Η πιο σοκαριστική από όλες τις εξελίξεις είναι πως η Ευρώπη παραλίγο να καταρρεύσει χάρη στις πράξεις και εξαγγελίες ενός Έλληνα πολιτικάντη με αποδεδειγμένα πλέον χαμηλό IQ (τον οποίο μάλιστα το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ ανέδειξε σε Μέγα Διανοητή σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες του). Οι κλυδωνισμοί από αυτά που συμβαίνουν είναι πρωτοφανείς. Τα χρηματιστήρια καταρρέουν (και μετά ανεβαίνουν στις φήμες περί παραίτησής του), οι τραπεζίτες σκούζουν, ο γαλλογερμανικός άξονας βγάζει φετφάδες, δείχνοντας ξεκάθαρα τις πραγματικές του προθέσεις για τη χώρα μας - δηλαδή τη μεταμόρφωσή της σε αποικία, σε ένα πολιτικό μόρφωμα που θα λαμβάνει εντολές κατευθείαν από τη Γερμανία, χωρίς θεσμούς, χωρίς αυτοδιάθεση, χωρίς ανεξαρτησία και γεμάτη από γερμανικές ΕΟΖ, δηλαδή στρατόπεδα εργασίας.
Το μόνο όπλο που έχουν οι Ευρωπαίοι για να μας υποτάξουν είναι η απειλή να μην εκταμιευτεί η δόση του δανείου. Αυτό θα είναι το κύριο όπλο κατάλυσης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της Νέας Κατοχής. Από εδώ και πέρα, οι υπάλληλοι των τραπεζών, δηλαδή η Γερμανία και τα κολαούζα της οι Γαλλοευρωπαίοι, θα απαιτούν να κάνουμε ό,τι μας λένε, αλλιώς θα μας εξαναγκάσουν... Οι μάσκες έπεσαν και η "Ευρώπη των Λαών" έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο: Αυτό του πλέον σιχαμένου, απολυταρχικού, τυραννικού και επικίνδυνου τραπεζοκρατικού καθεστώτος στον κόσμο.
Οι πραγματικοί λόγοι της κατάρρευσης
Δεν έχουν περάσει ούτε δύο εβδομάδες από τη στιγμή που η έντονη ευφορία για τη Νέα Συμφωνία ανάμεσα στους Ευρωπαίους για το μέλλον της Ελλάδας (χωρίς τους Έλληνες), έχει μετατραπεί σε καθαρό πανικό. Τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο έχουν πάρει την κατιούσα ή ανεβοκατεβαίνουν σαν τρελά λόγω "διορθωτικών κινήσεων", καθώς κινητοποιούνται πακτωλοί εικονικού χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες για να εμποδίσουν μια κατάρρευση. Δεν είναι μόνο η μανούβρα Παπανδρέου για δημοψήφισμα που προκάλεσε αυτές τις εξελίξεις. Αυτή αποτελεί μόνο ένα καταλύτη που οδηγεί τα πράγματα να επιταχυνθούν.
Η πραγματική ουσία του πανικού που επικρατεί οφείλεται στις ίδιες τις κινήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Όλοι ξέρουν πως αυτό είναι εικονικό και φτάνει στα 70 δις (και όχι στα 100 δις που διαφημίζουν). Παράλληλα, το ελληνικό δημόσιο δανείζεται εκ νέου 130 δις, με ένα ελαφρώς καλύτερο επιτόκιο! Το ελληνικό χρέος όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται κατά 50 δις καθώς οι χειρισμοί της ηγεσίας της Ένωσης φροντίζουν για τα συμφέροντα των τραπεζών και μόνο!
Όμως, αυτό που βλέπουν όλοι είναι πως το κούρεμα δεν έχει προκαλέσει πιστωτικό γεγονός! Ως γνωστό, ένα κούρεμα πάνω από 30% αποτελεί αυτόματα χρεωστάσιο. Κι όμως, δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο! Η σκανδάλη που θα το πυροδοτούσε έχει κρυφτεί καλά και κανείς δεν μπορεί να τη βρει. Όπως και να 'χει, η εντύπωση που έχουν πλέον όλοι είναι πως τα CDS δεν πληρώνονται και όπως φαίνεται δεν υπάρχει περίπτωση να πληρωθούν στον αιώνα τον άπαντα. Αυτά είναι κακά νέα για όσους έχουν ποντάρει υπέρ του ελληνικού χρεωστασίου.
