γερμανοί πολιτικοί σχεδιαστές ευελπιστούν πως οι επιζήσαντες θα προσέλθουν οικειοθελώς στις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες για να εργαστούν με λαχτάρα σαν σκλάβοι 20 ώρες το 24ωρο για τις γερμανικές εταιρείες, χωρίς δικαιώματα και για ένα πιάτο φαΐ τη μέρα.

Όμως, αυτή η βλοσυρή γοτθική δυστοπία δεν είναι κατ’ ανάγκη η μόνη πιθανή εξέλιξη των πραγμάτων. Κάπου στην πορεία, τα σχέδια πιθανώς να ναυαγήσουν και εμείς οι Έλληνες, μέσα από την αντίστασή μας, να κάνουμε πολύ ακριβή τη νέα Κατοχή για τους δυνάστες μας. Μόνο το μέλλον μπορεί να μας δείξει πώς θα εξελιχθεί η ζωή μας από εδώ και πέρα...

Στα γρανάζια της προπαγάνδα τους

“Ακόμα και η πιο ευφυής προπαγανδιστική τεχνική δεν θα φέρει αποτέλεσμα εκτός αν μια ουσιώδης αρχή βρίσκεται συνεχώς στο μυαλό – (η προπαγάνδα) πρέπει να περιορίζεται σε ορισμένα σημεία μόνο και να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.” ~ Γιόζεφ Γκαίμπελς

Είναι απλό. Η ουσία βρίσκεται στην επανάληψη μέσω των ΜΜΕ. Κάθε βράδυ, όσοι είναι αρκετά άτυχοι και εθισμένοι να παρακολουθούν τα δελτία ειδήσεών τους εκτίθενται στην προπαγάνδα του συστήματος.

Κάντε ένα πείραμα. Μην δείτε ειδήσεις και πρωινάδικα για δύο μέρες. Θα συνειδητοποιήσετε πως θα έχετε ηρεμήσει, πως δεν είστε πλέον τόσο εξαντλημένοι ψυχολογικά, πως θα σταματήσετε να είστε συνεχώς εκνευρισμένοι και καταθλιπτικοί.

Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός πως παρακολουθείτε τις ειδήσεις που σας ταΐζουν, σε τακτική βάση! Εκνευρίζεστε, φωνάζετε και κανένας φυσικά δεν σας ακούει. Πιθανώς, δεν πιστεύετε πλέον τίποτε από αυτά που σας λένε, όμως δεν συνειδητοποιείτε πως αυτά που σας λένε συγκρούονται στο επίπεδο των ιδεών με αυτά που ξέρετε και πιστεύετε. Πάρτε για παράδειγμα το πετυχημένο ψευτοδίλημμα, "ευρώ ή δραχμή και χρεωκοπία", ή εκείνο το αμίμητο "είναι καλύτερο να μείνουμε στο ευρώ, έστω και με κόστος την εθνική μας ανεξαρτησία, την οποία είχαμε εκχωρήσει ούτως ή άλλως"... Δεν τα πιστεύετε, αλλά μήπως έχουν και δίκιο; Πού το ξέρουμε εμείς;

Όλα αυτά και κάποια άλλα τα ακούτε να επαναλαμβάνονται καθημερινά. Εκεί βρίσκεται και η επιτυχία της όλης επιχείρησης. Η επανάληψη των πληροφοριών αντικαθιστά τις αρχικές μνήμες με νέες και συχνά με ψεύτικες μνήμες. Το διάσημο βιβλίο 1984 του Τζωρτζ Όργουελ εξηγεί αυτή τη διαδικασία της αντικατάστασης πραγματικών αναμνήσεων από μηντιακές κατασκευασμένες αναμνήσεις. Όταν κάποιος υπόκειται σε αυτές, του είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να σκεφτεί έξω από τα πλαίσια που του επιβάλλονται. Να σκεφτεί δηλαδή "έξω από το κουτί". Η παγίδα σε αυτό το σημείο έγκειται στο γεγονός πως όταν οι άνθρωποι επιχειρούν να σκεφτούν έξω από το κουτί, πέφτουν θύματα μιας άλλης παράλληλης προπαγάνδας που αλλοιώνει κάποιες άλλες μνήμες τους και η οποία επιτυγχάνει ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα στα ΜΜΕ είναι κυρίως ιστορίες για τη Βουλή, τους βουλευτές και τους πολιτικούς μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την οικονομία, που είναι γεμάτες με παραπληροφόρηση, με μια νέα ερμηνεία της ιστορίας και με μια παράλειψη σημαντικότατων λεπτομερειών. Η μόνος πραγματικός μπούσουλας που έχουμε σε αυτό το εχθρικό για τη λογική μας περιβάλλον είναι μερικά από τα καλύτερα εργαλεία μας: Η Ιστορία, η Κοινωνιολογία, η Κοινή Λογική και τα βασικά Μαθηματικά και Οικονομικά. Η δε Ιστορία είναι ο καλύτερος οδηγός μας, καθώς το παρελθόν φωτίζει το μέλλον. Όλα όσα βλέπουμε σήμερα, έχουν επαναληφθεί με χαμηλότερη ένταση στο παρελθόν.

Είναι περίεργο πως οι ζωντανές αναμνήσεις που έχουμε από γεγονότα μεγάλης ιστορικής σημασίας είναι εκείνες που θα απωθηθούν πρώτες από διάφορες επεξεργασμένες ψευδοαναμνήσεις που δημιούργησαν τα ΜΜΕ και άλλοι. Οι άνθρωποι δεν θυμούνται ξαφνικά τι ακριβώς είχε συμβεί στο παρελθόν, χάρη στη διαδικασία της αφήγησης της ίδιας ιστορίας, ξανά και ξανά. Το να αφήνουν βαθμιαία έξω όλο και περισσότερες σημαντικές λεπτομέρειες είναι μέρος της τεχνικής της "επαναφήγησης" της πραγματικότητας. Σταδιακά, σημαντικές πτυχές μιας ιστορίας "χάνονται" από τη συλλογική μνήμη και στο τέλος επικρατεί μόνο η επίσημη εκδοχή των πραγμάτων. Ή τουλάχιστον, έτσι μας λέει η θεωρία. Αυτός φαίνεται όμως να είναι και ο λόγος που οι άνθρωποι δεν θυμούνται πλέον τις δικές τους μνήμες σχετικά με τα κοινά, αλλά υιοθετούν τις μνήμες που τους επιβάλλουν οι επιδρομείς της κοινωνίας τους. Οι μνήμες αυτές δεν αφορούν προσωπικές ιστορίες και προσωπικές λεπτομέρειες από το παρελθόν, καθώς αυτές δεν τις αγγίζουν γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα. Όμως, η μάχη για το μυαλό μας γίνεται στο επίπεδο της αλλοίωσης των συλλογικών αναμνήσεων από διάφορα μεγάλα γεγονότα, τα οποία υπόκεινται σε συνεχή αναθεώρηση με τη διαρκώς διαφορετική αφήγησή τους ξανά και ξανά και ξανά.

Ξαφνικά, ο Σημίτης, ο Παπαντωνίου και ο Παπαδήμος έκαναν το καθήκον τους χωρίς να πλαστογραφήσουν τα δημοσιονομικά στοιχεία που έστειλαν στην ΕΕ, σε συνομωσία με την Goldman Sachs, την οποία πλήρωσαν δισεκατομμύρια για να το κάνει, με αποτέλεσμα να εισέλθει η ανέτοιμη Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Ξαφνικά, τα στοιχεία που πλαστογράφησαν δεν αφορούσαν το σύνολο του προϋπολογισμού, αλλά "μόνο ένα μικρό μέρος", το οποίο "δεν είναι και τόσο σοβαρό". Κοινώς δεν ήταν μεγάλη πλαστογραφία, αλλά τοσοδά μικρούλα και απολύτως δικαιολογημένη. Ξαφνικά η Goldman Sachs, που τα έκανε όλα, δεν ήθελε να κάνει κακό και ζητάει δημόσια συγγνώμη για τα λάθη του παρελθόντος. Το ότι είναι παράνομοι όλοι τους, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ξαφνικά ο Σημίτης βγαίνει σε κυριακάτικες εφημερίδες με άρθρα του και λέει πως δεν έχει κάνει κάτι κακό, αλλά φρόντιζε το συμφέρον της χώρας. Η αφήγηση του περιστατικού, ξανά και ξανά και ξανά, με ολοένα και πιο αλλοιωμένες λεπτομέρειες, οδηγούν την κοινή γνώμη να ξεχάσει σημαντικές ιστορίες. Όπως αυτή με τους ανθρώπους που την οδήγησαν στη στοργική αγκαλιά των πιστωτών.

Ο Παπανδρέου; Τον θυμάστε αυτόν το θλιβερό τύπο; Όλοι ήθελαν να τον στείλουν στο Γουδί, να τον πυρπολήσουν και να τον διώξουν με ελικόπτερο μέχρι λίγο καιρό πριν. Τώρα, ξαφνικά τον ξέχασαν και είναι ελεύθερος να ζήσει σαν κροίσος, σαν ανταμοιβή έναντι των πολύτιμων υπηρεσιών του. Δεν είναι και λίγο να παραδίδει κανείς μια χώρα στο πιάτο για άρμεγμα. Κανείς δεν ασχολείται πια μαζί του, πόσο μάλλον να τον καταστήσει υπόλογο για κάτι. Το δεν νεοΠΑΣΟΚ άρχισε, λέει η προπαγάνδα, να αυξάνει ξανά τα ποσοστά του! Ο ίδιος θα παραμένει εκεί αρχηγός, όσο ο Παπαδήμος παραμένει πρωθυπουργός!

