Η 6η δόση της δανειακής σύμβασης του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου ακολουθήθηκε κι αυτή τη φορά από πρωτοφανή αντικοινωνικά (και όχι απλώς αντιλαϊκά) μέτρα. Σ' αυτά διακρίνεται πλέον έντονα η πραγματική τους διάσταση: Αποτελούν μια επιχείρηση κοινωνικής γενοκτονίας κατά της Ελλάδας, η οποία θα συμβεί μέσω της υφαρπαγής του πλούτου, της καταστροφής της αγοράς, της καταστροφής της κατανάλωσης, της μετανάστευσης και της φυσικής εξόντωσης μέρους του πληθυσμού.
Στην ερώτηση γιατί τα πράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα και γιατί οι παγκόσμιες οικονομίες καταρρέουν η μια μετά την άλλη, η απάντηση είναι πως υπάρχουν πολλές καταστροφικές δυνάμεις που έχουν ξεχυθεί αυτή την στιγμή στον κόσμο και η μεγαλύτερη από αυτές είναι η καθαρή άγνοια.
Στην προσπάθειά της να προσαρμόσει την οικονομική πραγματικότητα στο στενό δόγμα της θρησκείας του νεοφιλελευθερισμού, η επιστήμη των μοντέρνων οικονομικών έχει επιλέξει να κάνει μια ρήξη με το παρελθόν, πετώντας αιώνες οικονομικής σοφίας και έχοντας εσκεμμένα επιλέξει να επιβάλει ένα εικονικό μονεταριστικό σύστημα πάνω στην πλατφόρμα του λεγόμενου ελεύθερου εμπορίου.
Μετά από 40 χρόνια διαρκούς λειτουργίας, τώρα το σύστημα αυτό ξηλώνεται στις ραφές του και το μόνο που το κρατάει ακόμα στη θέση του είναι η αδράνεια μέσα στις κοινωνίες. Όλες οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Ιαπωνία είναι αυτή τη στιγμή υπό κατάρρευση και σταδιακή πολιτική αποδυνάμωση. Η χώρα μας, ως μια αδύναμη ελλειμματική οικονομία και ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση σ' αυτή την διαδικασία.
Η Πολιτική Μηδενικών Επιτοκίων και η διάλυση των οικονομιών του Πρώτου Κόσμου
 |
| Σύντομα κοντά σας... |
Ο καθοριστικός παράγοντας που οδήγησε σ' αυτή την απόλυτη καταστροφή είναι ένα εφεύρημα των τελευταίων ετών, η περίφημη Πολιτική Μηδενικών Επιτοκίων: Οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες δανείζουν με μηδενικά σχεδόν επιτόκια τις εμπορικές τράπεζες και τις ισχυρότερες οικονομίες, οι οποίες με τη σειρά τους δανείζουν με τόκο τις υπόλοιπες οικονομίες, βγάζοντας κέρδος από τη διαφορά. Η πρακτική αποτελεί ένα βασικό ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος τοποθετεί τις τράπεζες στο κέντρο των πάντων, για να αποκτήσουν τον έλεγχο της οικονομίας από τα κράτη. Υποτίθεται ότι έτσι θα φτάσουμε στον παράδεισο των αυτορυθμιζόμενων αγορών.
Παράλληλα, οι ισχυρές οικονομικά χώρες, οι λεγόμενες G7, χρησιμοποιούν την ΠΜΕ εσκεμμένα εδώ και μερικά χρόνια για να δανειστούν χρήματα, μόνο και μόνο για να μένουν στην επιφάνεια. Αυτό συμβαίνει γιατί το χρέος τους έχει σταδιακά γιγαντωθεί και έχει γίνει ανυπέρβλητο. Ο μόνος τρόπος που έχουν στη διάθεσή τους οι οικονομολόγοι για να προσπαθήσουν να πολεμήσουν το χρέος είναι να τυπώνουν συνεχώς χρήμα μέσω των ιδιωτικών κεντρικών τραπεζών. Το αποτέλεσμα είναι παγκόσμιος πληθωρισμός και ακόμα περισσότερο χρέος καθώς αυτό είναι αναπόσπαστο μέρος της παραγωγής του χρήματος. Ας μην ξεχνάμε πως το χρήμα δεν παράγεται πλέον από τα ίδια τα κράτη, αλλά από ιδιωτικές τράπεζες.
