"Η Ελλάδα δεν μπορεί να προσελκύσει επενδυτές, γιατί δεν έχει φτάσει ακόμα στον πάτο." ~ Γκαουλάιτερ Χόρστ Ράιχενμπαχ, περιφερειάρχης νοτιοβαλκανικών γερμανικών κτήσεων, καλό ανθρωπάκι και φιλέλληνας, κατά τα "ελληνικά" ΜΜΕ
 |
| Το τέλος της Ένωσης πλησιάζει... |
Tα πράγματα είναι πλέον επικίνδυνα για όλους μας. Μέχρι τα Χριστούγεννα, δηλαδή μέσα στον επόμενο μήνα, είναι πολύ πιθανό να δούμε το τέλος της Ευρωζώνης. Ακόμα και αν γίνουν διορθωτικές κινήσεις, το ζήτημα είναι πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν τη βγάζει πέρα τον χειμώνα αυτό. Το όνειρο της Ευρώπης των Λαών, έχει μετατραπεί σε έναν γοτθικό τραπεζικό απολυταρχικό εφιάλτη χωρίς προηγούμενο στην ιστορία. Τα εκατομμύρια κατοίκων της ηπείρου θα πρέπει να αντιμετωπίσουν πλέον την πραγματικότητα ότι έπεσαν θύματα της μεγαλύτερης κοροϊδίας και απάτης στην ανθρώπινη ιστορία και πως αν μείνουν άπραγοι, το μόνο μέλλον που θα έχουν είναι ως αγελάδες για οικονομικό άρμεγμα. Η παραμονή τους στο Ευρώ ούτως ή άλλως το εξασφαλίζει αυτό.
Ο λόγος που τα γράφω αυτά είναι πως είναι πλέον φανερό ότι το καταστροφικό ντόμινο έχει ξεκινήσει. Μετά την Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ουγγαρία φτάνουν σιγά-σιγά στη χρεωκοπία και στην απώλεια εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Η Ισπανία, το Βέλγιο και η Ιταλία ακολουθούν άμεσα και μετά θα έλθει η σειρά της Γαλλίας, η οποία θα οδηγήσει τελικά στην κατάρρευση της οικονομίας των ΗΠΑ πέρα από τον Ατλαντικό. Δεν είναι πλέον θέμα αν θα γίνει, είναι μόνο θέμα πότε και αν μπορεί να καθυστερήσει.
Στην ουσία, το πρόβλημα είναι πως η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι κρίση πολιτική, κρίση των θεσμών, κρίση του ίδιου του νεοφιλελευθερισμού και των λανθασμένων ιδεολογημάτων που επιβάλλει για να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Ο όρος "τελική κρίση του καπιταλισμού" ταιριάζει γάντι για να ερμηνεύσει αυτό που βιώνουμε, είτε θέλουμε να το πιστέψουμε είτε όχι.
 | |||
| Προτεινόμενη σημαία για τη νεοαποικία Ελλάδα. Οι φράσεις (στα γερμανικά) "Η εργασία απελευθερώνει" και "Ο καθένας αυτό που του αξίζει" κοσμούσαν πριν 70 χρόνια την είσοδο ναζιστικών στρατοπέδων εργασίας (και εξόντωσης). |
Η κρίση αυτή είναι επιπλέον κρίση ενεργειακή και οικολογική, καθώς φτάνουμε σιγά-σιγά στο τέλος (peak oil) της δυνατότητας για ανταποδοτική άντληση πετρελαίου. Δηλαδή σε λίγα χρόνια θα χρειαζόμαστε το ενεργειακό ισοδύναμο ενός βαρελιού πετρελαίου για να αντλούμε ένα βαρέλι πετρέλαιο, πόσο μάλλον αν βάλουμε μέσα και τον παράγοντα τράπεζες και τα δάνεια που δίνουν για αυτό το σκοπό και τα οποία αυξάνουν κατακόρυφα το κόστος. Αυτό το φαινόμενο αποκαλείται peak credit. Παράλληλα, τα μεταλλεύματα που έχουμε εξορύξει στο παρελθόν, έχουν καταλήξει να σκουριάζουν στις χωματερές του κόσμου μας. Η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε είναι πως έχουμε εξαντλήσει σε μεγάλο βαθμό τους φυσικούς πόρους του πλανήτη. Και το κάναμε αυτό με την υπερκαταναλωτική μανία που είχε παρασύρει το είδος μας, με τις φούσκες του καπιταλισμού, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η αλόγιστη κατανάλωση όλων των πόρων, φυσικών και ανθρώπινων, για να πετύχει εικονικά κέρδη! Αν επιβιώσουμε σαν είδος, δεν θα πιστεύουμε στο μέλλον τον βαθμό τρέλας και ανεξέλεγκτης αυτοκαταστροφής που είχαμε φτάσει!