Ο Παπαδήμος, μας λένε, δεν είναι ένας ακόμα νεοφιλελεύθερος ΠΑΣΟΚος, πολιτικός κλώνος του Σημίτη και άνθρωπος της Τριμερούς Επιτροπής, δηλαδή των δανειστών και "κάποιος που μιλάει ελληνικά χωρίς να είναι με τους Έλληνες", αλλά ένας εθνοσωτήρας τεχνοκράτης που θα ηγείται πλέον σε όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις από τώρα μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. Εξάλλου, τι τη χρειαζόμαστε τη Βουλή; Δεν βλέπουμε τα χάλια της;

Ξαφνικά δεν υπάρχει σκάνδαλο Siemens και η καθόλα συμπαθέστατη εταιρία δεν είναι υπόλογη για χρηματισμό. Αφήστε που όσοι πολιτικοί τα πήραν ανοιχτά, ζουν σαν άρχοντες και απολαμβάνουν τον καφέ τους με φόντο την Ακρόπολη. C4I; Τί είναι αυτό; Μοντέλο αυτοκινήτου;

Α ναι, την περασμένη 28η Οκτωβρίου, η μέρα που τους έκανε όλους να χεστούν πάνω τους από φόβο, τη θυμάται κανείς; Μάλλον όχι. Η απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό είναι πως η προπαγάνδα τους παίζει με το μυαλό σας, αγαπητοί μου αναγνώστες. Όπως άλλωστε διαπιστώνετε και εσείς.

Η μάχη για το μυαλό μας

Η μάχη για το μυαλό μας είναι ανελέητη και μας αφήνει εξαντλημένους ψυχολογικά και με μια οργή για τα πάντα. Η προπαγάνδα τους δεν χρειάζεται να μας πείσει. Μπορεί να μας αδειάσει και να μας εξουδετερώσει ψυχολογικά. Ακόμα και τότε, θα έχει πετύχει ένα δευτερεύον στόχο της, να μας φθείρει. Κάποια στιγμή, σε βάθος χρόνου, μπορεί να σταθούν και τυχεροί και αυτό να μετατραπεί και ρτη φυσική μας εξόντωση, μέσω ασθενειών που θα προέλθουν από την κακή ψυχολογία που μας έχουν επιβάλει. Δεν είναι τυχαίο πως το λένε Σοκ και Δέος.

Η μόνη λύση που έχετε είναι να σβήσετε την τηλεόραση! Κάντε άλλα πράγματα! Δεν ενημερώνεστε από την τηλεόραση, όπως νομίζετε, αλλά όπως το είχε θέσει και ο Γιωργάκης, "διαπαιδαγωγείστε". Παραδόξως, αυτή του η φράση έχει χαθεί από τη συλλογική μνήμη, από τα δημόσια αρχεία, από τη μνήμη όλων μας. Προπαγάνδα.

Χαράτσια, εξόντωση και αποπροσανατολισμός

Όχι μόνο αυτό, αλλά ετούτες τις μέρες η προσοχή όλων μας έχει εστιαστεί στη γελοία υπόθεση του χαρατσιού μέσω της ΔΕΗ. Το μέτρο είναι πέρα για πέρα αποτυχημένο, σε πολλά επίπεδα. Κοινώς αντανακλά τη ψυχοσύνθεση, τη μοχθηρία και τη φαιδρότητα των ιθυνόντων νόων που το έχουν συλλάβει, με πρώτο και καλύτερο το Βεζύρη-Αντιπρόεδρό μας. Το μέτρο σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων του περασμένου Σαββατοκύριακου, είχε αποφέρει μόνο 100 εκατομμύρια ευρώ, από τα 1,7 δις που προσδοκούσε ο εκτελών χρέη υπουργού Οικονομικών και Μέγας Βεζύρης της Ύπατης γερμανικής Αρμοστείας, Δυσβάγγελος Βενιζέλος. Το σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα που προκαλεί θα εξελιχθεί στο κύριο πολιτικό ζήτημα των επόμενων μηνών, ενώ η κοινωνική αναταραχή που θα προκαλέσει αν συνεχιστεί θα κάνει τα Δεκεμβριανά του 2008 να φαντάζουν σαν φεστιβάλ ειρήνης.

Φυσικά εκεί στα ύψη της Νεφελοκοκκυγίας, που ζουν τα πουλιά και οι πολιτικοί μας, η μόνη αντιμετώπιση που αρμόζει σε αυτό το θέμα είναι μόνο επικοινωνιακή. Η "ανθρωπιά" του "φιλάνθρωπου" Βαγγέλη έλαμψε με τη μάνα των 16 παιδιών που από εδώ και πέρα θα της πληρώνει το ρεύμα η ίδια η ΔΕΗ, μετά από εντολή του. Μέχρι τότε, η ανώνυμη μάνα, πλήρωνε υποτίθεται κανονικά καθώς ο Άνθρωπος υπουργός δεν γνώριζε το δράμα της. Πιθανώς, την ιστορία αυτή την έγραψαν οι ίδιες ιδιοφυίες που έγραφαν και γράφουν τους λόγους του Γιωργάκη και του Παπαδήμου.

Με αυτό τον μαγικό τρόπο η προσοχή μας στρέφεται αλλού καθώς θα περνούν το ένα μετά το άλλο και τα 8 νομοσχέδια που θα καταστήσουν τη χώρα υπόδουλη, χρεωκοπημένη και τους κατοίκους της δουλοπάροικους. Έτσι δουλεύει η προπαγάνδα.

Όμως ο κοινωνικός αναβρασμός συνεχίζεται. Οι "επιτροπές" των δήμων για να κρίνουν "αξιοκρατικά" ποιοί μπορούν να πληρώνουν και ποιοί όχι, τα SMS προς τη ΔΕΗ για αίτηση εξαίρεσης, οι φιοριτούρες του Βενιζέλου προς την πολύτεκνη μάνα, θα ξεχαστούν όλα όταν αρχίσει να πέφτει ο διακόπτης και οι Έλληνες ξεκινήσουν το βίαιο ταξίδι της επιστροφής τους στο 17ο αιώνα. Σε μια εποχή που η μόνη συντροφιά θα είναι μια λάμπα πετρελαίου. Ξαφνικά, τα κατάφωτα σπίτια των πολιτικών, γεμάτα με χριστουγεννιάτικα μπιχλιμπίδια να αναβοσβήνουν, ενώ μέσα έχει φώτα, ακούγεται μουσική και γέλια, θα φαντάζουν σαν μιας πρώτης τάξης στόχοι για τους εξαθλιωμένους που θα ψάχνουν στα σκουπίδια να φάνε, πριν επιστρέψουν στο κρύο, σκοτεινό σπίτι τους (που τον επόμενο μήνα θα τους κατασχέσει ούτως ή άλλως ο Βενιζέλος – πάλι). Τη γιορτινή ατμόσφαιρα και το πλούσιο γιορτινό τραπέζι των πολιτικών μας μπορεί ανά πάσα στιγμή να διακόψει μια ανεξέλεγκτη βία από το πλήθος. Το να περιμένει κανείς πως μπορεί να κλειστεί σε ένα παλάτι, με φρουρούς γύρω και να ζήσει μια ζωή γεμάτη χλιδή, ενώ οι υπόλοιποι γύρω πεθαίνουν της πείνας και δεν έχουν ρεύμα, πέρα από τρέλα, είναι και ο γρηγορότερος δρόμος για τη γκιλοτίνα.

Δεν ξέρω αν σε αυτή τη φάση μπορούμε να αντιδράσουμε σε αυτά που μας συμβαίνουν. Με το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας σε ένα τεχνητό μηντιακό κώμα, που ονειρεύεται πως ο Παπαδήμος θα μας σώσει από τη φτώχια και τη δυστυχία και πως όλα θα επιστρέψουν στις παλιές καλές εποχές, έχουμε βρεθεί σε ένα Καθαρτήριο στο οποίο ο χρόνος έχει παραμορφωθεί και τα πράγματα φαίνονται να μην κυλούν προς καμία κατεύθυνση. Αυτό, ευελπιστεί η ντόπια άρχουσα τάξη, θα συνεχιστεί για κάνα χρόνο μέχρι τις εκλογές. Μετά, με μια νέα κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, ο Παπαδήμος θα ηγηθεί της χώρας μέχρι το 2256. Μήπως είστε από εκείνους τους οπαδούς του Χάους που περιμένουν εκλογές τον Μάρτη; Μα δεν προλαβαίνει ο άνθρωπος να μας σώσει μέχρι τότε! Τί θέλετε, δηλαδή, δραχμή και χρεωκοπία;

Μέχρι τότε, η αποικία θα αρχίσει να υποδέχεται τα πρώτα της μεταλλαγμένα προϊόντα, στα οποία θα γίνουμε πρώτης τάξεως πειραματόζωα. Οι αλλεργίες θα αυξηθούν κατακόρυφα, το ίδιο και οι θάνατοι από αλλεργικά σοκ. Παράλληλα, τα πρώτα πυρηνικά απόβλητα από τη Γερμανία θα έλθουν με ειδικά τρένα και θα φιλοξενούνται στις θάλασσες και στα βουνά της χώρας μας. Θα μας πουν, ας προσέχατε να μην ζούσατε πέρα από τις δυνατότητές σας. Τώρα θα πρέπει να τιμωρηθείτε παραδειγματικά για να εξιλεωθείτε.

Ο νεοφιλελεύθερος παράδεισος είναι εδώ και κατοικεί στο μυαλό μας και σύντομα θα βρίσκεται και παντού γύρω μας. Αλλά ώς τότε, το πιο πιθανό είναι να έχουμε ξεχάσει πως κάποτε είχαμε μια χώρα και πως είχαμε ευημερία... Ή μήπως όχι; Μήπως η προπαγάνδα δεν αρκεί για να καπελώσει τα πάντα, όπως πιστεύουν οι κεντρικοί σχεδιαστές;

Ο καπιταλισμός χτυπάει τον ανεμιστήρα - Richard Wolf

Μια εξαιρετική διάλεξη για την τελική κρίση του καπιταλισμού. Δίνει μια διαφορετική οικονομική και κοινωνιολογική διάσταση αυτής της ιστορικής συγκυρίας με γλαφυρό τρόπο. Σας προτείνω να ξεπεράσετε τα πρώτα λεπτά, την εισαγωγή από τον διοργανωτή και να πάτε κατευθείαν στη διάλεξη.