Το αποτέλεσμα είναι πως όσο περισσότερο χρήμα τυπώνεται, τόσο περισσότερο τόκο κερδίζουν οι (ιδιωτικών συμφερόντων) κεντρικές τράπεζες Federal Reserve, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Τράπεζα της Ιαπωνίας. Αυτό το κάνουν γιατί στη συνέχεια μπορούν να πωλούν το χρήμα είτε σε εμπορικές τράπεζες με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο, είτε στα κράτη έναντι ενός σημαντικού επιτοκίου. Αν όμως η χώρα ανήκει στο G7, οι κανόνες αλλάζουν. Τότε έχει την ίδια προνομιακή αντιμετώπιση που έχουν οι τράπεζες και λαμβάνει δάνεια με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο. Το αποτέλεσμα ήταν να απολαμβάνουν έως τώρα οι τράπεζες και οι οικονομίες των G7 ένα τεράστιο οικονομικό πλεονέκτημα μέσω του φτηνού χρήματος που είχαν στην διάθεσή τους τα τελευταία χρόνια. Η δε τελευταία μόδα είναι να δανείζουν την Ελλάδα με υψηλότερο επιτόκιο, για να βγάλουν κέρδος. Φυσικά, όλα στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Από την άλλη, τα μηδενικά επιτόκια μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σαν όπλα μαζικής καταστροφής, όπως έγινε στην περίπτωση της Ελλάδας. Αποτελούν εργαλείο των τραπεζών, όπως η περιβόητη Goldman Sachs, για να εθίσουν χώρες, όπως η δική μας, στο χρέος. Για τούτο το λόγο, η παραπάνω τράπεζα, η οποία ας μην ξεχνάμε είναι και υπεύθυνη για την παραχάραξη των δημοσιονομικών στοιχείων που έβαλαν την Ελλάδα στην ευρωζώνη επί εποχής Σημίτη, έδινε δάνεια στη χώρα μας για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο (πουλούσε το χρήμα λίγο πάνω απ' όσο το έπαιρνε). Όταν η Ελλάδα άρχισε να συσσωρεύει μεγάλο χρέος λόγω δανεισμού, τότε η τράπεζα αυτή αύξησε απότομα τα επιτόκιά της και το χρέος μετατράπηκε αυτόματα σε ανυπέρβλητο, το δημοσιονομικό έλλειμμα εκτοξεύτηκε στα ύψη, η χώρα χρεωκόπησε και η τράπεζα απέκτησε τσάμπα και με κέρδος αρκετούς από τους φυσικούς της πόρους, όπως το χρυσάφι της Βορείου Ελλάδας. Ας μην ξεχνάμε πως ένας βασικός τομέας δραστηριοποίησης της Goldman Sachs είναι να μπλοκάρει τη διακίνηση μεταλλευμάτων, δημιουργώντας τεχνητές ελλείψεις ή πλημμύρα στην αγορά και αποκομίζοντας έτσι αμύθητα κέρδη.