Αν τα CDS μπορούσαν να λειτουργήσουν ελεύθερα ως ένας ασφαλιστικός μηχανισμός ενάντια στα τοξικά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τότε το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα θα είχε μετατραπεί αυτόματα σε Σούπερ Νόβα. Οι ασφαλιστές αυτού του χρέους δεν θα μπορούσαν ποτέ να πληρώσουν τα ποσά που αναγράφονται πάνω στα συμβόλαια CDS. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει ανασταλεί το ελληνικό χρεωστάσιο, το οποίο ήλθε και παρήλθε, αλλά ουδέποτε αναγνωρίστηκε επίσημα.
Πλέον όλοι γνωρίζουν πως η αγορά των CDS είναι μια κολοσσιαία απάτη πλανητικών διαστάσεων και οι θεσμικοί υπεύθυνοι των μηχανισμών πυροδότησης έχουν λάβει ρητές εντολές να μην πατήσουν τη σκανδάλη.
Το καίριο ερώτημα από εδώ και πέρα είναι το εξής: Αν τα ελληνικά CDS δεν πληρωθούν, τότε μήπως θα πρέπει να αναμένουμε να μην πληρωθεί κανένα CDS από εδώ και πέρα; Η απάντηση είναι ναι. Η αγορά των CDS έχει καταρρεύσει εκ των πραγμάτων.
Το ρίσκο επέστρεψε στον νεοφιλελευθερισμό!
 |
| Η τέλεια καταιγίδα. |
Η έννοια του επενδυτικού ρίσκου είχε καταργηθεί τα τελευταία χρόνια για τους κερδοσκόπους και τους επενδυτές. Οι τράπεζες φορτώνουν τη χασούρα τους στους φορολογούμενους, οι κερδοσκόποι έπαιρναν δάνεια με μηδενικό επιτόκιο και τα χρέωναν με 6% στην Ελλάδα ή επένδυαν με τα λεφτά των άλλων (π.χ. των ευρωπαϊκών συνταξιοδοτικών ταμείων) ή οδηγούσαν χώρες σε χρεωστάσιο για να εισπράξουν τα CDS με τα οποία είχαν ποντάρει εναντίον της. Τα μέλη της χρηματοπιστωτικής κλίκας δεν έχαναν πια. Με χιλιάδες τέτοιες κομπίνες, οι κερδοσκόποι, δηλαδή μια σημαντική μερίδα της κοσμοπολίτικης οικονομικής άρχουσας τάξης, προσάρμοζε την πραγματικότητα στα δικά της μέτρα για να μην έχει ρίσκο, επιβάλοντας έτσι την εξουσία της.
Δεν έχει και τόση σημασία που η αγορά των CDS μετατράπηκε σε μια νύχτα σε χωματερή, καθώς οι αντισυμβαλλόμενοι δεν είχαν βάλει εξ αρχής πραγματικά χρήματα στη συμφωνία, παρά μόνο είχαν δώσει κάποιες υποσχέσεις πως θα τα βρουν στο μέλλον. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι πως πλέον δεν υπάρχουν τείχη προστασίας για όλα τα ομόλογα που διακινούνται στον κόσμο. Δεν υπάρχει πια προστασία όταν αυτά χάσουν δραματικά την αξία τους, πράγμα που σημαίνει πως το ρίσκο επανεμφανίζεται στην αγορά ομολόγων.
Αυτό σημαίνει πως από εδώ και πέρα τα ομόλογα θα ενσωματώσουν το αυξημένο αυτό ρίσκο μέσα στις αγοραπωλησίες τους. Αυτό από μόνο του μπορεί να οδηγήσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα στην κατάρρευση. Αν οι επενδυτές απαιτούν υψηλότερα επιτόκια για να αγοράσουν ομόλογα, οι κυβερνήσεις που τα εκδίδουν θα πνιγούν από τα τοκοχρεωλύσια, όπως ακριβώς συνέβη με την Ελλάδα.