(Στα αγγλικά, χωρίς υπότιτλους. Ο ομιλητής μιλάει αργά, καθαρά και είναι πολύ κατανοητός.)

Η Goldman Sachs κατακτά της Ευρώπη

Ποιό είναι το κόστος της δημοκρατίας;

του Stephen Foley – Εφημερίδα Independent

Ενώ οι καθημερινοί άνθρωποι διαμαρτύρονται για τη λιτότητα και την έλλειψη εργασίας, οι διάδρομοι της εξουσίας στην Ευρωζώνη υφίστανται μια εκπληκτική μεταμόρφωση.

Η άνοδος του Μάριο Μόντι στην πρωθυπουργία της Ιταλίας είναι αξιοσημείωτη για περισσότερους λόγους από ό,τι είναι δυνατόν να απαριθμήσουμε. Η αντικατάσταση του σκανδαλιάρη Σίλβιο Μπερλουσκόνι έχει οδηγήσει την Ιταλία σε πρωτοφανείς καταστάσεις. Η επιβολή της εξουσίας των τεχνοκρατών, έχει οδηγήσει παράλληλα και στην κατάργηση των κανόνων λειτουργίας της δημοκρατίας και πιθανώς στην κατάργηση της ίδιας της δημοκρατίας.

Η τοποθέτηση ενός μεγαλοστελέχους της Goldman Sachs ως επικεφαλής ενός δυτικού κράτους έχει οδηγήσει την επενδυτική αυτή τράπεζα σε νέα ύψη πολιτικής εξουσίας. Μια τράπεζα που όλοι πιστεύουν πως είναι πολιτικά τοξική και εξαιρετικά αντιδημοφιλής.

Αυτό είναι το πιο αξιοσημείωτο από όλα: Ένα γιγαντιαίο άλμα μπροστά, ή ακόμα και το αποκορύφωμα, του Σχεδίου Goldman Sachs.

Δεν είναι μόνο ο κ. Μόντι. Η ΕΚΤ, ένας ακόμα βασικός παίκτης στο δράμα του εθνικού χρέους, είναι υπό διοίκηση πρώην στελεχών της Goldman Sachs. Για την ακρίβεια, τα πρώην στελέχη της επενδυτικής αυτής τράπεζας βρίσκονται στους διαδρόμους της εξουσίας σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπως ακριβώς έχουν κάνει και στις ΗΠΑ εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Μέχρι την περασμένη Τετάρτη, το ευρωπαϊκό τμήμα του ΔΝΤ βρίσκονταν υπό τη διοίκηση ενός ακόμα ανθρώπου της Goldman Sachs, ο οποίος όμως παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους.

Ακόμα και πριν από την αναστάτωση στην Ιταλία, η Goldman Sachs τιμούσε επάξια το παρατσούκλι της ως "καλαμάρι -βαμπίρ". Τώρα έχει απλώσει τα πλοκάμια της στην κορυφή της πυραμίδας της Ευρωζώνης και πολλοί σκεπτικιστές έχουν αρχίσει να εκφράζουν σοβαρές αντιρρήσεις για την επιρροή της. Οι πολιτικές αποφάσεις που θα παρθούν τις ερχόμενες εβδομάδες θα καθορίσουν αν η Ευρωζώνη μπορεί και αν θα πληρώσει τα χρέη της. Τα συμφέροντα της Goldman Sachs είναι αλληλένδετα με την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

   

Ο Σάιμον Τζόνσον, πρώην οικονομολόγος του ΔΝΤ, στο βιβλίο του 13 Τραπεζίτες, γράφει πως η Goldman Sachs και άλλες μεγάλες τράπεζες έχουν βρεθεί τόσο κοντά στην κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, που στην ουσία το πολίτευμα της χώρας είναι πλέον ολιγαρχικό. Τουλάχιστον, γράφει, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί δεν "αγοράζονται και πωλούνται" από πολυεθνικές, όπως γίνεται στις ΗΠΑ. "Αντίθετα, αυτό που υπάρχει στην Ευρώπη είναι μια κοινή κοσμοθεωρία ανάμεσα στην πολιτική άρχουσα τάξη και τους τραπεζίτες, μια κοινή ενότητα στόχων και μια κοινή αλληλοενίσχυση των ψευδαισθήσεών τους".

Αυτό είναι το Σχέδιο Goldman Sachs. Είναι, με λίγα λόγια, ο σφιχτός εναγκαλισμός με την κυβέρνηση. Κάθε επιχείρηση θέλει να προωθήσει τα συμφέροντά της με τους νομοθέτες που μπορούν να τα σταματήσουν και με τους πολιτικούς που μπορούν να της προσφέρουν φοροαπαλλαγές. Όμως αυτό δεν είναι μια απλή προσπάθεια ενός λόμπυ.

Η Goldman Sachs είναι εκεί για να παρέχει συμβουλές στις κυβερνήσεις, να προσφέρει δάνεια, να στέλνει τους ανθρώπους της στον δημόσιο τομέα και να προσφέρει πολύ ελκυστικά πακέτα εργασίας στους ανθρώπους που εξέρχονται από την κυβέρνηση. Το Σχέδιο είναι να δημιουργηθεί μια τόσο στενή εξάρτηση και μια ανταλλαγή ανθρώπων, ιδεών και χρήματος που θα είναι πλέον αδύνατο να διακρίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στα συμφέροντα του Δημοσίου και στα συμφέροντα της Goldman Sachs.

Ο κ. Μόντι είναι ένας από τους εξέχοντες οικονομολόγους της Ιταλίας και έχει ξοδέψει σχεδόν όλη του την καριέρα στον ακαδημαϊκό τομέα και σε δεξαμενές σκέψης. Όμως, όταν ο Μπερλουσκόνι τον όρισε επίτροπο στην Κομισιόν το 1995, η Goldman Sachs άρχισε να ενδιαφέρεται για αυτόν.

Πρώτα ως επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς, αλλά ειδικότερα ως επίτροπος Ανταγωνισμού, ο Μάριο Μόντι πήρε αποφάσεις που οδήγησαν στην ολοκλήρωση ή στην αποτυχία κινήσεων εξαγοράς και συγχώνευσης για τις οποίες οι τραπεζίτες της Goldman Sachs δούλευαν ή παρείχαν χρηματοδότηση. Ο κ. Μόντι ορίστηκε αργότερα στην επιτροπή του ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών για το τραπεζικό και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο όριζε και τις οικονομικές πολιτικές της χώρας.

Με αυτές τις διασυνδέσεις, ήταν φυσικό για την Goldman Sachs να τον προσκαλέσει στο συμβούλιο των διεθνών συμβούλων της. Οι 24 διεθνείς συμβουλάτορες της τράπεζας ενεργούν ως ανεπίσημοι λομπίστες για τα συμφέροντά της, μαζί με τους πολιτικούς που ρυθμίζουν το έργο της. Άλλος σύμβουλος της τράπεζας είναι ο Ότμαρ Ίσσινγκ, μέλος του ΔΣ της γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας Μπούντεσμπανκ και μετά της ΕΚΤ και ένας από τους αρχιτέκτονες του ευρώ.

Ίσως ο πιο γνωστός πρώην πολιτικός μέσα στην τράπεζα είναι ο Πήτερ Σάδερλαντ, ο γενικός εισαγγελέας της Ιρλανδίας τη δεκαετία του ’80 και ένας ακόμα πρώην επίτροπος Ανταγωνισμού της ΕΕ. Πλέον, είναι μη-εκτελεστικός πρόεδρος της Goldman Sachs International, του κτηματομεσιτικού τμήματος της τράπεζας που εδρεύει στο Σίτι του Λονδίνου.  Μέχρι δε την κατάρρευση και την κρατικοποίηση της Royal Bank of Scotland, ήταν και εκεί μη-εκτελεστικός διευθύνων σύμβουλος.

Ο άνθρωπος αυτός υπήρξε μια έντονη φωνή μέσα στην Ιρλανδία για την διάσωσή της από την ΕΕ, λέγοντας πως οι όροι των δανείων εκτάκτου ανάγκης θα μπορούσαν να γίνουν καλύτεροι με τον καιρό, για να μην γίνουν δυσβάσταχτοι για τον ιρλανδικό λαό. Η ΕΕ συμφώνησε να περικόψει τα επιτόκια δανεισμού στην Ιρλανδία το περασμένο καλοκαίρι.

Η επιλογή καλά δικτυωμένων πολιτικών κατά τη έξοδό τους από την κυβέρνηση είναι μόνο το μισό κομμάτι του Σχεδίου. Το άλλο μισό είναι να στέλνουν πρώην στελέχη σε κυβερνητικές θέσεις. Όπως και ο Μάριο Μόντι, έτσι και ο Μάριο Ντράγκι, ο οποίος ανέλαβε την ΕΚΤ την 1η Νοεμβρίου, μπαινοβγαίνει μέσα και έξω από κυβερνήσεις και μέσα και έξω από την Goldman Sachs.

Ήταν μέλος της Παγκόσμιας Τράπεζας και διευθυντής του ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών πριν περάσει για τρία χρόνια ως διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs International μεταξύ του 2002 και του 2005. Αμέσως μετά επέστρεψε στην κυβέρνηση ως πρόεδρος της ιταλικής Κεντρικής Τράπεζας.

