10 Δεκεμβρίου 2011

Πρόσκληση σε δείπνο για τον εορτασμό του τέλους της Ευρωζώνης

"Ή είσαι στο τραπέζι ή είσαι το μενού". ~ Πολωνός υπουργός απευθυνόμενος προς τον Donald Tusk, τον πρωθυπουργό της Πολωνίας
- "Νικολά, κάμερες! Κάνε πως είσαι ευχαριστημένος,
γιατί θα μας πάρουν χαμπάρι!"
Η μοίρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαντάζει προδιαγεγραμμένη. Σύντομα θα δούμε γεγονότα κολοσσιαίων διαστάσεων να συγκλονίζουν την ήπειρο και τον κόσμο από άκρη σε άκρη.

Επιτρέψτε μου να σας πω μια ιστορία. Δύο μέρες πριν, σε έναν πολύ ακριβό, ασφαλή και απρόσιτο χώρο στις Βρυξέλες έγινε ένα γκαλά. Σε αυτό άρχισαν να καταφθάνουν η μια θωρακισμένη λιμουζίνα μετά την άλλη για να παραδώσουν τους αξιότιμους κύριους και κυρίες που αποφασίζουν για το μέλλον μας χωρίς εμάς και τους υπηρέτες τους. Μέσα σε αυτό το ανεπίσημο γκαλά, ανάμεσα στους αστακούς και τα ζαρκάδια, οι 27 αντιπρόσωποι της πλουτοκρατίας έλαβαν αποφάσεις για το μέχρι πού θα φτάσει η αγριότητα των επερχόμενων μέτρων λιτότητας που θα επιβληθεί πάνω στους λαούς της Ευρώπης, για να μην οδηγήσουν την Ένωση σε έναν ανοιχτό εμφύλιο πόλεμο.

Η συζήτηση περιελάμβανε και το "κόστος ασφαλείας" του όλου αυτού εγχειρήματος, που ανέρχεται σε μερικά ψωροεκατομμύρια ευρώ. Ψίχουλα μπροστά στο όνειρο της απόλυτης κυριαρχίας, θα μου πείτε... Και όμως, το αντικείμενο των συζητήσεων ήταν τα μέτρα λιτότητας και η αναγκαία ασφαλείας για τους ίδιους, για να μην τους στείλουν στις καρμανιόλες. Καμία συζήτηση για το τι θα γίνει για να σωθούν οι οικονομίες και οι κοινωνίες!

Όλα αυτά ταιριάζουν τέλεια με τη φράση που είπε πριν μερικές μέρες ένας Πολωνός υπουργός στον πρωθυπουργό του: "Ή είσαι στο τραπέζι ή είσαι το μενού"!

Εκείνος φυσικά εννοούσε πως η κυβέρνηση της χώρας του θα πρέπει να έχει λόγο στις εξελίξεις που αφορούν την Ένωση και όχι μόνο η Γαλλία και η Γερμανία. Δεν εννοούσε πάντως πως ο λαός της Πολωνίας θα έπρεπε να είναι καθισμένος στο τραπέζι. Γιατί στην πραγματικότητα και ο πολωνικός λαός, όπως και οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης, δεν ήταν καθισμένοι στο τραπέζι του επίμαχου γκαλά δύο ημέρες πριν. Οι μόνοι προσκεκλημένοι ήταν οι εκπρόσωποι του 1% του πληθυσμού και οι υπόλοιποι 99% αποτελούσαν το μενού.

Οι Μερκοζύ από την άλλη, εκείνο το ιστορικό βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου έφτασαν σε "απόλυτη συμφωνία" για μια νέα συνθήκη που θα περιορίζει τους προϋπολογισμούς και το μέγεθος των μελλοντικών ελλειμμάτων των μελών της Ευρωζώνης. Φυσικά, η συμφωνία δεν αναφέρει τίποτα για τα τρέχοντα ελλείμματα και τους ισολογισμούς των κρατών μελών, καθώς το πρόβλημα είναι τι γίνεται τώρα, αυτή τη στιγμή και όχι τι θα γίνει στο μέλλον.