Ελεύθερο εμπόριο: Η συνταγή για μια βιβλική καταστροφή
 |
| Ο νέος χάρτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Η Μητέρα Πατρίδα και οι αποικίες της. |
Αν βάλει κανείς στην παράξενη αυτή εξίσωση και το παιχνίδι του παγκόσμιου ελεύθερου εμπορίου, τότε μπορεί να δει πως το παρόν χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει διαστρεβλωθεί πέρα από κάθε δυνατότητα αποκατάστασης και επιβίωσής του. Ο παγκόσμιος υπερπληθωρισμός δημιουργείται καθώς εκτυπώνεται αλόγιστα χρήμα κυρίως στις ΗΠΑ και λιγότερο στην ΕΕ για να πληρωθούν οι ιαπωνικές και οι κινεζικές εξαγωγές προς τις χώρες αυτές. Αυτό καθιστά αυτόματα το γιέν και το γουάν ισχυρότερα νομίσματα απέναντι στο δολάριο και το ευρώ. Σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη σκοπιά, η ενίσχυση αυτή είναι μια ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη για τις ιαπωνικές και τις κινεζικές εξαγωγές, καθώς τα προϊόντα τους γίνονται αυτόματα ακριβότερα. Ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουν είναι να καταστρέψουν οι ίδιες το συνάλλαγμά τους. Για να το πετύχουν αυτό οι Κινέζοι και οι Ιάπωνες αγοράζουν όλο και περισσότερο κρατικό χρέος των χωρών της ευρωζώνης και των ΗΠΑ. Ο στόχος τους είναι να δημιουργήσουν συναλλαγματικά αποθέματα σε δολάριο και ευρώ, τα οποία κρατούν αδρανή για να αποδυναμώσουν τα νομίσματά τους. Μ' αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουν μια προσωρινή ισορροπία στο ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών τους, αλλά σιγά-σιγά έχουν αποκτήσει τεράστια ποσά έτσι. Λόγου χάρη, τον Μάιο του 2011, η Κίνα είχε μαζέψει και κρατούσε πάνω από 3 τρις δολάρια σε συναλλαγματικό απόθεμα. Αυτό το χρήμα λείπει από την αμερικανική οικονομία και η ύφεση βαθαίνει.
Όμως το πρόβλημα είναι πως αυτή η πρακτική ακολουθείται από το σύνολο των οικονομιών που λαμβάνουν μέρος στο παιχνίδι του ελεύθερου εμπορίου. Όλοι μαζί επιχειρούν να κάνουν το ίδιο πράγμα, ακόμα και οι οικονομίες της ίδιας της ευρωζώνης μεταξύ τους: Αποδυναμώνουν τα εθνικά και διακρατικά νομίσματά τους μαζεύοντας συνεχώς χρέος και συνάλλαγμα σε απόθεμα, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα την υποτίμηση του νομίσματός τους. Όλοι επιχειρούν να καταστρέψουν το νόμισμα τους και όχι να το ενισχύσουν, όπως θα έκαναν σε πιο λογικές εποχές.
Αυτό είναι η συνταγή για την απόλυτη καταστροφή και μια πρακτική που έχει αποκτήσει ανεξέλεγκτη δυναμική, η οποία προκαλεί ταυτόχρονα υπερπληθωρισμό και βαθύτατη ύφεση, αυξάνει κατακόρυφα το κόστος διαβίωσης του πληθυσμού και μειώνει δραματικά τις απολαβές του. Αυτά είναι ένα από τα βαθύτερα αίτια για τη λεγόμενη οικονομική κρίση που μαστίζει τις δυτικές οικονομίες από το 2008 και ο λόγος που αυτές βυθίζονται.
"Εσωτερική υποτίμηση" και εθνική καταστροφή
Ειδικότερα η ελληνική οικονομία πλήττεται από μια ακόμα πράξη που γίνεται στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Η Γερμανία και άλλες εξαγωγικές χώρες, όπως η Φιλλανδία, η Γαλλία ή η Ολλανδία εξάγουν προϊόντα εντός της ευρωζώνης και σε χώρες που δεν παράγουν, όπως είναι η Ελλάδα. Αυτό προκαλεί μια μεγάλη ανισότητα στο ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών των χωρών της ευρωζώνης. Η Γερμανία αποκτάει πλεόνασμα στην οικονομία της, η Ελλάδα μπαίνει ολοένα και πιο βαθιά μέσα στο έλλειμμα και το χρέος, γιατί έχει ανάγκη από βιομηχανικά προϊόντα και έχει εθιστεί στο να αγοράζει τα γερμανικά προϊόντα. Η Ελλάδα όμως έχει υποστεί μια ολοκληρωτική καταστροφή της εθνικής βιομηχανίας της, των εξαγωγών της και δεν έχει τη δυνατότητα να υποτιμήσει το εθνικό της νόμισμα, καθώς συμμετέχει στην ευρωζώνη.