Παράλληλα, το πρόβλημα είναι πως η κρίση που αντιμετωπίζουμε είναι και επισιτιστική. Σύντομα, πιθανώς να βρεθούμε αντιμέτωποι με το πρόβλημα της έλλειψης τροφόμων στις μεγάλες πόλεις, ειδικά για τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού. Πιθανώς, θα δούμε ξανά συσσίτια στους αθηναϊκούς δρόμους, αν είμαστε αρκετά τυχεροί να τα οργανώσει κάποιος. (Με τον Καμίνη στη θέση του δημάρχου κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο να επιτευχθεί, λόγω ακραίας ανικανότητας, κακοήθειας και ασχετοσύνης). Η μόνη λύση που έχουμε είναι η άμεση υιοθέτηση ριζικών μέτρων όπως η αστική γεωργία, η μετακίνηση στην επαρχία και η επανίδρυση των νοικοκυριών και των οικογενειών σαν βασικών ημιαυτόνομων οικονομικών μονάδων.
 |
| - "Τα καταφέραμε! Νομίζουν οι ηλίθιοι πως θα τους σώσω!" |
Είναι απόλυτα λογικό να περιμένουμε πως σύντομα θα βρεθούμε σε μια ιστορικών διαστάσεων κατάρρευση του πρώην Πρώτου Κόσμου. Θα είναι ανάλογη και χειρότερη από την πτώση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να το συλλάβουμε αυτό. Η Σοβιετική Ένωση αποτελούσε την άλλη όψη του νομίσματος του βιομηχανισμού, το αντίπαλο δέος του σημερινού συστήματος του νεοφιλελευθερισμού. Αν το καλοσκεφθείτε, η βασική ιδεολογική διαφορά έγκειται κυρίως στο ποιός θα ελέγχει τα μέσα παραγωγής και όχι στο γεγονός πως και τα δύο συστήματα κατασπατάλησαν το πετρέλαιο και τους φυσικούς πόρους, που τώρα όμως τελειώνουν. Σύντομα, δεν θα μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται μια βιομηχανική παραγωγή της σημερινής κλίμακας. Η συρρίκνωση της παραγωγής, η μείωση της κατανάλωσης και το θέμα της πραγματικής ανακύκλωσης των φυσικών πόρων είναι κάποια από τα ζητήματα που θα χαρακτηρίζουν τον θαυμαστό νέο κόσμο που ξημερώνει για την ανθρωπότητα.
Η σύγχρονη λεηλασία δεν είναι ένα φαινόμενο που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην απογείωση του μοντέρνου πειρατικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Αυτό είναι μόνο το σύμπτωμα, καθώς το σύστημα δεν έφτασε εκεί από μόνο του. Η μεγάλη μεταστροφή προς την εικονική χρηματοπιστωτική οικονομία σε βάρος της πραγματικής οικονομίας επήλθε μετά την πρώτη μεγάλη ενεργειακή κρίση της δεκαετίας του ’70. Ήταν η στιγμή που το peak oil, δηλαδή η καμπύλη άντλησης πετρελαίου από το υπέδαφος, είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και παρά τις προειδοποιήσεις πολλών σοβαρών αναλυτών (Σουμάχερ, Λέσχη της Ρώμης κ.ά.) καμιά προσπάθεια δεν έγινε για να χαλιναγωγηθεί αυτό το σπάταλο και καταστροφικό σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης. Έτσι, από το 2005 και πέρα ούτε ένα βαρέλι δεν έχει προστεθεί στην ετήσια παραγωγή των πετρελαϊκών εταιρειών παρά την κάθετη αύξηση της ζήτησης. Εδώ και επτά χρόνια η παραγωγή πετρελαίου παραμένει στάσιμη, χωρίς προοπτική ανόδου. Και σε ένα κόσμο εξαρτώμενο απόλυτα από την παραγωγή και κατανάλωση πετρελαίου, από ένα μη ανανεώσιμο δηλαδή πόρο, αυτό σημαίνει πως η καπιταλιστική φούσκα που ονομάστηκε "ανάπτυξη" δεν θα μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.