Εδώ διαπιστώνουμε μια μεγάλη επώδυνη αλήθεια. Μια αλήθεια που καταρρίπτει κάθε μύθο για παντοδυναμία, κάθε σχεδιασμό για αυταρχικά μέτρα, κάθε επιχορήγηση για "επιχειρήσεις ασφαλείας που θα διατηρήσουν την ενότητα και την κοινή πορεία στην Ευρωζώνη" και που θα υποδουλώσουν τους λαούς για τα επόμενα χίλια χρόνια. Μια και μοναδική αλήθεια που μας λέει βροντερά πως δεν έχουν τίποτα! Δεν υπάρχουν λεφτά!

- "Πάλι θα φάμε καλά σε αυτό το ανεπίσημο δείπνο!
Έχει και το αγαπημένο μου φαγητό, ψυχές και
ανθρώπινη σάρκα!"
Οι τύποι με τις θωρακισμένες λιμουζίνες το ξέρουν και για αυτό παίζουν το παιχνίδι. Το EFSF, το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της ΕΕ, υποτίθεται, θα έφτανε να έχει με μόχλευση γύρω στα 2 τρις ευρώ ή και περισσότερα! Αυτό όμως δεν συνέβη. Η ΕΚΤ, υποτίθεται, θα αγόραζε τρισεκατομμύρια άχρηστων ομολόγων δημοσίου της περιφέρειας. Ούτε αυτό συνέβη. Τέλος, είπαν να ενώσουν το EFSF με το ESM για να δημιουργήσουν ένα υπερταμείο σταθερότητας. Κάτι ξέρουν αυτοί από ενώσεις, θα έλεγε κανείς, οπότε τουλάχιστον αυτό θα μπορούσαν να το κάνουν. Ούτε αυτό συνέβη.

Η αλήθεια είναι επίσης πως οι άνθρωποι που γυρίζουν γύρω-γύρω από τις Βρυξέλες εδώ και μέρες, οι πολιτικάντηδες και οι διάφοροι υπηρέτες της πλουτοκρατίας, είναι απλοί αλμπάνηδες και τουρίστες. Δεν έχει καμία ουσία αυτό που κάνουν, απλά το κάνουν για δείξουν πως κάνουν κάτι. Όλα όσα κάνουν είναι φόρμα και όχι ουσία και περιεχόμενο. Κατ' αυτούς, δεν έχει σημασία τι λέμε στους υπόλοιπους, αλλά πώς το λέμε. Είναι κενοί, ανούσιοι και δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν. Και το χειρότερο είναι πως το γνωρίζουν.

Τα δε συμφέροντα όλων αυτών των χωρών που συμμετέχουν σε αυτό το νέο θέατρο σκιών είναι απολύτως αντικρουόμενα και αντιφατικά. Παρόλα αυτά, γινόμαστε μάρτυρες ενός θεάτρου του παραλόγου που έχει δύο πρωταγωνιστές, τους σιαμαίους Μερκοζύ, που υποκρίνονται πως είμαστε όλοι μαζί σε αυτό το νέο μεγαλειώδες όραμα της υπέρλαμπρης νέας πιο Ενωμένης Ευρώπης.

Είναι σίγουρο πως πλέον όλοι τους έχουν καταλάβει τι γίνεται και το μόνο μέλημά τους είναι να εμποδίσουν την κοινή γνώμη να το συνειδητοποιήσει. Για κανέναν από τους πολιτικάντηδες και τους τεχνοκράτες που μας επέβαλαν δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής. Τα γεγονότα καλπάζουν κατά πάνω τους με μεγάλη ταχύτητα. Ένα θέαμα τρομαχτικό και μεγαλειώδες ξεκινά: Το τέλος της Ευρωζώνης.

Η Βρετανία βλέπει την έξοδο της από την Ευρωζώνη

- "Οι τράπεζες που με έχουν προσλάβει δεν θέλουν να
υπάρξει κανένας έλεγχος στο Σίτυ. Για αυτό η Βρετανία
αποχωρεί από την ΕΕ σε ένδειξη συμπαράστασης στους
τραπεζίτες αγωνιστές που δεινοπαθούν!"
Αν κοιτάξουμε γύρω μας και προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι γίνεται, θα διαπιστώσουμε πως όσοι μας πληροφορούν για τα γεγονότα μέσα από τα ΜΜΕ είτε δεν έχουν καταλάβει το παραμικρό είτε έχουν βουτήξει το κεφάλι τους βαθιά στην άμμο είτε τα παίρνουν κανονικότατα από μαύρα ταμεία και λένε ψέματα.