Όλα αυτά την έχουν οδηγήσει στη θέση να μην έχει τη δυνατότητα να αντισταθμίσει την επιθετική πωλησιακή εξαγωγική πολιτική και τον κρυφό επεκτατισμό της Γερμανίας. Μετά από λίγα χρόνια μόνο αυτής της διακρατικής εμπορικής σχέσης, η γερμανική οικονομία είναι η μόνη σχετικά υγιής οικονομία της ΕΕ, ενώ η ελληνική οικονομία έχει καταρρεύσει και έχει χρεωκοπήσει. Την στιγμή που όλοι οι ελλειμματικοί εταίροι στρέφονται στη Γερμανία να τους σώσει, εκείνη τους μετατρέπει τον έναν μετά τον άλλο σε αποικίες, σε μια προσπάθεια να υλοποιήσει το παλαιό γεωπολιτικό της όνειρο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση που είχε δημιουργηθεί για να σταματήσει τη Γερμανία να ξαναγυρίσει πίσω στα αυτοκρατορικά της όνειρα έχει γίνει πλέον θανάσιμη παγίδα για τα κράτη του νότου αρχικά και για όλους τους υπόλοιπους κατόπιν. Απ' όλους θα αρπάξει η Γερμανία, καθώς θεωρεί πως αυτός ο νεο-ιμπεριαλισμός είναι η μόνη συνταγή για την επιβίωσή της σε βάρος των άλλων.
Τα γρανάζια σπάνε
Οποιοδήποτε σύστημα πιεστεί σε ακραίες εκφράσεις, όπως το παραπάνω παράδειγμα της πλεονασματικής Γερμανίας με την ελλειμματική Ελλάδα, τότε εμφανίζεται μια ανισσοροπία η οποία δεν μπορεί να επιλυθεί με κανένα άλλο τρόπο παρά με το να σταματήσουν τα πάντα και να ξεκινήσουν ξανά από την αρχή. Αυτό είναι που ονομάζουν οι οικονομολόγοι "κύκλο". Τώρα βρισκόμαστε στο τέλος ενός από αυτούς τους κύκλους και τα πράγματα πρέπει να σταματήσουν. Το χρέος πρέπει να εξαφανιστεί και οι κοινωνίες πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή. Όταν κάτι μεγαλώνει-μεγαλώνει και δεν σταματάει, στο τέλος καταρρέει λόγο υπερβολικής επέκτασης. Αυτό συμβαίνει στο οικονομικό σύστημα, αυτό συμβαίνει και στην Ευρώπη.
Οι άνθρωποι και ειδικότερα οι θρησκευτικοί ζηλωτές του νεοφιλελευθερισμού μισούν την ιδέα πως το αγαπημένο τους φλερτάρισμα με το άπειρο πρέπει τώρα να σταματήσει. Θέλουν τα πράγματα να μεγαλώνουν-μεγαλώνουν και να μην σταματούν ποτέ. Το ονομάζουν αυτό διαρκή ανάπτυξη, ανάπτυξη που μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρο, λένε, αρκεί να τυπώνει κανείς συνεχώς χρήμα και να μεταθέτει τον υπερπληθωρισμό στα παιδιά μας, με ένα σύστημα από ομόλογα και swaps. Φυσικά αυτό αποτελεί τρέλα και πλάνη. Όμως τα άτομα που διαχειρίζονται τη μοντέρνα οικονομία είναι θρησκευτικοί ζηλωτές και βλέπουν οράματα, τα οποία τους καθοδηγούν, αλλά κι εμάς μαζί τους.