 |
| "Η κατοχική πείνα στην Αθήνα" - Λουκία Ματζώρου |
Σε αυτή την κατάσταση κατάρρευσης, η Γερμανία ενεργοποιεί σχέδια που είχε στο συρτάρι από την εποχή της επανένωσής της το '90 - ίσως και νωρίτερα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, καθώς όλες οι χώρες της περιφέρειας έχουν εξαντληθεί οικονομικά μετά από 15 χρόνια μετατροπής τους σε μείζονες καταναλωτές των γερμανικών προϊόντων και υπηρεσιών. Η πλεονασματική στο εμπορικό ισοζύγιο Γερμανία είχε μετατρέψει ελλειμματικές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, σε φανατικούς καταναλωτές προϊόντων και υπηρεσιών της. Αυτές με τη σειρά τους υπέστησαν την απόλυτη καταστροφή της βιομηχανίας και της αγροτικής παραγωγής τους μέσα από περίπλοκα ευρωπαϊκά σχήματα, όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική, που μετέτρεψαν την τέως αυτάρκη χώρα μας σε εισαγωγέα τοματών από το Εκουαδόρ. Η αποθέωση της τρέλας!
Η Γερμανία όμως πούλαγε αφειδώς τα προϊόντα της καθ’ όλη τη διάρκεια αυτή και σήμερα αποτελεί τη μοναδική πλεονασματική χώρα στην Ευρωζώνη (ίσως μαζί με τη Φιλλανδία). Το γεγονός πως όλα περνούν μέσα από το τραπεζικό σύστημα προσέδωσε ένα τεράστιο βάρος σε αυτό το ενδοευρωπαϊκό εμπορικό σύστημα λόγω του χρέους. Αυτό είναι που οδήγησε τελικά στην κατάρρευση την Ένωση.
Όμως ενώ πλέον αυτό το σύστημα καταρρέει, οι χρεωκοπημένες χώρες προσβλέπουν στη Γερμανία να τις σώσει... Αυτό δεν πρόκειται να γίνει, καθώς η Γερμανία θα ήταν τρελή να το κάνει και έχει και άλλα σχέδια κατά νου! Η ιστορική συγκυρία της κατάρρευσης της ΕΕ και της σταδιακής απόσυρσης των ΗΠΑ από τα ευρωπαϊκά δρώμενα οδηγεί σε ένα κενό εξουσίας και σε ένα Λέμπενσραουμ (ζωτικό χώρο - γεωπολιτικός όρος των ναζιστών) το οποίο παρακαλεί να υποστεί υφαρπαγή και λεηλάτηση από τον ισχυρότερο παίκτη! Σύντομα, η αυταπάτη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και αδελφοσύνης θα αποκαλυφθεί με τον πλέον ωμό και βίαιο γερμανικό τρόπο. Η υποδούλωση, ο νεοαποικισμός και η εξαθλίωση θα είναι τα δώρα της Γερμανίας στο σύγχρονο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Δώρα που θα τα θυμούνται οι επόμενες γενιές για πολύ καιρό.
Αμέσως μετά την κατάρρευση της Ιταλίας, η Γερμανία θα προχωρήσει ουσιαστικά στην ουσιαστική ανασύσταση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή σε ένα 4ο Ράιχ. Η τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών που απαιτεί τώρα η Μέρκελ είναι το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Σε αυτό το αυτοκρατορικό μόρφωμα θα προσκολληθούν όλες οι βόρειες χώρες, πλην Γαλλίας και Βρετανίας. Παράλληλα η Γερμανία θα επιχειρήσει να μετατρέψει τις χώρες του νότου, Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία σε νεοαποικίες, τις οποίες φιλοδοξεί να εκμεταλλεύεται σε κάθε επίπεδο.
Το σχέδιο αυτό πιθανότατα θα προσκρούσει σε πρώτη φάση πάνω στις φιλοδοξίες της Γαλλίας, η οποία θα προσπαθήσει να δημιουργήσει μια Λατινική Ένωση των χωρών του νότου. Η Ελλάδα μάλλον δεν θα περιλαμβάνεται σε αυτή και το μέλλον που μας ετοιμάζουν οι πολυαγαπημένοι μας εταίροι είναι μόνο της αποικία της Γερμανίας στη Μεσόγειο.
Δεν είναι τυχαία όλα όσα γίνονται στο στράτευμα αυτό τον καιρό. Οι άνθρωποι των Γερμανών, από τον Βενιζέλο μέχρι τον Παπαδήμο και τον Σαμαρά, λειτουργούν σαν Πέμπτη Φάλαγγα για την εμπέδωση αυτού του σχεδίου. Το ίδιο κάνουν και στελέχη μέσα στην αστυνομία και τις ένοπλες δυνάμεις και σε κάθε γωνιά του κράτους. Μας ετοιμάζουν για το γερμανικό τσιμπούσι που θα ακολουθήσει.