Δείτε το παράδειγμα της υπόθεσης με τη Βρετανία. Οι επίσημες ειδήσεις μας αναφέρουν πως η Βρετανία βρέθηκε μόνη της απέναντι σε ένα πανίσχυρο μπλοκ 26 χωρών, με τον Σαρκοζύ να είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και ο Κάμερον ο μεγάλος χαμένος.

Η αλήθεια είναι πως η Βρετανία και η κυβέρνησή της έχουν καταλάβει προς τα πού πάει το παιχνίδι και δεν δέχονται να αποτελέσει η χώρα τους αναίμακτα μια γερμανική κτήση, σε αντίθεση με τη Γαλλία του Σαρκοζύ που το επιδιώκει ενεργά.

Η μόνη αλήθεια είναι πως οι Βρετανοί προέβλεπαν από δεκαετίες τη νεκρανάσταση της Γερμανίας και για αυτό και δεν είχαν προσχωρήσει ποτέ ολοκληρωτικά στην Ένωση και στην Ευρωζώνη, επιλέγοντας πάντα μια ανεξάρτητη παράλληλη πορεία.

Ο λόγος της επικείμενης μεγάλης πολιτικής ρήξης που απειλεί την Ευρωζώνη βρίσκεται στην πρόθεση των Μερκοζύ να επιβάλουν μέτρα λιτότητας στους λαούς της ηπείρου, καθώς επίσης, και για πρώτη φορά, να φορολογήσουν τις τραπεζικές συναλλαγές.

Η Βρετανία δεν μπορεί να το δεχτεί σε καμία περίπτωση αυτό, για έναν πολύ βασικό λόγο με το όνομα Σίτυ. Το Σίτυ του Λονδίνου είναι μια σχετικά περιορισμένη γεωγραφικά περιοχή στα βόρεια του Τάμεση, γεμάτη με ουρανοξύστες και τράπεζες. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι πως μέσα σε αυτό το μέρος οι νόμοι σταματούν να λειτουργούν και οι τράπεζες κάνουν ό,τι θέλουν. Είναι μια παράδοση που υπάρχει από την δημιουργία των πρώτων τραπεζών και τη χρηματοδότηση που προσέφεραν στους πρώτους βασιλιάδες. Το Σίτυ αποτελεί το πιο μεγάλο τραπεζικό προπύργιο στον κόσμο από όπου σκιώδεις τράπεζες-πειρατές κάνουν τα ρεσάλτα τους για να αρπάξουν λάφυρα από οικονομίες και κοινωνίες.

Όπως πιστεύει η φιλοτραπεζική συντηρητική κυβέρνηση Κάμερον, με την επιβολή ενός τέλους πάνω στις τραπεζικές συναλλαγές, θα σταματήσει να υφίσταται το Σίτυ, η καρδιά της βρετανικής οικονομίας. Ή τουλάχιστον η καρδιά των τραπεζών της. Το αποτέλεσμα είναι η ευθεία ρήξη με τη Γερμανία, έπειτα από την αποδοχή πως ήταν τεράστιο λάθος για τη Βρετανία να επιτρέψει την ανάκαμψη της πρώτης, που τώρα οδηγεί στην ανασύσταση του γερμανικού Ράιχ.

Το θέμα είναι πως η Βρετανία φλερτάρει με την έξοδό της από την Ευρωπαϊκή Ένωση και λόγω της τεράστιας υπερχρέωσής της οι Γερμανοί δεν το βλέπουν αρνητικά αυτό. Όμως το αξιοσημείωτο είναι πως ούτε οι ειδήσεις ούτε όλα αυτά μας προετοιμάζουν για το ενδεχόμενο γενικών συρράξεων μέσα στην ίδια την Ευρώπη, με μια Γερμανία να ετοιμάζεται να πετύχει αναίμακτα μια κατάκτηση των βρετανικών νήσων, κάτι που δεν πέτυχε στον προηγούμενο πόλεμο. Αυτό αποτελεί και τον μεγαλύτερο εφιάλτη των Βρετανών, ο οποίος ζωντάνεψε ξαφνικά μπροστά τους και τους τρομοκρατεί!