Ο Μάριο Ντράγκι έχει κατηγορηθεί πως έχει συμβάλει στα λογιστικά κόλπα στα οποία κατέφυγε η Ιταλία και άλλα κράτη της περιφέρειας όταν προσπαθούσαν να μπουν στο κοινό νόμισμα μια δεκαετία πριν. Με τη χρήση περίπλοκων παραγώγων, η Ιταλία και η Ελλάδα κατάφεραν να μειώσουν το προφανές μέγεθος του κρατικού χρέους, το οποίο οι κανόνες του ευρώ ήθελαν κάτω του 60% του μεγέθους της οικονομίας. Τα μυαλά πίσω από πολλά από αυτά τα παράγωγα ήταν οι άνθρωποι της Goldman Sachs.

Οι χρηματιστές της τράπεζας δημιούργησαν έναν αριθμό από οικονομικές συμφωνίες που επέτρεψαν στην Ελλάδα να βρει χρήματα, μειώνοντας άμεσα το έλλειμμα του προϋπολογισμού, με αντάλλαγμα σημαντικές αποπληρωμές σε βάθος χρόνου. Σε μια μόνο συμφωνία, η Goldman Sachs διοχέτευσε 1 δις δολάρια για τη χρηματοδότηση της ελληνικής κυβέρνησης το 2002, με μια συναλλαγή που ονομάζεται δια-συναλλαγματική ανταλλαγή (cross-currency swap).

Τα κεντρικά της Goldman Sachs.

Στην άλλη πλευρά της συμφωνίας ήταν ο Πέτρος Χριστοδούλου, που δούλευε για την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας και ο οποίος είχε ξεκινήσει την καριέρα του στην Goldman Sachs. Τον καιρό εκείνο είχε πάρει προαγωγή ως επικεφαλής της υπηρεσίας διαχείρισης του ελληνικού δημοσίου χρέους.  Ο Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος έχει πλέον αναγορευθεί σε πρωθυπουργό της ελληνικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας, ήταν ένας τεχνοκράτης που διοικούσε την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας εκείνο τον καιρό.

Η Goldman Sachs ισχυρίζεται πως η πρόσκαιρη μείωση του χρέους την οποία πέτυχε ήταν αμελητέα σε σχέση με τους κανόνες του ευρώ. Παράλληλα, εξέφρασε κάποια μετάνοια για τις συμφωνίες. Ο Τζέραλντ Κόρριγκαν, στέλεχος της Goldman Sachs, στην οποία ήλθε μετά τη θητεία του στο παράρτημα της Federal Reserve στη Νέα Υόρκη, φέρεται να είπε σε έναν Βρετανό βουλευτή πέρσι: "Είναι ξεκάθαρο πως κοιτώντας πίσω, τα στάνταρ διαφάνειας θα μπορούσαν και θα έπρεπε να ήταν υψηλότερα".

Όταν τέθηκε το ζήτημα της εργασίας του Μάριο Ντράγκι κατά τη διάρκεια ακροάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκείνος απάντησε πως δεν εμπλέκεται με κανένα τρόπο στις ανταλλαγές χρέους είτε ως μέλος του υπουργείου είτε ως μέλος της Goldman Sachs.

Αποδείχτηκε αδύνατο να κρατηθεί η γραμμή στην Ελλάδα, που έπειτα από τις τελευταίες προτάσεις της ΕΕ πρόκειται στην ουσία να προβεί σε χρεωστάσιο, ζητώντας από τους πιστωτές της να κουρέψουν "εθελοντικά" το 50% των κρατικών της ομολόγων. Η ευρύτερη συναίνεση στην Ευρωζώνη λέει γενικά πως οι πιστωτές από τα μεγαλύτερα κράτη, όπως η Ισπανία ή η Ιταλία θα πρέπει να αποπληρωθούν πλήρως. Αυτοί οι πιστωτές είναι φυσικά οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες  και η υγεία τους είναι πρώτιστου ενδιαφέροντος σε όσους επιβάλλουν τις πολιτικές στην Ένωση αυτό τον καιρό.

Ο συνδυασμός μέτρων λιτότητας που επιβάλλουν οι νέες τεχνοκρατικές κυβερνήσεις στην Αθήνα και τη Ρώμη, καθώς επίσης και οι ηγέτες των κρατών της Ευρωζώνης, μαζί με τα πακέτα διάσωσης μέσω του ΔΝΤ και του υποστηριζόμενου από τη Γερμανία EFSF, μπορούν να εντοπιστούν σε αυτή τη συναίνεση που επικρατεί.

Ο Σάιμον Τζόνσον λέει, "Οι πρώην συνάδελφοί μου στο ΔΝΤ γυρίζουν γύρω-γύρω προσπαθώντας να δικαιολογήσουν πακέτα διάσωσης ύψους 1,5 με 4 τρισεκατομμυρίων ευρώ, αλλά τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως θα διασώσουν τους πιστωτές 100%. Πρόκειται για μια ακόμα διάσωση των τραπεζών, όπως έγινε το 2008. Ο μηχανισμός μπορεί να είναι διαφορετικός, ως προς το ότι πλέον συντελείται σε εθνικό επίπεδο και όχι σε τραπεζικό, όμως η λογική είναι η ίδια".

Η οικονομική άρχουσα τάξη είναι τόσο σίγουρη πως οι τράπεζες μπορούν να διασωθούν, που παράλληλα τοποθετούν μεγάλα στοιχήματα υπέρ αυτής της εξέλιξης. Ο Τζον Κορζίνε, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs, επέστρεψε πέρσι στη Γουόλ Στρητ έπειτα από μια δεκαετία ενασχόλησής του με την πολιτική και ανέλαβε μια ιστορική εταιρεία του ομίλου με το όνομα MF Global. Αμέσως μετά, έβαλε ένα στοίχημα 6 δις δολαρίων με τα χρήματα της εταιρείας πως το ιταλικό δημόσιο δεν θα προχωρήσει σε χρεωστάσιο στο επόμενο χρονικό διάστημα.

Όταν έγινε γνωστό αυτό το στοίχημα τον περασμένο μήνα, οι πελάτες και οι συνεργάτες της εταιρείας αποφάσισαν πως είναι πολύ ριψοκίνδυνο να συνεργάζονται με τη MF Global. Αποτέλεσμα είναι να καταρρεύσει η εταιρία μέσα σε λίγες μέρες. Ήταν μια από τις δέκα μεγαλύτερες χρεωκοπίες στην αμερικανική ιστορία.

Ο μεγάλος κίνδυνος εδώ είναι πως αν η Ιταλία σταματήσει να πληρώνει τα χρέη της, οι πιστώτριες τράπεζες θα μπορούσαν να καταρρεύσουν. Η Goldman Sachs, η οποία έχει προβεί σε διαγραφή ασφαλιστηρίων ύψους 2 τρις δολαρίων, συμπεριλαμβανομένου και ενός απροσδιόριστου ποσού χρέους κρατών μελών της Ευρωζώνης, δεν θα γλιτώσει από αυτή την ιστορία αλώβητη. Ειδικά, αν μέρος από τα ασφαλιστήρια ύψους 2 τρις δολαρίων τα οποία έχει αγοράσει αποδειχτεί πως έχουν συναφθεί με κάποια από τις τράπεζες που θα καταρρεύσουν.

Καμία τράπεζα – και σίγουρα όχι το "καλαμάρι-βαμπίρ" – δεν μπορεί να ξεμπλέξει εύκολα τα πλοκάμια της από τα πλοκάμια των άλλων τραπεζών. Αυτή είναι και η λογική πίσω από τις διασώσεις των τραπεζών και τα μέτρα λιτότητας και ο λόγος που έχουμε περισσότερη Goldman Sachs και όχι λιγότερη. Η εναλλακτική που βλέπει η άρχουσα τάξη είναι μια δεύτερη οικονομική κρίση, μια δεύτερη οικονομική κατάρρευση.

Μήπως όμως όλα αυτά είναι κοινές ψευδαισθήσεις; Ποιός όμως θα τολμούσε να το δοκιμάσει;

Η πτώση του διακόπτη

Το πεδίο της μάχης μεταφέρεται στα ρολόγια της ΔΕΗ.
Ανεβάστε τον διακόπτη και μην δέχεστε την πολιτική τους
να σας γυρίσουν πίσω στο 17ο αιώνα! Το ηλεκτρικό
είναι κοινωνικό αγαθό, όχι ιδιοκτησία της άρχουσας τάξης.
Ήρθε ο καιρός να προστατέψουμε την κοινωνία μας και
τους αδύναμους της από τα αρπακτικά. 

Προς το τέλος της σοβιετικής αυτοκρατορίας, τα ολοκληρωτικά ανατολικά καθεστώτα όπως αυτό των μακαρίτηδων, του ζεύγους Τσαουσέσκου, ήλεγχαν τον λαό μέσω της απειλής της διακοπής του ρεύματος και της θέρμανσης. Αυτό σε κρύες περιοχές του πλανήτη, όπως η Ρουμανία, ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη των "εχθρών του λαού"

Σήμερα σε ένα υπό διαμόρφωση ολοκληρωτικό καθεστώς που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις καλύτερες ημέρες της Σοβιετίας, αντίστοιχες κινήσεις θεωρούνται κατάλληλες από την ντόπια και ξένη άρχουσα τάξη, για να αποσπάσουν τον πλούτο του συνόλου των υπό κατοχή Ελλήνων. Προφανώς πιστεύουν πως αν ξεζουμίσουν τους υπόλοιπους και αρπάξουν όλο τους τον πλούτο, το τελειωμένο σύστημά τους θα επιβιώσει με κάποιο μαγικό τρόπο. Οι ανθρωποθυσίες στις οποίες προβαίνουν είναι προφανώς υποκινούμενες από το θρησκευτικού τύπου αίσθημα που έχουν για το χρήμα, την εξουσία και την πραγματικότητα...