Το μόνο που μπορεί πλέον να αποτρέψει αυτή την εφιαλτική εξέλιξη θα ήταν μια εξέγερση και ο στρατός θα αποτελούσε βασικό κομμάτι της. Για αυτό και ο Μπεγλίτης φρόντιζε συστηματικά να διαλύσει το στράτευμα και πιθανώς να εξαφανίσει τα όπλα που έχει στη φύλαξή του, όπως είχε γίνει και με την προηγούμενη χούντα. Σύντομα, ίσως τα δούμε να φιγουράρουν καλολαδωμένα στα χέρια ένοπλων ομάδων κάπου στην Κεντρική Αφρική.
 |
| Ετοιμαστήτε ψυχολογικά, γιατί αυτό θα βλέπουμε σε λίγο καιρό. Μπορεί να μην το αντέχουμε, αλλά μόνο αυτό θα μας ξυπνήσει από τον βαθύ ύπνο που βρισκόμαστε τώρα. Καλή αντάμωση στα γουναράδικα... |
Έτσι, οι δύο αερομεταφερόμενες μεραρχίες της νέας Βέρτμαχτ ετοιμάζονται και εκπαιδεύονται κυρίως σε καταστολή εξεγέρσεων, για να ακολουθήσουν τον γκαουλάιτερ, τις τράπεζες και τη γερμανική γραφειοκρατία όταν θα αναλάβουν επίσημα τον έλεγχο της νεοαποικίας Ελλάδα. Για να ρίξουν τον Καντάφι, πρώτα τον εξαπάτησαν για να αφοπλιστεί. Το αποτέλεσμα το είδαμε όλοι. Το ίδιο κάνουν και εδώ, με πλάγιο τρόπο, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Είναι πολύ πιο εύκολο να αφοπλίσεις τον εχθρό σου και να τον κατακτήσεις, παρά να πολεμήσεις μέχρις εσχάτων για να του αρπάξεις τη χώρα.
Μια νέα σκοτεινή εποχή ξημερώνει για τη χώρα και την κοινωνία μας. Σύντομα, ο τόπος θα συγκλονιστεί συθέμελα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Από τη μια, υπάρχει η εκδοχή για κοινωνικές εκρήξεις, ένοπλο αγώνα, επανάσταση, αιματοκύλισμα, προσχώρηση στον ρωσικό ή άλλο άξονα. Από την άλλη, υπάρχει η εκδοχή της πλήρους αδιαφορίας, του άκρατου γραικυλισμού και χατζηαβατισμού, της υφαρπαγής κάθε εθνικού πλούτου και μεταφοράς του στη Γερμανία και της μετατροπής του πληθυσμού σε στρατιά σκλάβων για όσο καιρό παραμείνουμε στον γερμανικό άξονα. Όλα αυτά είναι πιθανόν να συμβούν και το μόνο που έχει σημασία είναι τι θα κάνει ο καθένας μας.
Σίγουρα, οι Έλληνες κατανοούν πως κάτι δεν πάει καλά, αλλά ακόμα ονειρεύονται την επαναφορά της ευρωπαϊκής ευημερίας μέσω της πεφωτισμένης ηγεσίας του μέγιστου πολιτικού ηγέτη Λουκά Παπαδήμου. Όταν όμως θα εκτεθούν στην πείνα, στο κρύο και στις αρρώστιες (αφού έχει προηγηθεί η καταστροφή του αγροτικού τομέα και της διανομής τροφίμων, η διακοπή του ρεύματος στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού λόγω αδυναμίας πληρωμής του και η καταστροφή του Εθνικού Συστήματος Υγείας), οι Γερμανοί πολιτικοί σχεδιαστές ευελπιστούν πως οι επιζήσαντες θα προσέλθουν οικειοθελώς στις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες για να εργαστούν με λαχτάρα σαν σκλάβοι 20 ώρες το 24ωρο για τις γερμανικές εταιρείες, χωρίς δικαιώματα και για ένα πιάτο φαΐ τη μέρα.
Όμως, αυτή η βλοσυρή γοτθική δυστοπία δεν είναι κατ’ ανάγκη η μόνη πιθανή εξέλιξη των πραγμάτων. Κάπου στην πορεία, τα σχέδια πιθανώς να ναυαγήσουν και εμείς οι Έλληνες, μέσα από την αντίστασή μας, να κάνουμε πολύ ακριβή τη νέα Κατοχή για τους δυνάστες μας. Μόνο το μέλλον μπορεί να μας δείξει πώς θα εξελιχθεί η ζωή μας από εδώ και πέρα...