Οι λεγόμενες ανεπτυγμένες οικονομίες και οι τράπεζες έχουν πολλά κόλπα, τα οποία χρησιμοποιούν για να επιβάλουν την εξουσία τους: Προπαγάνδα, ψέματα, απάτες, εκβιασμούς, βία. Όμως, αν λάβουμε υπόψη πως η παγκόσμια οικονομία πήγε να καταρρεύσει από μια απόφαση (καθοδηγούμενη ή μη) ενός Global Thinker με αποδεδειγμένα πλέον χαμηλό IQ, ενός τύπου που εκπροσωπεί μια ασήμαντη οικονομία στην άκρη της Ευρώπης, τότε για ποιά παγκόσμια οικονομία μιλάμε; Φαντασθήτε τι αντίκτυπο θα έχει η κατάρρευση της αγοράς των CDS σε αυτή την παγόσμια οικονομία, κάτι που θα αποτελεί πιστωτικό γεγονός πολλών επιπέδων μεγαλύτερο από ένα ελληνικό χρεωστάσιο.
Οι εξελίξεις θυμίζουν έντονα την ταινία "Ο πύργος της κολάσεως". Όλοι τρέχουν από τον ένα φλεγόμενο όροφο στον άλλο στην προσπάθειά τους να σωθούν. Ακόμα και η επιλογή αμερικανικών ομολόγων δεν είναι πλέον μια ασφαλής επένδυση. Από εδώ και πέρα θα πρέπει να αναμένουμε κολοσσιαία χρεωστάσια διαφόρων ευρωπαϊκών κρατών, τα οποία θα εξαφανίσουν το χρήμα που κυκλοφορεί από την παγκόσμια αγορά.
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως δεν θα υπάρχουν άλλοι αγοραστές πέρα από τα ρομπότ των συστημάτων αγοραπωλησιών υψηλής συχνότητας (High Frequency Trading), δηλαδή οι φάρμες των υπολογιστών που προβαίνουν σε χιλιάδες αγοραπωλησίες το δευτερόλεπτο. Ακόμα όμως και αυτές θα σταματήσουν να κινούν το σύστημα με ασφάλεια και σιγουριά, ελλείψει κυκλοφορίας κεφαλαίων.
Το τέλος του παιχνιδιού για την Ευρώπη
Ήδη, μπόλικες τράπεζες έχουν βρεθεί στην καταστροφική θέση να μη διαθέτουν επαρκή πραγματικά κεφάλαια για να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Το μοντέλο φαντασιακής δουλειάς που χρησιμοποιούν εδώ και λίγα χρόνια, δηλαδή η ανακύκλωση εικονικών κεφαλαίων αναμεταξύ τους, δεν μπορεί να συνεχίσει για πολύ. Σύντομα, οι διατραπεζικοί δανεισμοί θα σταματήσουν λόγω ρίσκου.
Για όσους θυμούνται, αυτό αποτέλεσε την αρχή της κρίσης που οδήγησε στην κατάρρευσης της τράπεζας Lehman Brothers και στην παραλίγο κατάρρευση του συνόλου του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος. Αν δεν ήταν τα κράτη και οι πρόθυμοι πολιτικοί που τα κυβερνούν, να περάσουν τις χασούρες των τραπεζών στους φορολογούμενους, οι τράπεζες δεν θα είχαν επιβιώσει.
Όπως δεν πρόκειται να επιβιώσουν αυτή τη φορά όταν τις χτυπήσει η κρίση. Σύντομα θα γίνουμε μάρτυρες του κύκνειου άσματός τους με μια κρίση πολύ βαθύτερη από αυτή του 2008.
Οι μόνες πιθανές εξελίξεις για αυτή την ιστορία είναι μόνο δύο: Είτε τα χρήματα θα γίνουν ιδιαίτερα σπάνια είτε θα γίνουν τόσο πολλά που θα είναι άχρηστα. Σε κάθε περίπτωση, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα θα χρεωκοπήσει. Αυτό που θα απομείνει θα είναι διάφορα κράτη που θα πολεμούν για τα αποφάγια του τελευταίο μεγάλου βιομηχανικού και χρηματοπιστωτικού οργίου.