Επίλογος: Η απληστία δεν είναι και τόσο καλή
 |
| Αγνοείται πρωθυπουργός. Φήμες λένε πως έχει ήδη διασχύσει τον Ατλαντικό, έχοντας εγκαταλείψει για πάντα τον Τιτανικό με το όνομα Ελλάδα. |
Η ανθρώπινη επιθυμία να επιτευχθεί η συνεχής απόκτηση πλούτου καταλήγει να είναι ακόρεστη και αποτελεί ένα είδος πνευματικής βουλιμίας. Όσο περισσότερο τρώει ένας βουλιμικός, τόσο περισσότερο πρέπει να αποβάλλει το φαγητό κι αυτό τον κάνει ολοένα και πιο πεινασμένο. Παρόλο που γνωρίζει πως θα πεθάνει, συνεχίζει χωρίς να μπορεί να σταματήσει, μέχρι τέλους.
Υπάρχει μια πνευματική βουλιμική κατάσταση που επιδεικνύουν οι πολύ πλούσιοι, η οικονομική ελίτ. Μαζεύουν ολοένα και περισσότερο χρήμα σαν τις κουρούνες. Κάνουν νέες κομπίνες, μόνο και μόνο για να το αποκτήσουν, για να μην τους λείψει ποτέ. Όπως η Ιμέλντα Μάρκος που μάζευε παπούτσια, έτσι και οι νεοφιλελεύθεροι πλούσιοι μαζεύουν χρήμα στους τραπεζικούς και επενδυτικούς τους λογαριασμούς ή παίζουν ενάντια της χώρας τους με CDS, για να αποκτήσουν όλο και περισσότερο χρήμα και να το στοιβάξουν κάπου. Όμως αυτή η κατάσταση εξαφανίζει το χρήμα από την αγορά και την υπόλοιπη κοινωνία. Οι ίδιοι το γνωρίζουν, αλλά ούτε μπορούν ούτε θέλουν και να σταματήσουν. Μόνο ο εθισμός τους, μόνο το παιχνίδι τους μετράει καθώς θεωρούν πως είναι υπεράνω και εκτός της υπόλοιπης κοινωνίας και έχουν δικαίωμα να το κάνουν αυτό. Το ξεπουλημένο πολιτικό προσωπικό τους διασφαλίζει τουλάχιστον όχι μόνο την προστασία από καταδίκη, αλλά και την απρόσκοπτη συνέχεια του παιχνιδιού τους.
Όμως, η αρπακτικότητα και η απληστία τους ήταν τόσο μεγάλη, που το τέλος του παιχνιδιού αυτού πλησιάζει με πολύ ταχύ βήμα. Είναι πλέον θέμα μηνών και το μόνο που αποζητά η χρηματοπιστωτική ελίτ και το εξαγορασμένο πολιτικό προσωπικό και οι δημοσιογράφοι είναι ένα θαύμα της τελευταίας στιγμής. Ήδη, το πολιτικό προσωπικό σιγά-σιγά εξαφανίζεται από το προσκήνιο ή ετοιμάζει την έξοδό του. Ακόμα και ο λαλίστατος υπουργός Οικονομικών ανακοινώνει τα μέτρα με δελτία τύπου. Βρισκόμαστε στη στιγμή που τα ποντίκια εγκαταλείπουν πανικόβλητα το πλοίο λίγο πριν βουλιάξει. Θέλετε απόδειξη; Είδε κανείς τελευταία τον πρωθυπουργό μας; Σε λίγο η ίδια η ύπαρξή του θα αποτελεί προϊόν θρύλου και οι εμφανίσεις του θα αμφισβητούνται από τους περισσότερους ως κακόγουστες φάρσες ή σαν μετεωρολογικά μπαλόνια γεμάτα αέρα κοπανιστό. Αυτό δεν συμβαίνει ήδη σήμερα με όσους ισχυρίζονται πως είδαν ένα βράδυ στον ξάστερο ουρανό ένα UFO, που το πιλοτάριζε κάποιος καραφλομούστακος, που έμοιαζε εκπληκτικά με τον πρωθυπουργό της χώρας;
