Το δημοψήφισμα και η εποποιία της οικογένειας Παπανδρέου

"Δημοψήφισμα ή βαρβαρότητα, τανκς, χρεωκοπία, καταστροφή, δραχμή, έξοδος από την ΕΕ, αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων" ~ Ακόμα ένα αστείο ψευδοδίλημμα της κυβέρνησης Παπανδρέου, 2009 - 2011
 

"Η πρώτη αρχή που έχεις όταν πέσεις σε μια τρύπα είναι να σταματήσεις να σκάβεις! Είναι προς το συμφέρον σου!" ~ Ανώνυμος

"Το δημοψήφισμα για τους Έλληνες θα είναι σαν να ρωτάνε τις γαλοπούλες αν θέλουν να ψηθούν τα Χριστούγεννα". ~ BBC

GAP: Έχει κολλήσει πάνω στην καρέκλα και δεν το κουνάει.

Σε μια κίνηση που αιφνιδίασε πολλούς, ο Γιωργάκης Παπανδρέου ανακοίνωσε δημοψήφισμα για να κρίνει ο ελληνικός λαός αν θα υιοθετήσει τη Νέα Συμφωνία (κοινώς το Σχέδιο Eureka) ή όχι. Αυτό αρχικά φαίνεται να παγώνει την εξέλιξη των σχεδίων κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας, αλλά στην ουσία πότε κάτι τόσο κοινότυπο, όπως η νομιμότητα ή η συνταγματικότητα, δεν σταμάτησε ώς τώρα τους τραπεζίτες, τους Ευρωπαίους και τα ντόπια και ξένα λαμόγια που έχουν βάλει τη χώρα μας στο στόχαστρο για ρευστοποίηση και κατάκτηση; Ήδη έχουν ξεκινήσει την προσπάθεια να προσαρμόσουν τα αποτελέσματα του εν λόγω δημοψηφίσματος προς όφελός τους.

Στην πραγματικότητα, το δημοψήφισμα δεν έχει να κάνει με την ουσία των πραγμάτων και το αν συναινούμε να χάσουμε την εθνική μας κυριαρχία ή όχι, αλλά με την επιβίωση της οικογένειας Παπανδρέου. Αν ποτέ προλάβει να γίνει αυτό το δημοψήφισμα, θα είναι σχεδιασμένο να καλεί τον λαό να απαντήσει σε πράγματα τόσο σύνθετα, διφορούμενα και αλληλοσυγκρουόμενα που δεν μπορούν να τοποθετηθούν όλα μαζί και να εκφραστούν μέσα σε ένα δημοψήφισμα. Τα ερωτήματα που έχει στο μυαλό του ο Γιωργάκης – οξύμωρο αλλά δυστυχώς για όλους μας συμβαίνει αυτή τη φορά να έχει πράγματα μέσα στο μυαλό του – είναι να πακετάρει τα ερωτήματα του προτεινόμενου δημοψηφίσματος κατά το δοκούν και να τα μπερδέψει μέσα σε αντιφατικές ενότητες, γεμάτες ψευδοδιλήμματα και λογικές παγίδες.

Κοινώς, ο Γιωργάκης Παπανδρέου καλεί τον ελληνικό λαό να διαλέξει ανάμεσα στο "αν δέχεται την πολιτική της κυβέρνησής του, την Νέα Κατοχή, το ευρώ, την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, την πληρωμή μισθών και συντάξεων και τη διάσωση της χώρας με αυτόν ισόβιο πρωθυπουργό" ή αν αντίθετα "δεν δέχεται την πολιτική του και επιλέγει την καταστροφή της χώρας, τον νέο διχασμό, την έξοδο από την Ευρώπη και το ευρώ, τη χρεωκοπία, τα τανκς, τη βαρβαρότητα και τη βία, με αυτόν πρωθυπουργό τουλάχιστο μέχρι το 2013". Ο τρόπος που τοποθετήθηκαν ο Γιωργάκης και ο απρόθυμος κολαούζος του Βενιζέλος μέσα στη Βουλή, θέτοντας για μια ακόμη φορά τα παραπάνω ομαδοποιημένα δημαγωγικά ψευδοδιλήμματα, μας προϊδεάζει για το τι μέλλει γενέσθαι, αλλά και για τον βαθμό και την ένταση του πανικού τους. Φυσικά, πουθενά δεν μας λέει ο πρωθυπουργός στις εξαγγελίες του πως πρόκειται να παραιτηθεί σε περίπτωση που θα χάσει! Αυτό που μας λέει είναι πως η ένδοξη διακυβέρνησή του είναι δεδομένη και υπονοεί πως, αν χρειαστεί, θα ξεπεράσει κάθε νομιμότητα για να τη διατηρήσει.

Το δημοψήφισμα δεν έχει ουσία, οι εκλογές έχουν

Τον Γενάρη, στο κοντινότερο εκλογικό σας κέντρο.

Αυτό το δημοψήφισμα, πέρα από τα όποια συνταγματικά κωλύματα και την ύπαρξη του ίδιου του Συντάγματος  –  τα οποία η κυβέρνηση και οι περισσότεροι βουλευτές έχουν αποδείξει ότι αγνοούν επιδεικτικά και δεν σέβονται στο  ελάχιστο – δημιουργεί παράλληλα και ουσιαστικά, πρακτικά προβλήματα.