Η κίνηση όμως αυτή, όπως έχω ήδη γράψει ξανά σε αυτό το ιστολόγιο, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια κατευθείαν στην κόλαση της κοινωνικής αναταραχής και της αναρχίας. Ενώ με την πολιτική της λιτότητας θα μπορούσαν να αρμέγουν ες αεί τον πληθυσμό και να αποσπούν σταδιακά και "νομότυπα" τον ιδιωτικό πλούτο της χώρας, προτίμησαν να προβούν σε ακραία μέτρα αρπαγής του διαθέσιμου πλούτου, όπως το περιβόητο χαράτσι μέσω ΔΕΗ. Τα μέτρα αυτά είναι εκ προοιμίου  αδύνατον να εφαρμοστούν σε μια εξασθενημένη οικονομικά κοινωνία και το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να επιταχύνουν τις διαδικασίες διάλυσης και κατάρρευσης.

Τον θυμάστε τον Δεκέμβρη του 2008; Αν το συνεχίσουν
έτσι και αν επιμείνουν με το χαράτσι της ΔΕΗ, τότε εκείνες
οι στιγμές θα μοιάζουν με φεστιβάλ ειρήνης μπροστά
σε αυτά που έχουμε να δούμε από εδώ και πέρα...

Είναι κατανοητό πως πρέπει να εισπράξουν πολλά χρήματα για λογαριασμό των πολυαγαπημένων τους αφεντικών, αλλά τίποτε δεν τους νομιμοποιεί να προβούν σε γενοκτονία των φτωχών, των ηλικιωμένων και των 1.000.000 αδυνάμων και ασθενών κατεβάζοντας τον διακόπτη του ρεύματος. Πόσο μάλλον, όταν κατά παράβαση κάθε κοινωνικού συμβολαίου, διεθνούς δικαίου και κάθε έννοιας ηθικής και ανθρωπισμού, αυτό γίνεται για το κέρδος κάποιων ιδιωτών και κάποιων επιχειρήσεων.

Η πράξη του κατεβάσματος του διακόπτη και η εκατόμβη που θα προκαλέσει, θα αποτελεί το κύκνειο άσμα του σιχαμένου αυτού συστήματος. Η πολιτική ευθύνη όσων δεν το σταματήσουν θα τους κατατάξει στους χειρότερους εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας και κατά του ίδιου τους του έθνους. Τους προτείνω, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, να το ξανασκεφτούν, γιατί το μέγιστο κοινωνικό πρόβλημα που θα προκαλέσει, και η βία που θα πυροδοτήσει σαν επακόλουθο, θα κάνει τα Δεκεμβριανά του 2008 να φαντάζουν με φεστιβάλ ειρήνης.

Δυστυχώς, απογοητεύομαι καθημερινά ανακαλύπτοντας πως η πολιτική ηγεσία, το πολιτικό προσωπικό και όλοι όσοι βρίσκονται πίσω από αυτό, δεν σκέφτονται λογικά και έχουν περιπέσει σε μια ιδιάζουσα κατάσταση πανικού και απέχθειας για την ανθρωπότητα. Ο εγωισμός και η απληστία που τους διακατέχει θα τους μετατρέψουν σύντομα σε τεράστιους στόχους. Και αν νομίζουν πως υπάρχει κάποιος στρατός στον κόσμο που θα τους προστατέψει, μετά από μια τέτοια γενοκτονία, τότε αυταπατώνται.

Επικροτώ τη συμβολική κίνηση της ΓΕΝΟΠ να κόψουν το ρεύμα στο Υπουργείο Υγείας. Δείχνει πως η συνδικαλιστική αυτή οργάνωση δεν είναι ξεκομμένη από την υπόλοιπη κοινωνία, όπως είναι αντίθετα το σύνολο της διοίκησης της εταιρείας. Καλό βέβαια θα ήταν να κάνουν το ίδιο και στα Υπουργεία Ανάπτυξης και Οικονομικών, στους κατεξοχήν ναούς της νεοταξικής θρησκείας του Χρήματος και της Απληστίας. Μια τέτοια κίνηση θα είχε πολύ μεγαλύτερο συμβολικό νόημα και αντίκτυπο...

Αν θέλει η ΓΕΝΟΠ να κάνει ένα μεγάλο βήμα για την προστασία των πλέον αδύναμων μελών της κοινωνίας μας, θα πρέπει να κάνει κάτι σημαντικό. Να μας καταδείξει δημόσια ποιά είναι τα "ιδιωτικά συνεργεία" που θα προβούν στις πράξεις του κατεβάσματος του διακόπτη. Ποιοί θα είναι εκείνοι οι κουκουλοφόροι συνεργάτες που θα προβούν σε φόνο τέτοιας γιγαντιαίας κλίμακας με αυτή τους την πράξη... Πρόκειται για άτομα που έναντι πενιχρής αμοιβής θα προβούν σε ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ κατά του ελληνικού λαού, κατεβάζοντας τον διακόπτη σε 1.000.000 αδύναμους, φτωχούς και ασθενείς (διαβητικούς και λοιπούς), με αποτέλεσμα να καταστρέψουν το βιός τους, τα φάρμακα και τα ιατρικά τους μηχανήματα και στο τέλος τη ζωή τους, μόνο και μόνο για να κάνουν τα πλούσια αφεντικά τους πλουσιότερα!

Αλήθεια, όταν αρχίσουν οι ανθρωποθυσίες των γέρων και των ασθενών στο όνομα του Θεού του Χρήματος, θα βγει άραγε δημόσια κανένας εισαγγελέας να μας μιλάει για "έννομα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα", με το ίδιο σθένος που μιλάει τώρα για το "έννομο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα" του κράτους να αποσπά το DNA "υπόπτων"  (βλέπε "αντιφρονούντων") δια της βίας;

Έχουν καταλάβει πως με όλες αυτές τις αθλιότητες σκάβουν τον ίδιο τους τον (πολιτικό) λάκο; Πως δεν θα σταθούν για πολύ, όσο και να προσεύχονται και να θυσιάζουν - κυριολεκτικά - γριούλες, φτωχούς και αρρώστους στον Θεό του Χρήματος και της Απληστίας; Πιστεύουν πως θα έχουν μέλλον μετά από αυτό; Κατανοούν πως το μίσος των υπολοίπων για αυτούς θα κάνει το μίσος των εθνικών πολέμων να ωχριά; Προφανώς είναι εκτός τόπου και χρόνου και θα το πληρώσουμε όλοι μας αυτό...

Η εξαφάνιση του χρήματος

"Πιστεύω πως τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για τις ελευθερίες μας από τακτικούς στρατούς. Αν ο αμερικανικός λαός επιτρέψει ποτέ στις τράπεζες να ελέγχουν την έκδοση χρήματος, πρώτα μέσω πληθωρισμού, μετά μέσω αποπληθωρισμού, οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις που θα φυτρώσουν γύρω [από τις τράπεζες] θα αποστερήσουν τον λαό από κάθε περιουσία, μέχρι τα παιδιά του να ξυπνήσουν άστεγα στην ήπειρο που κατέκτησαν οι πατεράδες τους. Το δικαίωμα της έκδοσης χρήματος θα πρέπει να αφαιρεθεί από τις τράπεζες και να επιστρέψει στο λαό, στον οποίο δικαιωματικά ανήκει." ~ Tomas Jefferson (1743-1826), 3ος Πρόεδρος των ΗΠΑ

Ο οικονομικός Αρμαγεδδών θα προέλθει από την
επερχόμενη κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού
συστήματος. Η ανθρωπότητα θα πληγωθεί ανεπανόρθωτα
από την καθολική επικράτηση της απληστίας, της αήθειας
και του κυνισμού που αυτό εκπροσωπεί.

Στον παλαβό κόσμο του 21ου αιώνα, το χρήμα υπάρχει και λειτουργεί μέσα σε ένα παράδοξο κενό. Στο κενό που δημιουργεί η ανυπαρξία πολιτικής, νομικής, οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής νομιμοποίησης. Σε αυτό το περιβάλλον το χρήμα λειτουργεί μόνο και εφόσον συντρέχει μια προϋπόθεση: Να λειτουργούν ανεμπόδιστα τα καπιταλιστικά συστήματα. Αν κάποιο από αυτά σκοντάψει ή αποτύχει, το χρήμα μετατρέπεται στην πραγματική του φύση, αυτή του κοπανιστού αέρα και εξαφανίζεται σε ένα μεγάλο σύννεφο σκόνης!

Το μοντέρνο χρήμα, βλέπετε, είναι νούμερα και δεν είναι κάτι το χειροπιαστό. Είναι ηλεκτρόνια που κινούνται μέσα σε δίκτυα υπολογιστών. Για αυτό το λόγο δεν ανταποκρίνεται σε καμία άλλη αξία πέρα από εκείνη που επιβάλει ο διαχειριστής των συστημάτων αυτών στους υπόλοιπους. Και οι διαχειριστές του συστήματος είναι πλέον οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες και οι μεγάλες σκιώδεις επενδυτικές τράπεζες.

Η μόνη ανταπόκριση με την πραγματικότητα που έχει το χρήμα είναι κάποια κομμάτια χαρτί, τα χαρτονομίσματα, που αποτελούν μόνο ένα ελάχιστο κλάσμα από το σύνολο του χρήματος που κυκλοφορεί στην οικονομία και στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Το χρήμα έχει πλέον καταλήξει να βρίσκεται εκτός κοινωνίας, εκτός πολιτείας, εκτός νομιμότητας και εκτός πραγματικότητας.

Όμως ακόμα και αυτά τα χαρτονομίσματα που αποτελούν το επίσημο εθνικό χρήμα δεν εξαρτώνται από κάποιες πραγματικές αξίες, αλλά από το πόσο μεγάλη ζήτηση έχουν τα "πάγια", που είναι για τους τραπεζίτες τα ποσά που τους χρωστάνε οι υπόλοιποι. Αν οι οφειλέτες σταματήσουν να ανταποκρίνονται σε αυτό το χρέος, άρα χρεωκοπήσουν, η αξία των παγίων που χρησιμοποιούνται από τις τράπεζες για να "κεφαλαιοποιήσουν" το χρέος προς αυτές μειώνεται και στο τέλος εξαφανίζεται. Άρα δεν μπορούν να δώσουν πολλά νέα δάνεια και τότε παρουσιάζεται ένα φαινόμενο ντόμινο. Σταδιακά όλοι οι οφειλέτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο χρέος και ο ένας μετά τον άλλο σταματάνε να πληρώνουν ώσπου το σύστημα να καταρρεύσει.