Τα νέα από το Δ' Ράιχ

- "Τι θα πρέπει να πω πάλι η γυναίκα! Πως όλα πάνε καλά;
Αει στο καλό, βαρέθηκα! Αν δεν το κάνω όμως, θα καταλήξω
καθαρίστρια στον Δήμο Λειψίας. Οπότε, Άγγελα, χαμόγελο
και πείσε τους πως όλα θα πάνε καλά..."
Πολλές χώρες όπως η Πολωνία βλέπουν το φάντασμα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας με μεγάλο τρόμο, καθώς υπέστησαν τα πάνδεινα την προηγούμενη φορά που η ιδέα της Μεγάλης Γερμανίας είχε φουσκώσει. Άλλες πρώην χώρες όπως η Ελλάδα, παρόλο που και αυτή έχει υποστεί τα πάνδεινα, σε μια κίνηση ακραίου ραγιαδισμού και γραικυλισμού έχει δώσει γην και ύδωρ, καθώς η ελίτ της πιστεύει πως με αυτό τον τρόπο θα επιβιώσει, έστω και αν χρειαστεί να θυσιάσει κυριολεκτικά τους υπόλοιπους.

Όμως, άλλες χώρες, όπως η Κροατία, κάνουν κάτι που φαινομενικά φαντάζει παρανοϊκό μπροστά στην μεγάλη πιθανότητα κατάρρευσης του Ευρώ. Σήμερα στις 10.30, η Κροατία υπέγραψε την προσχώρησή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

Όλα δείχνουν πως τα πράγματα δεν είναι όπως μας τα λένε. Είναι πλέον σαφές πως η Γερμανία δεν επιθυμεί τη διάσωση του ευρώ ή των τραπεζών. Πέρα από μερικές δικές της γιγαντιαίες τράπεζες, όπως της Commerzbank μέσω της επικείμενης κρατικοποίησης της, δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να το κάνει. Ποιοί όμως λέτε να είναι οι λόγοι;

Μήπως το ό,τι η Γερμανία περιμένει με το δάχτυλο στη σκανδάλη την κατάρρευση του ευρώ για να κάνει αμέσως μετά τις κινήσεις της; Η Γερμανία έχει πάρει κάποιες ιστορικές αποφάσεις. Την ανασύσταση της αυτοκρατορίας της στον ευρύτερο γεωγραφικό της χώρο, με επάκτιες κτήσεις όπως η Ελλάδα, που θα τροφοδοτούν το κέντρο με πρώτες ύλες και στρατιές σκλάβων για εργασία.

Κι όμως, τα μεγαλειώδη σχέδια της προσκρούουν στην πραγματικότητα της έλλειψης πόρων και της κατάρρευσης της παγκόσμιας οικονομίας. Παρόλο που η Μέρκελ, η νοικοκυρά από την πρώην Ανατολική Γερμανία, έχει καταφέρει πολλαπλάσια πράγματα από αυτά που κατόρθωσε ο Χίτλερ, τα υπέρμετρα φιλόδοξα σχέδιά της αναγκαστικά μεταμορφώνονται σε αμυντικά σχέδια εκτάκτου ανάγκης, όπου μέσω της υφαρπαγής φυσικών πόρων και του εθνικού πλούτου των γειτόνων, προσπαθεί να εξασφαλίσει την επιβίωση της Γερμανίας μετά την επερχόμενη κατάρρευση της Ευρωζώνης.

Τί θα μπορούσε να είναι πιο περίτρανη απόδειξη πως ο καπιταλισμός, ο τραπεζισμός και ο νεοφιλελευθερισμός φτάνουν στο τέλος τους, πέρα από το γεγονός πως οι πρώην υπηρέτες τους συστήματος, οι πολιτικάντηδες της Ευρώπης, προκαλούν τώρα την τραπεζική εξουσία και ζητούν λήψη μέτρων κατά των τραπεζών; Αυτό λίγους μήνες πριν θα ήταν αδύνατο κι όμως συμβαίνει τώρα. Ο τραπεζισμός πέθανε! Ζήτω η επιστροφή της πολιτικής!