Στην ιστορία του ελληνικού έθνους έχουν γίνει επτά μόλις δημοψηφίσματα. Τα τέσσερα αφορούσαν τη μορφή του πολιτεύματος (βασιλευόμενη συνταγματική δημοκρατία ή προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία). Τα δύο ήταν προσχηματικά, την περίοδο της Χούντας. Ένα άλλο αφορούσε την έγκριση νέου Συντάγματος. Καμία από αυτές δεν αφορούσε τη διάσωση του τομαριού του πολιτικάντη που ήταν εκείνη τη στιγμή στην εξουσία και είχε ξεπουλήσει τη χώρα και προσπαθούσε απελπισμένα να βρει τρόπο να ξεφύγει! Ακόμα και να γίνει λοιπόν δημοψήφισμα, θα είναι ανούσιο και μια ακόμα επικοινωνιακή-προπαγανδιστική μπαρούφα του πλέον πατριωτικότερου και λατρεμένου πρωθυπουργού που έχει περάσει ποτέ απ’ αυτό τον τόπο.

Ο μόνος λόγος που θα μπορούσε να εξηγήσει τον λόγο που αποφάσισε η οικογένεια Παπανδρέου να κάνει κάτι τέτοιο μπορεί να εξηγηθεί μόνο ως αντιπραξικόπημα προς τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Ας μην ξεχνάμε πως ο δεύτερος ζητούσε να ψηφιστεί στη Βουλή η Νέα Συμφωνία με 180 βουλευτές – κάτι που δεν είναι εφικτό – προφανώς για να πάμε σε εκλογές, να πέσει την κυβέρνηση και ο ίδιος να σώσει το τομάρι του.

Για να αποφύγει λοιπόν ο Γιωργάκης τη διαπόμπευση, το ειδικό δικαστήριο (ακόμα και εν απουσία του στις ΗΠΑ) και την πιθανή καταδίκη του για εσχάτη προδοσία για αυτόν και την οικογένεια του – έχοντας και στον όποιο νου του τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου, αλλά και τη δυσαρέσκεια των καναλαρχών που εμφανώς δεν τον στηρίζουν πλέον – αποφάσισε να προδώσει τους πάντες, ακόμα και τους τραπεζίτες, τους Ευρωπαίους και τους λήσταρχους κερδοσκόπους που υπηρετούσε πιστά. Αν το καλοσκεφτούμε, ακόμα και η αμοιβάδα έχει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, πόσο μάλλον ένας σύνθετος πολυκύτταρος οργανισμός όπως αυτός!

Η λαχτάρα για την εξουσία

Είναι εμφανής η μεγαλομανία και η αγάπη του Γιωργάκη Παπανδρέου για την εξουσία, για την οποία κάνει τα πάντα και από την οποία είναι σαφές πως δεν πρόκειται να παραιτηθεί ποτέ οικιοθελώς. Πιθανώς να σκοπεύει να τη διατηρήσει μέχρι να ολοκληρώσει την αρχική εντεταλμένη υπηρεσία από το διεθνές τοκογλυφικό καρτέλ, αυτή της καταστροφής της Ελλάδας και της κοινωνίας της, αλλά και κάθε είδους θεσμού που τις προστατεύουν. Το κίνητρό του είναι ασαφές ακόμα, αν πρόκειται δηλαδή για ιδεοληψία, απληστία, παιδικά τραύματα ή κάτι άλλο που τον σπρώχνει σε κάτι τέτοιο. Αλλά σίγουρα κάτι τον κινητοποιεί και τον οδηγεί να στρώσει με χαρά τον δρόμο για την κόλαση σε όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Η οικογένεια Παπανδρέου πιστεύει πως με την κίνηση του δημοψηφίσματος θα πάρει παράταση στην εξουσία μέχρι τον Γενάρη, αφήνοντας τους υπόλοιπους να αλληλοτρώγονται και να συζητούν μέχρι τελικής πτώσης για τη συνταγματικότητα ή μη αυτού του δημοψηφίσματος. Με αυτή τη διαστρέβλωση των θεσμών, για καθαρά επικοινωνιακούς και οπορτουνιστικούς λόγους – αλλά και για να προλάβουν εντωμεταξύ να φορτώσουν τα κλοπιμαία στο καράβι – οι ένοχοι καγχάζουν με τα θύματά τους και σχεδιάζουν την ηρωική έξοδό τους σε τροπικούς φορολογικούς παράδεισους.

Το "Κάμελοτ" των Παπανδρέου, όπως προφανώς βλέπουν τον εαυτό τους, μας έχει κατσικωθεί και κάνει τα πάντα για να διατηρήσει την εξουσία του. Είναι εμφανές πως το μόνο που τους συγκινεί είναι κάποιες χολυγουντιανές ψευδο-αξίες όπως το "οι Παπανδρέου δεν παραιτούνται ποτέ", το "η οικογένεια είναι το παν" ή το "η μητέρα είναι περήφανη για σένα, Γιώργο", εμπνευσμένες κατευθείαν από τις αμερικάνικες σαπουνόπερες. Με αυτές πορεύονται όλο αυτό τον καιρό και τις χρησιμοποιούν σαν όπλο για να καταστρέψουν τα πάντα στο διάβα τους. Το πρόβλημά τους όμως είναι πως πλέον δεν πείθουν κανένα, ούτε καν τους εργοδότες τους. Το τέλος της δυναστείας τους φαίνεται καθαρά στον ορίζοντα. Το μόνο πραγματικό ζήτημα των καιρών μας είναι αν θα προλάβουν αυτοί οι τύποι να πάρουν την Ελλάδα μαζί τους στην άβυσσο ή όχι. Τέσσερις μήνες είναι αυτοί, όλα γίνονται μέχρι τότε.