Η τελική κρίση του καπιταλισμού αρχικά ξεκίνησε από την κατάρρευση των αγορών ακινήτων. Στην Αμερική, στην Ευρώπη, στην Ελλάδα γίναμε μάρτυρες του ίδιου επαναλαμβανόμενου έργου. Η επίπλαστη ευημερία του καταναλωτισμού και του εικονικού χρήματος έφερε μια έκρηξη στην αγορά ακινήτων, όπου προσφέρθηκε ένας πρωτοφανής στα χρονικά αριθμός ακινήτων. Οι αγοραστές ανταποκρίθηκαν παίρνοντας φτηνά δάνεια, τα οποία τους ήταν και είναι αδύνατο να εξυπηρετήσουν.  Αποτέλεσμα ήταν η κατάρρευση των αγορών ακινήτων σε όλο τον κόσμο και η δημιουργία του βασικότερου μηχανισμού καταστροφής του εικονικού χρήματος στην εποχή του τέλους του καπιταλισμού.

Τα χρηματιστήρια είναι πλέον ζώνες φρίκης και πανικού. Υπάρχουν μέρες που ακούμε για εξαφάνιση πολλών δεκάδων δις ευρώ σε λίγες μόνο ώρες. Αυτό προκαλεί "φόβους" στις χρηματαγορές, πράγμα που οδηγεί σε ακόμα περισσότερη καταστροφή χρήματος.

Αυτό που φοβούνται όλοι όσοι εμπλέκονται με τις αγορές είναι πως τα "πάγια" που αποτελούν τη βάση αυτής της οικονομίας, δηλαδή το χρέος των άλλων, το οποίο οι τράπεζες έχουν φτάσει να το χαρακτηρίζουν ως "κεφάλαιο", θα μετατραπούν ξαφνικά σε άχρηστες αξίες. Αν αυτό συμβεί, οι τράπεζες θα βρεθούν στην... ευχάριστη θέση να μοιράζουν μαγικά χαρτιά υγείας τα οποία ναι μεν θα βαφτίζουν χρήμα, αλλά στην πραγματικότητα θα χρησιμοποιούνται ως μέσο ατομικής καθαριότητας και όχι ως εργαλείο συναλλαγών. Αποτέλεσμα η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.

Αυτή η διαδικασία και η πρώτη κατάρρευση ξεκίνησαν το 2008. Η απάντηση του παγκόσμιου τραπεζικού καρτέλ και της κοσμοπολίτικης οικονομικής ελίτ ήταν να πιέσουν τους εξαγορασμένους πολιτικούς να υπονομεύσουν τα εθνικά κράτη και να εφαρμόσουν πρωτοφανείς πολιτικές οι οποίες έχουν να κάνουν με τον καννιβαλισμό του συλλογικού πλούτου ολόκληρων εθνών.

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές αποτελούν
το προσάναμμα για την λαίλαπα που κατακαίει
την οικονομία. Το χάρτινο χρήμα αποτελεί το
καύσιμο που θα επιτρέψει στις πυρκαγιές να
εξαπλωθούν απ' άκρη σε άκρη στον πλανήτη.

Με αυτή την κίνηση, οι περισσότερες μεγάλες τράπεζες κατάφεραν να αποδιώξουν τα "κακά" χρέη από στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια και να τα μετατοπίσουν στις κεντρικές τράπεζες και τις κυβερνήσεις. Στην Ελλάδα, σε μια μικρογραφία αυτής της συλλογικής κίνησης του καρτέλ, η κυβέρνηση πλήρωσε πάνω από 130 δις ευρώ υπό μορφή εγγυήσεων για αυτή την ιστορία, ενώ αναμένονται και άλλες τέτοιες "επανακεφαλαιοποιήσεις" (για τις τράπεζες δεν υπάρχει "κούρεμα" και "χρεωστάσιο"). Στις ΗΠΑ μια αντίστοιχη κίνηση το 2009 κούρεψε περισσότερα από 100 δις δολάρια, μόλις ένα χρόνο μετά την πρώτη φάση της κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Σκοπός ήταν να τις σώσει από τα κακά χρέη.

Αυτός ο φαύλος κύκλος δεν έχει τέλος... Από εδώ και πέρα θα συνεχιστεί να υφίσταται όσο υφίστανται οι τράπεζες-βαμπίρ ή μέχρις ότου αυτό που θα έχει απομείνει από το ελληνικό κράτος σταματήσει τον ανελέητο πόλεμο που έχει εξαπολύσει ενάντια στους ίδιους του τους πολίτες, οι οποίοι βλέπουν πια έντρομοι τις δουλειές τους να εξαφανίζονται ή να έχουν μεταφερθεί αλλού.

Η οικονομική επίθεση δεν σταμάτησε στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή έχει επεκταθεί και στην Ιταλία, όπου και εκεί, εντελώς τυχαία, είχαμε κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, κατάλυση του πολιτεύματος και ανάληψη της εξουσίας από έναν τραπεζίτη-ηγεμόνα, στα πρότυπα της δικής μας χώρας. Και τίποτα δεν σταματάει εδώ: Έπονται Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία, Ολλανδία, Σλοβενία, Αυστρία, Ουγγαρία και κάνα δυό χώρες που θα μάθουμε στην πορεία.

Προς το παρόν, τα οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικά και πολύ προσοδοφόρα. Τα τραπεζικό καρτέλ τρίβει τα χέρια του με ευχαρίστηση για τις κινήσεις των πρακτόρων του – παύλα – πολιτικών, οι οποίοι επιχειρούν να ερημώσουν τις ανθρώπινες κοινωνίες για λογαριασμό των αφεντάδων τους και να τους εξασφαλίσουν μια απόλυτη εξουσία μετά την επόμενη μέρα της καταστροφής.

Αυτό και μόνο είναι η απόλυτη απόδειξη πως το σύνολο του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι στην ουσία ένα ξένο παρασιτικό σώμα, ένα καλαμάρι-βαμπίρ, το οποίο έχει προσκολληθεί στο πρόσωπο της ανθρωπότητας. Αυτό το ξένο σώμα απομυζά την ανθρωπότητα και εξαντλεί το σύνολο των πόρων του περιβάλλοντός μας. Οι τελευταίες κινήσεις αυτού του παρασίτου αποτελούν πλέον ένα ξεκάθαρο casus belli για τα έθνη και τις κοινωνίες, που δεν έχουν να αντιμετωπίσουν απλά κάποια ιδιωτικά συμφέροντα, αλλά έναν κτηνώδη ολοκληρωτισμό που τρέφεται από την καταστροφή, τη φτώχεια, τη μιζέρια, την κατάλυση της ζωής.

Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει οι περισσότεροι πως η επικράτηση των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων όλα αυτά τα χρόνια από εδώ και πέρα ισοδυναμεί με πολλά Ολοκαυτώματα μαζί. Πρόκειται για την επικράτηση της πλέον καταστροφικής δύναμης που έχει εξαπολυθεί ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη, της απληστίας. Η μόνη ελπίδα που έχει πλέον το ανθρώπινο είδος για να επιβιώσει αυτού του παρασιτικού οργανισμού είναι να τον αποτινάξει από πάνω του και να εκριζώσει τις υποδομές του από την πραγματική οικονομία. Τα δε ιδρύματα που θα αντικαταστήσουν τις τράπεζες και θα παρεμβάλλονται στη διακίνηση του πλούτου των κοινωνιών δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιτραπεί να περιέλθουν ξανά σε ιδιωτικά χέρια και συμφέροντα. Οι κοινωνίες θα πρέπει να οπλιστούν και να μην επιτρέψουν να ξανασυμβεί αυτό. Πρόκειται για ένα βασικό δαρβίνειο σκαλοπάτι στην πορεία της εξέλιξής μας σαν είδος. Αν το ξεπεράσουμε, τότε θα επιβιώσουμε. Αν το αφήσουμε ανεξέλεγκτο να μας κατασπαράξει, τότε σύντομα το είδος μας θα εξαφανιστεί.

Το παιχνίδι του ψεύδους

...σε όλες τις μορφές, διαστάσεις και γωνίες

Λουκάς Παπαδήμος
Μιλάει ελληνικά, αλλά δεν είναι με τους Έλληνες...

Εδώ και μερικές μέρες είχα σταματήσει να γράφω στο ιστολόγιο αυτό γιατί αρνιόμουν κατηγορηματικά να παίξω το παιχνίδι του ψεύδους που κυριαρχεί παντού γύρω μας.

Σήμερα, οι μάσκες έχουν πέσει πλήρως και ο κόσμος μας έχει χωριστεί πλέον σε δύο ξεκάθαρα στρατόπεδα. Στους Μνημονιακούς, τους συνεργάτες δηλαδή των ντόπιων και ξένων επιδρομέων κατά της ελληνικής κοινωνίας και σε όλους τους άλλους. Όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Η "είδηση" είναι ότι ο Γιωργάκης Παπανδρέου, ο Μέγας αυτός Πατριώτης, παραιτείται. Στα τσακίδια, θα λέγαμε, αν η παραίτησή του ήταν μια ξεκάθαρη κίνηση ευθιξίας ή αν γινόταν μόνο και μόνο γιατί έχει αποτύχει η πολιτική του. Δυστυχώς, το παιχνίδι δεν είναι και τόσο απλό ούτε υπάρχουν καθαρές λύσεις.

Ο διάδοχος του Γιωργάκη και γενναίος εθνοσωτήρας είναι τελικά ο Λουκάς Παπαδήμος. Ας δούμε λίγο το βιογραφικό του: ΝεοΠΑΣΟΚος, πρώην κεντρικός τραπεζίτης της ΤτΕ, αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, μέλος της σπείρας Μπίλντεμπεργκ (άρα νεοταξίτης), ένας από τους κύριους υπεύθυνους για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου κατά την περίοδο του καθεστώτος Σημίτη, συνυπεύθυνος για την πλαστογράφηση των δημοσιονομικών στοιχείων της χώρας με στόχο την ένταξή της στην ΕΕ, τα οποία παρέδωσε ο ίδιος στην Ένωση. Στην συνέχεια, τον φυγάδεψαν στην ΕΚΤ, όπου έγινε και αντιπρόεδρος σαν αναγνώριση για τις υπηρεσίες του.

Ας δούμε λίγο τη φαρσοκωμωδίας που μας τάιζαν όλον αυτό τον καιρό. Καταρχήν, υπάρχει ο Γιωργάκης και το περιβάλλον του που κάνουν τα πάντα για να μην παραιτηθεί από την εξουσία. Κωλοτούμπες, ψέματα, ξανά κωλοτούμπες, ατιμίες και πάλι ψέματα. Από την άλλη, οι Μπίλντεμπεργκερς που ενεργοποίησαν τον Σαμαρά, ο οποίος μας έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο και απέδειξε πως τα δύο χρόνια αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης από τη νεοΝΔ ήταν ένα ψέμα, ένα πρόσχημα για να κερδίσει ψηφουλάκια. Και όταν κλήθηκε να υπηρετήσει τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, ο τέως συγκάτοικος του έτερου νεοταξίτη ΓΑΠ έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο.

Παράλληλα, οι Μπιλντενμπέργκερς, οι τύποι της Τριμερούς και το διεθνές τραπεζικό καρτέλ από καιρό ετοίμαζαν τον εθνοσωτήρα Λουκά Παπαδήμο για να συνεχίσει το έργο. Ο νέος βοηθός του γκαουλάιτερ Χόρστ Ράιχενμπαχ "έτυχε" να περάσει τον Ατλαντικό, αλλά ποτέ δεν του είχε γίνει επίσημη πρόταση για να αναλάβει την πρωθυπουργία (ενώ τον κάλεσε ο ίδιος ο ΓΑΠ). Παράλληλα, έβαλαν απέναντί του κάποιες άλλες επιλογές, που δεν είχαν εξαρχής καμία ελπίδα: Τον φυγόδικο από το Ειδικό Δικαστήριο Ρουμελιώτη, τον αχώνευτο και κακότροπο Πετσάλνικο και κάποιους άλλους. Η επιλογή της Λέσχης όμως ήταν από την αρχή ο Παπαδήμος.

...και η κατάρρευση της Ευρωζώνης συνεχίζεται... Οι λύσεις
του νεοφιλελευθερισμού δεν αρκούν για να αναστρέψουν
την πορεία προς την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού
συστήματος. Απεναντίας, τα νεοταξικά κόλπα σε Ελλάδα
και Ιταλία την επιταχύνουν και τη δυναμώνουν.

Πώς όμως θα μπορούσαν να περάσουν τον κεντρικό τραπεζίτη ως τον νέο πρωθυπουργό, χωρίς να καεί η Αθήνα, την ίδια περίοδο που οι τράπεζες και οι "εταίροι" μας κάνουν γιουρούσι στην ελληνική κοινωνία; Μόνο ένας τρόπος υπήρχε: Εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση με την ακυβερνησία στην οποία έχουμε περιέλθει, για να παρουσιάσουν τον Παπαδήμο ως εθνοσωτήρα.  Αυτόν, που όπως είπαν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι, "μιλάει Ελληνικά, αλλά δεν είναι με τους Έλληνες". Ένα τύπο που θα προωθήσει τα σχέδιά των νεοταξιτών γραφειοκρατών και των λακέδων του Ράιχ με τρόπους που ο Παπανδρέου δεν θα φανταζόταν καν.

Από εδώ και πέρα θα πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα. Το μόνο καλό είναι πως αυτή η πολιτική κατάσταση τραβεστί, με δωσίλογους να το παίζουν πατριώτες, φτάνει στο τέλος της. Ή μόλις τώρα ξεκινάει μια ακόμα χειρότερη περίοδος προπαγάνδας, ακόμα περισσότερων ψεμάτων και δανείων, καθώς και μιας πιο εντατικής αρπαγής του εθνικού και ιδιωτικού πλούτου. Σύντομα θα μάθουμε.  

Τζιμάκος για πρωθυπουργός!

(Σόρρυ Τζιμάκο, αυτό μάλλον κατάρα είναι πια... 

Για Στρατηγός της Αντίστασης έπρεπε να πω...! Αυτό...)

Σχόλια για την παλαβή κατάσταση που μας τροφοδοτούν

τα δύο κόμματα εξουσίας, από το μοναδικό Τζίμη Πανούση. 

Απόσπασμα από τη καθημερινή ραδιοφ(ο)νική του εκπομπή...

Το ημερολόγιο του παράφρονα...

Χωρίς σχόλια

Καλώς ορίσατε στη Νέα Αταξία Πραγμάτων

"Το έλλειμμα της Ελλάδας, είναι το πλεόνασμα της Γερμανίας" ~ Κριστίν Λαγκάρντ, ΔΝΤ

"Τί αξία έχει το χρήμα, όταν δεν το 'χεις;" ~ Ανώνυμος

- "Μπαράκ. Πρέπει να σώσουμε ξανά τις τράπεζες!
Δεν βγαίνουν πια τα σχέδια και η περιούσια
Νέα Τάξη Πραγμάτων καθυστερεί απελπιστικά...
Τί θα κάνουμε; Τί θα κάνουμε;"
- "Χαμογέλα, Νικολά... Θα μας καταλάβουν..."

Η είδηση είναι πως το μέχρι πρότινος χρεωκοπημένο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πρόκειται να λάβει σύντομα ακόμα περισσότερη χρηματοδότηση. Τούτος θα είναι και ο τρόπος που ολόκληρος πλέον ο πλανήτης θα αναγκαστεί να πληρώσει, υποτίθεται για να περισώσει, τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τη Γουόλ Στριτ, σύμφωνα με τη συμφωνία που επετεύχθη στις Κάννες κατά τη διάρκεια της Συνόδου των G20. Όλοι όμως γνωρίζουν – ακόμα και οι επαγγελματίες ψεύτες που κατέληξαν στη συμφωνία – πως αυτό είναι πλέον αδύνατο να συμβεί. Το ψευδοδίλημμα τύπου Τ.Ι.Ν.Α. (There Is No Alternative – Δεν υπάρχει εναλλακτική), σήμα κατατεθέν του νεοφιλελευθερισμού, παρουσιάζεται σε όλο του το μεγαλείο: Ή θα σώσουμε τις τράπεζες, το ευρώ και το δολάριο ή ο Αρμαγεδδών θα μας χτυπήσει την πόρτα. Και όσο καθόμαστε και αναλογιζόμαστε τον τρόμο που προκαλεί αυτή η δήλωση, τόσο η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία συνεχίζεται ανενόχλητη. 

Θα πρέπει να σκεφτούμε κάτι βασικό εδώ. Ποιός πρόκειται να σωθεί όταν γίνει η διάσωση των τραπεζών; Εσύ, αναγνώστη; Εγώ; Οι οικογένειές μας; Η απάντηση είναι, όχι. Όμως μας έχουν κάνει να πιστεύουμε πως η μοίρα μας είναι αλληλένδετη με εκείνη των τραπεζών. Και ώς τώρα αυτή η προπαγάνδα δουλεύει μια χαρά.

Στην πραγματικότητα, η άρχουσα τάξη κρατάει τα λάφυρα, κάθεται πάνω τους και ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα. Εκείνοι σώζονται, ενώ οι υπόλοιποι πορευόμαστε προς το χείλος της αβύσσου.

Γιατί λοιπόν θα πρέπει να σωθούν οι τράπεζες; Ποιό το όφελος για την κοινωνία αν απορροφήσει τις ζημιές χρεωκοπημένων ληστρικών οργανισμών, ενώ παράλληλα, για να το αντισταθμίσει αυτό, θα βυθίσει τον γενικό πληθυσμό στην έσχατη φτώχεια; Γιατί είναι τόσο καλή η ιδέα πως οι άνθρωποι θα πρέπει να πληρώνουν ολοένα και περισσότερα για να σώσουν τις τράπεζες, ενώ παράλληλα έχουν καταθέσεις στις περισσότερες από αυτές; Πότε θα έχουν σωθεί οι τράπεζες και πόσες φορές θα πρέπει να σωθούν, για να "σωθούν" πραγματικά; Και τέλος, ποιός θα έχει ακόμα λεφτά όταν τελειώσουν όλα αυτά; Η απάντηση στο τελευταίο είναι σίγουρα, όχι όσοι θα έχουν δει τις καταθέσεις τους να χάνονται με μαγικό τρόπο, ενώ θα χρωστούν τεράστια ποσά στα ταμεία διάσωσης, στο κράτος, στις τράπεζες.

Και ανάμεσα στους ένδοξους παγκόσμιους
ηγέτες του κόσμου τούτου, τσουπ να 'τος
και ο Ρόμπερτ Ζέλινγκ, ο Πρόεδρος
της Παγκόσμιας Τράπεζας! Προφανώς
είναι κι αυτός αρχηγός κράτους,
για αυτό είχε και ανάλογη
υποδοχή. Λέτε να πρέπει να αρχίσουμε
να τους λένε G21 για να τιμήσουμε τον
τραπεζικό τομέα, που τόσες θυσίες κάνει
για εμάς; Λέτε επίσης, όταν παραιτηθεί
ο Μπαράκ, να τον ορίσει διάδοχό του, όπως
οι δικοί μας κάνουν με τον Παπαδήμο;
Α, το μεγαλείο της δημοκρατίας! 

Η χώρα μας έχει περιέλθει σε πολύ δεινή θέση και η επιβίωσή της έχει αρχίσει να φαντάζει από δύσκολη έως αδύνατη.  Όταν προχωρήσουν περαιτέρω τα πράγματα και οι υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου αρχίσουν να εμφανίζουν σημάδια αδυναμίας, τότε θα ξεκινήσει το φαγοπότι και εκεί. Θα γίνουν αυτόματα στόχοι των πειρατών των αγορών, πράγμα που θα τις αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο και θα τις φέρει στο σημείο κατάρρευσης. Τότε θα αναγκαστούν να λάβουν μέτρα λιτότητας σε αντάλλαγμα με πακέτα διάσωσης και μνημόνια. Αυτό θα τις φέρει σε σημείο χρεωκοπίας, καθώς τα μέτρα δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Η φάμπρικα δούλεψε για την Ελλάδα, δούλεψε για τη Νότιο Αμερική, τώρα θα δουλέψει για όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο και την Ιρλανδία.

Υπάρχουν δύο σημαντικότατοι λόγοι που τα μέτρα λιτότητας δεν υπάρχει περίπτωση να δουλέψουν, όπως μας υπόσχονται οι μεγάλοι εγκέφαλοι της Τρόικας. Ο πρώτος είναι πως η λιτότητα είναι πολύ ακραία και το βάθος χρόνου της εφαρμογής της πολύ μακρύ. Οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί καρχαρίες και οι τράπεζές τους θα διευθύνουν τη χώρα για πολλά χρόνια και οι Έλληνες και οι Νοτιοευρωπαίοι δεν θα έχουν λόγο στο πώς θα λειτουργεί η κοινωνία και η οικονομία τους. Παράλληλα, όμως, τα μέτρα και το σχέδιο φαντάζουν καλά στο χαρτί, αλλά ποιός θα τα επιβάλει σε 1,2,5 ή 10 χρόνια, όταν όλοι θα έχουν εξαντληθεί από αυτά και θα κοχλάζουν από θυμό;

Ο Albert Edwards της Societe General συγκρίνει την κατάσταση της Ελλάδας με την Γερμανία μετά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919. Η Γερμανία είχε αναγκαστεί να πληρώσει τεράστια ποσά ως πολεμικές αποζημιώσεις. Η τελευταία δόση από αυτές πληρώθηκε το 1991! Όμως, η Γερμανία ήταν μόνη της τότε. Η Ελλάδα όμως δεν είναι. Και η Ελλάδα είναι όμηρος των συμφερόντων των υπολοίπων.

Ο δεύτερος λόγος που δεν μπορεί να πετύχει η λιτότητα είναι πως υπάρχουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με την Ελλάδα. Αυτές οι χώρες θα απαιτήσουν την ίδια αντιμετώπιση, δηλαδή να κουρέψουν μεγάλα ποσοστά από το χρέος τους. Κι όμως, η συμφωνία των Βρυξελλών αναφέρει ρητά πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει και παράλληλα οι Ευρωπαίοι κατακρεουργούν και διαλύουν την Ελλάδα για παραδειγματισμό των υπολοίπων. Αυτή η μεγαλειώδης πολιτική έχει ένα μειονέκτημα. Ακόμα και αν η Ελλάδα παραμείνει στην Ευρωζώνη και την Ένωση για ένα ακόμα χρόνο, υπάρχουν πολλές άλλες χώρες που θα αναγκαστούν να αποχωρήσουν. Ή εναλλακτικά, να πιεστούν πολύ περισσότερο από την Ελλάδα.

Δείτε για παράδειγμα το παρακάτω: Οι διακυμάνσεις των ιταλικών κρατικών ομολόγων πλησιάζουν σε ένα κρίσιμο σημείο κινδύνου. Η ΕΚΤ λέει πως δεν θέλει και δεν μπορεί να σώζει την Ιταλία για πάντα. Ο Μπερλουσκόνι μπορεί να φύγει σύντομα, αλλά το χρέος θα παραμείνει. Το ΔΝΤ ξεκινάει ένα πρόγραμμα λιτότητας αντίστοιχο με αυτό που έχει επιβληθεί στη χώρα μας. Οι Ιταλοί πρέπει να υποφέρουν όπως και οι Έλληνες για να στρωθεί ο δρόμος για την "ανάπτυξη". Για ποιά ανάπτυξη μας μιλάνε οι πολιτικοί μας; Το μόνο που κάνουν είναι να στρώνουν το δρόμο για την Ευρω-κόλαση επί της Γης!

Και αυτή τη φορά, το δημόσιο χρέος της Ιταλίας είναι πραγματικά γιγαντιαίο και μη-διαχειρίσιμο. Η Ιταλία είναι η 4η μεγαλύτερη αγορά κρατικών ομολόγων στον κόσμο. Όταν συμβεί η κατάρρευσή της λόγω ανυπέρβλητου χρέους, θα προκαλέσει ένα τεράστιο τσουνάμι το οποίο θα πνίξει και τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Αν φτάσουμε φυσικά ώς εκεί. Δείτε αυτό: Οι προβλεπόμενες πληρωμές του ελληνικού δημοσίου για τα κρατικά ομόλογα συνολικά είναι 10,16 δις ευρώ μέχρι το τέλος του χρόνου, ενώ στις 29/12 είναι πάνω από 5 δις! Και όλα αυτά, ενώ δεν έχει ακόμα δοθεί η περιβόητη 6η δόση των 8 δις!

Χρονοδιάγραμμα πληρωμών για το χρέος του ελληνικού
δημοσίου μέχρι το τέλος του έτους. Από τις 15 Δεκεμβρίου
και πέρα, το κράτος πρέπει να πληρώσει 10,16 δις ευρώ.
Χωρίς την 6η δόση των 8 δις, αυτό είναι αδύνατο. Για αυτό,
οι απειλές περί εξόδου της χώρας από το ευρώ και περί μη
καταβολής της 6ης δόσης είναι απλά κούφιες. Το
χρηματοπιστωτικό σύστημα θα καταρρεύσει αν η Ευρώπη
αποφασ'ισει να το κάνει. Είναι απλά ένας ακόμα
"ευρωμονόδρομος", ένα νεοφιλελεύθερο ψευδοδίλημμα
Τ.Ι.Ν.Α., που στόχο έχει να μας αναγκάσει να
παραχωρήσουμε την εθνικήμας κυριαρχία. Μάλλον, για
την ακρίβεια, για να επιτρέψουμε στον τραπεζίτη
Παπαδήμο να την παραχωρήσει αντί για εμάς.
Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας.

Αν η Ελλάδα οδηγηθεί σε χρεωστάσιο μέχρι το τέλος του έτους από αυτή την κατάσταση, τότε θα προκαλέσει μια πλημμύρα στην παγκόσμια οικονομία η οποία θα οδηγήσει στο τέλος του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η καταστροφή που θα προκαλέσει θα είναι απόλυτη, καθώς θα αποτελέσει ένα καραμπινάτο πιστωτικό γεγονός το οποίο δεν θα μπορεί να αποκρύψει κανείς με κόλπα και μισόλογα περί "ελεγχόμενης, μη προοδευτικής, αριστερόστροφης, ετεροχρονισμένης μη-χρεωκοπίας". Θα είναι κανονική χρεωκοπία, τελεία. Οι κάτοχοι CDS θα απαιτήσουν τα χρήματά τους, τα οποία είναι πολύ περισσότερα από τις δυνατότητες του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Δεκάδες τράπεζες θα οδηγηθούν με τη σειρά τους στη χρεωκοπία. Θα είναι ένας τραπεζικός Αρμαγεδδών.

Οι επιβάτες των πολυτελών, γυαλιστερών λιμουζινών στις Κάννες, αυτοί που η υποδοχή τους είχε τόση γκλαμουριά και χλιδή, δεν θα το παραδεχτούν, αλλά έχουν χάσει εντελώς τον έλεγχο και το ξέρουν. Δεν λειτουργεί πια το κόλπο της απόκρυψης της αλήθειας από την κοινή γνώμη. Παρόλο που όλοι τους ορκίζονται πως θα εγκαταλείψουν την Ελλάδα στην τύχη της και πως δεν θα δώσουν τα 8 δις της 6ης δόσης αν δεν βάλουμε τον Παπαδήμο πρωθυπουργό και να τον στηρίζουν υποχρεωτικά όλα τα κόμματα, ακόμα και η Αριστερά, στην πραγματικότητα δεν μπορούν να το κάνουν. Είναι απλά μια μπλόφα, για να τρομάξουμε και να τους δώσουμε γην και ύδωρ και την υπόσχεση να υπακούμε στον γκαουλάιτερ Ράιχενμπαχ.

Παράλληλα με το δράμα της Ελλάδας, εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς και η επίθεση κατά της Ιταλίας και ο εκβιασμός για λήψη μέτρων λιτότητας σε μια χώρα που, αντίθετα με τη δική μας, έχει πλεόνασμα στον ισολογισμό της! Και πού να μπει η Ισπανία, η Πορτογαλία και τέλος, η Γαλλία στο παιχνίδι!

Είναι ξεκάθαρο πια πως η είσοδος όλων μας στην Γερμανική Νομισματική Ένωση ήταν ένα ολέθριο λάθος για τις χώρες του Νότου. Ήταν ο πιο σύντομος δρόμος για να μετατραπούμε από χώρα με πλεονάσματα στον αγροτικό τομέα σε εισαγωγείς καρπουζιών και αγγουριών από τη συνάδελφο, επίσης χρεωκοπημένη, Αργεντινή. Το πραγματικό δράμα είναι πως αυτή η πολιτική μάς έχει αφήσει ανυπεράσπιστους και απροετοίμαστους για αυτό που έρχεται στη χώρα μας. Από εδώ και πέρα, θα πληρώσουμε πολύ ακριβά και σύντομα με αίμα, πόνο και φτώχεια, το λάθος της εισόδου μας στην Ευρωζώνη.